بزرگان از سيفالله داد گفتن

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: سينماي ايران
بزرگان از سيفالله داد گفتند
جام جم آنلاين: «سيفالله داد هنرمند برجسته سينماي ايران ديروز در قطعه هنرمندان آرميد» سينماگري كه در طول عمر كوتاه خود چند فيلم برجسته ساخت و به فيلمسازان بسياري نيز كمك كرد تا بهترين آثارشان را خلق كنند.

چند روز گذشته، براي سينماي ايران روزهاي خوبي نبوده است. ديروز اگر نگاهي به سايتها و خبرگزاريهاي مختلف ميانداختي، با انبوه پيامهاي تسليتي روبهرو ميشدي كه از سوي شخصيتهاي مختلف سياسي، اجتماعي و فرهنگي براي فقدان اين چهره هنري صادر شده بود.

دكتر محمود احمدينژاد، آيتالله هاشميرفسنجاني، عزتالله ضرغامي، غلامعلي حدادعادل، احمد مسجدجامعي، محسن رضايي، محمدحسين صفارهرندي، حسن بنيانيان، سيدمحمد خاتمي و ... از چهرههايي بودند كه در پيامهاي مختلف ضايعه درگذشت اين هنرمند بزرگ را به خانواده وي و جامعه هنري ايران تسليت گفتند.
ديروز سينماگران و مسوولان سينمايي ايران همراه جمع كثيري از مردم، پيكر سيفالله داد را از ساختمان شماره 2 خانه سينما واقع در خيابان وصال تا چهارراه فلسطين تشييع كردند.
به گزارش فارس، محمدمهدي عسكرپور مديرعامل خانه سينما در اين مراسم گفت: همه ميدانند سيفالله داد حق بزرگي بر گردن ما دارد. آثار او در عرصه توليد سينمايي يا فعاليت او به عنوان يك مدير فرهنگي شايد زياد نبود اما همين هم براي ما كافي است. چندي پيش به عيادتش رفتم و او را ديدم و اولين چيزي كه در آن ديدار و امروز به ذهنم رسيد، آيه الكرسياي است كه او در انتهاي «بازمانده» گذاشته بود و با خود گفتم چه افتخاري است براي او كه اثر خود را اين چنين جاودان ميكند.
رضا كيانيان نيز گفت: سيفالله داد يكي از باسوادترين و روشنفكرترين معاونتهاي سينمايي بود كه من در طول عمر خود ديدم و با او كار كردم. قرار بود فيلمي بسازد كه در آن بازي كنم اما متاسفانه اتفاق نيفتاد. اميدوارم وقتي آن دنيا پيشش رفتم بتوانم در آن فيلم بازي كنم.
در ادامه عليرضا رئيسيان، رئيس كانون كارگردانان، هم به حاضران گفت: زندگي تلخ و شيرين است اما تلخي و شيريني براي ماست كه اسير مادهايم و براي روح بلند سيفالله داد ديگر هيچ فرقي ندارد. داد آدم ويژهاي در سينماي ما و امتزاج خاصي از عقل و احساس بود. انسانيت، بشردوستي و ايمان در وجود او موج ميزد و از معدود كساني بود كه پشت دوربين و پشت ميز مديريت اخلاقش عوض نشد و در اوج هم مانند روزگار گمنامياش متواضع بود.
در ادامه اين مراسم، علي داد، فرزند سيفالله داد، ضمن تشكر از طرف خانوادهاش از بابت حضور اهالي سينما، مديران و مردم در اين مراسم، گفت: حضور شما فضاي امروز را براي من اندكي قابل تحمل ميكند چون نه تنها پدر، بلكه مربي، رفيق و راهنمايم را از دست دادهام. گرچه از دست دادن او سنگين است اما وقتي فكر ميكنم در طول عمرم چه درسهايي از او گرفتم خدا را شكر ميكنم و بسيار خوشبخت بودم كه فضيلت راستگويي، درستكاري و ايمان راستين را با حضور او شناختم .
خواهر سيفالله داد، در ادامه اين مراسم ضمن تشكر از جمع به نيابت از خانواده داد، حرف زدن در جمع هنرمندان را كاري سخت دانست و گفت: بزرگترين خصلت سيفالله تفكربرانگيزي حرف زدن با او بود كه هميشه طرف مقابل را به فضاي گفتگو ميكشاند. يا مجبور بودي با او حرف بزني و ديالوگ داشته باشي يا مجبور ميشدي براي رد حرفهايش به تحقيق و ممارست بپردازي.
محمد بهشتي ديگر سخنران جلسه بود كه گفت: مدتي بود كه ديگر نگراني براي حال سيفالله را كنار گذاشته بودم و فكر ميكردم ديگر مشكلي براي او پيش نميآيد. به همين خاطر وقتي اين خبر را شنيدم برايم روزي بسيار تلخ بود و امروز هم تلخ است.
وي افزود: من سيفالله داد را از زماني ميشناسم كه از شيراز به تهران آمد و در طول اين سالها به شكل مستمر با هم ارتباط داشتيم و مهمترين ويژگي كه از او به يادم ميآيد حرفي است كه زمان بزرگداشت او زدم و گفتم فرهنگ و هنر مانند رودي روان است كه سروهايي در كنار آن است و سيفالله يكي از آنها بود؛ مردي رفيع و آزاده كه كارهاي زيادي نكرد اما كارهايش ماندگار بود.
علي معلم، سخنران ديگر اين مراسم بود كه در بخشي از سخنان خود گفت: فقدان داد در روزگاري كه همه كارهاي بزرگ و پرتعداد ميكنند، مساله عجيبي است. او سه فيلم ساخت و به فيلمسازان زيادي هم كمك كرد، اما در مقابل او افرادي هستند كه كارهاي پرشماري انجام دادهاند، اما نامي از آنها نمانده... سيفالله داد چون شيري بود كه شير ميزاييد و فقدانش در اين روزگار سخت است.
وي افزود: در زماني كه بحران در مديريت هنري وجود دارد و بسياري مديريت را وظيفهاي ميدانند كه از سر ناچاري بايد انجام شود و به ديالوگ هم اعتقاد ندارند، فقدان كسي مانند «سيفالله داد» سخت است. همچنين در روزگاري كه آدم بودن و ماندن و نيك بودن بسيار سخت است، انسان بودن و حرف خود را غالب نكردن بسيار سخت است و اين چيزي بود كه در روحيه سيفالله داد وجود داشت. او امروز در پيشگاه خداوند آرام و راحت است، چون سلوك شخصي خود را هرگز به رفتارهاي اجتماعي نفروخت.
منوچهر محمدي، آخرين سخنران اين مراسم بود كه گفت: اگر بخواهم درباره 30 سال رفاقتي كه با سيفالله داد داشتم حرفي بزنم، بايد بگويم كه سيفالله، مردم را دوست داشت. از 14 سالگي كه در خرمشهر كار سياسي را آغاز كرد تا آخر با عشق به مردم و كشورش زندگي ميكرد.
پس از اين مراسم، پيكر سيفالله داد بر دستان دوستدارانش تا مسافتي تشييع و پس از انتقال به بهشتزهرا(س) در قطعه 88 رديف 158، شماره 23 به خاك سپرده شد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]