ورزش دانش‌آموزي به كجا مي‌رود؟! بروجردي:معلم ورزش فعال توبيخ مي‌شود آمـوزش و پـرورش در دست افـــراد اهلش نيست نقد مديريتي مي‌كنم؛ در خلاء كه نمي‌شود ورزش كرد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: ورزش دانش‌آموزي به كجا مي‌رود؟! بروجردي:معلم ورزش فعال توبيخ مي‌شود آمـوزش و پـرورش در دست افـــراد اهلش نيست نقد مديريتي مي‌كنم؛ در خلاء كه نمي‌شود ورزش كرد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: قهرماني - همگاني

آلماني‌هاي مي‌گويند وقتي يك ورزشگاه را باز مي‌كنيد، يك بيمارستان را مي‌بنديد. حالا كه ما فضاي ورزشي مدارس را بسته‌ايم، ببينيد در بيمارستان‌هاي ما چه خبر است. انسان‌ها را در آموزش و پرورش دو شقه كرده‌ايم. جسم‌شان را دور انداخته‌ايم و فقط به ذهن دانش آموزان مي‌پردازيم.

اين بخشي از صحبت‌هاي دكتر "سعيد بروجردي" در ارتباط با وضعيت زنگ ورزش در مدارس است. عضو هيات علمي دانشگاه كردستان با انتقاد از جايگاه روشن دانش‌آموزي به خبرنگار ورزشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: نخستين چيزي كه براي ورزش كردن به آن نياز داريم فضاي ورزشي است، ورزش در خلاء انجام نمي‌شود. آيا در سند راهبردي فضاي ورزشي دبيرستان‌هاي تهران تعريف شده است؟ در بخش نامه‌هاي سوري اعلام شد كه اگر مدرسه‌اي يازده كلاس داشت، بايد يك سالن ورزشي هم داشته باشد ولي در واقعيت ما چقدر سرانه فضاي ورزشي داريم؟ تا فضا نداشته باشيم نمي‌توانيم به خوبي آموزش دهيم، اطلاع رساني نمي‌شود! كجاي برنامه‌هاي ما به فضاي ورزشي مدارس اختصاص دارد. يك سري آمار غير حقيقي داريم و اينها آماري نيست كه با افزايش تعداد دانش آموزان ما هم‌خواني دارد.

وي تاكيد كرد: اساس مشكل ما فضاي ورزشي است، بعد از فضا امكانات مطرح مي‌شود، اگر فضاي آسفالت هم داشته باشيم، يك معلم متوسط هم مي‌تواند چهار تا حركت صحيح به دانش آموزان آموزش دهد.

بروجردي با ابراز تاسف گفت: دومين مساله كه كمترين بها به آن داده مي‌شود، فرهنگ ورزش است. مديران ورزش ما در اختصاص دادن ساعت ورزش به ساير دروس مثل رياضي و فيزيك اصرار هستند، يك قشر از دانش آموزان ذاتا به ورزش علاقه‌مندند و به سراغ ورزش مي‌روند، اين يك اشتياق ذاتي است كه بايد به همه‌ي دانش‌آموزان تزريق شود اما، متاسفانه چون عملا استفاده‌ي بهينه‌ايي از ساعات درس تربيت بدني نمي‌شود ساعات ورزش را به ساير دروس مي‌دهند.

اين استاد دانشگاه ادامه داد: در اذهان مي‌گويم كه ورزش كردن خوب است ولي آيا واقعا ساعت ورزش را هم به ورزش اختصاص مي‌دهيم. ما چالش‌هاي مهمي در ورزش داريم. به جاي آنكه ورزش را شادابي هماهنگ كنيم، فقط داريم آمادگي جسماني آموزش مي‌دهيم. دانشجويان واحد عمومي بايد مثل زنداني‌ها شناي سوئدي بروند، اين تنبيه است نه ورزش!

وي در ادامه خاطرنشان كرد: ورزش را با نمره نمي‌شود خريد. اگر كسي به خاطر نمره ورزش كند، وقتي اجبار نمره را برداريم ديگر ورزش نمي‌كند، بايد ورزش را به عنوان يك فرهنگ براي سلامتي بپذيريم تا راه‌هاي توسعه‌ي ورزش در مدارس را تعريف كنيم.

بروجردي با بيان اينكه يك خط مشي منطقي در سازمان آموزش و پرورش حاكم نيست به ايسنا گفت: بررسي كنيد، ببينيد كه تاكنون چقدر ديدگاه سازمان آموزش و پرورش به ورزش تغيير يافته است. در حال حاضر تفكرات فردي و گروهي يك چيز را درست مي‌كنند و يك عده‌ايي با يك تفكر ديگر آن را حذف مي‌كنند. متاسفانه اساس منطقي در ورزش آموزش و پرورش نداريم.

وي تاكيد كرد: ورزش در مدارس به معاون تشكيلات نياز ندارد. به نظر من بايد همه‌ي اينها را حذف كنيم و بودجه‌ي آنها را به زير ساخت‌ها اختصاص دهيم. وقتي يك پارك مي‌سازيم اگر محل آن مناسب باشد، لازم نيست تبليغ كنيم و بگوييم مردم به پارك برويد. پنج‌شنبه، جمعه پارك شلوغ مي‌شود. اگر دو تا دروازه گل كوچيك در يك مدرسه پسرانه بگذاريم، بچه‌ها سر ورزش كردن دعوا مي‌كنند اينها ديگر تبليغ نمي‌خواهد.

وي اظهار كرد: تعريف شاخص در كشور ما چيست؟ اول بايد بفهميم چقدر محصل داريم، در هر منطقه چقدر فضاي ورزشي داريم. بهترين معلم هم اگر جاي دويدن وجود نداشته باشد، هيچ كاري نمي‌تواند بكند. آلماني‌ها مي‌گويند وقتي يك ورزشگاه را باز مي‌كنيد، يك بيمارستان را مي‌بنديد.حالا كه ما فضاي ورزشي مدارس را مي‌بنديم ببينيد در بيمارستان‌هاي ما چه خبر است!

وي ادامه داد: عدم تعادل حركتي در دختران فاجعه است. در كتاب‌هاي رشد و تكامل حركتي مي‌خوانيم كه تعادل حركتي دختران بيشتر از دختران است اما، چرا آنچه در واقعيت در دختران ايراني مي‌بينيم اينگونه نيست.

اين استاد دانشگاه گفت: ما انسان را در آموزش و پرورش دو شقه كرده‌ايم، جسم او را دور انداخته‌ايم و فقط به ذهنش مي‌پردازيم. آيا نمي‌دانيم اگر يك فرد جسم سالمي نداشته باشد در آينده شغلي هم موفق نيست. مگر نه اين است كه دانش آموزان امروز، كارمندان فرداي ايران هستند كه بايد 30 سال شش، هفت ساعت در روز كار كنند. آيا اين هدف در مدارس ما تعريف شده است.

وي ادامه داد: 30 سال است واحد عمومي تربيت بدني تدريس مي‌كنم. متاسفانه، دانشجويان به خصوص دانشجويان فني نسبت به ده سال پيش بيشتر دچار فقر حركتي شده‌اند. اين افراد شايد در دروان جواني و در ده سال اول فعاليت خود مثل يك ماشين نو كار كنند ولي بعدها توانايي خود را از دست مي‌دهد.

وي در ادامه تاكيد كرد: اگر ورزش به عنوان يك پيش‌نياز براي سلامتي و جلوگيري از آسيب‌هاي اجتماعي، در مدارس ما مطرح شود، آن گاه به ورزش به عنوان نيازي بالاتر از رياضي نگاه مي‌كنيم. ضروري به نظر مي‌رسد كه در مدارس دختران قبل از ساخت آزمايش سالن ورزش بسازيم تا با توجه به محدوديت‌هاي موجود، دختران به راحتي بتوانند ورزش كنند و امنيت داشته باشند.

بروجردي با بيان اينكه دانش‌آموزان امروز پدر و مادران فردا هستند، به ايسنا خاطرنشان كرد: اينها كه خودشان فعاليت ورزشي ندارند چگونه مي‌خواهند فرهنگ ورزش را به خانواده‌هاي‌شان تزريق كنند. در قديم كودكان در كوچه بازي و ورزش مي‌كردند. حالا از كلاس اول دانش‌آموزان را براي 12 سال آينده و شركت در كنكور زجر مي‌دهيم.

عضو هيات علمي دانشگاه كردستان افزود: اين يك واقعيت تلخ است، آموزش و پرورش در دست افراد اهل و آكادميك از نظر اجرايي قرار ندارد. هيچ برنامه‌ي منسجمي براي اينكه جوانان را به سمت نشاط و شادابي سوق دهيم وجود ندارد. هنر آموزش و پرورش زماني معلوم مي‌شود كه 70-80 درصد دانش آموزان ورزش كنند. ژاراك رسو، معلم بزرگ تعليم و تربيت مي‌گويد "نوجوانان و جوانان را به فعاليت بدني وادار سازيد تا هوش آنها توسعه يابد."

وي تاكيد كرد: مشكل اساسي در آموزش و پرورش فقر حركتي شاگردان است. بايد براي رفع اين مشكل بايد يك فكر اساسي كنيم. اين كار به توسعه فضاي مديريت استراتژيك نياز دارد كه در طولاني مدت جواب مي‌دهد. ما كه توقع نداريم كه همين حالا توسعه‌ي فضاي ورزشي را اجرا كنند ولي آيا حداقل فضا را ايجاد كرده‌اند؟ اولين اين مشكلات پايه را درست كنيم، بعد بياييم راجع به اينكه چقدر معلم ورزش نياز داريم حرف بزنيم.

بروجردي بيان كرد: حالا اولويت برنامه ورزشي در آموزش و پرورش چيست؟ برنامه‌ي ما براي سالم سازي چيست؟ با نصحيت كردن كه كسي سالم نمي‌شود. بايد با فعاليت‌ كردن جامعه را سالم كنيم.

عضو هيات علمي دانشگاه كردستان در پاسخ به اين سوال كه قرار دادن تربيت بدني در زير مجموعه‌ي معاونت پژوهشي چه تاثيري داشته است به ايسنا گفت: مهم ايجاد معاونت‌ها نيست. مهم نگرشي است كه باعث اين كار شده است. اين نشان مي‌دهد حتي نگرش پرداختن به ورزش هم وجود ندارد چه برسد به مسايل اجرايي. وجود معاونت تربيت بدني حتي اگر سوري هم بود، نشان دهنده يك نگرش مثبت است. ولي حتي حالا اين نگرش مثبت هم حذف كرده‌اند.

وي در پايان با تاكيد بر اينكه معلم ورزش توانمند داريم، به ايسنا تصريح كرد: معلمان ما زيرنظر استادن خود در دانشگاه درس خوانده و در پنج، شش رشته ورزشي كار كرده‌اند و به مفاهيم پايه واقف‌اند ولي نمي‌توانند از اين وقوف بهره كامل را ببرند. در بعضي موارد مهم حتي اگر معلم ورزش خوب كار كرده و به كلاس درسش معتقد باشد و ساعات ورزش را به ساير دروس ندهد نه تنها مورد تشويق قرار نمي‌گيرد بلكه توبيخ هم مي‌شود و اين يك مشكل اساسي در ورزش مدارس است. نظام كارشناسي تربيت بدني در تمام استان‌هاي كشور تعطيل است و فقط گروه‌بندي و تعيين مدرسه مي‌كنند و ديگر هيچ برنامه‌ايي ندارند و ارزيابي‌ هم نمي‌كنند.

انتهاي پيام
دوشنبه 8 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]