علت سقوط رتبه دانشگاههاي ايران در جهان چیست؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: علت سقوط رتبه دانشگاههاي ايران در جهان چیست؟

بنا بر آخرين رتبهبندي انجام شده، متأسفانه،دانشگاههاي ايران در عين داشتن بسياري از توانمنديها در بين دو هزار دانشگاه ابتداي ليست جايگاهي ندارند (ببينيد: http://ed.sjtu.edu.cn/ranking.htm).

به گفته عدهاي، جهتگيريهاي سياسي، مهمترين دليل اين افت جايگاه بوده است. مهمترين معيارهاي ارزيابي براي رتبهبندي عبارتند از:

1ـ سطح علمي استادان (استاد، استاديار و...)
2ـ وضعيت مقالات چاپ شده جهاني در هر سال
3ـ وضعيت اطلاعرساني سايتهاي اينترنتي
4ـ دسترسي به منابع آنلاين علمي (ژورنالها، پاياننامهها و...)
5ـ تعداد دانشجويان بينالمللي (اينترنشنال)
6ـ وضعيت آموزشي و كلاسها (بنا بر استانداردهاي بينالمللي)
7ـامكانات رفاهي و كمك آموزشي بنا بر استانداردهاي روز براي دانشجويان
8ـاختراعات، اكتشافات، همايشهاي سياسي و... .
9-نسبت استاد به دانشجو
در اين معيارها، عوامل بسياردقيقي مانند سطح زبان انگليسي دانشجويان و مدرسان نيز ملاك است، حال آنكه هنوزعدهاي در ايران پافشاري ميكنند كه تدريس و منابع در دانشگاهها به زبان فارسي باشد.
اجازه بدهيد واقعبينانه به قضيه نگاه كنيم. در اين مقايسه، بهتري ندانشگاه صنعتي كشور؛ يعني صنعتي شريف را مد نظر قرار دهيم. چند درصد استادان اين دانشگاه پروفسور (استاد) هستند؟ چند درصد دانشجويان اين دانشگاه اينترنشنال هستند ؟اين دانشگاه در ارايه خدمات از راه دور اينترنتي براي اهداف آموزشي، پژوهشي وكتابخانه چه بهرهاي ميبرد؟من به بخش انگليسي سايت سر زدم، اما چيز زيادي نديدم. قبول كنيم كه سهم دانشگاههاي ايران از ICT بسيار ناچيز است. كساني كه دردانشگاههاي خارج از كشور تحصيل ميكنند، با مقايسهاي ساده، متوجه اين قضيه ميشوند.

همين مشكلات گريبان بخشهاي ديگر دانشگاههاي ايران را گرفته است. هنوز بسياري از كلاسها در دانشگاههاي ايران، ويدئو پروژكتور، اورهد، كامپيوتردايمي مختص كلاس، پرده پخش اسلايد و حتي گاه وايتبرد و ماژيك ندارند. آن وقت ماگلايه ميكنيم چرا در رنكينگ جايي نداريم!
هنوز بسياري از دانشجويان ما يا به درستي به اينترنت دسترسي ندارند و يا براي استفاده از آن، بايد هزينه بپردازند (آنهم با سرعت در حد چند كيلوبيت).
هنوز دانشجوياني ايراني اهميت كار گروهي رادرنيافتهاند و پروژه و كارورزي را نميدانند. در دانشگاههاي ايران، آزمايشگاهها و كارگاهها در حد رفع تكليف و پاس كردن آن انگاشته ميشود.

اگر يك همايش بينالمللي در يك دانشگاه خوب ايران برگزار شود، به جز شماري انگشتشمار در يك سالن بزرگ، چند نفر متوجه سخنان سخنران ميشود؟كمي راجع به سوال قبل و پرسشهاي زيربينديشيم.
1ـ چند درصد دانشجويان ايراني ميتوانند در حد يك پاراگراف راجع به فيلد تحصيلي خود به انگليسي توضيح دهند (با كمترين غلط املايي و گرامري)؟ همين قضيه را به نوشتن يك مقاله تخصصي انگليسي تعميم دهيد.

2ـ چند درصد درسها،اسلايدها، تكاليف، پروژهها و... از سوي استادها روي وبسايتها منعكس ميشود وآيا اصولاً وب سايتهاي دانشگاهي چنين امكاني را به استادها ميدهد ياخير؟

3ـ اگر من اين مطالب را به انگليسي مينوشتم، چند دانشجوي ايراني حال وحوصله خواندن آن را داشت؟ (همين قضيه را به خواندن دروس از روي منابع انگليسي تعميم دهيد)
اين در حالي است كه نه تنها دانشگاه صنعتي شريف، بلكه بسياري ازدانشگاههاي كشورمان، استحقاق جايگاهي بسيار بهتر از اين را دارند. به نظر من مشكل با مديريت درست و برنامهريزي رفع خواهد شد.

پس اجازه دهيد به محض هرانتقاد و يا شكستي، بلافاصه جهتگيريهاي سياسي را بهانه نكنيم، زيرا اين ترفندديگر قديمي شده و مختص افرادي است كه ميخواهند بيكفايتي مديريتي خود را به گردن استكبار جهاني بيندازند.

محمدرضا حيدرينژاد، دانشجوي دكتراي كامپيوتر از مالزي

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 219]