‏رنج در فراواني

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: ‏رنج در فراواني

ديرين شناساني كه دركافت دره جنوب اتيوپي دنبال فسيل انسان‌‌هاي اوليه مي‌گردند اين منطقه را مهد بشريت مي‌خوانند. اين منطقه امسال بويژه در مزارع كه كشاورزان محلي در آنها جو، سيب زميني وتف، يك گياه گندمي كه براي ساختن نان اسفنج مانند «اينجرا» به كار گرفته مي‌شود مي‌كارند، سرشار از زندگي است. درحالي كه يك باران گرم ژوئيه روي مجموعه‌اي از زمين‌‌هاي كوچك كه تا نزديكترين جاده پياده‌رو نصف روز فاصله دارند مي‌بارد، زنان محصول سيب زميني هندي را جمع مي‌كنند، و مردان در پشت گاوهاي نر تنومند در حالي كه مرغان چاق، بزها و گاوها در بيرون كلبه‌‌هاي گلي پرسه مي‌زنند، درحال شخم زدن زمين هستند. و اما با همه اين ظاهر فراواني، اين منطقه با چنان كمبود غذايي روبرو است كه بسياري در آن دارند از گرسنگي مي‌ميرند.

همه صبح تپه‌‌هاي بالاي روستاي كرسا از طنين صداي ضجه زنان كه از مزارع وارد مي‌شوند پر است. آنها در يك قطعه علف زار باز در مقابل يك برانكارد ساخته شده از چوب‌‌هاي خيزران تازه و بسته و آماده شده با برگ‌‌هاي موز جمع هستند. روي برانكارد يك بسته كوچك پيچيده شده در يك پتوي قرمز و آبي وجود دارد. يك امام جماعت جمعيت را دور هم مي‌خواند. از آنها مي‌خواهد كفش‌‌هايشان را در بياورند، پشت سر هم قرار بگيرند، زنان در پشت مردان و رو به مشرق بايستند. او دو بار مي‌گويــــد «الله اكبر» بعد چهار مرد تابوت را بر مي‌دارند، سنگيني آن را با يك دست به آساني تحمل مي‌كنند، راه كوتاهي را تا گور كنده شده مي‌پيمايند و تابوت را در آن مي‌گذارند و روي آن خاك مي‌ريزند. سه گور كوچك ديگر در آن نزديكي نشان مي‌دهد كه ايانوگمدا 6 ساله نخستين كودكي نبوده كه امسال بر اثر گرسنگي در كرسا مرده است. شكم‌‌هاي متورم و دست و پاهاي استخواني كودكان نيز مي‌گويند آخرين هم نخواهد بود.

در شش هفته‌اي كه به نيمه ژوئيه ختم شد، پزشكان بدون مرز هزار و 800 كودك اتيوپيايي را به خاطر سوءتغذيه شديد و جدي مداوا كردند. در يك بيمارستان صحرايي در شهر كويرا 50 كودك از 1000 كودك در اين مدت جان خود را از دست دادند كه دو برابر نرخي است كه پزشكان بدون مرز از يك قحطي تمام عيار انتظار دارند. ژان دو كمبري بلژيكي يك عضو كهنه كارپزشكان بدون مرز در بحران‌‌هايي از سودان گرفته تا افغانستان مي‌گويد «اين شگفت‌انگيز است. اين همه چمن زار و آن وقت اين همه مردم از گرسنگي مي‌ميرند.» سبزي اطراف كويرا فريب‌دهنده است. اين نتيجه باران‌‌هاي ماه ژوئن است كه براي اولين برداشت از دو برداشت محصول سالانه خيلي دير بود. از ژانويه تا مه مزارع سوخته و قهوه‌اي بودند. و يك برداشت محصول ناموفق كافي است اتيوپي كشور 66 ميليون كشاورز را با يك فاجعه انساني روبرو سازد.‏

‏گرسنگي امسال شرق آفريقا را فراگرفته است و دليل آن كمبود باران و افزايــــش قيمت‌‌هاي موادغذايي است. سازمان ملل متحد تخمين مي‌زند 14 ميليون نفر از جمله 6/2 ميليون نفر در سومالي و بيش از يك ميليون نفر در كنيا به كمك غذايي فوري نياز دارند. در اتيوپي 6/4 ميليون نفر در معرض خطر هستند و 75 هزار كودك از سوء تغذيه جدي رنج مي‌برند. تقريباً يك ربع قرن پيش يك قحطي تمام عيار به برنامه كمك زنده، يك تلاش براي جمع‌آوري اعانه بين‌المللي به ابتكار ستاره‌‌هاي راك منجر شد كه نتيجه‌اش غليان يك نمايش سخاوت جهاني بود: ميليون‌‌ها تن مواد غذايي مانند سيل به سوي اين كشور جاري شد، اما از عجايب روزگار اين تلاش سخاوتمندانه ممكن است به بحران امروز كمك كرده باشد.

كمك غذايي مداوم طي زمان موجب وابستگي به كمك‌‌ها مي‌شود و توجه را از تلاش براي بهبود كار كشاورزي به منظور افزايش عرضه موادغذايي منحرف مي‌سازد. اتيوپي مثالي از پي‌آمدهاي دادن يك ماهي به يك مرد گرسنه به جاي ياددادن روش صيد آن به او است. امسال ايالات متحده بيش از 800 ميليون دلار به اتيوپي خواهد داد. 460 ميليون دلار براي غذا، 350 ميليون براي مبارزه با ايدز و فقط 7 ميليون دلار براي توسعه كشاورزي. دولت‌‌هاي غربي از قطع برنامه‌‌هاي كمك كه بازاري براي مازاد كشاورزي‌شان ايجاد مي‌كند متنفر هستند، اما براي كشورهايي كه اين صدقه آنها را دريافت مي‌كنند، اين برنامه‌‌هاي كمك مي‌تواند در دراز‌مدت اعتيادآور شوند. چرا بايد خود را با توسعه به زحمت انداخت وقتي كمبودها با كمك جبران مي‌شوند؟ كشاورزان اتيوپيايي نمي‌توانند با غذاي رايگان با هم رقابت كنند، بنابراين از اين كار دست مي‌كشند. با گذشت زمان، كشور مهارت‌‌هاي كليدي را از دست مي‌دهد و كشوري كه مجبور نباشد خود را سير كند به كشوري تبديل مي‌شود كه نمي‌تواند اينكار را انجام دهد. و حكامش اغلب از منابع آن در جاهاي ديگر استفاده مي‌كنند ـ اتيوپي يكي از بزرگترين ارتش‌‌هاي آفريقا را دارد.

چرا با كمك اينقدر اشتباه برخورد مي‌كنيم ؟ چون اينطور احساس مي‌شود كه كارمان درست است. دونالد ياماموتو سفير ايالات متحده در اتيوپي مي‌گويد «مردم آمريكا وقتي مي‌بينند كودكان دارند مي‌ميرند نمي‌توانند سر جاي خود ساكت بمانند و تكان نخورند.» نبايد هم ساكت سرجاي خود بمانند: مردي كه دارد از گرسنگي مي‎ ‎ميرد نياز دارد اول نجات داده شود، و بعد به او ياد داده شود ماهي بگيرد ـ يا كشاورزي كند. اما در حاليكه دنيا دوباره براي كمك به اتيوپي دور هم جمع مي‌شود كمك‌دهنده‌‌ها با يك وضعيت دشوار روبرو هستند. ياماموتو مي‌گويد «ما به مشكل اصلي نميرسيم.»

چگونه بايد رسيد؟ اتيوپي فكر كرد يك پاسخ يافته است. در سال 2005، يك برنامه پنج ساله 4/1 ميليارد دلاري 3/7 ميليون اتيوپيايي را كه بدون غذاي رايگان قادر به زندگي نبودند شناسايي كرد و در طرح‌‌هاي روستايي مانند جاده‌سازي و آبياري به آنها كار داد. هدف اينكار ايجاد معيشت به علاوه نجات زندگي بود. اين برنامه داشت به آهستگي پيش مي‌رفت و يك اقتصاددان غربي آشنا با اين تلاش مي‌گويد «يك چندهزار نفري» برنامه را ترك گفته بودند و براي خود كار مي‌كردند. بعد اين ضربه دوم خشكسالي و افزايش سرسام‌آور قيمت‌‌هاي موادغذايي پيش آمد و از 3/7 ميليون، 4/5 ميليون ناگهان به كمك غذايي اضافي نياز پيدا كردند. درس تأمل برانگير: حتي بهترين تلاش‌‌ها براي ازبين بردن گرسنگي پر‌هزينه، كند و شانس موفقيت آن نامطمئن است. ملالت بار به نظر مي‌آيد ولي ممكن است اين آخرين بار نباشد كه اتيوپي به كمك نياز پيدا مي‌كند.

شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]