سيماي حضرت علي (ع) در قرآن

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: سيماي حضرت علي (ع) در قرآن
سال هشتم هجرت به پيامبر (ص) خبر رسيد كه 12 هزار نفر در سرزمين يابس جمع شده و با يكديگر عهد كرده اند تا پيامبر و حضرت علي (ع) را به قتل برسانند و تا مسلمين را متلاشي نكنند از پا ننشينند.

پيامبر (ص) جمع كثيري از مردان خوب خود را به فرماندهي چند تن از صحابه براي مقابله با آن ها فرستادند ولي بي نتيجه بازگشتند تا اين كه حضرت علي مامور شدند و با گروهي از انصار و مهاجرين حركت كردند و در صبحگاه دشمن را در حلقه محاصره گرفتار ساختند.

نخست آن ها را دعوت به اسلام كردند چون نپذيرفتند بر آن ها حمله بردند و آنان را در هم شكستند.

سوره العاديات هنگامي نازل شد كه هنوز سربازان اسلام به مدينه باز نگشته بودند، پيامبر گرامي سوره والعاديات را در نماز صبح تلاوت فرمود در پايان نماز حاضران عرض كردند اين سوره را نشنيده بوديم پيامبر فرمودند: حضرت علي (ع) بر دشمنان پيروز شد و جبرئيل امشب با آوردن اين سوره به من بشارت داد.

در آيه 55 سوره مائده آمده كه: همانا ياوران و خيرخواهان واقعي شما بعد ازخداوند و پيامبر مومنان هستند، مومنان همان كساني كه نماز برپا مي دارند و حتي در حال ركوع زكات مي دهند. (حضرت علي (ع) هنگام ركوع انگشتري خود را به فقيري بخشيد).

در تفسير مجمع البيان و نمونه از ابن عباس چنين نقل شده: كه روزي در كنار چاه زمزم نشسته بودم و براي مردم از قول پيامبر(ص) حديث نقل مي كرد. ناگهان مردي كه عمامه اي بر سر داشت و صورت خود را پوشانيده بود نزديك آمد و هر مرتبه كه ابن عباس از پيامبر اسلام حديث نقل مي كرد او نيز با جمله قال رسول الله حديث ديگري از پيغمبر نقل مي كرد.

ابن عباس او را قسم داد تا خود را معرفي كند. او صورت خود را گشود و صدا زد اي مردم هر كس مرا نمي شناسد بداند من ابوذر غفاري هستم با اين گوش هاي خود از رسول خدا (ص) شنيدم و اگر دروغ مي گويم هر دو گوشم كر باد، و با چشمان خود اين جريان را ديدم واگر دروغ مي گويم هر دو كور باد، كه پيامبر (ص) فرمود: علي (ع) پيشواي نيكان و كشنده كافران است هر كس او را ياري كند، خدا ياري اش خواهد كرد و هر كس دست از ياري اش بردارد، خدا دست از ياري او برخواهد داشت.

سپس ابوذر به جريان انفاق حضرت علي(ع) در هنگام ركوع اشاره كرد و گفت: پيامبر(ص) كه در حال نماز بودند وقتي جريان را مشاهده كرد، پس از اتمام نماز سر به سوي آسمان بلند كرده و چنين گفتند: خداوندا برادرم موسي از تو تقاضا كرد كه روح او را وسيع گرداني و كارها را بر او آسان سازي و گره از زبان او بگشايي تا مردم گفتارش را درك كنند، و نيز موسي درخواست كرد هارون را كه برادرش بود وزير و ياورش قرار دهي و به وسيله او نيرويش را زياد كني و در كارهايش شريك سازي.

خداوندا من محمد پيامبر و برگزيده توام، سينه مرا گشاده كن و كارها را بر من آسان ساز، از خاندانم علي (ع) را وزير من گردان تا به وسيله او، پشتم قوي و محكم شود.

ابوذر مي گويد: هنوز دعاي پيامبر(ص) پايان نيافته بود كه جبرئيل نازل شد و به پيامبر(ص) گفت: بخوان به اين ترتيب آيه 55 سوره مائده نازل شد.

اين آيه از جمله آياتي است كه به نص قرآن دلالت بر ولايت و امامت حضرت علي (ع) دارد.

آيه 23 سوره مباركه شوري كه به آيه مودت معروف است نيز از ديگر آياتي است كه بر ولايت آن حضرت بعد از حضرت رسول (ص) دلالت دارد.

خداوند در اين آيه مي فرمايد: اي پيامبر بگو من هيچ مزدي از شما در برابر رسالتم طلب نمي كنم به جز دوستي با خويشاوندان نزديك من. بنابر نقل ابن عباس وقتي اين آيه نازل شد پيامبر در پاسخ به سوال اصحابش در خصوص اين كه نزديكان شما چه كساني هستند فرمود: علي و فاطمه و دو فرزند آنان حسن و حسين.

آيه 33 سوره احزاب هم كه به آيه تطهير معروف است، همچنين آيه مباهله (آيه 61 سوره آل عمران) كه نمايانگر جلالت مقام و تقرب خاص اهل بيت به خداوند است، نيز دلالت بر ولايت حضرت علي (ع) بعد از پيامبر (ص) دارند.

حبيب الله مسگراني
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 323]