فصل آخر از داستان كوتاه اسرائيل (يادداشت روز)

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: فصل آخر از داستان كوتاه اسرائيل (يادداشت روز)
فلسطين در روز قدس در ترازوي ارزيابي صاحب نظران و ناظران مي نشيند تا پاسخ يك سؤال كليدي مكرر پيدا شود؛ آيا فلسطين آنگونه كه قدرت ها و ابرقدرت ها اراده كرده اند، به مرور از ميان مي رود و در نقشه جغرافيايي جهان نامي كه اختراع شده جاي آن را مي گيرد؟
اينك 61 سال از اشغال رسمي فلسطين توسط صهيونيست ها مي گذرد ولي گرمي اين اشغال به سردي نگرائيده است اين نشان مي دهد كه ماجرا پايان نيافته و زورآزمايي دو طرف براي اثبات ماندگاري ادامه دارد. براي ارزيابي اين مواجهه داغ موارد زير اهميت دارد:
فلسطين در سال 1327 از طريق انگليس به اشغال صهيونيست ها درآمد، اسرائيل در جنگ هاي 1327، 1335، 1346 و 1352 با كمك انگليس و آمريكا بر قواي عرب پيروز شد، اين كمك ها تا به امروز هيچگاه قطع نشده و لزوم آن مورد ترديد قرار نگرفته است ولي دو سال پيش در جريان جنگ 33 روزه عليه لبنان اين حمايت ها و كمك هاي فراگير، مانع شكست اين رژيم نگرديد.
برتري نظامي يك نكته كليدي در ماندگاري رژيم صهيونيستي بوده است. در اين بين ماشين تبليغاتي صهيونيست ها علي الدوام به واژه سازي و بزرگنمايي و بلامعارض بودن آنها روي آورده اند؛ «نيروي هوايي چهارم دنيا»، «برترين ارتش خاورميانه»، «گاوي با شاخهاي بلند كه جز هجوم و پيش رفتن نمي شناسد»، «برترين ملتي كه قدرت بين الملل را در اختيار دارد»، «ملتي كه بر آمريكا، اروپا و آفريقا و بخش وسيعي از آسيا حكم مي راند» و و و... اين ها ديگر آثار رواني و تبليغي خود را از دست داده اند. حالا اگر اسرائيل ارتش چهارم هم باشد و اگر برترين ارتش خاورميانه هم باشد و اگر شاخ هاي بلندي هم داشته باشد و از سوي همه قدرت ها هم حمايت شود، در مواجهه با تحولات خاورميانه بسيار ضعيف شده است و با فاكتور «قدرت» نمي تواند روي پاي خود بايستد.
رژيم صهيونيستي علاوه بر مواجهه با قطب قدرتمند اسلام ناب و انقلابي، دچار بحران رهبري نيز هست. چهره هاي شاخص- نظير شارون، موشه دايان، مناخم بگين، اسحاق شامير و رابين- كه در گذشته تكيه گاه رژيم صهيونيستي بودند و جريان صهيونيسم را مديريت مي كردند، هيچكدام در عرصه دولت نامشروع تل آويو وجود ندارند. دو حزب ديرپاي «ليكود» و «كار» كه به نوبت رژيم جعلي را به پيش مي بردند، امروز از رمق افتاده و ساقط شده اند. سه سال پيش اريل شارون با درك بحران رهبري و بحران احزاب مقبول، حزب كاديما را راه اندازي كرد تا از يك سو طرحي نو دراندازد و از سوي ديگر انرژي هاي دو حزب كاروليكود را در اين حزب متمركز سازد و حزب جديد در شرايط «فقدان رهبران تأثيرگذاري نقش هدايت اسرائيل را بعهده بگيرد اما حزب جديد كاديما در طول سه سال، سومين دبيركل خود را تجربه مي كند، شارون با شاخ شكسته از ميان رفته، اولمرت مهر ناكام ترين نخست وزير رژيم صهيونيستي را بر پيشاني دارد و ليوني بر صندلي اي تكيه مي زند كه مي داند حزب او در انتخابات سال آينده قطعاً شكست مي خورد. بحران رهبري در رژيم صهيونيستي سبب شد كه شيرازه امور اسرائيل تا آنجا از هم بپاشد كه «آبراهام بورگ» رئيس اسبق مجلس رژيم صهيونيستي طي مقاله اي كه در روزنامه «جروزالم پست» به چاپ رسيد، نوشت: «اسرائيل يك كشور استعماري و فاشيست است و گروهي فاسد قانون گريز بر آن حكومت مي كنند.»
بحران ديگر رژيم صهيونيستي و شهروندان آن بحران «امنيت رواني» است. از آنجا كه نوع نگاه به آينده، تأثير تعيين كننده اي در فعاليت فعلي يك فرد يا يك نظام سياسي دارد، امنيت رواني عامل مهمي در بقاي فرد و جامعه به حساب مي آيد. شهروندان رژيم صهيونيستي براساس باغ سبزي كه در تصوير دائمي اسرائيل به آنان ارائه شده به اين سرزمين كوچ كرده اند، اينك با دولتي مواجه اند كه شصت سال پس از تأسيس آن با بحران هاي درهم تنيده اي روبروست. پروفسور افنون روبنشتاين وزير اسبق اسرائيل در تاريخ 26 فروردين گذشته در مصاحبه با روزنامه «هاآرتص» گفته است: «اسرائيل به دليل دو نوع تهديد نمي تواند باقي بماند: 1-تهديد خارجي كه در شكست نسبت به بازدارندگي اعراب متبلور مي شود 2-تهديد داخلي كه در فساد گسترش يافته و از بين رفتن آنچه كه به اصطلاح منظومه ارزش هاي صهيونيسم كه كشور عبري براساس آن پايه گرفت، متبلور مي شود.»
بحران ديگري كه رژيم صهيونيستي را بشدت نگران كرده، بحران «اعتماد بين المللي» است. موجوديت اسرائيل مرهون حمايت قاطع خارجي است. ترديدي نيست كه اگرچه پايه هاي فكري اشغال فلسطين در كنفرانس سال 1276 صهيونيست ها در شهر بال سوئيس گذاشته شد ولي آنچه اسرائيل را تشكيل داد اعلاميه «لرد بالفور» وزير خارجه انگليس بود كه 20 سال پس از كنفرانس بال صادر شد. شدت حمايت انگليس- كه در فاصله سالهاي 1295 تا 1327شمسي قيمومت فلسطين را در دست داشت و عملا اين سرزمين را اشغال كرده بود به گونه اي بود كه در يك دوره كوتاه املاك يهوديان در شهر قدس از 4درصد در سال 1293- دو سال پيش از اشغال به حدود 48 درصد در سال 1327- زمان تحويل اين سرزمين به اسرائيل- و 84 درصد در سال1355 برسد. در طول اين 60 سال انگليس و آمريكا با قاطعيت از رژيم جنايتكار اسرائيل حمايت كرده اند. اما اينك پس از آنكه اين رژيم در مواجهه با حزب الله شكست خورد و از نظر دروني نيز فروپاشيد، اين سؤال در كشورهاي غرب شكل گرفته است: «آيا با حمايت غرب، اسرائيل حفظ مي شود؟» غربي ها- به ويژه آمريكا و انگليس- سوگمندانه به اين سؤال پاسخ منفي مي دهند. تأثير اين پاسخ منفي در محيط داخلي رژيم صهيونيستي كاملاً مشخص است. امروز متقابلاً اين سؤال در ذهن اكثر مسئولان و شهروندان اسرائيلي نقش بسته است: «آمريكا و ساير كشورهاي غربي تا كي از ما حمايت مي كنند؟» بر همين اساس مدت هاست كه سايه ترديد در هر دو سو گسترده شده است. اين در حالي است كه فلسطيني ها اگرچه آماج حملات بي رحمانه اند ولي نگران حمايت خارجي نيستند و صد البته جوانه هاي مقاومت را در منطقه كه روز به روز گسترده تر و كارآمدتر مي شود به چشم مي بينند.
در ماجراي فلسطين پروژه سازشكاران به انتهاي راه رسيده است. آمريكا، اسرائيل و بعضي از دولت هاي ثروتمند عرب تأكيد زيادي داشته اند تا پرونده و نمايندگي مردم فلسطين در دست جريان سازشكار باشد. اين جريان پس از مرگ ياسر عرفات - كه به هر حال نماد فلسطين بود- دچار بحران اساسي شد. پروژه سازش كاران عليرغم همكاري نزديك آنان با آمريكا و نيز سفرهاي پياپي مقامات وزارت خارجه آمريكا به فلسطين اشغالي به قصد حمايت از روند سازش، شكست خورده است تا جايي كه «صائب عريقات» مذاكره كننده ارشد حكومت خودگردان با رژيم صهيونيستي دو روز پيش اعلام كرد: اسرائيلي ها هيچ اهميتي به مذاكرات نمي دهند. آنان در فاصله اجلاس اناپوليس - آذرماه 86- تاكنون 494 فلسطيني را به شهادت رسانده اند، 609 پست جديد ايست و بازرسي در كرانه باختري - شش شهر جنين، طولكرم، نابلس، رام الله، بيت لحم و اريحا- اضافه كرده و حداقل 4500 واحد مسكوني جديد را در بيت المقدس و كرانه باختري احداث كرده اند. محمود عباس نيز دو هفته پيش با صراحت اعلام كرد مذاكرات شكست خورده و راه به جايي نمي برد. همين موضوع در اظهارات اخير عمرو موسي دبير كل اتحاديه عرب نيز به چشم مي خورد. به موازات آنكه جريان سازشكار به بن بست مي رسد، جريان مقاومت روح تازه اي مي گيرد و نگاهها به آن عطف مي شود.
روند اعزام يهوديان به فلسطين اشغالي متوقف گرديده است. دولت تل آويو رسماً اعلام كرد آژانس هاي اعزام در اروپا، آسيا و آفريقا به كلي تعطيل شده اند و از سوي ديگر روند فرار يهوديان اعزام شده سرعت گرفته است. در دوسال گذشته حداقل 400 هزار يهودي از فلسطين رفته و اعلام كرده اند هيچگاه باز نمي گردند اين در حالي است كه فشار حدود 6 ميليون آواره فلسطيني براي بازگشت به خانه ها و مزارع خود هر روز بيشتر مي شود. بعضي از دولت هاي عربي از جمله لبنان - كه 28 اردوگاه فلسطيني را در خود جاي داده است- براي بازگرداندن آوارگان مشغول رايزني با سازمان ملل مي باشند. اين فلسطيني ها حتماً باز مي گردند و در نهايت اسرائيلي ها چاره اي جز پذيرش واقعيت بازگشت آوارگان ندارند حداقل 70 درصد شهروندان اعزام شده يهودي معتقدند بدون بازگشت آوارگان امكان حل و فصل مسايل با فلسطيني ها وجود ندارد.
بنابراين رژيم صهيونيستي ناچار است به مرور گارد خود را روي دو مسئله مهم يعني بازگشت آوارگان و تسليم بيت المقدس به مسلمانان بگشايد.
فلسطين در سي امين سال برپايي مراسم جهاني روز قدس به آزادي كامل نزديك شده است.فلسطيني ها راه خود را يافته اند و اجازه نمي دهند دولت اسرائيل به حيات خود ادامه دهد. سه روز پيش يك جوان فلسطيني در منطقه حفاظت شده بيت المقدس با بولدوزر به نظامي هاي اسرائيل حمله ور شد و نزديك به 20 تن از آنان را روانه بيمارستان كرد كه حداقل 10 نفرشان در بيمارستان مرده اند. تعداد كشته هاي اسرائيلي در فاصله اجلاس اناپوليس تا امروز به حدود 150 نفر رسيده است. امروز هيچ نقطه امني براي اسرائيل وجود ندارد، از ابهت اسرائيل نيز خبري نيست. تغيير پي در پي دولت ها در تل آويو- سه دولت به فاصله سه سال- كاملاً بي سابقه است و از بهمني خبر مي دهد كه به زودي بر سر صهيونيست ها آوار مي گردد.
گلداماير نخست وزير اسبق رژيم صهيونيستي پنج دهه قبل گفته بود: «نسل كنوني فلسطيني ها مي ميرند و نسل بعد اساساً فراموش مي كنند كه فلسطيني بوده است» اما امروز خبرگزاري رژيم صهيونيستي مي گويد حداقل 50 درصد جوانان امروز اسرائيل مي گويند نابودي اين رژيم برايشان هيچ اهميتي ندارد و 70 درصد يهودي هاي آمريكا حتي براي يك بار هم به سرزمين هاي اشغالي سر نزده اند و حاضر به ديدار نيز نيستند. بنابراين بايد جمله گلدا ماير را به عبري ترجمه كرد و به خود آنان باز گرداند. بنا به نوشته ناحوم برنيع روزنامه نگار معروف «يديعوت احارنوت»، - در تاريخ 78.1.31- داستان كوتاه اسرائيل اينك به صفحات پايان نزديك شده است.
سعدالله زارعي
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]