همزمان با سفر پاپ به سرزمينلايسيته مثبت: ترديدها و چالشها در مورد قابليت انديشه كهنه لاييسيته رخ نمايي مي كند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: همزمان با سفر پاپ به سرزمين"لايسيته مثبت": ترديدها و چالشها در مورد قابليت انديشه كهنه لاييسيته رخ نمايي مي كند
پاريس - سفر چهار روزه پاپ به فرانسه خبر مهم اين هفته رسانه هاي اين كشور بود كه سرانجام پايان يافت. اين سفر كه با پذيرايي ويژه نيكلا ساركوزي رييس جمهوري فرانسه روبروشد،معتقدان ديانت مسيحي را دراين كشور به وجدآورد وبارديگر ترديدها درمورد كارآمدي لاييسيته كهنه فرانسوي را به رخ كشيد.

پاپ در اين سفر نه تنها بيش از يك رييس حكومت مورد تجليل قرار گرفت كه در بالاترين سطح ممكن از رهبران مذهبي نيز مورد توجه رييس حكومت بود.
استقبال استثنايي ساركوزي و همسرش از پاپ در پاويون ويژه فرودگاه اورلي و نيز استقبال كامل از او در كاخ اليزه نشان دهنده حساسيت ساركوزي به اين سفر بود.
سفر پاپ به فرانسه كه به ديدار وي از منطقه "لورد" در نزديكي شهر تولوز در جنوب فرانسه براي برگزاري آيين هاي مسيحي ساليانه انجاميد حاشيه هاي فراوان داشت.
در سفر پاريس "پاپ بنديكت شانزدهم" در مورد حرص مردم به مال دنيا موعظه كرده و بنا بر تعاليم مسيحي (پل مقدس) حرص سيري ناپذير انسان را به پول و مال دنيا منشا همه بديها دانسته است.
وي كه در پاريس و در برابر 260 هزار نفر از مومنان و علاقمندان، 1500 كشيش و 90 كاردينال و اسقف سخن مي گفت، به جمعيت حاضر گفت كه از چيزي نترسند و به نداي مسيح گوش فرا داده و پاسخ او را بدهند و از بذل جان در راه او دريغ نكنند.
حضور "فرانسوا فيون" نخست وزير فرانسه در كنار خانم "ميشل آليو ماري" وزير كشور و خانم "رشيده داتي" وزير دادگستري در اين مراسم مي توانست تاييدي بر اراده رييس جمهوري فرانسه در دفاع از مباني ديني در كشوري لاييك باشد هر چند كه او خود از اين اجتماع عظيم به عنوان لحظه بزرگ "اخوت" ياد كرد.
پاپ سپس با استقبال آليوماري وزير كشور به لورد فرانسه رفت تا مراسم صد و پنجاهمين سال ظهور مريم مقدس در برابر "برنادت سوبيرو" را در زيارتگاهي پر بازديد در آن منطقه برگزار كند.
اولين ديدار پاپ جديد از فرانسه درست 9 ماه پس از نطق هاي جنجالي ساركوزي درباره نقش اديان در ايتاليا و رياض رخ مي دهد.
گرچه از سويي برخي از معتقدان مسيحي و متدينين فرانسه از ورود پاپ به اين كشور خوشحال شدند از سوي ديگر اين سفر نگراني ها و واكنشهاي سياستمداران و شخصيت هاي لاييك اين كشور را هم بر انگيخت.
نگراني ها چند گونه بود ولي شايد بتوان همه اين نگراني ها را در اين نكته مشترك دانست كه كشوري لاييكي چون فرانسه كه پرچمدار لاييسيته در جهان است چرا بايد از رييس كليساي كاتوليك چنين پذيرايي گرمي به عمل آورد.
توجه ويژه ساركوزي به اين سفر و رفتار خاص او در پذيرايي از اين مقام عاليرتبه مذهبي بيش از همه مورد انتقاد مخالفان او و طرفداران لايسيته قرار گرفت.
شايد اگر بجاي اين پاپ، ژان پل دوم ميهمان ساركوزي بود تا اين اندازه واكنش ها تند نمي شد ولي سرسختي اين پاپ در دفاع از دگم هاي ديني وجه تمايز او با پاپ پيشين است.
پاپ پيشين هم به فرانسه آمده بود ولي از آنجا كه او علاوه بر رهبري كليساي كاتوليك يك نقش برجسته در امور سياسي جهان و تلاش براي ايجاد صلح ميان پيروان اديان مختلف نيز ايفا مي كرد تعداد منتقدان لاييك او به مراتب كمتر از جانشين وي بود.
طرفداران لايسيته با بدبيني بيشتري به رهبري جديد كليساي كاتوليك مي نگرند و از همين روي وقتي ساركوزي به عنوان رهبر سياسي اين كشور تشريفات ويژه براي او برگزار مي كند رفتار رييس جمهوري اين كشور لاييك را با بدبيني مورد انتقاد قرار مي دهند.
انتقاد به گرايش ديني ساركوزي شايد به ويژه از زماني اوج گرفت كه او عبارت "لاييسيته مثبت" را براي معرفي اين گرايش مطرح كرد. لايسيته مثبت به معني نگاه مهربانانه لاييسيته به دين بود به گونه اي كه درهاي بيشتري را به روي آيين هاي مذهبي و پيروان اديان در اين كشور مي گشود.
لاييسيته مثبت هر چه كه بود مي توانست گونه اي جانبداري يك رهبر لاييك از دين در كشور فرانسه تلقي شود و همين امر كافي بود تا هواداران لاييسيته را عليه او كه در ميراث دويست ساله اين كشور بدعت مي گذاشت، بشوراند.
در ميان اين رهبران و چهره هاي مطرح، فرانسوا بايرو وزير پيشين و رهبر حزب راست ميانه فرانسه از جمله افرادي بود كه با صراحت به گرايش بدعت آميز ساركوزي در سفر اخير پاپ پرداخت.
وي در گفت وگو با روزنامه فرانسوي "ژورنال دو ديمانش" از بكار بردن صفت "مثبت" توسط ساركوزي براي لاييسيته ناراحت است و مي گويد كه لاييسيته در ذات خود مثبت است و دليلي ندارد ساركوزي اين اضافه را بكار برد.
دو ديمانش با كنايه به تظاهر مذهبي رييس جمهوري فرانسه معتقد است كه ايمان همچون عشق امري قلبي است و نبايد آن را تظاهر كرد و آميختن آن با امر سياسي فوق العاده خطرناك است.
به نظر بايرو گذشتن از جدايي ميان دين و دولت همان اندازه كه براي سياست خطرناك است مي تواند براي دين هم خطرناك باشد. بايرو مدعي است كه اين نكته را به عنوان يك فرد مذهبي بر زبان مي آورد و معتقد است كه جمع جمهوري و دين شدني نيست و آميختن اين دو به سود هيچ يك از آن دو هم نيست و اصولا لاييسيته به معناي طرد هر گونه آميزشي از اين مفاهيم است و نظام ديني و نظام سياسي بايد عميقا دو چيز متفاوت و جداي از هم باقي بمانند.
وي حتي استقبال ساركوزي از پاپ در فرودگاه اورلي را هم قابل قبول مي داند ولي معتقد است كه پذيرايي ساركوزي از پاپ در اليزه در نوع خود عجيب است و نمي بايد اينگونه دين و دولت را در كنار هم نشانيد.
وقتي از او پرسيده مي شود كه رييس جمهور ساركوزي از عبارت "لاييسيته مثبت" نوعي احترام به اديان را مراد مي كند بايرو مخالفت كرده و معتقد است كه اين كار ساركوزي نوعي تغيير مفاهيم است چرا كه لاييسيته در ذات خود آزاد سازي و حرمت همه اديان را نهفته دارد.
بايرو خود به عنوان يك دولتمرد سياسي بر ايمان داري خويش تاكيد مي كند و زماني كه از او پرسيده مي شود كه خود او به دلايل سياسي آيا تاكنون از داشتن ايماني مسيحي خرسند و بدان مفتخر بوده است مي گويد بله، زماني كه بحث اتحاديه همبستگي "لخ والسا" در لهستان پيش آمد و پاپ ژان پل دوم براي دفاع از نهضت كارگران لهستاني در برابر رژيم كمونيستي وارد عمل شد او به مذهب خود باليد.
مشابه همين اظهارات را "فرانسوا اولان" دبير اول حزب سوسياليست فرانسه نيز طرح كرده و بشدت طرح ساركوزي مبني بر لاييسيته مثبت را نكوهش كرده است.
رهبر حزب اكثريت مخالف دولت ساركوزي، از رييس جمهوري خواسته است تا استقلال هر دو حوزه دولت و دين را محترم شمرده و از آميختن اين دو با يكديگر خودداري كند.
به اعتقاد او زماني كه رييس جمهوري از لاييسيته مثبت حرف مي زند تعريفي بد از شيوه اداره جمهوري فرانسه بدست مي دهد. از نظر اولان، مراد ساركوزي از اين تعريف بطور حتم آن نيست كه اين نوع لاييسيته هر نوع ديني را رد مي كند كه اتفاقا برعكس، در جهت تاييد اديان است.
هواداران لاييسيته به انتقاد ساركوزي به قانون 1905 مبني بر جدايي دين و دولت استناد مي كنند كه قانوني است كه مبناي اساسي لاييسيته فرانسه قرار گرفته است.
در اين قانون تصريح شده است كه دولت فرانسه دولتي لاييك خواهد بود و نسبت به همه اديان موضعي برابر خواهد داشت، آزادي اعتقاد افراد را محترم شمرده ولي هيچ گونه كمك مالي به موسسات ديني نخواهد كرد و از دخالت كليسا و تظاهرات مذهبي در سطح جامعه نيز جلوگيري خواهد نمود.
لاييسيته و قانون آن دو بند اساسي دارد. اول جدايي دين و دولت و دوم حرمت مساوي اديان ادياني كه در دولت جايي نداشته و حق تبليغ ارزشهاي خود را در عرصه عمومي نيز از دست داده اند.
لزوم حرمت اديان مختلف و آزادي عمل پيروان آنها چيزي نيست كه كسي بتواند در يك حكومت آزاد با آن به مخالفت برخيزد و از قضا اين همان اصلي است كه ساركوزي از دريچه آن وارد شده و در پي تقويت گرايش هاي ديني در فرانسه است. يعني همان چيزي كه جامعه امروز فرانسه به شدت به آن نياز دارد.
"آزادي اعتقاد" با همه بي مهري كه سياستمداران فرانسوي به آن روا مي دارند اصلي است كه در همان قانون لاييسيته هم مي توان آن را پيدا كرد و بر آن پاي فشاري كرد. اصلي كه به اعتقاد حقوقدانان مفسر همان قانون، در كنار ساير اصول ديگر در چارچوب همان قانون لاييسيته گنجانده شده و در واقع نوعي همزيستي ميان اين اصول ايجاد كرده است.
با اين حال برداشت عمومي از قانون لاييسيته 1905 آن است كه اين قانون راه را بر هر گونه آزادي مذهبي مي بندد. در اين شرايط حركت ساركوزي امروزه سبب تحريك ديدگاههايي شده است كه از دل اين قانون، بندهاي موافق با رشد و آزادي مذهب از جمله راههاي كمك به مراكز مذهبي از راه در آمدهاي محلي و انساني را يافته و پيش بيني كنند.
توجه به مواضع چند ساله و به ويژه يك سال اخير ساركوزي اين گمان را ايجاد مي كند كه ساركوزي با درك نسبي خلا حضور مذهب در زندگي فرانسويان، از مواضع سنتي و كاملا لاييك حكومت فرانسه فاصله گرفته و خواستار حضور جدي تر دين در جامعه شده است.
تاكيد ساركوزي بر ريشه هاي مسيحي جامعه فرانسه است، ريشه هايي كه از نظر او براي اين كشور ميراثي گرانبها و ارزشمند ببار آورده است و نمي توان آثار اين ميراث را در طول تاريخ اين كشور از نظر او ناديده گرفت.
پاپ با درك همين حساسيت ساركوزي است كه در ديدار با فرهيختگان فرانسه در پاريس بر سر "خاستگاههاي الهيات غرب و ريشه هاي فرهنگ اروپايي" تاكيد مي كند.
ساركوزي با اطلاع از مخالفت مخالفان خود و هواداران لاييسيته، بطور مستقيم از نظريه يك حكومت آميخته به دين دفاع نمي كند ولي با اشاره به ميراث ديني موجود در جامعه و نقش و كاركرد مثبت دين خواستار توجه بيشتر به اديان و صاحبان آراي ديني شده است.
وي در مورد لاييسيته مثبت تعريفي چنين بدست مي دهد: "لاييسيته مثبت لاييسيته اي گشاده است، دعوت از همگان به گفت وگو، دعوت به مدارا و احترام. لاييسيته مثبت يك فرصت است، يك نيروي تازه و يك بعد جديدي است كه به گفتمان عمومي فرانسه افزوده شده است."
برخي حتي معتقدند كه بدعت آفريني رييس جمهوري و مقابله با اصول خدشه ناپذير جمهوري فرانسه همچون قانون 1905 از يك سو و رشد رو به فزوني اسلام در كشورهاي اروپاي غربي از سوي ديگر راه را براي حضور مشروع تر و آزادانه تر اسلام در اين سرزمين فراهم مي كند.
پاپ در سفر خود از نظريه لاييسيته مثبت ساركوزي استقبال كرد و او را در برابر همگان ستود، رييس كليساي كاتوليك از اين هم پيش تر رفت و با توجه به مفهوم طرح شده توسط ساركوزي گفت كه زمان آن رسيده كه مفهوم لاييسيته بازانديشي شده و اهميت واقعي آن نمايانده و معرفي شود !
به تعبير پاپ دين مي تواند مقدمه اي بر ايجاد يك اجماع اخلاقي بنيادين در جامعه امروز باشد و حتي از قول او روايت شده كه زماني كه در هواپيما به سوي پاريس مي آمد گفته است كه لاييسيته متعارض با ايمان نيست و هر دو سپهر دين و لاييسيته بايد به روي هم باز باشد.
اجماع اخلاقي مورد نظر پاپ همان اصلي است كه پيش از اين اطرافيان رييس جمهوري هم در توجيه رفتار ساركوزي گفته بودند كه حركت مذهب مدارانه آقاي ساركوزي نوعي پر كردن شكاف ميان بخش بي دين و بخش متدين جامعه فرانسه است كه جسارت و نوآوري رييس جمهوري راستگرا محسوب مي شود.
اگرچه لاييسيته نظام حاكم بر فرانسه است ولي هنوز نمي توان مردم اين كشور را به معناي كامل ان "آته" يا بي دين دانست. هنوز آمارها جمعيت فرانسوياني را كه دست كم يك بار درماه روزهاي يكشنبه به كليسا مي روند پنج درصد معرفي مي كند.
همين آمارها گواهي مي دهد كه در ميان مردم فرانسه هنوز تا 65 درصد بر ريشه هاي مسيحي خود پاي فشاري مي كنند و دست كم آنكه بر حضور فرهنگ مسيحي در خانواده هاي خود اذعان دارند.
با اين همه نبايد از اين نكته غافل شد كه بازار كليسا در سالهاي اخير در فرانسه رو به كسادي است و با وجود آنكه در همه بخش ها و روستاهاي فرانسه مي توان اثري مذهبي يا كليسايي يافت، كمتر ديده مي شود كه اين اماكن از حضور مردمي انباشته باشد كه براي نيازهاي معنوي خود به آن مراجعه مي كنند.
آمارهاي موجود كه مي توان ميان نوع دولتي و كليسايي آن تفاوتي هم قايل شد كاهش تقيدات عبادي مردم را گزارش مي كنند و به اعتقاد "دني پلتيه" مدرس مدرسه مطالعات عالي در سوربن اين پديده منحصر به فرانسه نيست و همه كشورهاي اروپايي با اين پديده رو به رشد مواجه هستند.
به عنوان مثال در گذشته بطور سنتي مردم فرانسه فرزندان خود را براي يادگيري آداب ديني و وظايف عبادي به مراكز كليسايي مي فرستادند، ولي امروز از اين نياز چندان خبري نيست و در خوشبينانه ترين حالت تنها حدود 20 درصد از فرزندان فرانسويان براي يادگيري آداب مذهبي و وظايف عبادي به كليساها مراجعه مي كنند.
پلتيه براي ديدن اين بحران از نزديك، شمار روحانيان شاغل در مراكز مذهبي را خاطر نشان مي سازد كه كليسا هر ساله تنها نزديك به نيمي از نيروهاي لازم را حكم ماموريت داده و به اطراف و اكناف مي فرستد.
بطور مثال در حالي كه در مجموع نياز مراكز ديني كليساي مسيحي فرانسه 15000 روحاني است، كليساي كاتوليك قريب به شش هزار روحاني را در اين مراكز مشغول به كار داشته است.
در برخي از مراكز كليسايي مي توان پدران روحاني را ديد كه بيش از 70 سال از عمر آنان گذشته است و هنوز كليسا نمي تواند و يا نبايد (به دلايل مالي و عدم نياز محيطي) آنان را با نيروي جوانتر جايگزين كند و گاه حتي اين سن، ميانگين سني نيروهاي موجود ارزيابي شده است !
كليساي كاتوليك فرانسه كه خود مدتها ميسيونر به قاره هاي ديگر اعزام مي كرده است امروز بيش از هزار روحاني شاغل در كليساهاي خود با مليت هاي آفريقايي و آسيايي دارد !
كليساي امروز البته راههاي ديگري هم براي جذب هوادار و علاقمند دارد و آن اينكه با ورود در مسايلي همچون محيط زيست، مهاجرت و مسايل اجتماعي براي خود زمينه فعاليت اجتماعي و نزديكي به مردم ايجاد مي كند. با اين وجود به نظر مي رسد كه آن اندازه استقبال مورد انتظار از اين نوع ابتكارات صورت نمي گيرد و شايد يكي از دلايل آن تمايل مردم به پنهان نگاه داشتن علايق مذهبي اشان در فرانسه باشد.
اين احساس امروز در واتيكان پديد آمده است كه با آمدن ساركوزي، دين رنگ و بوي ديگري در فرانسه مي گيرد و تعريف جديد رييس جمهوري فرانسه از لاييسيته فضا را در اين كشور لاييك براي شكستن قالبهاي كهنه اي كه پرهيز سنتي از گرايش به دين را ديكته مي كند ، باز مي كند.
سخنگوي واتيكان هم گفته است كه يكي از اهداف مهم پاپ در سفر به فرانسه بررسي جايگاه ايمان در فرهنگ لاييك است. پاپ كه سابقه تلاش براي آشتي دين و عقل را دارد و يكي از سخنرانيهاي او در دو سال پيش كه جنجالي غريب عليه او برانگيخت، ديگر بار براي ايجاد اين آشتي خيز برداشته است.
فرانسه از اين باب جاي مناسبي است كه پاپ بار ديگر آرزوي خود را نشان دهد و شايد از اين روست كه او نگراني خود را از افزايش نسبي گرايي اخلاقي و ذهنيت گرايي كه اسباب دوري انسان از بارگاه الهي است بيان مي كند.
به نظرمي رسد كه پس از سالها كه كليساي كاتوليك به دليل فشار سياسي برخي دولتها همچون فرانسه از صحنه عمومي كناره گرفته بود دوباره در پي بازيابي نقش تاريخي خود دراين قاره است‏.
اين تلاش البته پيش ترها بويژه از زمان پاپ پيشين آغاز شد. پاپ ژان پل دوم رهبر وقت كاتوليك هاي جهان در سال 2004 با بهره گيري از رياست آن زمان ايتاليا بر اتحاديه اروپا توانست فشار لازم را براي نفوذ روح مسيحيت در متون قانوني اين اتحاديه فراهم آورد.
پيشنهاد پاپ در آن زمان اين بود كه بتوان در اين متون قانوني به ريشه هاي يهودي مسيحي تمدن اروپايي، دستاوردهاي دوره روشنگري در اين قاره و حضور دين اسلام و ساير مذاهب اشاره كرد.
پاپ سابق در فرداي روز گسترش اروپا بر اين نكته تاكيد كرده بود كه نمي توان اروپا را فقط با تاكيد بر علايق اقتصادي و سياسي متحد نگاه داشت و بايد روح اروپا همچنان با تمسك بر ارزشهاي ديني و انساني متحد بماند‏.‏
وي همان زمان در پيامي به رييس اين اتحاديه نوشت كه تطبيق متون قانوني با روح ديانت مسيحي با خواست ميليونها شهروند مسيحي اتحاديه اروپا مطابقت دارد‏.‏
از زماني كه آقاي ساركوزي جلوه تدين گرايي از خود بروز داده و نداي اعتلاي جايگاه ديني را در جامعه فرانسه بلند كرده است فرياد مخالف و موافق هم از هر سو بلند شده است.
جماعتي از متدينين مسيحي و يهودي فرانسه و بخشي از جامعه مسلمان اين كشور به استقبال اين سخنان و سياست نوين رفته اند و در سوي مقابل تعدادي فراوان از فرانسويان و روشنفكران و اهل قلم فرانسه از اوج گرفتن دوباره دينداري در كشوري كه به گفته آنها شاهد خونريزي هاي مذهبي در قرون گذشته بوده است، نگراني خود را پوشيده نمي دارند.
بسياري از شخصيت ها و ناظران سياسي اين كشور حركات آرام و گام به گام ساركوزي از چند سال پيش تاكنون را مقدمه اي براي ورود به قانون 1905 و تلاش او براي حذف و يا تعديل بنيادين اين قانون دانسته اند.
استناد آنها اغلب به دو پاره از نطق ساركوزي در رم و رياض است. ساركوزي در سفر خود براي ديدار با پاپ و در كليساي "سن ژان دو لاتران" رم در 20 ژوييه سال گذشته سخناني عجيب و كم سابقه گفته بود.
بخش هايي از سخنان ساركوزي چنين بود: "ريشه هاي فرانسه در واقع ريشه هايي مسيحي است، ... امر معنوي گرايش طبيعي هر انساني است كه بدنبال تعالي است، ... انساني كه ايمان دارد انساني است اميدوار و اين به سود جمهوري فرانسه است كه مردان و زنان مومن و اميدواري دارد،... در انتقال ارزشها و در آموزش تمايز ميان خير و شر، يك معلم هرگز نمي تواند جاي يك روحاني، خاخام يا امام را بگيرد ... چرا كه او (معلم) هميشه براي فداكاري جان خويش و تعهدي كه ثمره اميد و ايمان اوست مانع دارد."
ساركوزي مشابه اين اظهارات را در 14 ژانويه 2008 در سفر خود به عربستان و در رياض نيز به زبان آورد كه مورد استناد همين مخالفين قرار گرفت.
در آن سخنراني ساركوزي از تنوع و آزادي اديان سخن رانده بود، حال آنكه مخالفين او معتقدند كه اقاي ساركوزي چشمش را بر فقدان همين آزادي ديني در عربستان بسته است، اگر قرار بر نشان دادن بسته بودن و قشري گري دين در برابر مدرنيته باشد ابتدا بايد در اين زمينه خود كشور عربستان را نشان داد.
وي در نطق تاريخي خود در رياض از جمله گفته بود: "خداي تعالي در قلب و انديشه هر يك از ماست، اين خدا اسباب بندگي انسان نيست، انسان را آزاد مي كند." . . . . . " من به هر كس كه به امور آسماني معتقد است احترام مي گذارم و هر كس كه اعتقادي ندارد نيز محترم است".
اين دو فقره از سخنان وي و بويژه و نيز سخنان ديگر در مراكزي همچون شوراي يهوديان فرانسه محورهاي عمده اي است كه افراد و نشريات و مراكز براي حمله به ساركوزي به آنها استناد مي كنند.
اين گرايش رييس جمهوري فرانسه مسئله جديدي نيست و او از سال 2001 يا شايد هم پيش تر اين مساله را جسته و گريخته مطرح مي كرده است.
ساركوزي از زماني كه به وزارت كشور رفت سعي كرد نشان دهد كه به اديان موجود در فرانسه و موسسات و نهاد هاي آنها توجه ويژه اي دارد. در هر حال اين گرايش ساركوزي يك اتفاق مهم در حيات سياسي روز فرانسه است. او بحث دين را از حاشيه به متن زندگي اجتماعي فرانسه كشانيده و با تعريف جديد از اخلاق و ارزشهاي اجتماعي كه مبتني بر دين است به ظاهر قصد تقويت مباني ديني را دارد.
ساركوزي بر بازگشت به ارزشهاي ديني، معنويت و اخلاق در جامعه لاييك فرانسه تاكيد مي كند و ريشه هاي موجود مسيحي در جامعه فرانسه را به اندازه كافي براي اين بازبيني و تامل رسا و موثر مي داند.
در اين گرايش ها بظاهر ساركوزي وكيل مدافع هيچ يك از اين اديان نيست هر چند كه كفه سنگين كار او بطور طبيعي يك گرايش يهودي – مسيحي است و خود بر مسيحي بودن خويش (سالها پيش او در يك كليسا غسل تعميد كرده است) تاكيد دارد. اين همه تاكيد بر دين و ارزشهاي ديني در فرانسه اي كه به تعبير مورخين براي برقراري لاييسيته خونها داده است، اسباب حيرت و واكنش فراواني شده است.
"ژان بوبرو" يك مورخ تاريخ لاييسيته با توصيف ساركوزي به عنوان يك "واعظ" رعايت نكردن بي طرفي او را نكوهش كرده و مي گويد يك رييس جمهوري كه بي طرفي خود را در ميان جريانهاي فلسفي نشان ندهد چون داوري است كه دوست دارد گل زدن يك تيم را ببيند.
به نظر بوبرو آراي ساركوزي بر اثر گرايش هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي به او داده شده است و نه بخاطر گرايش هاي ديني و اعتقادي وي كه به هيچ عنوان به يك دولت مدني ربطي ندارد.
"كلود بتي" رييس فدراسيون هاي پروتستان فرانسه هم پيش تر گفته بود كه ساركوزي اولين رييس جمهوري فرانسه است كه از زير ميراث روحانيت ستيز اين كشور خارج شده، ميراثي كه براي مدتهاي مديد اين كشور را به چند پاره تقسيم كرده است.
از نظر بتي، ساركوزي محصول يك جامعه پست مدرن است كه به راحتي اعتقاد ديني، ترجيحات و آزادي وجودش را ابراز كرده است.
بتي بيش از همه اين مواضع شيفته سخنان ساركوزي در رياض شده است، او معتقد است كه اين نطق جالب و شجاعانه بوده است.
برخي از منتقدين مشابهت عجيبي ميان رفتار ديني ساركوزي و رييس جمهوري آمريكا مي بينند، با اين تفاوت كه آمريكا جامعه اي به نسبت مذهبي دارد و حتي گرايش ديني را براي رييس جمهوري خود مي پسندند حال آنكه در فرانسه اين گرايش براي شخص رييس جمهوري قبيح محسوب شده و حتي در صورت تشديد ممكن است به جرم تخطي از اصول لاييسيته تذكر شوراي قانون اساسي را نيز به همراه داشته باشد.
اروپام.**2093**270**1275**1516
سه شنبه 26 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]