محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826101251
شيعيان بحرين، اكثريت خاموش
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: شيعيان بحرين، اكثريت خاموش فتاح غلامی عصرایران ؛ فتاح غلامی- خيزشهاي شيعي در چند دهه اخير مورد توجه بسياري از محافل سياسي قرار گرفته است. بويژه از زماني كه بحث هلال شيعي مطرح شد. ترفندي سياسي كه از سوي سرمداران كشورهاي عربي براي مقابله با گسترش تشيع در خاورميانه مطرح و به عنوان يك خطر بالقوه براي جهان تسنن مورد تلقي قرار گرفت.از زماني كه ملك عبدالله پادشاه اردن و در پي او حسني مبارك از شكل گيري هلال شيعي ابراز نگراني كردند مشخص بود كه تلاش عمده‌اي به لحاظ تبليغي و رواني براي به مخاطره افكندن موقعيت شيعيان در منطقه در حال شكل‌گيري است. اگر چه در بحث هلال شيعي از كشورهايي با محوريت ايران، لبنان، عراق و سوريه نام برده ميشود اما بايد در نظر گرفت كه در ارائه اين فهرست تعمدي وجود دارد تا احياناً به لحاظ تبليغاتي نامي از كشورهايي كه امكان اوج‌گيري فعاليت‌هاي شيعي وجود دارد به ميان آورده نشود.در ساختار سياسي كشورهايي كه به عنوان محور هلال معرفي شده‌اند شيعيان به عنوان قدرت اول يا قدرت موثر نقش آفريني مي‌كنند اما خارج از اين فهرست، برخي از كشورها نظير يمن و بحرين عليرغم برخورداري از جمعيت قابل توجه شيعي با محدوديت سياسي، فرهنگي و اجتماعي فراوني روبرو بوده و هستند. در مورد بحرين متاسفانه اين واقعيت بسيار پررنگ جلوه مي‌كند و به حق بايد شيعيان اين كشور را اكثريتي فراموش شده دانست.( عليرضا قربانپور، شيعيان بحرين اكثريت فراموش شده، هفته نامه صبح صادق، 20 آذر385 1) برابر با آمار موجود جمعيت فعلي شيعيان در بحرين 490 هزار تا 500هزار نفر برآورد ميشود كه در مقايسه با كل جمعيت اين كشور (حدود 700هزار نفر) اكثريت قابل ملاحظه‌اي است(محمد علي عسگري، شيعيان بحرين از تحريم تا مشاركت، شهروند امروز، http://shahrvandemroz.blogfa.com/post-99.aspx ) شيعيان بحرين در گذر تاريخ برابر با منابع تاريخ ريشه شيعي گري در بحرين قدمتي به درازاي تاريخ صدر اسلام دارد.متون دست اول، بحرين را بخشي از خاك ايران دانستند كه همزمان با رسالت حضرت ختمي‌مرتبت، والي آن منذر بن ساوي از سوي پادشاهان ايران مشغول رتق و فتق امورسياسي و اداري بود.(ترجمه فتوح‌البلدان، ص 113)، پيامبر اكرم(ص) علاء بن حضرمي را همراه نامهاي به سوي او فرستاد تا بحريني‌ها را به اسلام دعوت كند يا آنها جزيه بپردازند. پيامبر در اين نامه منذر را به اسلام دعوت فرمود. منذر بن ساوى نامهاى به پيامبر (ص) نوشت و اسلام خود را به اطلاع رساند و نوشت كه من نامه شما را براى مردم هجر خواندم، گروهى اسلام را خوش داشتند و مسلمان شدند و برخى هم ناخوش مىدارند و در اين سرزمين گروهى يهودى و مجوسى هم زندگى مىكنند، در مورد آنان دستور خود را براى من بنويس.( الطبقاتالكبرى/ترجمه ج1، ص 243) ميان علاء و منذر صلح برقرار شد و مبلغ جزيه را براي هر شخص بالغ يك دينار تعيين كردند. در بحرين جنگى رخ نداد. بعضى مسلمان شدند و برخى صلح كردند.(ترجمه الكامل، ابن اثير،ج 7، ص245)بعد از كناره گيري علاء، پيامبر شخصي بنام ابان بع سعيد را به بحرين گسيل داشت. وي از دوستان و شیعيان علي(ع) بو د و بنا به تعبيري وي نخستين كسي بود كه نهال ولاي اهل بيت را در سرزمين بحرين غرس كرد.(محمد حسين مظفر، تاريخ شيعه، ترجمه: محمدباقر حجتي، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ص 347) بعد از وفات پيامبر، ابان بحرين را ترك و به مدينه بازگشت و خليفه اول دوباره علا بن حضرمي را جايگزين او كرد.(ترجمه فتوح البلدان، ص118)بحرين بعد از مدتي درگير جنگ رده شد. همان نبردي كه طبق روايت منابع اسلامي بواسطه برخي از مسلماناني كه از دين برگشتند بروز كرد. خليفه اول براي سركوب اين فتنه سعي بليغي كرد و درنهايت توانست بر اين شورش فائق آيد. محبت اهل بيت كه در زمان ابان در بحرين جوانه زد در در زمان خلافت علي(ع) بارور شد و برخي از والياني كه از سوي حضرت امير اداره امور را بعهده گرفتند در نزديكي اهالي اين منطقه به سيره اهل بيت تلاش موثري نشان دادند كه از جمله مي‌توان به عبدالله بن عباس( مسعودي، ترجمه مروج الذهب ، ج 2، ص702)، نعمان بن عجلان( نصر بن مزاحم، ترجمه پيكار صفين، ص 519) و عمر بن ابى سلمه( ابن اعثم كوفي، ترجمه الفتوح، ص1002) اشاره كرد. افزون بر اين عامل، عامل ديگر در تشيع بحرين، عبارت است از: اصحاب و فرماندهان لشكر اميرالمؤمنين كه عموماً از عبدالقيس و ربيعه و از اهالى اصيل بحرين بودند، و از جمله آنها مى توان زيد بن صوحان و صعصعة بن صوحان عبدى و حكيم بن جبله عبدى و حارث بن مره عبدى و رشيد هجرى را نام برد. شرح احوال اين رجال نشان مي‌دهد كه تشيع در بحرين منشأ كاملا عربى دارد و به دوران زمامدارى على(ع) بازمى گردد.(رضا اسلامي، خاستگاه تشيع در اسلام، فصلنامه هفت آسمان، شماره دوم) پايداري بحرين بر مذهب تشيع ادامه پيدا كرد تا وقتي كه عبدالملك بن مروان به حكومت رسيد و كوفه را پس از كشته شدن مصعب بن زبير فتح كرد. برخي از شيعيان از ترس كيفر عبدالملك به بحرين رفتند. خليفه اموي سياهياني را به بحرين فرستاد اما آنها در دستگيري شيعيان ناموفق بودند تا اينكه با تطميع برخي از افراد توانستند بر شيعيان دست يابند. اگرچه تعدادي از شيعيان به قتل رسيدند اما افراد باقميانده با وجود تهديد فراوان از تشيع دست نكشيدند و عبدالملك كه از كسب قدرت مجدد شيعيان بيمناك بود سعي كرد با آنها از در مصالحه درآيد.( تاريخ شيعه، ص 347) در نيمة نخست سدة 2ق، نام برخى از شخصيتهاي بحرينى چون ابولبيد هجري، وليد بن عروة شيبانى و عبدالله بن بكير هجري در ميان اصحاب امامان باقر و صادق(ع) به چشم مى‌خورد همچنين از دو تن از ياران امام صادق(ع)، به نامهاي مسمع بن عبدالملك و حكم بن علباء اسدي را مى‌توان ياد كرد كه مدتى در بحرين در مسند حكومت بوده، و وجوه شرعى خود را به آن امام(ع) مى‌پرداخته‌اند.( بحرين، دايره‌المعارف اسلامي، ج11، مقاله شماره 4534)يكي ديگر از وقايع مربوط به بحرين حضور قيام صاحب الزنج است. وي به سال دويست و چهل و نهم از سامرا به بحرين رفت و آنجا دعوى كرد كه على بن محمد بن فضل بن حسن بن عبيد الله بن عباس بن على بن- ابى طالب است و در هجر مردم را به اطاعت خويش فرا خواند كه جمعى انبوه از مردم آنجا از او پيروي كرند جمعى نيز دعوت او را نپذيرفتند و به ميان موافقان و مخالفان وي درگيري رخ داد و جمعي در اين كارزار كشته شدند.( طبري، ترجمه تاريخ طبري، ج 14، ص 6307) در سال 286 هجري، ابو سعيد گناوي با تصرف شهر لحسا، حكومت «قرامطه» را در بحرين بنا نهاد و استقلال آن را اعلام كرد.با تضعيف قرامطه، عيونيها از طايفۀ عبدالقيس به كمك سلاجقۀ عراق بر بحرين حاكم شدند. آنگاه خاندان شيعي آل عصفور به كمك اتابكان فارس بر عيونيها غلبه كردند.در اواخر قرن نهم هجري، «سيف بن زامل» دست به شورش زد و حكومت را از دست بني‌عصفور گرفت و حكومت «بني جبر» را ـ كه مالكي مذهب بودند - بر پا ساخت.(علي محمدي، سيماي بحرين جزيره ايمان، http://www.alef.ir/content/view/13468/83 )به لحاظ فكري و روشمندي علمي ميان حوزه بحرين و ساير حوزه‌هاي شيعي تفاوت‌‌هايي وجود دارد. حوزه علميه بحرين از دوره صفويه فعال خود را آْغاز كرده و جريان اخباري‌گري در همين حوزه‌ها طرفداراني پيدا كرد و در نقطه مقابل تفكر اصولي قرار گرفت. در راس اخباريون بحرين، شيخ يوسف بحراني قرار داشت كه اخباري ميانه‌رو توصيف مي‌شد. تشيع در بحرين برخلاف ايران، منشايي عربي دارد و كسي از آنان ادعا نمي‌كند كه مثلا زاده تفكرات ايراني است و شيعيان بحرين هويت خود را در درجه اول عربي- اسلامي و در درجه دوم شيعي و منتقد مي‌داند و برخلاف بعضي جريان‌هاي شيعه در اين كشور بر حفظ اين هويت عربي تاكيد مي‌ورزد( شيعيان بحرين از تحريم تا مشاركت، همان) جدايي از ايران از زماني كه استعمار براي پاقتن منابع اوليه و پيدا كردن بازاري جديد براي محصولات توليد خود به فكر اشغال و تصرف ساير كشورهاي افتاد حوزه خليج فارس صحنه آمدو شد عوامل بيگانه شد.از اوايل قرن شانزده ميلادي با هجوم پرتغال به خليج فارس (در سال 1506) ، بسياري از نقاط از جمله جزيره هرمز و مجمع‌الجزاير بحرين نيز ( در سال 1521) به تصرف و اشغال آنها در آمد اما با شكست پرتغالي‌ها توسط شاه عباس در سال 1602 مجمع الجزاير بحرين مدت 180 سال ضميمه خاك ايران شد. در در سال 1783 (يا 1782 ) " شيخ احمد بن خليفه " از قبيله "بني عتبه " و از خاندان "خليفه " كه از منطقه نجد در مركز عربستان به كويت مهاجرت كرده بود ) به اين سرزمين حمله و پس از شكست سربازان ايراني بر آن استيلا يافت . از آن پس، حكومت بحرين با حمايت همه جانبه سياسي – استعماري انگلستان در اختيار اعضاي خاندان " خليفه " ( آل خليفه ) قرار گرفت. در زمان شيخ سلمان بن احمد ( شيخ بحرين ) در ژانيه 1820 "قرارداد صلح عموي " يا " قرارداد اساسي " ( و در واقع همان قرارداد انقياد و تحت الحمايگي )را با انگلستان امضا كرد و از اين پس مدت 150 سال بحرين زير نفوذ انگليس قرار داشت.دولت ايران در مدت يك و نيم قرن حاد شدن مسأله بحرين (1820 -1970 )و دخالت و سلطه انگلستان بر آن جزيره، هيچگاه جدايي بحرين از خاك ايران را نپذيرفت ولي در عين حال قدرت انجام عمل حادي عليه انگليس را نيز نداشت. پس از انتقال سلطنت از سلسله قاجار به پهلوي ، ايران خواستار اعاده حق حاكميت خود بر اين سرزمين شد. در مقابل ، حكومت بحرين نيز با مشورت و خط دهي مشاوران و كارگزاران انگليسي مقيم بحرين بر آن شد تا ساختار جمعيتي و مذهبي اين شيخ نشين كوچك را حتي الامكان با اكثريت دادن به عربها سني مذهب از كشورهاي عربي به بحرين تشويق شد و هزاران تن فلسطيني و اعراب ديگر از كشورهاي مختلف عرب به بحرين هجوم آوردند. در دوران سلطنت محمدرضا شاه ، حداقل در دو برهه زماني مسأله مالكيت و حاكميت ايران بر بحرين به صورت حادتر مطرح شد . در اسفند 1329 در لايحه مربوط به ملي كردن صنعت نفت ايران كه براي تصويب به مجلس شوراي ملي ارائه شد، " شركت نفت بحرين " نيز در طرح ملي شدن قرار داشت ؛ چرا كه مجمع الجزاير بحرين بخشي از سرزمين ايران را تشكيل مي‌داد بار دوم در آبان ماه 1336 هيأت وزيران با حضور شخص شاه لايحه اي را براي تقديم به مجلس آماده كردند كه به وضوح نشان دهنده حق و ادعاي مالكيت ايران به بحرين بود. در اين لايحه كشور از نظر اداره سياسي به چهارده استان تقسيم مي‌شد كه بحرين استان چهاردهم را تشكيل مي‌داد. زماني كه بحث تشكيل فدراسيون با حضور بحرين و برخي از كشورهاي حاشيه‌اي خليج فارس توسط انگليس مطرح شد دولت اين بشدت به اين موضوع اعتراض كرد اما در نهات بعد از مذاكراتي كة آشكارا و پنهان ميان ايران، انگليس، عربستان و آمريكا انجام شد، محمد رضا پهلوي در يك مصاحبه مطبوعاتي در دهلي نو در تاريخ 4 ژانويه 1969 اعلام كرد كه " اگر مردم بحرين خواهان پيوستن به كشورم [ ايران ] نباشند" ايران از ادعاهاي سرزميني اش نسبت به اين جزيره خليج فارس دست خواهد كشيد. بالاخره پيشنهاد رسمي شاه از طريق گفتگوهاي بعدي ايران با انگلستان و دبيركل سازمان ملل (اوتانت )در اوايل سال 1970 به نتيجه نهايي رسيد و شوراي امنيت نير در تاريخ 30 آوريل 1970 مورد تأييد و تصويب قرار داد.( كتاب خليج فارس و مسائل آن،انتشارات سمت، www.iranianuk.com/article.php?id=15362 - 114k) حضور منتقدانه شيعيان بحرين در عرصه سياست كشور كوچك بحرين از هنگام استقلال در سال 1971 تحت حاكميت اقليت سني آل خليفه قرار داشته است. و با وجود اينكه اكثريت جمعيت بحرين را شيعيان تشكيل مي‌دهند، حكومت بحرين طي سه دهه اخير همواره در پي ايجاد محدوديتهاي مدني، سياسي و اجتماعي براي شيعيان بوده است. شيخ حمدبن عيسي آل خليفه، پادشاه بحرين در سال 1999 به قدرت رسيد و در ابتداي زمامداري خود قول اصلاحات سياسي و اقتصادي و رفع تبعيض عليه شيعيان را داد.(انتخابات پارلماني اخير بحرين، محمود رحماني، معاونت پژوهش‌هاي سياست خارجي مركزتحقيقات استراتژيك، 10/10/1385) شيخ حمد بن عيسي الخليفه براي تحقق وعده‌هايي كه داده بود تغييراتي را به نفع شيعيان به انجام داده بود. او در اوايل حكومتش هزاران زنداني سياسي را آزاد و زندان‌هايي را كه در آنها شكنجه صورت مي‌گرفت تعطيل كرد و به تبعيديان اجازه داد تا به وطن خود بازگردند. شيخ حمد همچنين اجازه داد تا روزنامه‌هاي اپوزيسيون، گروه‌هاي حقوق بشر و سازمان‌هاي غيردولتي تأسيس و با يك آزادي نسبي فعاليت كنند. البته فعاليت احزاب سياسي در اين كشور همچنان ممنوع است، اما "انجمن‌هاي سياسي" به عنوان جايگزين آنها در حال فعاليت هستند.( شهروندان درجه دو، ماهنامه اقتصاد ايران، شماره 96) از اواخر دهه 29-1920 به علت ايجاد ثبات نسبي در حكومت هاي مركزي، آزار فيزيكي شيعيان مناطق خليج فارس تا اندازه اي كاهش يافته است، و لي همچنان محدوديتهاي شديدي بر قاطبه شيعه تحميل ميشود. در جزيره اصلي بحرين (منامه) شيعيان فقط پنج پست وزارتي - وزارت بهداشت، امور حقوقي، تجارت و كشاورزي، آب و برق، حمل و نقل- بر عهده دارند. حكام عرب در عين حال مراقب بوده اند شيعيان را كامل طرد نكنند، چون محل سكونت جمعيتهاي شيعه نشين بيش تر نزديك چاه هاي نفتي مانند «راس تندره» قرار دارد؛ از اين جهت همكاري با شيعيان براي حفظ امنيت ملي حياتي است.(شيعيان بحرين، هفته‌نام پرتو سخن،23/1/85) اوج اختنلافات و درگيري داخلي از زمان انحلال مجمع ملي اين كشور در سال 1975 شروع شد. پس از انحلال مجمع ملي،شيعيان بيش از 30سال مشاركت در روند سياسي بحرين را تحريم كردند و به مقابله با رژيم حاكم روي آوردند. در درگيري شيعيان با نيروهاي امنيتي طي سال‌هاي 1994 تا 1999 دست‌كم 38تن كشته و صدها تن زنداني شدند. يكي از رهبران اين شورش‌ها شيخ‌عبدالامير الجمري بود كه نقش مهمي در قيام شيعيان در دهه 90 داشت اما با اصلاحات سياسي شاه حمد دوباره پارلمان در سال 2002 تاسيس و انتخابات سراسري برگزار شد گرچه برخي از جريان‌هاي شيعه آن را تحريم كرده بودند، با اين حال در آن زمان 12نماينده شيعه به پارلمان راه يافتند(شيعيان بحرين از تحريم تا مشاركت، همان) شيعيان بحرين دولت اين كشور را به اين موضوع كه اجازه مي‌دهد سني‌هاي غيربحريني، تابعيت اين كشور را بپذيرند تا تعادل جمعيتي سني - شيعه كشور را برهم بزند، متهم كرده‌اند. البته مقامات رسمي بحرين وجود چنين تلاش‌هايي را انكار مي‌كنند، اما شيعيان بر وجود چنين حقيقتي اصرار و تأكيد دارند، هرچند شيعيان در خصوص اين موضوع كه براي جنگيدن براي كسب حقوق خود بايد به اقدامات سياسي رو بياورند يا درگيري‌هاي خياباني، هنوز در ترديد به سر مي‌برند. با توجه به گسترش نارضايتي شعيان بحرين از استمرار تبعيض هيات حاكمه سني، هزاران نفر از مردم بحرين در پاسخ به دعوت چهار جمعيت سياسي معارض دولت بحرين، در بعدازظهر روز جمعه 18/9/84 در يک راهپيمايي گسترده در «منامه» ـ پايتخت بحرين ـ شرکت کردند.اين راهپيمايي که «حقوق و کرامت» نام داشت، به دعوت جمعيتهاي «الوفاق اسلامي»، «العمل الاسلامي»، «وعد» و «تجمع قومي» و با حمايت «مجلس اسلامي علماي بحرين» و در سالگرد تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر صورت گرفت و ده‌ها هزار نفر از مردم بحرين، اعم از مردان و زنان، در آن شرکت کردند. معترضين خواستار رفع هر گونه تبعيض و توجه هيات حاكمه نسبت به خواسته‌هايشان شدند.راهپيمايان در اين مراسم که علما و چهره‌هاي سرشناس سياسي آنها را همراهي مي‌کردند، در بيانيه‌اي با محکوم کردن برخي از اقدامات دولت بحرين در ناديده انگاشتن حقوق و آزادي‌هاي ملت، خواستار توجه به حقوق بي‌کاران، شهدا و قربانيان شکنجه نيروهاي امنيتي و ساير فعالان سياسي شدند(http://www.baztab.ir/news/31736.php)سنيان بحرين كه تحت نفوذ سلفيان قرار دارند و در اداره سياسي اين كشور ديدگاهي متصلبانه دارند و حتي در عرصه آموزش نيز ايجاد تنفر و دشمني مورد شيعيان را در دستور كار خود قرار دادند. براي مقابله با اين القائات رهبران سياسى شيعه بحرين علام كردند؛ در صورت استمرار اهانت به شيعيان در مدارس، از شركت فرزندان خود در كلاس‌هاى تربيت اسلامى جلوگيرى خواهند كرد. محمد هادى الغريفى» عضو انجمن علماى مسلمان در بحرين، در اين باره گفت: اولياى دانشآاموزان بايد اعتراضات و انتقادات خود را از نحوه آموزش درمدارس، تقديم علماى دين كنند و در صورت لزوم، علما حكم حذف برخى از دروس را صادر خواهند كرد.از سوى ديگر دكتر«ماجد النعيمى» وزير آموزش و پرورش بحرين، به انجام برخى اصلاحات در نظام آموزشى اين كشور وعده داد.(http://news.taghrib.org/farsi/news.php?action=fullnews&showcomments=1&id=266) با توجه به وجود تنگناهاي سياسي و فرهنگي، شيعيان سياست تحريم عليه هيات حاكمه بحرين را در پيش گرفتند اما در چند سال اخير با توجه به پيروزي‌هاي نيروهاي شيعي در عراق ساير شيعيان منطقه كه قبلاً راه‌هاي خشونت‌آميز را براي مطرح كردن خواسته‌هاي خود در پيش گرفته بودند و عمدتاً سياست تحريم و عدم شركت در انتخابات را دنبال مي‌كردند بنا به توسعه علماي و رهبران فكري خود در سايه تحولات اخير بين‌المللي و منطقه‌اي رويكردي دموكراتيك را در پيش گرفتند. شعار اساسي شيعيان عراق تحت عنوان "يك فرد، يك رأي" كه حضور موفق گروه‌هاي شيعي را در پي داشت چنان در منطقه طنين‌انداز شد كه تركيب 45 درصدي شيعي لنبان و جمعيت 75 درصدي شيعي بحرين با اشتياق فراوان و براي تكرار تجربه موفق عراق در انتخابات حضور گسترده پيدا كردند.پارلمان بحرين، يک شورای مشورتی با ۴۰ نماينده نيز دارد که همه اعضای آن توسط شيخ حمد بن عيسی آل خليفه، پادشاه بحرين، انتخاب می شوند و اختيار دارد همه مصوبات پارلمان را رد يا تاييد کند. در دومين دوره ا نتخابات پارلماني بحرين، ۲۹۵هزار واجد شرايط رای دادن می توانستند ۳۹ نماينده را از ميان ۲۰۷ نامزد که ۱۷ نفر آنان زن هستند، انتخاب کنند.با حضور گسترده شيعيان، بزرگ ترين و مهم ترين حزب شيعيان بحرين، «جمعيت وفاق ملی اسلامی» به رهبری روحانی پرطرفدار شيخ علی سلمان در اولين دوره انتخابات پارلماني ۱۶ کرسی را از آن خود کردند و در دور دوم نيز توانستند يک کرسی ديگر را در اختيار گيرند.در حال حاضر شيعيان بحرين عليرغم همه تنگناهاي موجود، سياست حضور فعال در عرصه سياسي را در پيش گرفتند و قصد دارند با اين رويكرد ديپلماتيك، نظام حاكم را به قبول خواسته‌هاي مشروع خود وادارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]
-
گوناگون
پربازدیدترینها