واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: ونيز عليه تورنتو خون به پا خواهد شد
[ على مصلح حيدرزاده ]
ونيز خود را براى جابه جايى آماده مى كند. ماركو مولر، دبير هنرى جشنواره ونيز اعلام كرده كه تاريخ برگزارى دوره بعدى جشنواره تغيير مى كند و تقريباً به شكل كامل با جشنواره تورنتو همزمان مى شود. اين يك اعلان جنگ آشكار است. تا به حال پذيرفته شده بود كه دو جشنواره مى توانند فيلم هاى مهم را بين يكديگر تقسيم كنند. اما حالا به نظر مى رسد دوران تعامل به پايان رسيده و نبرد براى به دست آوردن فيلم هاى مهم آغاز مى شود.
اين اقدام مى تواند ونيز را در موضع آسيب پذير قرار دهد. اين جشنواره به خاطر زرق و برق و فريبندگى اش مورد توجه است و مطمئناً بيش از تورنتو شناخته مى شود. اما در آن تجارت در جريان نيست. ونيز بازار ندارد (بر خلاف تورنتو) كه فيلم ها در آن خريد و فروش شوند. در كنار خوشى و تفريح فرش قرمز، بازار فيلم اساس يك جشنواره است و اين نكته شامل كن هم مى شود.
به شكل غريبى تلألؤ ستاره هاى مشهور در جشنواره ونيز امسال كم بود. در كنفرانس خبرى فيلم «پس از خواندن بسوزان» برادران كوئن، بى نزاكتى چند خبرنگار بيش از حرف هاى براد پيت و جرج كلونى مورد توجه قرار گرفت. والنتينو، طراح لباس مشهور و همكارش جيانكارلو جياكتى كه براى مستند «والنتينو: آخرين امپراتور» روى فرش قرمز ونيز حاضر شده بودند، مانند يك جفت چمدان چرمى همسان معمولى به نظر مى رسيدند. ناتالى پورتمن با نخستين تجربه كارگردانيش با يك فيلم ۲۰ دقيقه اى قوى اما معمولى آمده بود. اما در مجموع، جشنواره به شكل قابل توجهى فيلم هاى بزرگ هاليوود را كه به شكل سنتى هر سال رقابت اسكار را از ساحل ونيز آغاز مى كردند، كم داشت.موضع رسمى جشنواره از قول ماركو مولر آن بود كه برنامه جشنواره امسال قربانى اعتصاب فيلمنامه نويسان هاليوود شده بود؛ اعتصابى كه تكميل چند فيلم مهم سال مانند «روح» فرانك ميلر و «اوهام دكتر پارناسوس» ترى گيليام را به تأخير انداخت و اجازه نمايش آنها در ونيز را نداد. اما به نظر مى رسد كه اين تنها بخشى از ماجرا است. با ضعيف شدن تدريجى دلار در برابر يورو و با توجه به قيمت هاى بالاى ونيز، اين خطر وجود دارد كه حاضر شدن در ونيز به تدريج (براى امريكايى ها) غير ضرورى شود. از اين رو، شايد تصميم مولر براى تغيير زمان برگزارى جشنواره ونيز با جشنواره تورنتو شاخ به شاخ شود.امسال كه ونيز از هميشه آرام تر بود، تماشاگران مجبور بودند براى انتخاب هاى خود به چيزى فراتر از نام و شهرت بازيگران توجه كنند.
البته اين باعث شد استعدادهاى كشف نشده اى خود را نشان دهند. مهم ترين آنها «مى خواهم منفجر شوم» يك فيلم كوچك مكزيكى بود كه يك بازيگر زن جديد به نام ماريا دسچمپس معرفى كرد كه بازى ساده شگفت انگيزى داشت.
شنبه 23 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]