واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اندیشه - آیتالله مجتبی تهرانی درباره حیا عنوان کرد: وقتی که حیا رفت، ایمان و انسانیت میرود؛ چون حیا پوششی برای ایمان است، آن وقت هرچه حیوان درونیات، شیطان درونیات میگوید انجام میدهی، همه رقم جنایت میکنی. به گزارش خبرآنلاین، آیت الله مجتبی تهرانی در ادامه جلسات مربوط به مبحث حیا درباره رابطه ایمان و حیا گفته است : ما روایات متعدده داریم که رابطه حیا و ایمان را مطرح میکند. در روایتی از پیغمبر اکرم است که حضرت فرمودند: «ایمان و عمل مثل دو برادر هستند.» که به تعبیر من در یک ریسمان هستند. روایتی از امام باقر(ع) است که فرمودند: « ایمان و حیا در یک رشته و همراه هم هستند، اگر یکی برود دیگری هم میرود، اگر حیا رفت، ایمان هم میرود.» روایت دیگری از علی(ع) داریم که فرمودند: «کثره الحیاء الرجل دلیلٌ علی ایمانه» بحث ما نقش حیا بر روی ایمان و رابطهای است که این دو با هم دارند، آن هم رابطهای که اگر یکی رفت، دیگری هم میرود. در روایات نقش «حیا» را تحت عنوان لباس بیان میکنند. ایمان لخت است و لباس آن حیا است. ما یک سؤال میکنیم؛ نقش لباس برای بدن چه نقشی است؟ نقش حفاظتی است دیگر. لباس که فقط برای زیبایی نیست. آدم لخت را حساب کن نه لباس روی لباس که برای زینت است، چون میفرماید عریان. آدم لخت برای حفاظت از آفات لباس تن میکند، مثلاً لباس او را از سرما محافظت میکند. حیا چه نقشی دارد؟ چگونه است که اگر آن برود ایمان هم میرود؟ میگوید مثل این میماند که ایمان لخت است و حیا هم لباسش است، لباس آن را حفظ میکند، لباس نباشد سرما میخورد بعد هم میافتد میمیرد، تمام شد رفت. استاد اخلاق در ادامه موضوعی را مطرح کرده که اگر حیا نباشد همه کار می شود کرد و این طور توضیح داده است : در روایتی است از امام هشتم(ع) که فرمودند: «عن آبائه(علیهمالسلام) أنَّ رسولالله(ص) قال: لَمْ یَبْقَ مِنْ أَمْثَالِ الْأَنْبِیَاءِ إِلَّا قَوْلُ النَّاسِ إِذَا لَمْ تَسْتَحْیِ فَاصْنَعْ مَا شِئْت»، حضرت فرمود: از مثالهای همگانی که انبیا میزدند، این است که وقتی حیا از بین رفت هر کاری میخواهی بکن. مرحوم صدرالمتألهین(رضواناللهتعالیعلیه) در اینجا آن معنای مشهور راجع به این روایت را مطرح میکند: «اذا لم تستح من العیب لم تخشی النار مما تفعله فافعل ما یحدثک به نفسک من اغراضها» این همان نفس اماره بالسوء است که وقتی حیا رفت دیگر عیب سرش نمیشود، دیگر خدا هم سرش نمیشود، نمیفهمد که جهنم هم چه هست. «فافعل ما یحدثک به نفسک» هرچه که از درون، نفس اماره بالسوء تو میگوید «من اغراضها» خواستههایش را گوش میدهی. ایشان میفرماید که لفظ امر، معنایش توبیخ و تهدید است، یعنی دیگر آزاد نشدی. بعد ایشان تشبیهی دارد و میفرماید حیا مثل افسار بر دهان حیوان میماند که جلوگیری میکند تا حیوان شرارت نکند؛ چون ایشان در ذیل بحث جنود عقل و جهل این مطالب را میفرماید، میفرماید خُلع که ما هم گفتیم مقابل حیا است، حیا نقش لجام بر نفس را دارد، افساری به دهان این حیوان نفس، شهوت، غضب و وهم است. آیت الله تهرانی در ادامه توضیح داده است : وقتی بنا شد که شخص افسار گسیخته شود، این حیوان و شیطان آزاد میشوند. «فاعمل ما شئت» معنایش این است. هرچه حیوان درونیات، شیطان درونیات میگوید انجام میدهی، همه رقم جنایت میکنی. اگر حیا برود، ایمان هم میرود، انسانیت هم میرود. ظاهر را نگاه نکنید، این واقعیاتی است که داریم میگوییم و بعد عرض میکنم که کار به کجا میکشد. وقتی که حیا رفت، ایمان و انسانیت میرود؛ چون حیا پوششی برای ایمان است، همانطور که پوشش برای جنبههای انسانی است. اگر کسی حیا نداشته باشد، ایمان ندارد و حتی به کفر جهود کشیده میشود. من تعبیر میکنم که یک نوع مسخ میشود؛ لذا از خطرات بسیار مهم در ارتباط با جامعه ما همین است. این چیزها را کوچک نگیرید، مگر میشود به سادگی اینها را اصلاح کرد؟ وقتی حیا رفت خیال کردی به زودی سر جایش میآید؟ به تدریج میرود. خراب کردن آسان است، ساختن مشکل است. یک ساختمان را شما در عرض چند روز میریزی روی هم اما اگر بخواهی بسازی گاهی چند سال طول میکشد. /62
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]