فقر همچنان در هند قرباني مي گيرد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: فقر همچنان در هند قرباني مي گيرد
بي بي سي، زويا چراغي؛ در سال هاي اخير، سرزمين هند همواره براي ما نمونه بي چون و چرايي از نمادهاي زيبا و دوست داشتني به همراه نرخ رشد سريع جمعيت بوده است و در اين ميان كمتر كسي افزايش بي رويه جمعيت ميلياردي اين كشور را به خاطر مي آورد. همين چند هفته قبل بود كه سازمان يونيسف اعلام كرد بالاترين نرخ مرگ و مير كودكان در جهان متعلق به هند است. در سال 2006 بيش از 5/2 ميليون كودك زير پنج سال در چين و هند از بين رفته اند كه سهم دومي به تنهايي 1/2 ميليون نفر بوده است.اگر پاي صحبت مسوولان و كارشناسان هندي بنشينيد، آنها خواهند گفت فقر در هند كاهش يافته؛ دكتر پرناب سن كارشناس خبره دولت نيز يكي از همين افراد است؛ «در دهه 80، سرعت چشمگيري در كاهش فقر داشتيم. دهه 90 و سال هاي اوليه 2000 ميلادي (حدود 15 سال گذشته) سرعت مان به مراتب كندتر شده اما اين روند همچنان ادامه دارد.» آخرين آمار رسمي منتشر شده دولت نشان مي دهد 26 درصد از جمعيت هند در طبقه فقير جامعه قرار مي گيرند. اين طبقه آنهايي هستند كه حتي از كمترين ميزان كالري كه براي بقا لازم است، بي بهره اند.

اطلاعات به دست آمده از منابع ديگر (مانند بانك جهاني) نيز بر اين نظريه صحه مي گذارد كه فقر مطلق در هند رو به كاهش است، هرچند همواره بين آمار منتشر شده از گروه هاي مختلف، تفاوت هايي نيز وجود دارد.

در اين ميان برخي كارشناسان مانند پروفسور جاياتي گهوش اقتصاددان و استاد دانشگاهي در دهلي معتقدند تعداد مستمندان در اين كشور بسيار بيشتر از آن است كه اين سازمان ها تخمين زده اند؛ «در چنين شمارشي، افرادي كه از نعمت آب لوله كشي، مدرسه، بهداشت، سلامت و حق تحصيل محروم هستند، اصلاً به حساب نمي آيند. خيلي ها به هيچ يك از امكانات دسترسي ندارند اما چون مي توانند حداقل كالري براي زنده ماندن شان را تامين كنند، فقير محسوب نمي شوند.»

كليد اصلي فقر در هند امروز اين است؛ فقدان دسترسي به امكانات اوليه. همين جا بايد توپ را به زمين دولت انداخت. اينجاست كه بايد تازه انديشي اساسي درخصوص ريشه كن كردن فقر از جانب كارشناسان صورت گيرد. هرچند اين تصميمات بارها و بارها و ساليان سال در هند گرفته و بودجه هنگفتي هم هزينه شده، اما نتيجه چه بوده؟ فقر هنوز در تار و پود زندگي مردم اين سرزمين چه در بافت شهري و چه روستايي به چشم مي خورد.

اگر اين بحث هميشگي تفاوت در توزيع امكانات را ناديده بگيريم، دولت گام هايي برداشته كه تا حدودي مثبت بوده اند. به عنوان نمونه امسال در بودجه كشور هند براي پرداخت قرض كشاورزان مستمندي كه قادر به پرداخت وام خود به بانك ها نيستند، مبلغ بالايي در نظر گرفته شده است. هرچند اين تصميم پوشش مطبوعاتي وسيعي داشت، اما در مقابل برخي تحليلگران نسبت به آن چندان خوشبين نيستند. آنها عقيده دارند اين اقدام تاثير چنداني در بهبود زندگي مردم نخواهد داشت زيرا پول را به روستاها نخواهد آورد، بلكه صرفاً ديني را از دوش كشاورزان برمي دارد كه اميدي هم به اداي آن نمي رفت. اگر قرار به اولويت بندي باشد، بايد رونق اقتصاد روستايي در صدر جدول قرار بگيرد، زيرا 70 درصد از يك ميليارد جمعيت هند در همين روستاها زندگي مي كنند. چنانچه بر درآمدزايي اين روستانشينان مستمند مديريت درستي صورت گيرد، مسلماً آنها هم براي تهيه امكانات مورد نيازشان به دولت اتكا نخواهند كرد. تحصيلات نمونه خوبي براي روشن شدن اين موضوع است. آنها مي توانند به جاي اينكه فرزندان شان را به معدود مدارس عمومي دولتي ببرند، در خانه به صورت خصوصي آموزش دهند.

اهمال در وضعيت سلامت شهروندان مستمند نيز در هند فراگير است. طبق اطلاعيه بانك جهاني كمتر از 10 درصد مخارج عمومي پزشكي صرف رسيدگي به فقيران اين كشور مي شود. حال سوال اين است، آيا پيشنهادات فعلي نياز به بازنگري دارند؟ بسياري بر اين باورند كه بايد افق ديد را وسيع تر كرده و در تمامي نقاط سرزمين هند چه در شهرها و چه روستاها كارآفريني صورت بگيرد. همه اينها را اضافه كنيد به لزوم افزايش بودجه تخصيص داده شده به سلامت، تحصيلات و زيربناهاي فيزيكي مانند تهيه آب لوله كشي، آب آشاميدني، ساخت و ساز جاده ها و بسياري ديگر از اين دست.
يکشنبه 3 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]