محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826578894
اين زنان رسوبي
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: خانواده سبز: زني خواب‌هايش را به حراج مي‌‌گذارد. مردي از فراسوي دنيا در دهنه بلندگو مي‌‌دمد: و تو يك بار ديگر موضوع را براي خودت مرور مي‌‌كني. تو نه رابطه جنسي متعدد داري، نه معتادي و نه با آدم‌هاي بد نشست و برخاست مي‌‌كني، پس همه چيز رو به راه است،تو از ايدز دوري، بسيار دور. نگاهش پر از نفرت و انزجار است،انگار مي‌‌خواهد خشم تمام سال‌هاي بدبختي را يك‌باره بيرون بريزد، اما دستانش توان بالا آمدن ندارد، تمام بدنش مي‌‌لرزد و اشك، آرام‌آرام روي گونه‌اش سرازير مي‌‌شود، از اين كه ديگران درباره‌اش حرف مي‌‌زنند، از اين كه هر روز يك طرح و قانون تازه تصويب مي‌‌شود و او همچنان در منجلاب بدبختي غوطه مي‌‌خورد، متنفر است. چگونه مي‌‌تواند خود را از اين باتلاق بيرون بكشد؟ انگار همين ديروز بود كه با هزار اميد و آرزو، لباس سپيد عروسي را پوشيد و تاج گلي نيز بر سر گذاشت و خود را سپرد به دستان ماهر عزرا خانم آرايشگر تا به صورتش، رنگ و لعابي دهد و با هلهله دوستان، آشنايان و غرق در روياهاي دور و درازش راهي خانه بخت شود، اما... وقتي با شوهرش به تهران آمد تا به قول او در ناز و نعمت زندگي كند،هيچ فكر نمي‌‌كرد اين مار خوش خط و خال، زندگي او را به كام نيستي بكشاند، خيلي زود فهميد اعتياد يعني چه، شوهر معتاد چگونه شوهري است، زندگي در فقر، نداري و شب‌ها با شكم گرسنه خوابيدن چه حال و هوايي دارد و به زور كتك و شكنجه و حتي تهديد به مرگ به اين روز افتاد كه به او بگوييم يا زن ويژه يا روسپي! خرج اعتياد و مواد مخدر شوهرش را درآورده و شكم خودش و او را سير كرده، حالا ديگر برايش آبرويي نمانده و فرق آنچناني هم نمي‌‌كند كه به او بگوييم زن خياباني يا زن ويژه يا روسپي! پرداخت وام خوداشتغالي به زنان خياباني اولين‌باري كه يك ماشين آخرين مدل جلوي پايش ترمز كرد، نمي‌‌دانست بايد چه كند؟! اما حالا خوب مي‌‌داند، او حالا دوست ندارد در مورد و گذراندن دوران بازپروري حرف بزند، براي او كه سال‌هاست، اين نام لعنتي را يدك مي‌‌كشد، بازپروري و بازگشت به آغوش گرم خانواده معنايي ندارد، اصلا كدام خانواده؟ او كه جز يك شوهر معتاد تزريقي، خانواده ديگري ندارد. ارديبهشت ماه سال 1383 بود كه مديركل دفتر آسيب‌ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي اعلام كرد؛ زنان خياباني كه دوران بازپروري را بگذرانند، وام اشتغال مي‌‌گيرند، البته اين طرح از دو سال قبل به طور آزمايشي شروع شده بود و به زنان خياباني كه در اين مدت به حرفه‌آموزي در مراكز بهزيستي پرداخته‌اند، وام خوداشتغالي تعلق گرفت. مبلغ اين وام، بين يك تا سه ميليون اعلام شده، اما سوال اين‌جاست كه سازمان بهزيستي چقدر نيرو دارد كه بتواند اين زنان را زيرنظر گرفته و از بازگشت آنها به زندگي عادي مطمئن شود و بعد چنين وامي را در اختيار آنها قرار دهد، حتي دويست زن خياباني كه تحت بازپروري بهزيستي قرار گرفته‌اند و وام خوداشتغالي را دريافت كرده‌اند نيز معلوم نيست براي بازپرداخت وام مجبور به بازگشت نشده باشند! اين درحالي است كه آمارها از افزايش ده تا پانزده درصدي زنان خياباني خبر مي دهد، البته آمار رسمي تعداد زنان خياباني را چهار هزار نفر اعلام كرده كه اين آمار مربوط به سال 83 است و سازمان بهزيستي، هنوز آمار جديدي از اين زنان اعلام نكرده است. سازمان بهزيستي اعلام كرده است كه براي نگهداري زنان خياباني، هفده مركز در استان‌هاي مختلف كشور، راه‌اندازي شده است و البته در برخي از استان‌ها نيز به دليل اين كه ساماندهي زنان خياباني را غيراخلاقي مي‌‌دانند با مخالفت‌هاي شديد، مانع از راه‌اندازي اين مراكز شده‌اند. معاون امور اجتماعي سازمان بهزيستي، درباره طرح ساماندهي زنان خياباني و اعطاي وام به اين افراد ميگويد: طي آخرين تصميم سازمان بهزيستي و براي اطمينان خاطر، وام خوداشتغالي به كارفرمايان تعلق مي‌‌گيرد و در شرايط ويژه‌اي وام، مستقيما به زنان خياباني داده خواهد شد. دكتر مي‌‌افزايد: زناني كه در مراكز بازپروري بهزيستي، دوران بازپروري خود را كه از شش ماه تا دو سال در نظر گرفته شده بگذرانند و كاملا ثابت شود كه اين افراد از اعمال گذشته خود دست كشيده و به زندگي عادي روي آورده‌اند، به كارگاه‌ها و كارخانه‌هاي مختلف براي كار معرفي ميشوند كه وام درنظر گرفته شده به كارفرما داده مي‌‌شود تا اين افراد را به كار گيرد. وي خاطرنشان ميكند: دوران بازپروري اين زنان نيز دوراني است كه بايد به آن توجه شود، چرا كه اغلب اين زنان در دوران بازپروري با مشكلات ويژه روحي و رواني مواجه ميشوند، آنها احساس ميكنند كه تحقير شده‌اند و لذا فشارهاي روحي و رواني زيادي را متحمل ميشوند، به همين دليل و فقط براي اين منظور كه ما مطمئن شويم بعد از اين دوران، افراد دوباره به شرايط قبلي خود بازنمي‌گردند به جاي پرداخت وام به زنان اين وام را به كارفرما مي‌‌دهيم. وي، درخصوص طرح اوليه بهزيستي و اعطاي وام به زنان خياباني تصريح ميكند: متاسفانه اين طرح به صورت نادرستي مطرح شد، تا حدي كه سازمان بهزيستي را به ترويج فساد محكوم كردند، درحالي كه از همان ابتدا هم ما عنوان كرده بوديم، به زناني اين وام تعلق مي‌‌گيرد كه دوران بازپروري را بگذرانند، البته بعد از بررسي‌هاي لازم، تصميم بر اين شد كه وام به كارفرما داده شود تا اشتغال‌زايي صورت گيرد. دكترعلم‌الهدايي، درخصوص تعداد زناني كه تحت پوشش اين برنامه قرار گرفته‌اند، اظهار بي‌‌اطلاعي ميكند و ميگويد: آمار دقيقي از تعداد اين زنان در دست ندارم، شايد در حدود دويست نفر، تحت پوشش اين طرح در سي مركز كشور قرار گرفته‌اند. علت‌هاي ناديده گرفته شده اين اظهارات درحالي است كه رييس انجمن مددكاري ايران در اين‌باره ميگويد: اعطاي وام به زنان خياباني، طرحي است كه هيچ پشتوانه مالي ندارد، ضمن اين كه چنين وعده و وعيدهايي نمي‌‌تواند در حل معضل زنان خياباني، به جامعه ما كمك ميكند. دكتر ، اضافه ميكند: دادن وام به زنان خياباني كه هيچ شغلي ندارند، چگونه صورت خواهد گرفت، در بسياري از موارد سازمان بهزيستي به دختران خياباني كه بعد از مدتي از مركز نگهداري بهزيستي مرخص ميشوند، پانصد هزار تومان وام براي اجاره مسكن ميدهد كه اين مبلغ هيچ دردي از آنها علاج نمي‌‌كند. وي تصريح ميكند: متاسفانه سازمان بهزيستي هيچ‌گاه به علت‌ها فكر نمي‌‌كند. زن خياباني يك معلول است و ما بايد به علت‌هاي به وجودآورنده چنين زناني توجه كنيم، زني كه شوهرش فوت كرده و حالا براي پرداخت هزينه‌هاي زندگي با مشكل مواجه است، چگونه مي‌‌خواهد به زندگي عادي بازگردد، يك ميليون و دو ميليون و سه ميليون چه دردي از او كه بايد هزينه زندگي را بپردازد و كرايه خانه بدهد، دوا خواهد كرد، آن هم با شرايطي كه خانواده‌هاي داراي سرپرست در زيرخط فقر زندگي ميكنند، جايگاه زن خياباني كجاست؟ به راستي سازمان بهزيستي چقدر بودجه دارد كه بتواند تمام زنان خياباني را تحت پوشش اين طرح قرار دهد، چقدر خوب بود كه چنين بودجه‌هايي صرف كارهاي بنيادي‌تري مي‌‌شد تا علت‌هايي چون عدم اشتغال، نداشتن مسكن و فقر از بين برود تا معلول‌هايي چون زنان خياباني و دختران خياباني بوجود نيايد. دكتر اقليما ميگويد: متاسفانه پرداختن به حواشي است كه هميشه ما را از اصل مطلب دور ميكند، معضل زنان خياباني هم مانند معضل اعتياد است، در براندازي معضل اعتياد چه ميزان موفق بوده‌ايم كه حالا بخواهيم در جمع‌آوري زنان خياباني و جلوگيري از رشد روزافزون آنها موفق باشيم. شايد سازمان بهزيستي بتواند بيست نفر از اين زنان را تحت پوشش قرار دهد و يا حتي دويست نفر را، اما شرايط كنوني جامعه خود عامل موثري در افزايش تعداد اين افراد است، با شرايط بايد چه كنيم؟! رييس انجمن مددكاري ايران، همچنين با تاكيد بر شناسايي علت‌ها در حل آسيب‌هاي اجتماعي ميگويد: زنان خياباني دو دسته‌اند؛ گروهي كه به دليل مشكلاتي مانند اعتياد همسر، فقر اقتصادي و ناداري به اين منجلاب كشيده شده‌اند و دسته‌اي ديگر زناني كه در باندهاي مافيايي كار مي كنند و به شكار دختران و زنان جوان مي‌‌پردازند. قطعا برخورد با اين دو دسته بايد متفاوت باشد.آنچه سازمان‌هاي حمايتي، مانند بهزيستي بايد به آن اهتمام كنند، ارايه طرح‌هاي كارشناسانه با رويكرد حذف علت‌هاست، چيزي كه خلاء آن در اين سازمان (بهزيستي) به خوبي احساس مي شود و به جاي مبارزه با علت‌هاي پديد آوردنده آسيب‌ها، با هدر دادن بودجه فقط به معلول توجه ميكنند. كثرت زنان ويژه كشور در تهران حدود نيمي از زنان ويژه كشور، در تهران هستند. فرمانده نيروي انتظامي با اعلام اين مطلب افزود: جمع‌آوري زنان خياباني و معتادان در طرح افزايش امنيت اجتماعي، پيگيري مي‌‌شود.البته به گفته كارشناسان، تعداد زنان خياباني كه توسط نيروي انتظامي اعلام شده 1000(نفر) بر اساس پرونده‌هايي است كه براي آنان بر اثر دستگيري و يا جرايم ديگر تشكيل مي‌‌شود و تنها بخش كوچكي از كساني كه در اين بخش فعاليت ميكنند را در بر مي‌‌گيرد. به همين جهت، عمليات جمع‌آوري اين زنان، منحصر به طرح‌هاي ضربتي است كه تنها معدودي از آنها را تحت پوشش خود قرار ميدهد. در واقع هم‌‌اكنون بسياري از زناني كه به اين عمل شنيع روي مي‌‌آورند، هيچ‌گاه براي جلب مشتريان خود به خيابان نمي‌‌آيند، بلكه از طريق شبكه‌هاي مختلف ارتباطي به تماس با مشتريان خود مي‌‌پردازند. بيشتر از هزار زن خياباني نداريم! مقابله با اراذل و اوباش و مزاحمين نواميس مردم، جرايم به عنف، سرقت مسلحانه، زورگيري، تجاوز به عنف، نزاع و درگيري از مواردي است كه محور طرح را تشكيل ميدهد. سردار ، با اعلام اين كه جمع‌آوري معتادان تابلو و زنان خياباني نيز در محورهاي ديگر اين طرح قرار گرفته است، مسئله جغرافيايي جرم در كشور را مورد توجه قرار داده و ميگويد: بر اين اساس، طرح ارتقاي امنيت اجتماعي با تمركز بر جغرافياي جرم به اجرا در مي‌‌آيد. زنان ويژه پس از جمع‌آوري، تحويل بهزيستي شده تا در زمينه اصلاح و تربيت آنها اقدامات لازم انجام شود.پيش از اين، بهزيستي مسئوليت سازماندهي موضوع زنان خياباني را بر عهده داشت، اما همزمان، نيروي انتظامي و وزارت كشور تلاش كرده‌اند در اين زمينه حضور فعال داشته باشند.فرمانده نيروي انتظامي آمارهايي از سوي برخي رسانه‌ها كه شمار زنان خياباني در سراسر كشور را بالغ بر ده‌ها هزار نفر برآورد ميكند نادرست خوانده و آمار نيروي انتظامي را تنها شامل هزار نفر مي‌‌داند. طي طرح‌هاي ضربتي نيروي انتظامي در سال‌هاي گذشته، بعد از جمع‌آوري و انتقال اين زنان به مراكز اصلاح و تربيت به دليل مقاومت در كار، پس از بازگشت، دوباره به اين كار روي مي‌‌آورند. كه واژه به كار برده شده توسط نيروي انتظامي در اين زمينه است، به زناني گفته مي‌‌شود كه ديگر تحت هيچ شرايطي نمي‌‌توان آنها را براي ترك اين عمل شنيع مجاب كرد. تعداد هزار زني كه توسط نيروي انتظامي ارايه شده است نيز به اعتقاد برخي كارشناسان، در برگيرنده همين زنان است تا كل زنان خياباني جامعه كه معمولا بسياري از آنها كمتر در خيابان‌ها تردد ميكنند. با اين وجود، حتي در آمار فرمانده نيروي انتظامي نيز مستحضر است كه تراكم حضور اين زنان در تهران، نيمي از جمعيت آنها را در اين شهر متمركز كرده است. علاوه بر اين، از كل جرايمي كه در كشور رخ ميدهد، 33 درصد آن در تهران است. در واقع در حالي كه تهران يك هفتم جمعيت كشور را به خود اختصاص ميدهد، بيش از يك سوم جرايم در آن اتفاق ميافتد كه نشان دهنده حجم روزافزون ارتكاب به جرم در اين شهر است. بعد از تهران، در استان‌هاي كرمان 29/9 درصد، خراسان رضوي 9/5درصد، استان اصفهان 6/11 درصد، فارس 5/03 درصد و خوزستان 4/21 درصد جرايم اتفاق ميافتد. نكته جالب توجه آن كه هشتاد درصد جرايم رخ داده در كشور، در مراكز استان‌ها انجام مي‌‌شود. استان‌هاي ايلام، زنجان و خراسان جنوبي كمترين جرايم را در كشور به خود اختصاص مي‌‌دهند. اين در حالي است كه ميزان جرايم وقوعي در شهرهاي مسافرتي، بسيار بالا گزارش شده است. طرح جمع‌آوري زنان خياباني در روزهاي پاياني بهمن‌ماه گذشته، سردار اسماعيل احمدي مقدم - فرمانده نيروي انتظامي - در جمع خبرنگاران وعده داد كه طرح جمع‌آوري زنان خياباني در تهران و شهرهاي بزرگ از اسفندماه 84 توسط نيروي انتظامي اجرا خواهد شد و ادامه‌دار خواهد بود. البته اين طرح با تاخير بسيار آغاز شد ولي از ادامه آن هيچ خبري نبوده و نيست. مسكوت ماندن طرح جمع‌آوري زنان خياباني در تهران و شهرهاي بزرگ در حالي است كه به گفته سردار احمدي مقدم، اين طرح از زيرمجموعه‌هاي سر فصل گسترده مبارزه با اخلال‌گران امنيت اجتماعي به شمار مي‌‌آيد. در عين حال كه جاي اين ترديد وجود دارد كه قرار گرفتن در سايه اين سرفصل گسترده تفاوتي در ماهيت اجراي طرح، نسبت به سال‌هاي گذشته ايجاد كرده باشد و شنيده مي‌‌شود كه نيروي انتظامي در اجراي اين طرح نيز همچنان با همان ديد مجرمانه با زنان خياباني برخورد كرده، چنان كه به تبعيت از روند سال‌هاي گذشته، اين زنان در ابتدا توسط ماموران گشت‌هاي انتظامي دستگير شده و پس از آنكه مجرميت يا بي‌گناهي آنها از ارتكاب به جرم براي مسئولان قضايي محرز شد، به ندامتگاه‌ها يا مراكز بازپروري سازمان بهزيستي تحويل داده ميشوند. در حالي كه نتايج طرح‌هايي كه سال‌هاي گذشته با عناوين متفاوت همچون به اجرا درآمده و مقايسه‌اي ميان وضعيت امروز حضور و فعاليت با سال‌هاي پيشين، نشان ميدهد كه برخوردهاي مجرم‌مدار با پديده روسپيگري موفق نبوده و نه تنها موجب كاهش تعداد زنان خياباني در سطح تهران و ديگر شهرها نشده، بلكه فعاليت و حضور آنها را به شبكه‌هاي هدايت كرده است. در واقع پيش‌قدم شدن نيروي انتظامي در برخورد با زنان خياباني از اين منظر كه اگرچه در كوتاه‌مدت و در اثر همان برخوردهاي مقطعي منجر به پاكسازي چهره شهر از وجود زنان و دختراني شده كه جامعه ايران، رفتار آنان را برنمي‌تابد اما اين حذف فيزيكي و ظاهري، به معناي حذف كامل پديده روسپيگري نبوده و اين برخورد غيرعقلاني طي سال‌هاي گذشته نتيجه‌اي جز افزايش تعداد زنان و دختراني كه جذب باندهاي بي‌شمار فساد و فحشا شده‌اند، كاهش سن روسپيگري به 13 و 14 سال، مخفي ماندن و پناه گرفتن باندهاي فحشا و زنان روسپي در چهار ديواري خانه‌ها و آسيب‌پذيري هر چه بيشتر زنان و دختران جذب شده به باندهاي فحشا را در پي نداشته است. زنان روسپي استان تهران دكترمحمد فخريه، مديركل بهزيستي استان تهران، درباره وضعيت زنان خياباني استان تهران با تاكيد بر اين نكته كه سازمان بهزيستي صرفا در مورد آن گروه از زنان خياباني قادر به اظهارنظر است كه توسط نيروي انتظامي بازداشت شده و به مراكز بازپروري سازمان بهزيستي ارجاع ميشوند يا به صورت داوطلبانه به اين مراكز مراجعه ميكنند، ميگويد: بيشتر زنان آسيب‌ديده كه در مراكز بازپروري سازمان بهزيستي نگهداري ميشوند، دچار اختلالات رواني قابل كنترل با دارو هستند، حدود ده درصد آنها اعتياد به مواد مخدر دارند و بيش از هفتاد درصد اين زنان در اثر مشكلات خانوادگي به سمت روسپيگري سوق داده شده‌اند. در عين حال كه فقر، بيكاري، نابساماني خانواده و اعتياد اعضاي خانواده هم در گرايش آنها به فحشا موثر بوده است. كمتر از پنج درصد آنان آلوده به HIV بوده و درصدي بيشتر به هپاتيت مبتلا هستند. استان تهران تاكنون با در اختيار داشتن هشت مركز بازپروري در سه سطح يك، دو و سه پذيراي زنان خياباني، دختران فراري و زنان آسيب‌ديده بوده كه با تعطيلي تنها مركز سطح سه متعلق به سازمان بهزيستي توسط بنياد مستضعفان (مركز اميدوار) تنها مركز ويژه نگهداري و بازپروري زنان خياباني در استان تهران تعطيل و مددجويان اين مركز در مراكز سطح يك و دو كه صرفا به نگهداري زنان در معرض آسيب و دختران فراري يا در معرض خشونت اختصاص داشته، توزيع شده‌اند. مديركل بهزيستي استان تهران، شايعه جذب دختران فراري به باندهاي فحشا كمتر از يك ساعت را بعيد دانسته و ميگويد: بعيد مي‌دانم و اين زمان، طولاني‌تر از يك ساعت است. در عين حال از چند سال گذشته كه نيروهاي موظف در بحث ساماندهي كودكان خياباني، در مبادي ورودي شهر تهران مانند ترمينال‌ها و پارك‌ها فعال بوده‌اند، موفق شده‌اند كه تعدادي از زنان خياباني را شناسايي و جذب كنند. البته هم اكنون نقاط شايع حضور اعضاي باندهاي فحشا هم تا حدي از سوي نيروي انتظامي و سازمان بهزيستي شناسايي شده و بنابراين زمينه محدودتري براي جذب دختران فراري و زنان خياباني از باندهاي فحشا وجود دارد. بازگشت يا تبري؟ هنوز هيچ مقام مسئولي نتوانسته نسبت به تبري دايم زنان خياباني از روسپيگري تضمين دهد. ماهيت مالي اين حرفه صرف‌نظر از آسيب‌هاي فراواني كه به دنبال دارد، چنان است كه وسوسه را در اين زنان تا سال‌هاي زياد زنده نگه مي‌دارد. هيچ شغلي براي اين زنان كه اغلب از سطح پايين تحصيل، فرهنگ و معيشت برخوردارند، درآمدهاي 100، 200 و 300 هزار توماني به دنبال ندارد. حداكثر تلاش سازمان‌هاي حمايتي در مدت بازپروري چند ماهه يا يك ساله زنان خياباني، بازتواني آنها در جهت يافتن مشاغلي بوده كه درآمد ماهانه آن به اين درآمد كذايي نمي‌رسد. هر چند كه فرض يافتن شغل دايم يا موقت هم براي اين زنان چندان به واقعيت نزديك نيست، چرا كه اين زنان معمولا فاقد آن پشتوانه‌هاي اعتماد و اعتبار هستند كه كارفرمايان را به اشتغال يك موقعيت شغلي راضي كنند. اين مقام مسئول در پاسخ به اين سئوال كه آيا شما تاييد مي‌كنيد كه به دليل ممنوعيت فرهنگي و عرفي و شرعي و قانوني روسپيگري در ايران، زنان فقط در صورت مراجعات داوطلبانه به مراكز درماني مورد حمايت قرار گيرند، ميگويد: ما مي‌توانيم فقط زماني به اين زنان كمك كنيم كه آنها از ما كمك بخواهند و اجازه اجبار به هيچ فردي را نداريم و در عين حال هنوز قوانيني براي اجبار اين زنان به انجام آزمايشات مستمر يا دريافت خدمات درماني وضع نشده است و هنوز به اين مرحله نرسيده‌ايم كه اين زنان به ما اطمينان كرده و به سمت ما بيايند، در حالي كه هيچ‌گاه نيز برخورد قضايي نداشته‌ايم. جامعه به زنان خياباني بدهكار است؟ كارشناسان آسيب‌هاي اجتماعي هنوز پس از يك سال، تلخي گزنده اظهارات عشرت شايق نماينده تهران را از ياد نبرده‌اند كه معتقد بود چنانچه يك زن خياباني اعدام شود، پديده زنان خياباني در كشور حذف خواهد شد.فخريه، در پايان ميگويد: البته اگر به مبادي ورودي آسيب‌ها توجه نكنيم، اين امكان وجود دارد كه خروجي و پايان راه آسيب اجتماعي و فرد آسيب‌ديده را مركز بازپروري بهزيستي يا حتي اعدام آن فرد آسيب‌ديده بدانيم. با حذف افراد، هيچ معضلي حل نخواهد شد و حذف پديده روسپيگري يك تفكر آرماني است در عين حال من معتقدم كه زنان خياباني افرادي هستند كه جامعه به آنها بدهكار است. چرا كه شرايط جامعه به گونه‌اي بوده كه آنان به سمت روسپيگري سوق داده شده‌اند. زنان خياباني انسان‌هايي هستند كه در شرايطي قرار گرفته‌اند كه اگر من و شما هم در آن شرايط قرار مي‌گرفتيم، شايد بهتر از آنها عمل نمي‌كرديم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 469]
-
گوناگون
پربازدیدترینها