چگونه با بچه های بیش فعال برخورد کنیم؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: به بیش فعالی کودکان کم‌توجهی نکنید
امروزه همه ما گاهی با افرادی برخورد می‌کنیم که بدون هیچ محرکی از کوره درمی‌روند، به هم پرخاش می‌کنند، کارهایشان را نیمه‌کاره رها می‌کنند و از این شاخه به شاخه دیگر می‌پرند، تحمل حرف کسی را ندارند و اکثرا بی‌قرارند...

می‌دانید این بزرگسالان چه مشکلی دارند؟
این گروه، بیش‌فعال‌اند و چون در کودکی مشکل‌شان را تشخیص نداده‌اند یا درمان نکرده‌اند، حالا با این مشکل و دردسر مواجه هستند.

آنها نه خودشان از زندگی لذت‌ می‌برند، نه خانواده‌شان. جالب اینکه مردم فکر می‌کنند این حالت‌های آنها جزو خصوصیات رفتاری‌شان است و می‌گویند اخلاق فلانی اینطور است!

آنها نمی‌دانند که این رفتارهای خاص ناشی از بیماری بیش‌فعالی درمان‌نشده‌شان است. در قدیم، چون شرایط زندگی و سیستم خانواده‌ها متفاوت بوده، این بچه‌ها همین‌طور بزرگ می‌شدند و در کنار بچه‌های هم‌سن و سال خانه این عدم مهارت‌ها و علایم بیماری ناشناخته می‌ماند.

اگر هم مشکل تشخیص داده می‌شد، والدین حاضر به درمان و ارجاع بچه‌ها به روان‌پزشک نمی‌شدند و از اینکه فرزندشان انگ بیمار روانی بخورد، می‌ترسیدند اما امروز که تا حدی این مساله انگ‌زدایی شده است، باز هم مشکل دیگری با این خانواده‌ها داریم و آنها باز هم به این دلیل حاضر به پذیرش درمان نیستند.

به محض اینکه به آنها درخصوص اهمیت درمان دارویی توضیح می‌دهیم، گارد می‌گیرند و می‌گویند: «بچه‌ام به دارو معتاد می‌شود و تا آخر عمر باید دارو بخورد! حاضریم همه رفتارهای غیرمعمول و آزاردهنده فرزندمان را تحمل کنیم!»

گاهی نیز از سایت‌های غیرمعتبر اینترنتی و افراد ناآگاه اطلاعاتی می‌گیرند و بی‌جهت از درمان دارویی، مضطرب و وحشت‌زده می‌شوند. از والدین می‌خواهم به هزینه‌ای که این عدم درمان برای خود آنها، بچه‌هایشان و حتی جامعه دارد، فکر کنند.

شما به‌عنوان والدین چنین بچه‌هایی دایم در تنش هستید که آنها مایه خجالت‌تان در جمع می‌شوند، درس نمی‌خوانند و هزار و یک مشکل دیگر. در مورد خود بچه به دلیل اینکه رفتارهایش همیشه باعث تنبیه و نکوهش می‌شوند، کاهش اعتماد‌به‌نفس، تنها یکی از هزینه‌های عدم درمان است. برای جامعه نیز وجود آدم‌هایی که مهارت‌های زندگی را ندارند و بار اقتصادی‌ای (بیماران روان‌پزشکی به دلیل بازدهی پایین کار و غیبت‌های مکرر سربار جامعه‌اند) که بر جامعه دارند، بسیار هزینه‌بر است.

ما در طب به جز بیماری‌های عفونی یا مشکلاتی که با جراحی کاملا قابل‌رفع هستند، هیچ بیماری‌ای را نداریم که مفهوم بهبود برایش صدق کند. تمام بیماری‌ها فقط تحت کنترل قرار می‌گیرند تا علایم آنها رفع شود. برای بسیاری از بیماری‌های جسمی نیز تا مدت‌ها دارودرمانی می‌شوید و از رفع علایم‌تان لذت هم می‌برید، پس چرا در خصوص این قبیل بیماری‌ها رفتارتان متفاوت است؟ کمی درباره یادداشت امروز و واقعیت‌هایی که برایتان گفتیم، بیندیشید و اگر با چنین مشکلی مواجهید، به‌موقع اقدامی عاقلانه انجام دهید و خودتان و فرزندتان را نجات دهید.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 202]