محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826328272
دروغگوهای کوچولو!
واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: بیشتر کودکان در برخی موارد دروغ می گویند، اما شاید وقتی این مسئله برای اولین مرتبه اتفاق می افتد برای والدین عجیب باشد.
یادگیری دروغگویی قسمتی از مراحل رشد کودک است. دراین جا چگونگی ارائه اهمیت صداقت به کودکان را یاد می گیرید.
● چرا کودکان دروغ می گویند؟
کودکان بسته به شرایط و انگیزه شان به دلایل گوناگونی دروغ می گویند.آنها ممکن است به دلایل زیر دروغ بگویند:
▪ مخفی کردن موضوعی، به امید جلوگیری از پیامدهای آن و تنبیه شدن.
▪ بزرگ کردن یک ماجرا و تحت تاثیر قراردادن دیگران.
▪ جلب توجه دیگران، حتی وقتی می دانند که کسی که به آنها گوش می کند ازحقیقت مطلع است.
انجام کاری برای گول زدن دیگران برای نمونه، به مادر بزرگ خود می گویند، «مامان همیشه اجازه می دهد قبل از شام شکلات بخورم.»
● از چه زمانی کودکان شروع به دروغگویی می کنند؟
کودکان قادرند ازسالهای اول زندگی خود، معمولا حدود سه سالگی، دروغ گفتن را یاد بگیرند. این زمانی است که آنها شروع به عمل می کنند، آنگونه که افراد بالغ هم به اندیشه های درونی آنها آگاه نیستند و تا حدی که می توانند به دیگران اطلاعات نادرست بدهند تا از دردسری نجات یافته یا آن را مخفی کنند.
معمولا کودکان بین سنین ۴ تا ۶ سالگی بیشتر دروغ می گویند . آنها شاید زبان اشاره خوبی داشته باشند یا هنرپیشه خوبی باشند و بتوانند ماهرانه دروغ بگویند، اما اگر برای توضیحات بیشتر به آنها فشار بیاوریم به راحتی خودشان اقرار می کنند. تحقیقات نشان داده که کودکان ۴ ساله هر دو ساعت و کودکان ۶ ساله هر ۹۰ دقیقه می توانند یک دروغ بگویند.
زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند، بیشتر اوقات دروغ می گویند و می توانند این کار را طوری انجام دهند که برای شما قانع کننده تر باشد. همچنین این دروغها طوری پیشرفته می شود که لغاتی استفاده می کند رشد کرده و بهتر متوجه افکار دیگران می شود. در سنین ۸ سالگی،کودکان بدون اینکه کسی متوجه شود، با موفقیت دروغ می گویند.
● وقتی کودکی دروغ می گوید چه باید کرد؟
خوش بین باشید و بر اهمیت صداقت درخانواده خود تاکید کنید. شما می توانید به کودک خود بگویید که چقدر به راستگویی احترام می گذارید و وقتی او به شما دروغ می گوید، دوستش ندارید. برای نمونه، سعی کنید بگویید:«وقتی حقیقت را به من نمی گویی، ناراحت و ناامید می شوم.» می توانید کتابها و داستانهایی را امتحان کنید که درآن به اهمیت راستگویی اشاره شده است. به طور مثال، داستان «چوپان دروغگو» نمونه خوبی است که چطور دروغگویی می تواند به ضرر شما باشد.
به طور کلی، بهتر است به کودکان خود ارزش صداقت را بیاموزید تا اینکه به خاطر عملی ناشایست او را تنبیه کنید. به راستگویی کودک خود آفرین بگویید، حتی اگر گاهی زمان لازم باشد تا به آن پی ببرید.
کودکان دوست دارند از خود داستان سرایی کنند. آنها داستانها را بزرگ می کنند تا کمی بیشتر به آن رنگ و لعاب بدهند. در واقع، تظاهر کردن و تصور کردن برای رشد کودکان امری ضروری است. انجام اینگونه بازیها هم خوب است. لازم نیست«داستانهای باور نکردنی» را به خصوص برای کودکان زیر ۴ سال، نوعی دروغ فرض کنید.
● نکاتی برای تشویق به راستگویی
به محض این که کودکان از نظر عقلی به اندازه کافی بزرگ شدند، که تفاوت بین درست و نادرست را درک کردند، خوب است آنها را به راستگویی تشویق کنید.
اگر کودکتان چیزی به شما می گوید که تخیلی و دروغین است،شما هم به سادگی با او همراه شوید. تظاهر و تصور برای رشد کودک شما اهمیت زیادی دارد. برای نمونه، ممکن است کودک به شما بگوید که یک ابر قهرمان است. شما می توانید با پرسیدن سوالاتی درباره ابر قدرتهای او به او واکنش نشان دهید.
سعی کنید کودکتان درموقعیت هایی که احساس می کند نیاز به دورغ گفتن دارد، قرار نگیرد. برای نمونه، وقتی می بینید کودکتان مقداری شیر را روی زمین ریخته است، می توانید به او بگویید:«تو شیر را ریخته ای؟» شاید اوبه دروغ پاسخ منفی دهد، زیرا او فکر می کند در شرایطی است که ممکن است به دردسر بیفتد. پس از ایجاد این شرایط بپرهیزید. شما می توانستید بگویید:«دیدم که با ظرف شیر برخورد کردی. بیا با هم آن را تمیز کنیم.»
شاید داستانهای مبالغه آمیزی که کودکان برای خودنمایی می گویند، روش آنها برای تحسین شدن و جلب توجه کردن از طرف دیگران باشد. اگر این مورد همیشه رخ می دهد، ممکن است لازم باشد تا برای بالا بردن اعتماد به نفس کودکتان بیشتر او را تحسین کنید.
مطمئن شوید که درباره رفتارهای قابل قبول در خانه خود، قوانین روشنی وضع کرده اید. اگر قوانین روشنی اعمال شده باشد، کودکان بیشتر دوست دارند با آن محدودیتها رفتار کنند.
وقتی کودک شما اعتراف می کند که کار اشتباهی انجام داده است، او را به خاطر صداقتش تحسین کنید. به او چنین جملاتی را بگویید: «من واقعاً خوشحالم که حقیقت را به من گفتی. وقتی راستش را به من می گویی خوشحال می شوم.» در واقع، مهم است که کودک شما بداند اگر به چیزی اعتراف می کند، شما آزرده خاطر نخواهید شد.
اگر کودک شما به عمد شما را فریب می دهد، اجازه دهید تا متوجه شود که دروغ گفتن امر پسندیده ای نیست. توضیح دهید که چرا این مسئله چیز خوبی نیست و این که شما ممکن است در آینده نتوانید به او اعتماد کنید. سپس، از پیامدهای مهم برخورد با رفتاری که به دروغگویی می انجامد استفاده کنید. برای نمونه، اگر کودک شما روی دیوار نقاشی کشیده بود، او را وادار کنید تا در تمیز کردن آن به شما کمک کند.
اگر کودک شما دروغگویی عمدی را ادامه داد، ممکن است لازم باشد به این ایده توجه کنید که دروغگویی با استفاده از استراتژی تنبیه غیرقابل قبول است. اگر برای فرزندتان نتایج دروغگویی را شرح دهید، شاید به او در ترک این عادت کمک کند.سعی کنید با دروغگویی و رفتارهایی که منجر به دروغگویی می شود، به طور جداگانه برخورد کنید. اول، آنچه را که توانایی انجامش را دارید، بررسی کنید (مثلاً، از برنامه ای استفاده کنید که پس از مدتی خود به خود متوقف می شود.) سپس به آنچه باعث این رفتار، در پس آن دروغ شده است فکر کنید. اگر کودکتان به خاطر جلب توجه دروغ گفته، راههای مثبتی که می توانید بیشتر به او توجه کنید را بررسی کنید.
اگر او به خاطر آنچه که می خواسته، دروغ گفته، مثلاً گرفتن شکلات از مادربزرگ، سیستم جایزه دادن را که به او اجازه می دهد خوراکیهای مورد علاقه خود را داشته باشد، ترتیب دهید. همچنین شاید نیاز به بررسی تغییر محیط اطراف او برای جلوگیری از شرایطی که نیاز به دروغگویی را احساس می کند، باشد.
سعی کنید به کودک خود برچسب «دروغگو» نزنید. برچسب زدن به او با این روش، ممکن است تأثیری منفی بر اعتماد به نفس او داشته باشد. یا حتی او را بیشتر به دروغ گفتن تشویق کند. بدین ترتیب، اگر کودک شما باور کند که یک دروغگو است، شاید واقعاً تبدیل به فردی دروغگو شود. برچسب زدن و صحبت درمورد حرکات و رفتارهای کودک بسیار اهمیت دارد.
راهی دیگر برای منع کردن کودک از دروغگویی، شوخی کردن یا بزرگ کردن گفته غیرواقعی اوست. برای نمونه، کودکی ممکن است داستان اسباب بازی شکسته خود را اینگونه بیان کند: «مردی آمد و اسباب بازی مرا شکست.» شما می توانید چیز خنده داری مانند این را بگویید: «چرا برای شام دعوتش نکردی؟» این شوخی را کمی بیشتر ادامه دهید تا کودک به دروغ خود اعتراف کند. این راهی است که شما بدون تنبیه کردن یا درگیری با کودک، هم دروغ را برملا کرده و هم درس آموزنده ای به او خواهید داد.
نکاتی برای کودکان بزرگتر
▪ همینطور که بچه ها بزرگ می شوند، دروغ گفتن آنها می تواند تبدیل به یک عادت شود. اگر این دروغگویی ها زیاد اتفاق می افتد، ترتیبی دهید تا با خونسردی با او به گفتگو بنشینید.با او درمورد احساس خود، هنگامی که او دروغ می گوید، تأثیراتی که بر روابط او و شما دارد و آنچه پس از سلب اعتماد از خانواده و دوستان پیش می آید، صحبت کنید.
▪ همیشه به کودکان خود بگویید که وقتی حقیقت را بیان نمی کند شما کاملاً متوجه می شوید. کودک شما باید بداند که راستگویی و صداقت چقدر برای شما اهمیت دارد. اما سعی کنید از پرسشهای مکرر درباره این که آیا حقیقت را بیان کرده یا نه، بپرهیزید.
▪ شاید همانطور که دروغگویی برای شما مهم نیست، کودک شما هم دروغ بگوید. گیر افتادید! نه!؟ تحقیقات می گوید تا سن ۷سالگی کودکان، تلاشهای والدین آنها نتیجه مطلوب و چشمگیر خود را نشان نمی دهد. کودکانی که والدینشان به دلیل دروغگویی، آنها را تنبیه می کنند و به خاطر راستگویی آنها را تشویق می کنند، وقتی بزرگ می شوند کمتر دروغ می گویند.
▪ مانع درگیری در زندگی کودک خود شوید و او را تشویق کنید تا با شما صادق باشد. کودکانی که در تمام سنین با والدین خود رابطه خوبی دارند و درباره هرچه انجام می دهند با آنها صحبت می کنند، کمتر دچار رفتارهای ضد اجتماعی می شوند. برخی کودکان، به خصوص در سنین بالای ۷سال، به طور مداوم دروغ می گویند طوری که قسمت اعظم الگوی نامناسب رفتاری آنها، مانند دزدی، آتش بازی کردن یا اذیت و آزار حیوانات را دربر می گیرد. اگر کودک شما نیز درگیر چنین رفتارهایی است، شاید لازم باشد از یک مشاور یا روانشناس کمکهای تخصصی بگیرید.
چه زمانی نیاز به دانستن حقیقت است
بعضی اوقات کودکان به دلیل رازداری یا پشتیبانی از کسی دروغ می گویند. برای نمونه، کودکی که مورد سوءاستفاده توسط فردی قرار گرفته است، اغلب برای در امان بودن آن شخص دروغ می گوید. بیشتر وقتها این کودک از اینکه شاید تنبیه شود می ترسد که حقیقت را بگوید. اگر درباره موضوعی جدی به کودک خود مظنونید که آیا دروغ می گوید:
▪ به او اطمینان کامل بدهید که در صورت بیان حقیقت، در امان خواهد بود.
▪ سعی خود را برای قانع کردن او برای اینکه شما می توانید اوضاع را مرتب کنید، بنمایید.
ممکن است در این میان نیاز به کمکهای یک متخصص هم داشته باشید. پزشک عمومی شما و یا مشاور مدرسه می تواند در مورد این که با چه کسی مشورت کنید، شما را راهنمایی کنند.
● دروغهای مصلحتی
دروغ مصلحتی، دروغی بی ضرر است که با نیتی خوب، معمولا برای پشتیبانی از دیگران، گفته می شود.
یک بررسی علمی نشان داده است که کودکان زیر ۳ سال قادرند دروغهای مصلحتی بگویند. این موضوع به خصوص زمانی اتفاق می افتد که والدین از قبل به این کودک آن را یاد داده باشند. برای مثال، قبل از این که کودک شما هدیه ای بگیرد، شما او را ترغیب می کنید که بگوید آن را دوست دارد. در این شرایط، برخی کودکان حقیقت را خواهند گفت (من این را دوست ندارم)، حتی اگر بدانند که شاید کسی آزرده خاطر شود. این مسئله امکانپذیر است زیرا کودکان در این مرحله سنی بیشتر بر روی رشد اخلاقی که بیشتر راستگویی را تشویق می کند، تمرکز دارد.
وقتی کودکان به سن دبستان می رسند، شروع به مهارت یافتن در گفتن دروغهای مصلحتی می کنند. در برخورد با بزرگترها، کودکان مدام برای پشتیبانی از احساسات دوستان خود دروغ مصلحتی می گویند.
● دروغهای مصلحتی والدین
گفتن دروغ مصلحتی به کودکان می تواند بی ضرر باشد. برخی از این دروغها می توانند به معصومیت، بالا بردن خلاقیت، رشد یا آموزش مهارتهای اجتماعی مهم به آنها کمک کند.
برای نمونه، ممکن است به کودکتان بگویید که آغوش شما برای او نیروی سحرآمیزی دارد که وقتی او آسیب دیده باشد او را مداوا می کند. برخی والدین با کودک خود بازیهای تخیلی مانند پیدا کردن فرشته ها در باغ، می کنند. اما با وجود بی ضرر بودن دروغهای مصلحتی، باید خیلی کم استفاده شوند. تمایز بین یک دروغ مصلحتی و یک دروغ واقعی، که مثلا برای ممانعت از یک تنبیه طراحی شده، ممکن است برای کودکان واضح نباشد. کودکانی که پیش از این دروغهای مصلحتی زیادی شنیده اند، تمایل بیشتری به دروغگویی دارند.
اغلب، ما برای گفتن دروغهای مصلحتی به کودکان، وسوسه می شویم تا رفتاری را کنترل کنیم. بطور مثال، شاید بگویید:«من نتوانستم آن شکلاتی که خواسته بودی برایت بخرم چون پولی همراهم نبود.» چنین استراتژی ای ممکن است فقط یک بار کارساز باشند. اما ممکن است گاهی (با کیفی پر از پول) نتیجه معکوس باشد و منجر به درگیری و عدم اعتماد به یکدیگر شود. کنترل رفتارهای کودکان با صداقت و روشهای موثر، بسیار تاثیرگذارتر است
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت رسیک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 491]
-
گوناگون
پربازدیدترینها