بهداشت رواني كودكان استثنايي

واضح آرشیو وب فارسی:آفرينش: بهداشت رواني كودكان استثنايي
چندين الگوي بارز رشدي براي اين اختلال طي دوران نوجواني وجود دارد. بسياري از كودكان مبتلا به ADHD نشانه هاي اصلي اين اختلال را تا سالهاي بعد ظاهر مي سازند كه دامنه آن از 30 درصد تا 70 درصد تخمين زده شده است. كودكان مبتلا به , ADHD خالص , كه پرخاشگري يا مشكلات قابل ملاحضه اي را در ارتباط با همسالانشان نشان نمي دهند احتمالا مشكلات مداومي را از جهت بي توجهي و تكانشگري ظاهر مي سازند كه عمدتا منجر به عملكرد ضعيف در مدرسه مي شود . از اين كودكان نوعا به كم آموزها نام برده مي شود اين گروه احتمالا در ارتباط با رفتار خود در خارج از مدرسه و محل كار مشكلات كمتري نسبت به دوران مدرسه دارند. در مقابل آنهايي كه آشكارا پرخاشگري و مشكلات سلوك نشان مي دهند بيشتر در معرض ناسازگاري قابل ملاحظه هستند. در اين موارد نه تنها مشكلات مربوط به عملكرد تحصيلي مشهود است بلكه رفتارهاي بزهكارانه در اجتماع نيز ممكن است ظاهر شود و مشكلات ارتباط با همسالان ممكن است ادامه يابد و يا اينكه شديدتر شود قرايني وجود دارد دال بر اينكه نوجوانان مبتلا به ADHD با احتمال زيادتر به سو» مصرف الكل مبادرت مي ورزند و درعين حال يافته هاي متناقضي نيز در اين زمينه وجود دارد . به علاوه اين نوجوانان بيشتر در معرض حوادث اتومبيل , اخراج از مدرسه و عزت نفس و مقبوليت اجتماعي پايين هستند.
در مجموع الگوهاي رفتاري كه در بالا توصيف شدند ممكن است حتي تا بزرگسالي ادامه يابند بيشتر مطالعات پيگيري حاكي از آنند كه افرادي كه در كودكي مبتلا به ADHD بوده اند نسبت به خواهران و برادران طبيعي خود در چندين حوزه ( مثلا موقعيتهاي اجتماعي روان شناختي و شغلي ) اختلال نشان مي دهند. به ويژه آنها را خطر اختلال شخصيت ضد اجتماعي , الكليسم و مشكلات ميان فردي و روان شناختي تهديد مي كند . اين يافته ها قطعا نشانگر آن هستند كه اختلال بزرگسالان هم ارز و يا باقيمانده اي از مشكلات ADHD كودكي هستند.
علت شناسي اختلال ADHD
عوامل سببي بسيار متنوعي براي ADHD مطرح شده است با وجود اين هيچ متغيري را به تنهايي نمي توان عامل تكوين و پيدايش آن دانست . در حقيقت ممكن است محتاط ترين راه آن باشد كه ADHD را مسير مشترك و نهايي برخي رويدادهاي سبب شناسي احتمالي دانست كه بيشتر شبيه به عقب ماندگي ذهني يا ديگر ناتواناييهاي رشدي است. بطور كلي متغيرهاي عمده سبب را كه شناسايي شده اند مي توان تحت عنوان عوامل عصبي واكنشهاي سمي , عوامل زيستي و عوامل محيطي مقوله بندي كرد.
در مورد نقش سبب شناسي متغير هاي عصبي طي سالهاي متمادي تحقيقات وسيعي انجام شده است . در ابتدا صدمات مغزي ناشي از ضربات وارد شده به سر و يا بيماريهاي عصبي علت عمده ADHD فرض مي شد. در واقع زماني اين طور فرض مي شد كه تمامي كودكان مبتلا به ADHD حتي در فقدان قراين صدمات مغزي داراي سطحي از اختلال ساختي مغز هستند از اين رو اصطلا حات , صدمه خفيف مغزي , يا بدكاركردي خفيف MBD , براي كودكاني كه داراي آسيب شناسي ADHD بودند استفاده مي شد . تحقيقات اخير اين فرض را رد كرد زيرا كمتر از 5 درصد كودكان ADHD به دشواري قراين حاكي از صدمه عصبي را نشان مي دهند. و اكثر كودكاني كه صدمات مغزي ديده اند نيز نشانه هاي ADHD ظاهر نمي سازند . با وجود فقدان قراين آسيب هاي ساختي شواهد بغرنجي وجود دارد مبتني بر اينكه كودكان مبتلا به ADHD نسبت به كودكان زبان پريش , داراي جريان خون مغزي كمتر در قسمت پيشاني ماده سفيد و قسمت پيشاني مجاري مغز مياني هستند. احتمالا اين موضوع دلالت بر آن دارد كه كودكان مبتلا به ADHD داراي كاهش فعاليت يا تحريك مربوط به اين مناطق هستند.
به همين شيوه مطالعات متعددي بر نابهنجاريهاي بالقوه در انتقال دهنده هاي عصبي در كودكان ADHD اشاره داشته اند. اما نتايج آنها اغلب ابهام آميز است . بنابراين شواهد قوي وجود دارد مبني بر اينكه بدكاركردي عصبي كه احتمالا ناشي از عدم تعادل انتقال دهنده هاي عصبي است با ADHD ارتباط دارد با اين حال بيان نقش سببي آن تحقيقات اختصاصي وسيعي را مي طلبد.
بر روي افزودنيهاي غذايي قند و سرب به عنوان سم يا حساسيتهاي محيطي موثر در ايجاد ADHD تحقيقات گسترده اي انجام شده است . در واقع فينگلد فرض را بر آن دانست كه تعداد زيادي از كودكان متبلا به ADHD در اثر حساسيت به افزودنيهاي غذايي ( مثلا رنگهاي مصنوعي ) اين اختلال را ظاهر مي سازند. به اعتقاد او و ديگران حذف اين افزودنيهاي از برنامه غذايي كودك به طور موثري آسيب شناسي ADHD ر ا در اين كودكان كاهش مي دهد. برخي مطالعات كنترل شده اين موضوع را مورد بررسي قرار داده اند , اين مطالعات حاكي از آن بودند كه برنامه هاي غذايي در بيشتر موارد بي اثر بوده اند . تعداد كمي ( 5 درصد ) از كودكان مبتلا به ADHD به اين درمانها پاسخ مثبت مي دهند تغييرات رفتاري كمي دارند و نوعا سن آنها زير 6 سال است همين طور خوردن قند علت ايجاد ADHD فرض شده است. اما در مطالعات كنترل شده به دنبال خوردن ساكاروز افزايش قابل ملاحظه باليني در رفتارهاي مرتبط با ADHD گزارش نشد.
سرانجام نتايج ضد و نقيضي درباره نقش سرب در ايجاد ADHD به دست آمده است و ظاهرا ارتباط بين اين دو عامل خيلي ضعيف است . اكنون نيز روند موثري در تحقيقات سبب شناسي به وجود آمده است كه بر عوامل ارثي يا ژنتيك احتمالي در ايجاد ADHD اشاره دارد. مدارك كافي وجود دارد مبني بر اينكه بروز اختلالات روان پزشكي ( مثلا شخصيت ضد اجتماعي , افسردگي ) در ميان بستگان زيستي كودكان ADHD به طور بارز بيشتر از جمعيت عمومي است . به ويژه در ميان بستگان زيستي و خواهران و برادران كودكان مبتلا به ADHD بروز بالاي ADHD ديده شده است . مطالعات انجام شده ديگر برروي دوقلوهاي يك تخمكي حاكي از ميزان همنوايي نسبتا بالاي سطح فعاليت در آنهاست . روي هم رفته اين موضوع به نقش كلي دو عامل احتمالا مربوط به هم اشاره دارد: تنوع طبيعي در خصوصيات زيستي بعضي شيوه هاي غيراختصاصي وراثتي نشانه شناسي آسيب شناختي رواني.
به علل رفتاري يا محيطي ADHD كمتر توجه شده است با وجود اين مدارك موجود معدود حاكي از نقش محدود اين عوامل است . مثلا ويليس و لوداس 1997 , فرض كردند كه ADHD نتيجه كنترل ضعيف محرك رفتار به وسيله امر و نهي هاي والدين است كه ريشه در تكنيكهاي ناهمسان كنترل كودك دارد. مطمعنا مادران كودكان مبتلا به ADHD امر و نهي ها و عبارات منفي بيشتري به كار مي برند هرچند كه به نظر مي رسد اين امر تاحدي به لحاظ ماهيت تكليف و سن كودكان باشد.
علاوه بر اين به دليل اينكه تعاملات منفي مادر- كودك هنگامي كه كودكان داروهاي محرك مصرف مي كند كاهش مي يابد . به نظر مي رسد كه رفتارهاي مادر احتمالا واكنش در مقابل مشكلات رفتاري مرتبط با ADHD است نه اينكه علت عمده آن باشد . در مقابل عوامل محيطي نقش مهمي در تعديل شدت مشكلات كنترل رفتاري دارند. براساس مدارك موجود به نظر مي رسد ADHD با عوامل متعدد ارتباط دارد كه ممكن است به طور مجزا و يا در تركيب با يكديگر باعث شروع نشانه ها شوند به نظر مي رسد عوامل زيستي در شروع اين اختلال در تعداد زيادي از كودكن مبتلا ADHD كه مورد مطالعه قرار گرفته اند نقش مهمي داشته است شايد بهتر باشد كه به شيوه مشابه عقب ماندگي ذهني به ADHD نگاه كنيم به اين معني كه اختلال نمود نهايي و مشترك رويدادهاي سبب شناسي متعدد است.
الگوي ژنتيكي اختلال ADHD
اختلال كاستي توجه بيش فعالي در بين بستگان بيولوژيك درجه اول كودكاني كه اين اختلال را دارند بيشتر از جمعيت كلي يافت مي شود شواهد قابل توجه حاكي از تاثير زياد عوامل ژنتيكي بر سطوح بيش فعالي تكانشگري و فقدان توجه است كه به صورت ابعادي اندازه گيري مي شوند با وجود اين تاثيرات خانوادگي مدرسه و همسالان نيز در تعيين اندازه آسيبها و اختلالهاي توام اهميت دارند. همچنين بررسيها نشان داده است كه درميان اعضاي خانواده چنين افرادي اختلالهاي خلقي و اضطرابي اختلالهاي يادگيري اختلالهاي مرتبط با مصرف مواد و اختلال شخصيت ضد اجتماعي شيوع بيشتري دارند.
ادامه دارد
يکشنبه 13 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفرينش]

[مشاهده در: www.afarineshdaily.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]