واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > رسانه - علیرضا معینی سالها پیش، یکی از رانندههای قدیمی رادیو میگفت: «رادیو، همیشه به سه نفر، نیاز دارد؛ راننده، خواننده و گوینده!»راست میگفت... اتفاقا اولین مرحله در امتحان گویندگی مانند امتحان رانندگی، به آزمایش موشکافانه جزئیات و اصول اولیه این حرفه میپردازد و تنها به صرف داشتن صدای خوب نباید به قبولی در این آزمون، امیدوار بود.همان طور که برای امتحان رانندگی، یاد گرفتن اصول اولیه و برخی اطلاعات فنی از راندن ضروریتر است، در گویندگی نیز آشنایی با فنون و رعایت مهارتهای جزیی و ابتدایی، اهمیت ویژهای دارد. مهارتهایی که در عین سادگی؛ با تمرینهای مداوم، فراوان و سخت کسب میشوند.بارها دیدهایم که افسر آموزش رانندگی قبل از این که شخص بخواهد اتومبیل را روشن کند او را مردود اعلام مینماید آن هم فقط به خاطر این که طرز باز کردن در خودرو یا چگونگی نشستن پشت فرمان را آن گونه که باید، رعایت نکرده است.روزانه چند صد نفر و سالانه دهها هزار متقاضی جدید گویندگی و اجرا تست صدا میدهند ولی دو، سه سال طول میکشد تا یک یا دو گوینده تمام عیار، از میان این خیل علاقمند بروز و ظهور یابند.بسیاری از شرکت کنندگان در امتحان گویندگی، در همان ثانیههای نخست و حتی لب به سخن نگشوده مردود میشوند تنها به این دلیل که نمیتوانند و شاید نمیدانند چگونه باید صداهای اضافی لب و دهان و حتی تنفس و نفسگیری خود را از میکروفن حساس استودیو پنهان کنند. گاه با پوشیدن لباس چرمی یا پلاستیکی، سر و صدای عجیبی تولید میکنند که با اضافه شدن صدای صندلی و میز که به طرز ناشیانهای زیر دست و پایشان تَق و توق میکند دیگر جایی برای صدای خودشان باقی نمیگذارند و این قانون اول گویندگی است که گوینده بتواند میکروفن را از صداهای اضافی، ایزوله کند.شاید رعایت این نکته، ساده به نظر بیاید، اما باید با آگاهی دقیق و تمرین زیاد در رفع آن کوشید و صدها بار تجربه و امتحان کرد. در صورت یادگیری و مهارت در این فن، خوان اول از چهارده خوان گویندگی را گذراندهایم!درباره سیزده خوان دیگر تا رسیدن به شرایط مطلوب و موفقیت در تست صدا، حرف بسیار و راه طولانی است که این جا به صورت خلاصه و تلگرافی برایتان مینویسم: «تربیت جنس صدا، سلامت اندام گویایی برای تلفظ صحیح و کامل حروف، تقویتِ ظرفیت و حجم صدا، جذابیت و تشخص صدا، صمیمیت لحن و توان و مهارت ارتباط با مخاطب، تسلط بر اجرا و توجه به حس متن و تشخیص سرعت کلام، صحیح خوانی واژههای فارسی و فارسی تبار خواندن واژههای غیرفارسی، شناخت نانوشتههای متن و رعایت تاکیدها و تکیهها و مکثهای کوتاه و بلند، محل نفسگیری در متن، تسلط بر شعرخوانی کهن و معاصر، توانایی بداههگویی و پرهیز از احساسات مبالغه آمیز و تکلف در صدا، اطلاعات عمومی و تخصصی و بالاخره و از همه مهمتر؛ شخصیت، اخلاق و ادب در گویندگی.»54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 403]