واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: لطفا پاتو از روی سیم بردار آقای وزیر! "نامه های سرگردان ، فارو" جناب آقای دکتر سلیمانی، وزیر محترم فن آوری ارتباطات و اطلاعات سلام علیکم و رحمه الله و برکاته ضمن آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون برای شما و سایر وزیران و مدیران و مسوولان و ایضا خادمین به مردم، به استحضار می رسانم، اینجانب یکی از شهروندانِ ان شالله شریف و همیشه در صحنه ایرانی هستم که متاسفانه به خاطر شغلم مجبورم روزی چند ساعت با اینترنت کار کنم. همانگونه که مستحضرید، اینترنت نام یک شبکه جهانی است که صدها میلیون کاربر دارد که از طریق اتصال به این شبکه به مبادله اطلاعات می پردازند که البته این "اطلاعات" لزوما ربطی به برادران گمنام در وزارت مربوطه ندارد. این شبکه و سایر شبکه های ارتباطی آنچنان سریع رشد می کنند که طی چند سال اخیر دسترسی مداوم به آنها به یک عادت و بلکه نیاز برای طبقه متوسط جوامع مختلف درآمده است. فی المثل خود من به طور روزانه احساس نیاز می کنم به اینکه ایمیل هایم را چک کنم، سری به سایتهای خبری بزنم، وبلاگ چند نفر از دوستانم را بخوانم، برای تامین منابع کارهای نوشتاریم از موتورهای جستجو استفاده کنم و از این قبیل کارها... (توضیح: "ای میل" یعنی نامه الکترونیکی، یعنی یک نامه ای که از طریق شبکه می رسد و شبکه عبارت است از یک سری کامپیوتر که در نقاط مختلف با هم مرتبط شده اند، کامپیوتر هم همان چیزیست که روی میز شما قرار دارد) آقای وزیر سالهاست که این شبکه به ایران وارد شده و اندک اندک از سطح محافل علمی خاص و محدود به سطح جامعه راه پیدا کرده است و تا به امروز که سال ها از همگانی شدن این شبکه در ایران می گذرد هیچگاه به طور صریح و جدی اعلام نشده است که نفس دسترسی به این شبکه تهدیدی برای امنیت ملی یا اخلاق جامعه و این قبیل چیزهاست. خب البته طبیعتا هر چیزی می تواند در جهت بد استفاده شود ولی همانطور که هیچ آدم عاقلی با گاز یا برق به خاطر چند صدنفری که هر سال به خاطر استفاده نا مناسب از آنها آسیب می بینند مخالف نیست، انتظار هم نمی رود که کسی با اینترنت بخاطر وجود برخی سایت ها مخالف باشد. از اواخر دهه هفتاد تا همین پیش پای وزارت شما، برای محدود کردن دسترسی کاربران اینترنت، یعنی همان امت مومن و فهمیده و غیوری که در مواقع ضروری از سن شانزده سالگی به آنچنان بلوغی می رسند که می توانند جان خودشان را در راه دفاع از میهن فدا کنند، اما در مواقع عادی عقلشان نمی رسد کجا بروند و چی نگاه کنند؛ از عاملی به نام فیلترینگ، یعنی مسدود کردن دسترسی، استفاده می شد که در صورت درخواست ورود به سایت های خلاف عفت عمومی (و خصوصا خصوصی!) ، مانع این کار می شد. اوایل، کارها زیاد بد هم پیش نمی رفت و راستش را بخواهید خیلی ها با ممانعت از دسترسی به سایت های پورنوگرافی مشکلی نداشتند، چون کاری به آن حوالی نداشتند و آن عده ای هم که اهلش بودند بلد بودند چطور با فیلترشکن ها (که البته آن زمان حرمت داشتند) بروند سراغ آن چیزهایی که دوست داشتند و در عوض مطمئن بودند که فرزندشان (یا بالعکس: والدینشان!) نخواهند فهمید که در گوشه هایی از این شبکه چه می گذرد. اما پس از اندکی برخی سایت های سیاسی برانداز و معاند هم به این گروه پیوستند؛ که این هم قابل تحمل بود چون کسانی که مشتاق دیدن این سایت ها بودند عموما ترجیح می دادند که مشابه آنها را از تلویزیون های ماهواره ای در منزل ببینند که علاوه بر بد و بیراه و جار و جنجال، چارتا آواز و بشکن و بالابنداز هم داشتند و از این جهت قابل تحمل تر! بعداً سایت های خبری معتبری مثل بی بی سی (که در ماجراهایی مثل عدم پوشش خبری به استعفای نمایندگان مجلس ششم، نشان داده بود خیلی هم "توجیه شده و همگام" است!) هم علیرغم آنکه بالذات با جمهوری اسلامی مخالفتی نداشتند نیز مشمول فیلترینگ شدند، که عجیب می نمود، اما با استفاده از سایر سایت های خبری داخلی که اخبار سایت های خارجی را به اسم خودشان کپی پیست می کردند، مشکل دسترسی به آنها تا حدودی حل می شد. ناگفته هم نماند که در تمام این دوران سرعت و سطح دسترسی به اینترنت، هر چند که در مقایسه با کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه نبود، تدریجاً بالاتر می رفت و بهبود می یافت. در این دوران شما و دوستان سر رسیدید و اتفاقا شما اولین وزیری در تاریخ ایران هستید که وزارتخانه ای را تحویل گرفتید که می دانستید متولی تامین خطوط ارتباطی و به خصوص اینترنت است. این بود که آدمهایی مثل من خیلی خوشحال شدند که به این خاطر، حتما شما برنامه مشخصی در این زمینه دارید و البته بودند افراد بدبینی که از بودن هر نوع وزیری که هر گونه برنامه ای برای وزارتخانه اش داشته باشد ناامید بودند. در مورد شما البته اینگونه نبود و گذشت زمان نشان داد که در زمینه شبکه های ارتباطی و اینترنت شما برنامه ای داشتید که به سرعت مشغول عملیاتی کردن آن شدید. مدارکی در دست نیست ولی آنگونه که شواهد عینی نشان می دهند برنامه شما در این خصوص "تنزل سطح دسترسی تا حد قطع کامل دسترسی به اینترنت" بوده است که به بعون انصارکم برخلاف سایر برنامه های دولتی، در حال اجراست. در طی این دوسال، علی رغم شتاب بسیار سریعی که فن آوری های مربوط به شبکه های ارتباطی دارند دسترسی به اینترنت ارزان نشده است، هیچ امکانات تازه ای برای این منظور ارائه نشده، تمام آی اس پی ها ملزم به استفاده از خطوط مخابرات شده اند، گنجایش خطوط ADSL به ندرت در مراکز مخابراتی افزایش یافته، فیلترینگ بیداد می کند... آقای سلیمانی عزیز، وزیر محترم، چشم و چراغ ما در این دوسال، اوضاع فیلترینگ در سایه میلیون ها دلاری که شرکت های تابعه شما صرف نرم افزارها و سخت افزارهای اروپایی و امرکایی و ایرانی کردند به حدی پیشرفت کرده که کافیست امروز یک نفر در وبلاگش بنویسید " شوخی که نداریم، مگه بچه بازیه؟" یا "امیدوارم فرجی حاصل شود" یا لینک بدهد به سایتی که فیلتر است (مثلا فرض کنید سایت بازتاب یا خبرگزاری ایلنا) تا چند روز بعد فیلترش کنند.البته شما منظورم از وبلاگ و لینک را می فهمید اما اگر بخواهم مثال بزنم این مثل آن است که چون در دفتر تلفن یک نفر، اسم یکی پیدا شود که دولت با او خوب نیست یا بخاطر آنکه در اتاق خوابش، نیمه شب کلمه نه چندان مودبانه ای به زبان آورده؛ دستگیرش کنند و به زندانش ببرند! البته می دانم این کارها در بعضی حکومت ها، مثل شوروی سابق سابقه دارد ولی باور کنید در دنیای امروز و با این شبکه های عظیم، خیلی بی ربط و خنده دار است. حالا فیلترینگ به کنار و ما فرض می کنیم شما برای کارآفرینی و نون گذاشتن تو کاسه برخی افراد و شرکت های ایرانی و آمریکایی و مابینهم این کارها را می کنید. آقا دیگر چرا سرعت اینترنت را به این روز انداخته اید؟ به جان عزیزتان، کار بجایی رسیده که برای چک کردن یک ایمیل ناقابل که در بقیه ممالک چند ثانیه وقت می گیرد و تا همین پیش پای شما چند دقیقه وقت می برد، بعضا نیم ساعت وقت می گذاریم. دفعه اول که خطوط مشغولند، بعد از چند مرتبه، کانکت می شود اما دیتا رد و بدل نمی شود، دفعه بعدی که این دو مشکل نیست، با چنان سرعت ضعیفی اتصال برقرار می شود که امکان ورود به میل سرورهایی مثل جی میل نیست، بعد از بیست بار سعی و ریترای، وارد می شود اما نصف صفحه بیشتر داون لود نمی شود... آقا وقت و عمر ما اینطوری دارد هر روز چند ساعت تلف می شود و هیچ کس پاسخگو نیست. حالا وقت که قابلی ندارد و عمر ما بدیهتا مال دولت است ولی از پول که نمی شود گذشت. بیت المال است قربان! بله، البته علی الظاهر اینترنت نسبت به چند سال پیش گران نشده، ولی این تمام ماجرا نیست و حتی اگر از این نکته که با این انفجار اطلاعات و پیشرفت های بسیار سریع در زمینه امکانات و ملزومات انتقال اطلاعات –که طبیعتا منجر به افت قیمت های مداوم می شود- هم بگذریم؛ باز حضرتعالی گران حساب می فرمایید! مساله خیلی ساده است: اگر من قبلا ساعتی 300 تومان می دادم و در یک ساعت فرضا با انتقال 10 مگا بایت کارم را انجام می دادم، حالا باید برای همان میزان کار دوساعت وقت بگذارم و 600 تومان بپردازم. و تازه عمرا که الان بشود با این سرعت های کم، قطع و وصل های مکرر و فیلترینگ گسترده در دوساعت، به اندازه یک ساعت قدیم کار انجام داد. جدا تحسین برانگیز است! با این انحصاری که در زمینه تبادل اطلاعات انجام داده اید و شاهراه دسترسی به اینترنت را، تبدیل به شلنگی کرده اید که از زیر میز شما می گذرد؛ با یک پا گذاشتن روی این شیلنگ بی اهمیت ( و از نظر ما: شریان حیاتی) حال صدها هزار نفر را که هنوز نفهمیده اند باید قید استفاده از این شبکه را بزنند بی هیچ دردسری می گیرید. نه تهدید لازم است نه بگیر و ببند نه هایس شیشه دودی و نه پاسخگویی. اراده می کنید، انتقال قطع می شود و هزاران نفر بی آنکه بفهمند اشکال از خط تلفنشان است یا ای دی اس ال یا لن یا مرکز مخابرات یا نرم افزار یا مودمشان، باید بعد از مدتی سردرگمی، کارهایشان را دوباره کاری کنند. تصمیم می گیرید، انتقال قطره چکانی می شود و هزاران ساعت از عمر و میلیون ها تومان از سرمایه کاربران مفلوک دود می شود و به هوا می رود. میل به فیلترینگ می گیرید، سر سه سوت سایت ها و وبلاگ ها و حتی محتوای ایمیل های کاربران را پیمایش می کنید و هر جا را که اراده ملوکانه شما یا روبات های قیچی به دستتان قرار گرفت، فیلتر می کنید. آقای دکتر سلیمانی، وزیر محترم، فدایت شوم ریش و قیچی دست شماست؛ آقا ما تسلیمیم. فقط تو را به جان هر کس که دوستش دارید، تو را قسم به آن مدرک تحصیلی کورکننده تان، تو را سوگند به عظمت قله های علم و افتخاری که هر روز یکی شان به دست جوانان نخبه وطن فتح می شود، تو را قسم به مراکز تحقیق و توسعه عظیم وزارتخانه تان، تلکیف را زودتر مشخص کنید. شما به نمایندگی از مجموعه دولت یک کلام بگویید ازامروز دسترسی به اینترنت ممنوع است، جرم است، اصلا اینترنت نداریم. بگویید و خیال ما را راحت کنید تا منبعد اگر نامه ای خواستیم بنویسیم از صندوق های زرد دوست داشتنی پست استفاده کنیم، خبری اگر خواستیم بخوانیم به تلویزیون و رادیو و روزنامه ایران و کیهان مراجعه کنیم، حرف های خصوصی و شخصی مان را بجای وبلاگ، توی دفترچه خاطرات های خوشرنگ صورتی بنویسیم، درباره کلمه ای اگر خواستیم جستجو و تحقیق کنیم یک تک پا برویم کتابخانه شهرمان... همه چیز نه فقط ممکن، که برای شما راحت است. بگویید، ما مدتهاست منتظریم! قربان شما فارو
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]