واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: موسیقی ایرانی در همراهی با درام قابلیت بالایی دارد
آهنگساز تئاتر لیلی و مجنون گفت : برای ساخت موسیقی این نمایش ، از تمام ظرفیتهای موسیقی ملی ایران استفاده شده است.رامین آزاد آور" ضمن بیان این مطلب گفت : موسیقی نمایش لیلی ومجنون (به کارگردانی پری صابری) بر گرفته از ملودیهای دستگاهی و مقامی ایران است که برپایه بداهه نوازی و بداهه خوانی و نیز اجرای قطعات از پیش نوشته شده است.آزاد آور درمورد چگونگی شکل گیری موسیقی این نمایش گفت : معمولا موسیقی نمایش به شدت تابع متن و شیوه اجرای نمایش است. به همین دلیل تا زمانی که شیوه اجرای یک نمایش مشخص نباشد، نوع موسیقی آن هم نمی تواند مشخص شود.با توجه به اینکه من درمورد شیوه اجرایی این کار با خانم صابری صحبت کرده بودم و این نکته که نوع کار به گونه ای است که در آن از المانهای نمایش ایرانی بهره گرفته می شود، ما نیز تلاش کرده ایم تا موسیقی آن، ایرانی باشد واز عناصر موسیقی مناطق مختلف ایران استفاده شود.اما چون در شیوه اجرایی خود نمایش، نگاهی پست مدرن هم وجود دارد، در نتیجه ما هم در موسیقی از بخش های موسیقی کلاسیک، بهره جسته ایم، که این مطلب تابع شیوه اجرایی نمایش بوده و براساس ذهنیت و خواسته کارگردان صورت گرفته است.وی خاطر نشان کرد: در هر صورت به علت وجود محدودیتهای اجرایی مجبور شده ایم بخش هایی از موسیقی را تعدیل کنیم. خصوصا در بخشهایی از کار که در آنها از آواهای مختلف ایرانی و یا مناطق اطراف استفاده شده بود، به علت محدودیتهای ذکر شده، نتوانستیم از آن بخشها استفاده کنیم.آزاد آور تصریح کرد: در نهایت موسیقی لیلی و مجنون اساسا یک موسیقی ایرانی است که از ملودیهای دستگاهی و مقامی ایران برگرفته شده و اصول نوازندگی و خوانندگی آن دارای دو بخش است: بخشی از کار به صورت نواختن و خواندن آهنگهایی است که از قبل ساخته شده اند و گروه آن را اجرا می کنند. اما به دلیل اینکه اساس این نمایش برپایه اجرای بداهه است، سعی کرده ایم از نوازندگان و خوانندگانی استفاده کنیم که توانایی بداهه نوازی و بداهه خوانی را داشته باشند وبتوانند براساس تغییرات ریتم اجرای نمایش، حسن بازیگر وعوامل موثر دیگر اجرایی، در اجرای خود به صورت بداهه تغیراتی را حاصل کنند. بدیهی است نوازندگان وخوانندگان این کار، علاوه بر توانایی اجرای موسیقی محض، ازتوانایی اجرای موسیقی دراماتیک نیز برخوردارند.رامین آزاد آور در پاسخ به این سئوال که موسیقی این نمایش دارای چه ویژگی هایی است، گفت: تمام تلاش ما این بوده است تا از ظرفیتهای موسیقی ملی ایران، شامل موسیقی دستگاهی و برخی نواحی مرتبط با داستان استفاده شود و توانایی موسیقی ایرانی درهمراهی با نمایش، اثبات گردد.وی در ادامه پیرامون ارکستراسیون (سازبندی) این موسیقی گفت: از آنجائیکه کلیت اجرای ما، اجرای نمایش موسیقی است، و اصولا قصد ما اجرای موسیقی سنتی و یا موسیقی محلی ایران به طور صرف نیست، بنابر این سعی شده است تا محدودیتی در نوع تنظیم و یا استفاده از جمله های موسیقی و یا اتخاذ تربیتی خاص در ردیف دستگاهی، وجود نداشته باشد.در نتیجه تنظیم کارخود به خود و به نسبت نیاز صحنه، از اجرای صرف موسیقی دستگاهی تا موسیقی تلفیقی پیشرفته است و از ایجاد فضاهای جدید و تلفیق سازهای مختلف به هیچ عنوان پرهیز نشده است. چرا که ما صرفا به دنبال اجرای کنسرت موسیقی ایرانی نبوده ایم و تمام تلاش ما این بوده است که به وسیله موسیقی ایران بتوانیم خواسته های دراماتیک کارگردان را به اجرا درآوریم.آهنگساز موسیقی نمایش، باید از دانش نظری و عملی هنرهای نمایشی برخوردار باشد تا بتواند در این راستا با موفقیت نائل آید. این توصیه ای است برای کسانی که قصد نوشتن موسیقی نمایش را دارند.وی افزود: بعد از نمایش های رستم وسهراب، رند خلوت نشین و یوسف و زلیخا ، این چهارمین نمایش به کارگردانی خانم صابری است که مسئولیت آهنگسازی آن به عهده من بوده است.اما در مجموع تا کنون برای بیش از پنجاه و پنج تئاتر موسیقی نوشته ام، که دو تا از آنها در جشنواره دوازدهم و سیزدهم تئاتر فجر، جایزه اول آهنگسازی را به خوداختصاص داده اند و یک بار هم لوح تقدیر هیات داوران را در جشنواره دانشجویی در سال 74، کسب کرده ام.رامین آزادآور در پایان خاطر نشان کرد: همانگونه که تئاتر یا سینما هر یک برای خود تخصصی خاص هستند، موسیقی نمایش هم به خودی خود تخصصی خاص است.در نتیجه، صرف آهنگساز بودن شرط کافی برای نوشتن موسیقی نمایش نیست هر چند که شرط لازم آن محسوب می شود.اعضای گروه موسیقی این نمایش عبارتند از: کیومرث مسیبی، سید مرتضی الهی نیا، رامین ملکی، مهرداد نوبخت، بسام قیدی و میلاد محمد پور(نوازندگان) و فرزین رستم پور و افسانه رحمانی( خوانندگان )لینک: تبریك مسجد جامعی به كیارستمی و صابری راهی که نه راه من است تالار وحدت میزیان «لیلی و مجنون»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 516]