سايه مردي از دروازه‌ شهر بخواب رفته در سينه‌ حرات سوخته و مرگ‌زده پيدا مي‌شود...

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: سايه مردي از دروازه‌ شهر بخواب رفته در سينه‌ حرات سوخته و مرگ‌زده پيدا مي‌شود...
خبرگزاري دانشجويان ايران - اهواز
سرويس: فرهنگ و هنر

روزها شير نمي‌نالد

در برابر نگاه روباهان، در برابر نگاه گرگها...

در برابر نگاه جانوران، شير نمي‌نالد،

سكوت و وقار و عظمت خويش را بر شكنجه‌آميزترين دردها حفظ مي‌كند

اما، تنها... در شبهاست كه شير مي‌گريد...

نيمه شب به طرف نخلستان مي‌رود، آن جا هيچ كس نيست و اين مرد تنها ...

اين شير در شب مي‌گريد و تنهايي...

دردي كه چنان روح بزرگ را به ناله آورده است و تنهايي است...

كه ما آنرا نمي‌شناسيم...

ما بايد اين درد را بشناسيم... نه آن درد را...

كه علي درد شير را احساس نمي‌كند،...

و ما درد علي را احساس نمي‌كنيم

... و ماه، اين مسافر تنها، آواره‌ي دشت‌هاي خاموش و خلوت آسمان، آن شب، در نخلستان‌هاي ساكت پيرامون مدينه چشم به راه علي بود، اين زنداني تنهاي خاك، مهتاب پرشكوه و بلند و زيباي زمين، اين در انبوه شيعيانش مجهول تا مگر همچون هر شب از شهر پليد و از غوغاي زشت نفيرها و خورخورهاي مردمي كه در پستوي خانه‌هاي تنگ و تاريك‌شان خسبيده‌اند- و در خواب نيز آنچه مي‌بيينند، همچون بيداري يا مناظر بوناك و نفرت‌آلود و گنديده‌ شكم‌شان است و يا زير شكم‌شان - خود را نجات دهد و به دامن مهربان و پاك آشناي خود مهتاب كشد و در زير سايه‌هاي درختان خرما كه منتظرند تا علي را در ميان خويش گيرند و از چشم بيگانه‌ها و بيهوده‌ها پوشيده دارند آهسته و آرام و آسوده شب را و ساعت‌هايي از شب را با تنها يار محرم و صاحب سر و شيعه‌ي خاص و علي‌شناس خويش، چاه، گفتگو كند، سر پيش او آورد و آزادانه بگريد، بار سنگين غم‌ها و دردها و حرف‌ها را كه بر سر دلش افتاده است و بي‌تابش كرده است سبك‌تر سازد ...

... آري، چنين است! علي (ع) چنين زندگي مي‌كند اين " زندگي " علي‌(ع) بوده است...!

... سايه‌ي مردي از دروازه‌ي شهر بخواب رفته در سينه‌ي حرات سوخته و مرگ زده پيدا مي‌شود... اين سايه، علي است، مردي كه دلاوري و بي‌باكي همواره در آغوش مهيب‌ترين مخاطرات، در بحبوحه‌ي خونين‌ترين و مرگبارترين نبردها و در زيرباران تير و شمشير صف‌هاي انبوه هزاران دشمن به خون تشنه، خود را به سايه‌ي او مي‌كشانند و به زير دامن او پناه مي‌برند و پنهان مي‌شوند و از هراس به قبضه‌ي شمشير دو دم و پشت سپر استوار و لجوج او مي‌آويزند؛ شجاعت همواره در پناه علي از خطرها مصون است، او مظهر خشم خداوند است. شير پيروزمند الله است.

مرحوم دكتر علي شريعتي

انتهاي پيام
سه شنبه 25 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]