عباس دباغى: - مى جنگم تا آخرين نفس

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: عباس دباغى: - مى جنگم تا آخرين نفس
شيوا شيرمردىShiva Shirmardiمسابقات المپيك را چطور مى بينى من مى دانم كه دارم به مهمترين مسابقه هاى ورزشى دنيا و به جايى كه اوج افتخار هر ورزشكارى در هر رشته اى محسوب مى شود مى روم. به طورى كه اين روزها كه روزنامه ها را مى بينم حتى ورزشكاران حرفه اى مثل تنيس، فوتبال و بسكتبال هم آرزو دارند در المپيك حضور پيدا كنند به همين خاطر اهميت مسابقه ها برايم روشن است و مى دانم رقابت هاى بسيار سنگينى را پيش رو دارم. با توجه به اينكه خودت مى دانى به مسابقه هاى مهمى مى روى آيا براى حضور در اين بازيها آماده شده اى يا نه در ۲ سال گذشته دايماً در كوران مسابقه ها بوده ام به طورى كه در رقابت هاى ليگ هر هفته كشتى مى گرفتم و به مسابقه هاى بين المللى مختلفى هم اعزام شدم و پس از آن دايم در اردوهاى تيم ملى جوانان و بزرگسالان بودم و به مسابقه هاى متعدد فرستاده شدم و با توجه به اين شرايطى كه داشتم فكر مى كنم حتى يك روز را از دست نداده ام بلكه تمام تلاشم را كرده ام كه نظر مربيان را جلب كنم و اكنون اميدوارم در المپيك شرايط طورى باشد كه بتوانم مزد زحماتم را بگيرم. چه شناختى از حريفانت دارى با بعضى از آنها مثل حريف بلغارى ام كشتى گرفته ام و بقيه حريفانم را هم از طريق فيلم مسابقه ها و تماشاى مكرر فيلم كشتى هاى آنها ارزيابى كرده ام و با مشورت مربيان از كم و كيف كار آنها اطلاع كامل را به دست آورده ام. مطمئن باشيد براى هر كدام از آنها برنامه مشخصى خواهم داشت. پراميدترين كشتى گير تيم ملى كشورمان چه كسى است بچه ها همه همدل و هم قسم هستند و باور كنيد همه آنها از جان و دل مايه گذاشته اند، چه كشتى گير با تجربه و چه جوانترها مثل من و تقوى كه تازه از تيم جوانان به بزرگسالان آمده ايم و فكر مى كنم بچه ها در شرايط خوبى هستند و همه آنها استحقاق حضور در المپيك را داشته اند. پيش بينى ات از حضور در المپيك چيست فكر مى كنى بتوانى روى سكوى بازيها قرار بگيرى رقابت هاى ورزشى هيچ وقت قابل پيش بينى نيستند و اگر اينگونه بود كه مسابقه اى برگزار نمى شد اما اين را قول مى دهم كه در ميان ۲۰ مدعى حاضر در وزن ۵۵ كيلوگرم آزاد با تمام وجودم از تمام تجربيات و اندوخته هايم استفاده كنم و به نحوى مبارزه كنم كه بعداً جاى افسوس و ناراحتى برايم باقى نماند. البته بايد اين مسأله را عنوان كنم كه من به خوبى مى دانم المپيك فرصتى ايده آل براى هر ورزشكارى است و ممكن است اين فرصت هيچ وقت ديگر تكرار نشود و من ديگر فرصت تجربه المپيك را به دست نياورم به همين دليل بايد قدر اين فرصت را بدانم و بدون فرصت سوزى به دنبال يك نتيجه خوب براى كشورم باشم. از كشتى گيران ايرانى كه قبلاً در المپيك مدال گرفته اند كدام را مى شناسى فكر مى كنم همه اين بزرگواران را بشناسم زيرا هم زندگينامه آنها را خوانده ام و هم اينكه ما شبانه روزى در خانه كشتى هستيم و اردوى ما آنجا برگزار مى شود و در راهروهاى خانه كشتى عكس سكوهاى المپيك قاب شده و روى ديوار است و اين را مى دانم كه هر كس در اين المپيك هم مدال بگيرد عكسش در كنار آنها قرار مى گيرد و به خوبى بر اين مسأله واقفم كه تمام اين نفرات براى كسب مدال واقعاً خون دل خورده اند و زحمت كشيدند و من هم براى تكرار اين موفقيت ها چاره اى جز مبارزه و تلاش ندارم. اضافه وزن كه ندارى براى رسيدن به سر وزن هيچ مشكلى ندارم ضمن اينكه پدرم هميشه مى گويد اولين روزى كه به وزن ۶۰ كيلوگرم رسيدى بلافاصله بايد با وزن اول خداحافظى كنى و آينده كشتى ات را در وزن بالاتر رقم بزنى. سوريانى در كشتى آزادمهدى رستم پورMahdi Rostam pourوزن اول، وزن مدال هاى پرتعداد كشتى ايران در تاريخ المپياد است. وزنى كه محمود ملاقاسمى در المپيك ۱۹۵۲ هلسينكى برنز گرفت. مرحوم محمدعلى خجسته پور در المپياد بعدى حتى از ملاقاسمى هم بهتر ظاهر شد و روى سكوى دوم ايستاد. در المپيك رم هم محمد ابراهيم سيف پور يك برنز به مدال هاى اندوخته در اين وزن افزود. على اكبرحيدرى حتى بهتر از تمام قبلى ها به مدال رسيد زيرا بدون باخت در المپيك توكيو روى سكو قامت برافراشت. سرانجام در المپيك مكزيكوسيتى نوار مدال آورى ايران در وزن اول بريده شد، اما بلافاصله ابراهيم جوادى در المپيك مونيخ، يك برنز ديگر به ويترين افتخارات وزن اولى ها افزود. از مدال جوادى به بعد اما ديگر مدالى در وزن اول نصيب كشتى آزاد ايران نشد اما همان طور كه قرار است حميد سوريان طلسمى كه بعد از مدال رحيم على آبادى در مونيخ بسته شده را بشكند، عباس دباغى هم قرار است طلسمى كه بعد از مدال جوادى در همان مونيخ بسته شده را در هم بشكند. نبردن عباس دباغى به بازيهاى آسيايى دوحه اشتباه بزرگى بود. عباس اگر در دوحه كشتى مى گرفت، حالا تجربه باكو را هم در كارنامه اش داشت اما اعتماد به جوانان، اغلب اوقات در كشتى ايران شعارى بيش نبوده. پس تعجبى نداشت كه عباس به دوحه اعزام نشود و تقى داداشى، اين پسر خوب و با اخلاق ساروى در آن ميدان مهم به خاطر اعصابى كه در اردو از او برده بودند، دستش از مدال كوتاه ماند. بى هيچ شك و شبهه اى عباس دباغى را صرفاً بايد محصول خاك حاصلخيز كشتى مازندران و مربيان دلسوخته آن ديار از جمله پدرش محمدحسين دباغى دانست. همان هايى كه در سفرها فراموش مى شوند و در تجليل ها از ياد مى روند، اما كشتى ما هرچه دارد از خون دل خوردن ها و زحمات شبانه روزى آنها و ساير مربيان پرتلاش در اقصى نقاط ايران است. اما فردا كه دباغى در المپيك بدرخشد، خيلى ها سينه سپر خواهند كرد كه ما دباغى را ساختيم و پرداختيم، اما خب ما يادمان است براى مسابقات جوانان جهان در چين، چه كسى بود كه مى گفت عباس آينده اى ندارد! حالا عباس تمام موانع را پشت سر گذاشته. مسير صعب العبور المپيكى شدن را پيموده اما اين تازه اول جاده است. براى مدال گرفتن در استاديوم دانشكده كشاورزى پكن، چهار تا كشتى تمام عيار روى تشك زرد در پيش است.عباس دباغى همان حميد سوريان است اما در كشتى آزاد. مثل خود سوريان، طلسم مونيخ را هدف گرفته و همانند آن نابغه بى بديل كشتى فرنگى جهان، قصد شگفتى آفرينى در المپيك ۲۰۰۸ را دارد. عباس دو سال قبل در مسابقات جوانان جهان، حتى گرجستان هميشه مدعى در سبك وزن را ۱۲ - صفر برد. آنجا فقط به ويكتور لبدوف از روسيه باخت و اتفاقاً تست دوپينگ اين روس مثبت درآمد!عباس تا حالا مسابقات جهانى و المپيك را تجربه نكرده اما تجربيات هنگفتى از مسابقات قاره اى و بين المللى، همين طور جوانان آسيا و جهان را ضميمه تكنيك حيرت آورش در فنون خاك كرده.سگك هاى كلاته او در ايران بى نظير است. در پكن هم هر حريفى را در خاك بنشاند، شك نكنيد كه بلافاصله پا را در سگك فرو برده و ركاب خواهد زد. تا حريف را پل نزند رهايش نمى كند.
پنجشنبه 20 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]