واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: راههای مقابله با بچه های شلخته همه ما دوست داریم که کودکان خلاق و تمیز و مرتبی پرورش دهیم، اما باید بدانیم گاهی لازم است بچه ها اسباب بازی های اتاقشان یا وسایل خانه را در هم و بر هم بریزند. هر چند تحمل این وضعیت برای پدر و مادران به ویژه آنهایی که اصرار دارند همه وسایل منزل سر جایشان قرار بگیرد، می تواند بسیار سخت باشد. در حالی که محققان می گویند این درست احساسی است که کودکان وقتی شروع به کشف دنیای اطرافشان می کنند، با آن روبه رو می شوند. خود ما هم هر چند ممکن است به خاطر نداشته باشیم، اما وقتی کودک بودیم، و والدینمان ما را روی صندلی می نشاندند، شیشه شیرمان را پایین می انداختیم و منتظر بودیم تا آنها آن را از روی زمین بردارند و به ما بدهند. به محض اینکه این اتفاق می افتاد و شیشه را به دستمان می دادند دوباره آن را پرت می کردیم روی زمین. تازه ممکن بود در بطری باز شود و همه محتویات آن روی زمین بریزد. اینها بازی هایی هستند که مادران را عصبانی می کنند در حالی که واقعا زمان یادگیری کودک همین دوره است. کودکان با انجام این بازی ها به کشف روابط علت و معلولی می پردازند و علاوه بر آن، توجه دیگران را به عنوان عضوی از محیط به خود جلب می کنند. این راهی است برای درک این موضوع که من وجود دارم. بسیاری از وقت ها والدین وقتی در اتاق بچه را باز می کنند، با منظره اسباب بازی های ریخت وپاش شده و یا دستمال کاغذی هایی که از جعبه بیرون آمده و مچاله شده و کف اتاق ولو شده مواجه می شوند و حرص می خورند. بچه ها هم در کمال شیطنت بعضی وقت ها برای اینکه شکیبایی پدر و مادرشان را محک بزنند این کارها را انجام می دهند و با انجام این کارها در حقیقت محدودیت های خودشان را شناسایی می کنند. راه های بسیار زیادی برای کنترل و پذیرش شلختگی کودکان وجود دارد. مثلا، اگر بچه ها روی میز خاصی بازی می کنند، کافی است زیر میز آنها روزنامه و سطل آشغال پلاستیکی بگذارید. این عمل نه تنها به شما کمک می کند که بچه ها آشغال ها را روی زمین نریزند بلکه با این کارتان به آنها فضایی خواهید داد که بتوانند خلاقیت بیشتری را از خود نشان دهند. اگر او دوست دارد با لگو و چیزهای این چنینی بازی کند حوله ای را زیر او پهن کنید تا اسباب بازی هایش روی زمین پخش نشود. پس از آن با جمع کردن حوله می توانید همه چیز را به راحتی جمع کنید و اگر لازم بود حوله را نیز بشویید. برای اینکه به فرزندتان فرصتی برای نقاشی بدهید، روزی که او را برای حمام می برید سطل های کوچولوی رنگ را داخل حمام بگذارید، البته برای این منظور باید از رنگ هایی استفاده کنید که قابل شست وشو باشند. سپس به او اجازه دهید تا انگشت اشاره دستش را در داخل سطل رنگ کند و روی دیوارها و یا کف حمام نقاشی بکشد. اگر در خانه تان اتاق خاصی برای فرزندتان ندارید قسمتی از خانه را هر چند که کوچک هم باشد برای بازی او در نظر بگیرید. اندازه این فضا اصلا مهم نیست، شاید جالب باشد که بدانید بچه ها از جاهای کوچک بسیار لذت می برند برای همین است که بعضی وقت ها می بینیم بچه ها به یک گوشه ای از اتاق پناه می برند و بازی می کنند. پس بگذاریم او هر کاری را که دوست دارد در آن قسمت انجام دهد. پس از اینکه او بازی اش را تمام کرد یک مدتی را برایش تعیین کنید و به او بگویید ۱۰ دقیقه وقت داری تا همه اسباب بازی ها و کتاب هایت را سر جایش بگذاری. در عین حال، لازم است که گاه جدی تر هم باشید و به فرزندتان درباره قوانین منزل توضیح دهید و بگویید که چه انتظاراتی از او دارید. به او یاد دهید که اگر شلخته و نامرتب باشد، ممکن است از خیلی چیزها محروم شود. بعضی وقت ها خیلی خوب است که داخل اتاق فرزندتان شوید و همراه با او مشغول تمیز کردن اتاق شوید و به او یاد دهید که جای لباس ها و اسباب بازی ها و کتاب هایش کجاست. شاید تا به حال به این موضوع فکر نکرده باشید، اما بعضی از بچه های شلخته شاید شخصیت شان طوری است که از به هم ریختگی و آشفتگی لذت می برند. و عمدا لباس هایشان را کف اتاق می ریزند. در این مواقع بسیاری از مادران از دور فرزندان خود را نگاه می کنند و غصه می خورند که چرا فرزندشان به جای اینکه چیزها را سر جایش بگذارد، آنها را کف زمین می ریزد. سعی کنید به جای غرزدن در بازی های آنها مشارکت کنید. ما مادران نیاز داریم شکیبایی خود را افزایش دهیم و خودمان را کنترل کنیم. آموزش نظم و ترتیب، مرحله ای است که ما باید آن را طی کنیم، اما اینطور هم نیست که تنها با یکبار آموزش، بچه ها همه حرف ما را گوش دهند و اتاقشان را تمیز و مرتب نگه دارند. باید بدانید که تغییر و تحول در اتاق فرزندتان، نشان دهنده این است که آنها در خود احساس مستقل بودن می کنند و نحوه قراردادن چیزها در اتاقشان در واقع به نوعی نشان دهنده شخصیت آنهاست. به عنوان یک مادر عاقل بهتر است او را آزاد بگذارید تا کارهای دلخواهش را در اتاق خودش انجام دهد و احساس امنیت کند. در غیر این صورت، فرزندتان هنگام بازی کردن اگر کسی وارد اتاقش شود در را به روی او می بندد و شاید هم به شما بگوید من آنقدر بزرگ شده ام که می دانم باید اتاقم را چگونه نگه دارم. ترجمه؛ آزاده هاشمی روزنامه کارگزاران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 389]