واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > اقتصاد سیاسی - فرشاد مومنی فرشاد مومنی*: با حاکمیت سیاستهای کوته نظرانه در عرصه اقتصاد کشور تمام کسانی را که به جمهوری اسلامی اعتماد کرده اند ودر این کشور اقدام به سرمایه گذاری تولیدی ومولد کرده اند را به بدترین وجه ممکن تنبیه کرده ایم. در حالی که عملکرد نگاه بلندمدت در سیاستگذاری اقتصاد ایران آن هم در دوره جنگ بسیار مطلوب تر از دوران رونق نفتی بوده است. در شرایط جنگ سرمایه گذاری ها بلند مدت بود در حالی که بعد از جنگ سیاست گذران به دنبال تعادل های لحظه ای بودند و این فضایی بود که اقتصاد رانتیر آنرا ایجاد می کند ولی در دوران جنگ ودر شرایطی که نباید سرمایه گذاری در کشور رشد می داشت شاهد بودیم که بالاترین میزان انباشت سرمایه های تولیدی در کشور به وقوع پیوست و در واقع به دلیل نگاه بلند مدتی که دولت به سیاست های اقتصادی داشت مردم به دولت اعتماد کردند ولی در سالهای بعد از جنگ در شرایطی که باید سرمایه گذاری در کشور رشد می کرد دیگر چنین اتفاقی نیفتاد. در چنین شرایطی نرخ تورم زیر 6 درصد در آغاز نیمه دوم یک جنگ فرسایشی در کشور اتفاق افتاد چیزی که که در تمام سالهای قبل و بعد آن بی سابقه بود و این در حالی بودکه در زمانهایی که جهش قیمت نفت را داشتیم با پس رفت های غیر عادی مواجه بودیم؛ چرا؟ چون مدیران ما با ملاحظات اخلاقی بلند نگر نیستند اگر مدیری از قیامت در آینده بترسد آمار دروغ منتشر نمی کند تحلیل غلط ارایه نمی دهد و رفتار های زود بازده را به جای رفتارهای زیر بنایی بلند مدت به کار نمی گیرد اینها رفتارهایی است که اعتماد مردم را از بین می برند. متاسفانه طی بیست سال گذشته این رویه در سیاست گذاری های اقتصادی کشور حاکم بوده است. حال به رغم تمام کوته نظری های انجام شده در عرصه سیاست گذاری اقتصادی کشور، در سه سال اخیر با بی سابقه ترین سیاست های کوته نظرانه مواجه بوده ایم تا جایی که در عناوین این سیاست ها هم منعکس شده است؛ طرحهای زود بازده، تصمیم گیری در یک جلسه برای 250 مسئله و در این میان بودجه 88 در همین دولت هم از نظر سیاست های کوته بینانه بی سابقه است. بر اساس بودجه سال 88 سرمایه گذاری موثر صنعتی 50 درصد نسبت به سال87 که گفته می شد از همه سالهای قبل آن کمتر بوده کاهش پیدا کرده است واین مسئله در برخی از بخش های کشاورزی هم صادق است. بخش مهمی از منابعی که باید به عنوان یارانه حمل ونقل عمومی مورد استفاده قرار می گرفتند حذف شده و طرحهای توسعه حمل ونقل در مقایسه با بودجه سال87 بالغ بر19درصد کاهش داشته است این در حالی است که حمل ونقل قربانی اصلی افزایش قیمت حاملهای انرژی محسوب می شود. کوته نظری حتی به شعارهای خود دولت هم تسری پیدا کرده است؛ بکار گرفتن سیاستهای غلط باعث شد طی سه سال قیمت مسکن در کشور 3 برابر شود واجاره بها بیش از سه برابر در شهرهای بزرگ کشور افزایش یافت در عوض دوستان به عنوان جبران مافات سیاست مسکن مهر را در پیش گرفتند و جالب آنکه در بودجه 88 شاهد کاهش 48.2درصدی بودجه در نظر گرفته شده برای مسکن مهر هستیم. در روند تصویب لایحه بودجه 88 هم مجلس یک شبه رقم درآمدهای دولت از محل افزایش حاملهای انرژی را از 8400میلیارد تومان به 20 هزارمیلیارد تومان رساند ومن نمی دانم در پشت پرده چه گذشت ولی جالب است که در همین کمیسیون تصویب کردند که این سیاست از اول تیرماه اجراء شود، مگر غیر ازاین است که به عنوان مسلمان نباید اصلا کار بد انجام بدهیم اگر این کار بد است چه فرقی می کند بین اول فروردین و تیرماه؛ تا سه ماه کاری نداشته باشیم بعد برای به دست آوردن رقم 20 هزار میلیارد تومان طی نه ماه شوک سنگین تری به اقتصاد وارد می کنیم، زیرا دولت باید بتواند 25درصد زمان از دست رفته را جبران کند. به بودجه 88 از هر زاویه ای که نگاه می کنید، می بینید خطرناک ترین سیاستهای ممکن در آن انتخاب شده است .شوک در مانی که این دوستان به دنبالش هستند همزاد فساد مالی، افزایش نابرابریها، به هم ریختن فضای کسب وکار و از بین رفتن سرمایه های مولد است که آثار مضر آن نه تنها در کوتاه مدت بلکه در بلند مدت هم اقتصاد کشور را متاثر می سازد. در سیاست خارجی دو شاخص واردات کالاهای مصرفی وکالاهای سرمایه ای می تواند شاخص رفتارکوته نظرانه دولتها باشد. بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی دولت گفته می شود رشد واردات کالاهای مصرفی بین سالهای 84 تا86 معادل 36در صد فراتر از میانگین واردات مصرفی طی سالهای برنامه سوم بوده است و در مقابل واردات کالاهای سرمایه ای در همین مدت 49 درصد نسبت به دوره قبلی کاهش نشان می دهد.در حالی که طی همین دوران درآمدهای نفتی سه برابر میزان پیش بینی شده بوده است. در نتیجه ما به سمت کوته نظری رفته ایم که نه تنها با اصول دینی ما مغایرت دارد با ملاحظات علمی هم منافات دارد.در حالی که بی سابقه ترین درآمدهای نفتی را داشته ایم طی چهار سال برنامه چهارم آهنگ رشد سرمایه گذاری صنعتی بیش از 51 درصد کاهش داشته است. نباید فراموش کنیم به ازای هر یک میلیارد دلاری که واردات کالاهای قابل تولید در داخل کشور انجام می شود 100هزار فرصت شغلی در کشور از بین می رود، ما به تمام کسانی که به جمهوری اسلامی اعتماد می کنند واقدام به سرمایه گذاری مولد در کشور می کند به بدترین وجه تنبیه می کنیم. * عضو هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 331]