حفظ ارتباط ایستگاه زمینی با ماهواره «مهدا» و گام ایران به سمت مدار ۳۶ هزار کیلومتری

رئیس پژوهشکده سامانه‌های ماهواره‌ای در پژوهشگاه فضایی ایران، دربارهٔ سری ماهواره‌های ناهید که برای توسعهٔ محموله‌های مخابراتی در مدار GEO (مدار همگام زمینی) طراحی شده‌اند، صحبت کرده است. او تأکید دارد که با طراحی معماری مخابراتی در ماهواره "ناهید ۲"، این امکان فراهم شده که افراد و شرکت‌ها در داخل کشور، در صورتی که ماهواره در دید قرار داشته باشد، بتوانند اطلاعات و داده‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

به گزارش ایسنا، دکتر نصیری در جمع خبرنگاران دربارهٔ کاربردها و ماموریت‌های ماهواره "ناهید ۲" صحبت کرده است. او اظهار داشته که در فضای بالای زمین، سه نوع مدار اصلی وجود دارد: مدارهای LEO که در فاصله کمتر از ۲۰۰۰ کیلومتر از سطح زمین قرار دارند، مدارهای MEO که در فاصله بین ۲۰۰۰ تا کمتر از ۳۶۰۰۰ کیلومتر از سطح زمین هستند، و مدارهای GEO که در فاصله ۳۶۰۰۰ کیلومتری از سطح زمین واقع شده‌اند.

نصیری توضیح داد که برای رسیدن به مدار GEO و استقرار ماهواره‌های عملیاتی در آن، باید تجربه و دانش فنی مختلفی را کسب کنیم. به عبارت دیگر، برای انجام این کار نیازمند آزمون و تست فناوری‌ها و زیرسیستم‌ها با استفاده از ماهواره‌های کوچکتر و در مدارهای پایین‌تر هستیم. در این راستا، ماهواره مخابراتی "ناهید ۲" با وزن تقریبی ۱۲۰ کیلوگرم، به عنوان یکی از گام‌های برنامه استراتژیک برای رسیدن به ماهواره مخابراتی در مدار GEO، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همچنین، او از جمله کاربردها و ماموریت‌های سری ماهواره‌های ناهید، تست محموله‌های باند KU و گامی برای توسعه محموله‌های مخابراتی در مدار GEO را ذکر کرد.

رئیس پژوهشکده سامانه‌های ماهواره‌ای در پژوهشگاه فضایی، گفت: «ناهید ۲» یک ماهواره مهم است و وظایف متعددی دارد. به طور دقیق‌تر، ماموریت‌های این ماهواره شامل توسعه و آزمون فناوری‌های اساسی مورد نیاز، آزمون انتقال مداری، تعیین موقعیت بدون نیاز به GPS، اندازه‌گیری پرتوهای فضایی، آزمون زیرسیستم‌های مختلف در فضا و ایجاد ارتباط بین دو نقطه در دید ماهواره است.

در پاسخ به سوالی که از وی پرسیده شد درباره اینکه چگونه ارتباط بین دو نقطه برای "ناهید ۲" برنامه‌ریزی شده است، او توضیح داد: با استفاده از طراحی معماری مخابراتی که در این ماهواره استفاده شده، این امکان وجود دارد که افراد در داخل کشور با استفاده از تجهیزات قابل حمل مخصوص و در صورتی که ماهواره در دید قرار داشته باشد، به تبادل داده با یکدیگر بپردازند.

رئیس پژوهشکده سامانه‌های فضایی پژوهشگاه فضایی ایران در مورد وضعیت فعلی ماهواره "مهدا" نیز اظهاراتی داشت. وی گفت: "مهدا" یک ماهواره تحقیقاتی در کلاس میکرو با وزن کمتر از ۴۰ کیلوگرم است. این ماهواره برای ارزیابی عملکرد ماهواره‌بر و آزمون قطعات و زیرسیستم‌های آن به منظور بهبود عملکرد در فضا طراحی شده است و به فضا فرستاده شده است.

نصیری اظهار کرد: در حال حاضر، ارتباط با این ماهواره از طریق ایستگاه زمینی در باند S برقرار شده است.

وی تأکید کرد: اطلاعات دریافتی نشان می‌دهد که پرتابگر به خوبی کار کرده است و ماهواره نیز در حال انجام وظایف مربوط به خودش است.

نصیری درباره تفاوت‌های ماهواره "مهدا" و "ثریا" توضیح داد. او گفت: این دو ماهواره از نظر وزن، اندازه و باند مخابراتی با هم متفاوتند. اما هر دو به عنوان گام‌های اولیه برای رسیدن به مدار GEO شناخته می‌شوند.

در مورد اطلاعاتی که از سیگنال‌های دریافت شده از این ماهواره‌ها به دست می‌آید، او گفت: این اطلاعات شامل وضعیت عملیاتی و سلامت زیرسیستم‌های ماهواره مانند دما، میزان مصرف توان توسط هر بخش، وضعیت باتری‌ها، پایداری ارتباط مخابراتی، نرخ چرخش ماهواره و موقعیت مداری ماهواره می‌باشد.

وی افزود: از زمان تزریق، ارتباط با ماهواره "مهدا" برقرار شده و ارتباط دوطرفه با ماهواره به صورت مداوم در زمان‌های مشخص از روی ایران انجام می‌شود.

به گفته نصیری، بر اساس اطلاعات دریافتی، وضعیت ماهواره و زیرسیستم‌های آن ارزیابی شده است.

وی اظهار کرد: این ارتباط مخابراتی برای اولین بار توسط ماهواره "مهدا" از باند S انجام شده است، که محصول پژوهشگاه فضایی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است.