محمود کریمی: تصمیم گرفتم طبق خواست رسانه جلو نروم | akharinnews

واضح آرشیو وب فارسی:آخرین نیوز: محمود کریمی: تصمیم گرفتم طبق خواست رسانه جلو نروم

گاهی تصور می‌کنم برای شب هفتم محرم، زمانی که فردی از بجنورد آمده و شب پشت در امامزاده خوابیده تا فردا در روضه شرکت کند، چه شعری بخوانم که او بفهمد و آخر مجلس نگوید ای بابا! این همه راه آمدیم نفهمیدیم چی خواند؟

هشتمین نشست از سلسله جلسات علمی آهات با موضوع تحلیل مدیحه‌سرایی محرم و صفر امسالِ حاج محمود کریمی با حضور این مداح و محمد صمیمی شاعر و نوحه‌سرای اشعار او، رضا خورشیدی‌فرد، شاعر و نوحه‌سرا و اکبر شیخی، شاعر و نوحه‌سرا به عنوان کارشناسان ادبی و هنری، سیدمجید امامی دبیر شورای فرهنگ عمومی و نوید عمیدی، عضو هسته افکار عمومی و تغییرات اجتماعی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) به عنوان کارشناسان اجتماعی و محمدمهدی سیار دبیر علمی این نشست برگزار شد. اظهارات حاج محمود کریمی در این نشست را خواهید خواند: *هیأت باید هیأت بماند، نمی‌توان در هیأت به یک سیاق واحد رسید. *مجموعه‌های بسیاری برای برپایی مجلس در پادگان ۰۶ ارتش ما را یاری کردند اما همه شرایط هم مهیا نبود ما بنا داشتیم غرفه‌ای برای درمان ناباروری داشته باشیم، غرفه دیگری برای کار جهادی و غرفه‌ای هم برای معرفی دستاوردهای دانش بنیان اما مهیا نشد. *من قائل به انجام وظیفه هستم. مقام معظم رهبری هم فرمودند جای خود را در جهاد امروز بشناسید. من اکنون و در این وضعیت روی تنگه ایستاده‌ام، اگر رها کنم از پشت ضربه می‌خوریم. دست ما در جاهایی واقعا بسته است. شب عاشورای امسال جمعیتی حدود ۱۲۵ هزار نفر حضور داشتند. چرا سال‌های قبل این جمعیت نبود؟ پس این جمعیت به خاطر من نمی‌آید، می‌آید چون قبل‌تر این این فضا را نداشتیم. *در این برهه تصمیم گرفتم مجلس برگزار کنیم اما تصویر بیرون ندهیم تا کمی حال درونی خودم بهتر شود. یعنی تصمیم گرفتم طبق خواست رسانه جلو نروم. رسانه بنای ضربه زدن به هیأت را دارد برای همین معارف پخش نمی‌کند و صرفاً سینه‌زنی نشان می‌دهد. *مقام معظم رهبری فرمودند مداح و هیأت را شاعر تغذیه می‌کند. تمام تلاش من این است که این نگاه از روی من برداشته شود که فلانی قله مداحی است. امام حسین(ع) بازی‌اش این بود که روی دوش پیامبر(ص) می‌نشست، چه کسی جرأت دارد با امام حسین(ع) بازی کند؟ اگر کسی بازی کند بیچاره است. گاهی شعری به دستم می‌رسد بسیار هم فاخر است اما می‌گویم اگر این را بخوانم این کودک هم متوجه می‌شود یا این شعر «لالایی گلم لالا مهتاب اومده بالا» بخوانم او می‌فهمد. من به وظیفه‌ام عمل می‌کنم. * در حوزه شعر، موسیقی، آهنگ و ... باید تمام فکر ما خوب نوکری کردن باشد. نوکر شاید اشتباه هم کند اما بازم برای صاحبش است. اگر این نگاه باشد اشراق هم صورت می‌گیرد و به فرد می‌گویند الان بخوان یا الان این را بخوان. *امسال شرایط متفاوتی را نسبت به سال‌های قبل داشتیم اما از قبل بررسی کرده‌ بودیم که منبر کجا باشد، سیستم صوت چگونه مستقر شود و سنج و دمام نیز چگونه نواخته شود تا مستمع همراهی کند. در شب اول جواب نوحه را به مستمع سپردیم یعنی اختیار جواب و سینه زنی را به او دادیم تا ببینیم تا کجا راه می‌دهد و همراهی می‌کند و از همان جا استفاده کردم و نوحه خواندم. یعنی تک بیت تک بیت به او دادم و خودم هم به همین شکل دخالت کردم و وارد شدم، زمانی که بازخورد خوب گرفتم وارد شدم. *زمانی که جمعیت به آن فراوانی می‌گوید مظلوم حسین به ذهنم رسید بگویم پیروز و او بگوید حسین زیرا واقعاً امام حسین(ع) پیروز است که این میزان جمعیت برایش آمده است. زمانی که یک خواننده در کنسرت می‌خواند ده‌بار آن متنش را قبلاً خوانده و کات داده و جلو رفته است اما ما مداحان یکبار زنده اجرا می‌کنیم و ممکن است این اشتباهات به کرات دیده شود. چرا برخی از خوانندگان کنسرت نمی‌گذارند زیرا اولین‌بار که خوانده است فی‌البداهه تحریری زده است و دیگر نمی‌تواند بخواند. اما مداح ده‌تا کاغذ شعر دستش دارد و بدون کات زدن باید بخواند و حتی شعر دستش دارد و قبل جلسه شعر بهتری به دستش می‌رسد که تصمیم می‌گیرد آن را بخواند چون اثرگذاری بهتری دارد. * برای نوشتن نوحه‌ها روند کار را از ۲۳ ماه رمضان آغاز می‌کنیم و در روزهای منتهی به ماه محرم کارهای تولید شده را بررسی و بازبینی می‌کنیم. دوشب مانده به محرم با جمعی از دوستان به همراه آقای صمیمی به خارج از تهران رفته بودیم. در زمان برگشت دوستان گفتند وسایل را جمع کنیم و محیط خانه را جارو بزنیم. من با دیدن این صحنه، همینطور که نشسته بودم با الهام از آن فضا این شعر را سرودم که «دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد». این چیزها قابل احصاء کردن و یاددادن نیست. *گاهی تصور می‌کنم برای شب هفتم محرم، زمانی که فردی از بجنورد آمده و شب پشت در امامزاده خوابیده تا فردا در روضه شرکت کند، چه شعری بخوانم که او بفهمد و آخر مجلس نگوید ای بابا! این همه راه آمدیم نفهمیدیم چی خواند؟ «ذره منم، مور منم، وصله ناجور منم/ دور منم، کور منم، شمس جهان تاب تویی» این از سروده‌های خودم است. *اگر شاعر برای خدا شعر بگوید اصلا به دنبال دیده شدن و مطرح شدن نامش نیست. من معتقدم شعر خوب شعری است که نتوان تشخیص داد کلاسیک است یا فولکور، افراد باید شعر بگویند در اینترنت قرار دهند. من شعر سفارشی نمی‌خوانم شعرها را از اینترنت با ملاک‌های خاصی انتخاب می‌کنم. قائل به این هستم شاعر باید شعر خود را در اینترنت برای همه بارگذاری کند نه برای شخص من ارسال کند. می‌گویید شما در کار خود چند بال دارید بنابراین شاعر هم باید بال‌های مختلف پیدا کند تا بتواند در تمام قالب‌ها شعر بگوید. *شما شعر می‌گویید و بهتر از دیگران است، آن را در اینترنت قرار دهید. من علمی دارم و براساس آن شعر انتخاب می‌کنم. من وسواسی برای انتخاب شعر دارم که یکی از آن‌ها این است که مستمع بفهمد. من حاضرم همه چیزم فدا شود اما حال مستمع خراب نشود. شما یکسال با زبانی که من شعر می‌خوانم شعر بگویید، من شعر دیگری نخواهم خواند. بارها شده فردای یک مناسبت مثل نیمه شعبان برای من شعر می‌فرستند به چه دردی می‌خورد؟! شعر را باید در اینترنت گذاشت تا در اختیار همه باشد. ما در هیأت همه چیز را از دکور و محیط هیأت ساده کردیم تا قابل فهم باشد. *هرکسی باید کار خودش را انجام دهد اگر اشتباه هم کنم، پای خودم است اما بار خودم را برمی‌دارم. شاعر وظیفه‌اش این است که شعر بگوید، شعر خوب هم بگوید. شاعر باید شعر بگوید اما اعلام نکند شعر برای اوست یعنی باید نیتش این باشد، اینگونه در نظر اهل بیت(ع) جلوه می‌کند؛ نمونه‌اش شعر «پیغام کربلا که به نجف برد جبرائیل.» *مساحت خانه کعبه چه میزان است؟ حدود ۱۰۰ متر مربع است. وسعت مطاف مثلاً حدود ۱۰ هزار متر است. بنابراین وسعت مطاف بیشتر است و مانند شعر است که می‌توان از هر واژه‌ای استفاده کرد اما در شعر آئینی و هیأتی نمی‌توان از هر واژه‌ای استفاده کرد و باید دست به عصا راه رفت. اگر بدانیم چه می‌خواهیم، خود اهل بیت (ع) حال و واژه خواهند داد. *هرزمان در جلسه و هیأت فکر کردم خودم هستم چوب خوردم! چون همه چیز را امام حسین(ع) به من داده است. جلسه امام حسین(ع) بر روی علم است که به این نتیجه می‌رسیم در محرم امسال باید چهارپایه قرارداد و برروی مسائل علمی صوت اینگونه طراحی شود تا بتوان از مخاطب جواب گرفت، این علم است اما این را هم امام حسین(ع) براثر یک دل شکستن در جایی داده است و تا این عنایت نباشد، محقق هم نمی‌شود. *باید حساب کنیم اهل بیت(ع) کجا به ما حال داده‌اند زیرا اندازه این امور نیستیم و نبودیم نه اینکه تحلیل کنیم. باید یک شعر بگوییم آوازه‌اش تمام جهان را بردارد اما نگوییم برای من بوده است و آن را بدون نام در فضای اینترنت منتشر کنیم. زمانی که ما در دستگاه امام حسین(ع) برجسته می‌شویم و دیده می‌شویم، چه کسی ما را بزرگ کرده است؟ ما باید نشان دهیم که راضی نیستیم امام حسین(ع) کشته شود تا بزرگی و شهرت و عظمت هنری ما به چشم بیاید، بنابراین باید این را در شعر نشان دهیم. *وی با بیان اینکه علاقه‌ای ندارم من را روی قله توصیف کنند برای اینکه قائل به ضعف‌های خود هستم، امام حسین(ع) قله است و اگر یک سنگ به او اضافه یا کم کنی در جایگاهش تغییری نخواهد شد، تصریح کرد: ما باید جایگاه خود را پیدا کنیم؟ در این دستگاه کسی نمی‌تواند دستکاری کند و آن را خراب کند، برای همین تاکنون به میدان نیامدم. انقلاب اسلامی هم با دستگاه امام حسین(ع) پیروز شده است. این دستگاه رفوزه ندارد، و مداح و شاعر آن تا زمانی که در دامن ایشان باشند، رفوزه نمی‌شود. *کریمی با اشاره به اینکه هرچه زیبایی در عالم است در خانه امام حسین(ع) است بنابراین شعر و ملودی خوب هم از این عالم است، گفت: انسان باید بداند هیچ چیز از او نیست و منِ مداح، شعر و ملودی‌ام تماماً برای امام حسین(ع) است و هرچه آنان بخواهند همان است. در این وسط به کسی می‌دهند که فقر و احساس نیاز داشته باشد، یعنی فقیر الی الله واقعی باشد. *نوکری من را نیاز نیست تحلیل کنید. من اشتباهاتی داشتم اما من را بیرون نمی‌کنند اما اگر پشت سر نوکر دیگری حرف بزنم من را بیرون می‌کنند! اشتباهات ما منجر می‌شود جایگاه ما افت کند. زمانی که اخلاقمان را خوب کنیم، جبران می‌شود و به جایگاه بالا می‌رسیم. گاهی فرد تصور می‌کند همه نگاه‌ها به سمت اوست خوشحال می‌شود در حالیکه نگاه امام حسین(ع) به سمت نوکری است که به یک شهرستان دورافتاده رفته درحال کار است. *کریمی با اشاره به این که هیأت امام حسین(ع) در هر شرایطی بایستی برگزار شود و هیأت وابسته و آویزان به کسی نیست، گفت: سال قبل مادرم گفت به خاطر کرونا مجالس تعطیل شده و دیگر دسته هم نداریم چه کنیم؟ گفتم خودم دسته راه می‌اندازم عزاداری می‌کنم. تصمیم گرفتیم دسته راه بندازیم بدون جمعیت یعنی فقط وانتش را بدون جمعیت راه انداختیم و این شد که رخ داد. این اتفاق نشان داد هیأت وابسته به کسی نیست و همه وابسته به روضه هستند. بسیاری تصور می‌کردند اگر ما نباشیم هیأت برگزار نمی‌شود اما هیأت امام حسین(ع) در هر حالتی برگزار می‌شود و اگر کسی نباشد هم هیأت برپاست. سال قبل نشان داد جلسه محدود و کم‌هزینه می‌تواند بُرد بیشتری نسبت به چیذر داشته باشد. *ما باید قائل به این باشیم هیچ چیزی نداریم و هرچه به می‌رسد لطف و عنایت خدا و اهل بیت(ع) است. منبع: فارس

شنبه, 14 اسفند 1400 ساعت 12:22

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آخرین نیوز]

[مشاهده در: www.akharinnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]