محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829613114
تخفیف بهتر است یا گفتمان؟/کتابفروشی در جامعه ای پر ریسک/ جایگاه همفکری دولت و وزارت ارشاد با کتابفروشان کجاست؟
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه / امیرحسین کریمی: کتابفروشی ماه نو چند سالی می‌شود که در زمینه برگزاری فعالیت‌های فرهنگی و نشست نویسندگان با مخاطبان فعالیت‌های خوبی را به انجام رسانده است و با وجود دوری آن از بافت مرکزی شهر و استقرار در خیابان معلم رشت، توانسته با اقدامات به‌جای خود نقش بسزایی در ایجاد فضای فرهنگی ایفا کند. جدای از این، صحبت با قشری که با کتاب مواجه و با کتابخوان دمخور است، جذابیت ویژه‌ای دارد. شنیدن دغدغه‌ها، طرح‌ها، پیشنهادها و در نهایت شکایت‌های آن‌ها در این حوزه اهمیت زیادی دارد و در همین راستا در این گزارش با نیما ساده یکی از اعضای هیات مدیره سه نفره کتابفروشی ماه‌نو به صحبت نشسته‌ام تا او از کتاب و کتابخوان بگوید.
کتاب‌های صدرنشیندر ابتدا از او می‌خواهم که با ارائه آماری از میزان فروش طرح عیدانه کتاب از این طرح بگوید و او عنوان می‌کند: با توجه به آمار فروش استقبال مردم در وهله اول در حوزه کتاب‌های کودک و نوجوان بود، در وهله دوم ادبیات خارجی اقبال بیشتری داشت و در انتها ادبیات ایرانی بیشترین کشش را به سمت خود ایجاد کرد.جغرافیای سیاسی اجتماعی و دست‌های بسته داستانویس ایرانیبرشمردن ادبیات خارجی در لیست سه مضمون کتابی که او به‌عنوان پر فروش‌ترین کتاب‌ها نام می‌برد من را به صرافت این پرسش می‌اندارد که از او بپرسم به نظرش “دلیل این اقبال از کجای این معادله سرچشمه می‌گیرد؟”و او عنوان می‌کند: تحلیل و برداشت شخصی خود من این است چون از طرفی در ادبیات خارجی با جهان و ساختار پیچیده‌تر و گسترده‌تری روبه‌رو هستیم و در مقابل ادبیات ایران هنوز به سطح استاندارد و قابل اتکایی نرسیده است پس دلیل این اقبال تا این‌جا طبیعی است. این فعال فرهنگی در ادامه عنوان می‌کند که حتی ادبیات عامه‌پسند خارجی حتی اگر از لحاظ محتوایی حرفی برای گفتن نداشته‌باشد به دلیل رعایت چارچوب‌های نویسندگی قابل نقد است اما در مقابل ما می‌بینیم که‌ادبیات عامه پسند ایرانی گاهی حتی تنه به تنه ابتذال هم می‌زند. به بیان نیما ساده، این قالب را به فضای گسترده‌تری هم می‌توان تسری داد و گفت: چون نویسنده خارجی فضا و مجال بیشتری برای تجربه‌گری دارد پس خلاقیت او در نوشتن هم بالا خواهد رفت اما نویسندگان ایرانی به دلیل جغرافیای سیاسی اجتماعی خاصی که در معرض آن هستند کمتر می‌توانند این فضای تجربه‌گری را تجربه کنند و لذا نتیجه‌اش رکود در نوشتن است.
طرح‌های کتابخوانی؛ مشوق یا بازدارنده؟مدیر کتابفروشی ماه‌نو در ادامه عنوان می‌کند: این قبیل از طرح‌ها که به‌وسیله وزارت فرهنگ و ارشاد پایه‌ریزی می‌شود شاید در نگاه اول تسهیل‌گر کتابخوانی باشند اما از نظر من هدفگذاری درازمدت آن با آسیب روبه‌رو است. او در توضیح این ادعای خود مسئله جالبی را مطرح می‌کند. به اعتقاد او طرح‌های تخفیفی به جای آنکه کل فرایند تولید و چاپ کتاب را نشانه بگیرد با تمرکز بر حلقه نهایی داستان یعنی جامعه کتابخوان، این را به‌صورت تلویحی به مخاطب انتقال می‌دهد که کتاب نباید اولیت اصلی شما باشد و فقط وقتی باید برای “خرید” کتاب وقت و هزینه صرف کنید که تخفیفی در میان باشد.آیا طرح‌های تخفیفی کتابخوان تولید می‌کنند؟این فعال حوزه کتاب مبحث طرح شده را پی می‌گیرد و اضافه می‌کند: چون که هدفگذاری این طرح مقطعی و کوتاه‌مدت است پس با تمرکز بر بحث “قیمت” این آسیب برطرف نخواهد شد. او در ادامه عنوان می‌کند: اتفاقاً مشاهدات و تجربه ما نشان داده قشر و جامعه کتابخوان همیشه برای کتاب هزینه می‌کند و این طرح‌ها آنچنان که باید آن‌ها را به سمت کتابفروشی‌ها نمی‌کشد. اما اگر هدفگذاری این طرح ترغیب کردن افراد به کتابخوانی باشد طبیعتاً نباید فقط حوزه فروش را نشانه بگیرد و با تمرکز بر کل چرخه تولید اولاً هزینه تولید کتاب را کاهش دهد و سپس با تعامل و فرهنگ‌سازی بیشتر زمینه حضور افراد در محیط کتابفروشی‌ها را فراهم کنند.جامعهٔ کتابخوان؛ تنها در آمارنیما ساده همچنین به گیل نگاه توضیح می دهد: این اتفاق یعنی طرح‌هایی مشابه عیدانه در بازه کلی خیلی به نفع کتابفروش‌ها نیست زیرا ما به‌جای آنکه یک توزیع متوازن از حضور مردم در سراسر طول سال داشته باشیم این توزیع را در بازه‌های کوتاهی در سال خلاصه می‌کنیم و عملاً درحال سوق دادن مردم به این سمت هستیم که فقط در بازه‌های معینی در کتابفروشی‌ها تجمع کنند. و قطعاً اثر این سیاستگذاری منجر به این نخواهد شد که ما به‌صورت مداوم جامعه کتابخوانی داشته باشیم و آمار فروش ما بالاتر باشد، بلکه این اتفاق فقط به صورت مقطعی جامعه ما را کتابخوان و آمار فروش را بالا نشان می‌دهد.او همچنین اشاره می‌کند: اساساً این حجم از مانور بر روی “قیمت فروش” کالای نحیفی مانند کتاب چندان پسندیده نیست و نمی‌توان انتظار تغییر قابل ملاحظه‌ای از این فرآیند داشت.کتابفروشی؛ عرصه تولید فرهنگی یا عرضه مقطعی جنس؟از او می‌پرسم که دریافت من از صحبت‌هایش این است که کتابفروشی های ما باید به جای آنکه فقط محلی شوند برای عرضه کتاب، باید به عرصه‌ای برای تبادل نظر، گفتگو و پاتوق‌هایی فرهنگی تبدیل شوند، آیا دریافت من درست است؟صحبت‌هایم را تأیید می‌کند و در ادامه توضیح می‌دهد: طبیعتاً همین طور است. یعنی ما باید به این سمت حرکت کنیم که کتابفروشی را محلی تلقی کنیم که مدام در معرض علوم مختلف است و جامعه می‌تواند در ارتباط خود با کتابفروشی از آن تأثیر مثبت بگیرد و نگاهی تا به این حد منحصر به فروش، کتابفروشی را تا حد فروشگاهی برای عرضه مقطعی کالا پایین می‌آورد.از نظر این فعال فرهنگی، مشابه چنین اتفاقی که در سطوح کوچک‌تر برای فروشگاه‌های کتاب درحال رخ دادن است، در سطح کلان برای نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران هم رخ می‌دهد و عملاً نمایشگاه کتاب به‌جای آنکه محلی برای رونمایی دستاوردهای فرهنگی حوزه چاپ و نشر و تبادل اطلاعات فرهنگی باشد به محلی برای عرضه ارزان کتاب تبدیل شده است. او به رابطهٔ این اتفاق با تأثیر بر کار کتابفروشی‌ها هم می‌پردازد و اضافه می‌کند: طبیعتاً این فروشگاه مقطعی بزرگ تأثیر بسیار شدیدی بر کار کتابفروش‌ها حتی در تهران می‌گذارد و این اثر مخرب در شهرستان‌ها حتی بیشتر هم احساس می‌شود چرا که چاپ‌های اول تولیدات فرهنگی در نمایشگاه به اتمام می‌رسد و این مسئله حیات کتابخوانی خواننده‌ای که نمایشگاه نمی‌رود را با اخلال روبه‌رو می‌کند.
تخفیف بهتر است یا گفتمان؟نیما ساده ادامه می‌دهد: کتابفروشی در وضعیت اقتصادی فعلی بسیار کار سختی است و به نظر من این افتخاری نیست که بتوانیم با تخفیف‌های فرآوان در کتابفروشی‌ها صف طویل ایجاد کنیم. چراکه اتفاقاً اگر شما بتوانید با شیوه‌های ورای شیوه تخفیفی، کتابفروشی‌ها به مکانی تبدیل کنید که افراد در آن گفتگو کنند جای افتخار دارد زیرا مسئله و آسیب اصلی ما ایجاد گفتمان مداوم است.نسلی که از توسعه پایدار چیزی نمی‌داند!باز هم به میان صحبتش اضافه می‌شوم و این سؤال را مطرح می‌کنم که به‌نظر او اگر جامعه ما، جامعه کتابخوانی نیست، پس این اتفاق نباید فقط منشأ اقتصادی داشته باشد، آیا این استدلال درست است؟او ضمن تأیید این استدلال معتقد است: بدون شک مسئله بحران اقتصادی بسیار مهم است و وقتی مردم برای تأمین مایحتاج اصلی خود با مشکل روبه‌رو باشند طبیعتاً کمتر برای کتاب هزینه می‌کنند ولی همه داستان این نیست. او در ادامه با ارائه مثالی از عدم اقبال نسل جوان به مطالعه گفت: ببینید وقتی‌که نسل جوان ما که قرار است به تحصیل کرده‌های این جامعه تبدیل شود با بسیاری از مفاهیم آشنا نیست و ترکیبی مانند “توسعه پایدار” را تا به حال نشنیده است پس دلیل این حجم از بی مطالعه بودن نمی‌تواند تنها عدم توانایی مالی باشد و بخش زیادی از آن به این دلیل است که ما خودمان را در معرض تبادل اطلاعات و فضای فرهنگی قرار نداده‌ایم و بی شک این آسیب با ظهور نسل‌های تازه عمیق‌تر هم خواهد شد.صحبت‌هایمان در مسیر جالبی قرار گرفته است و من، نیما ساده را با این سؤال به ادامه بحث فرامی‌خوانم. از او می‌پرسم که به نظر او اگر مشکل مطالعه و کتابخوانی تنها مباحث اقتصادی نیست پس او چه عاملی را برای سطح پایین مطالعه از همه بیشتر اثرگذار می‌داند و راهکار او برای این آسیب چیست؟عضو تیم اتاق فکر ماه نو عنوان می‌کند: به نظر من مهمترین نقش را در این عرصه آموزش ایفا می‌کند. یعنی از جایی که یک انسان به مرحله فهم ابتدایی در این مقوله می‌رسد، باید برای آموزش اهمیت کتابخوانی برنامه مدونی تعریف شود تا بر این اساس فرهنگ مطالعه و خود را در معرض اطلاعات قرار دادن آرام آرام در فرد پا بگیرد.از او می‌خواهم تا نگاهش به آموزش را جزئی‌تر بیان کند و او عنوان می‌کند: مثلاً در سایر کشورها این عرصه که از روی داستان‌ها موسیقی و فیلم‌هایی برای کودکان تهیه شود بسیار رونق دارد و این باعث می‌شود که خواننده یا شنونده به دنبال داستان برود و سعی کند تا منبع اثری که می‌بیند یا می‌شنود را پیدا کند.کتاب نباید یک کالای عجیب باشداین فعال فرهنگی در ادامه سخنانش بر این بخش تاکید کرد و گفت: ما نباید به این سمت حرکت کنیم که کتاب خواندن و کتابخوان را امر و فردی غیرعادی جلوه دهیم و کتاب به عنوان نمادی از فرهنگ مطالعه باید در جامعه فراگیر شود. ساده، معتقد است اگر ما چنین‌کاری را انجام دادیم و دغدغه اصلی را بر رفتن به سمت مطالعه متمرکز کردیم، فارغ از همه مسائل اقتصادی که حتماً تاثیرگذار خواهند بود رونق فرهنگ اجتماعی اتفاق خواهد افتاد.جایگاه همفکری دولت و وزارت ارشاد با کتابفروشان کجاست؟نماینده تیم سه نفره کتابفروشی ماه‌نو در ادامه پیشنهادی هم برای دولت و وزارت فرهنگ ارشاد داشت. او معتقد است اگر که قرار است نهادهای متولی این امر سرمایه‌گذاری کلانی را در این سطح انجام‌دهند، چه بهتر این سرمایه گذاری با همفکری و مشارکت متخصصان این حوزه، کتابفروشان و حتی جمعیت کتاب خوان صورت بگیرد تا اثرات این سرمایه به کل چرخه ذکر شده کمک کند، نه فقط حلقه آخر آن یعنی مصرف‌کننده یا جامعه کتابخوان.
اثر هنری، از طرح تا جذابیتدر ادامه او را متوجه آسیب‌های این حوزه کردم و او بر مسئله خوبی دست گذاشت. به اعتقاد نیما ساده یک اثر هنری تا بخش قابل توجهی وابسته به ویژگی‌های بصری‌ست و برای اینکه بتوان کالایی فرهنگی را عرضه کرد باید به میزان قابل توجهی بر فاخر بودن ظاهر و طرح آن تمرکز کرد. نه آنقدر که تبدیل به کالایی لوکس شود اما به حدی که بتوان با طرح و ظاهر آن مخاطب را در ابتدا جذب کرد.عدم گفتگو، آسیبی تلخ برای متولیان فرهنگاز او می‌خواهم تا به عنوان پایان گفتگو اگر حرف گفته نشده‌ای باقی مانده است آن را بیان کند و او ادامه می‌دهد: شاید اگر بتوان یک شکایت عمومی را در حوزه فرهنگ و کتابخوانی مطرح کرد این باشد که متاسفانه مانند سایر حوزه‌های جامعه فضای همدلی و همفکری که محصول آن باید نتیجه‌ای باشد برای بهبود وضعیت مردم، در این‌صنف وجود ندارد. به گفته این فعال فرهنگی: رابطه محترمانه‌ای میان ما و هم‌صنفان ما وجود دارد اما به این دلیل که گفتگویی میان اجزای این حلقه که منافع آن‌ها همه در گرو هم است صورت نمی‌گیرد عموماً مجموعه فعالیت‌ها به نتیجه قابل قبولی منجر نمی‌شود. او در توصیف این حالت مثال خوبی را مطرح می‌کند. به اعتقاد او اگرچه شاید هدف و منافع همه ما یکسان باشد اما هیچ‌وقت به درک درستی از فضای کاری‌ای که درگیر آن هستیم نمی‌رسیم و عملاً شبیه جزیره‌هایی شده‌ایم که در یک قلمرو مشخص درحال فعالیت هستند.کتابفروشی در جامعه‌ای پر ریسکعضو گروه سیاستگذاری ماه نو در انتهای امر گفت: امیدوارم روزی فرهنگ عمومی به سطح و جایگاهی برسد که ما هر روز بتوانیم با هم تبادل نظر کنیم چرا که کتابفروشی یکی از آسیب‌پذیرترین شغل‌هایی است که در هر مناسبت و به دلیل هر اتفاقی می‌تواند دچار آسیب شود. او در ادامه عنوان کرد: حالا که چنین آدم‌هایی در فضای پر ریسک حال حاضر درحال انجام هدف واحدی هستند اتفاقاً باید جامعه منسجم‌تری بسازند چرا که احتمالاً می‌توانند مشترکا به اهدافی برسند که این خطرات را کمتر کنند. و در پایان اگر بخواهم به ابتدای بحث برگردم و به این سؤال پاسخ دهم که “شما اگر تخفیف نمی‌دهید پس برای این فضا چه کاری انجام می‌دهید؟” خواهم گفت: تلاش ما این است که بخش زیادی از این سرمایه را صرف ایجاد گفتگو کنیم تا میان حلقه آخر این زنجیر یعنی جامعه کتابخوان و سر این اتفاق یعنی تولید کننده فضایی ایجاد شود که در آن گفتگو و تبادل نظر حرف اول را بزند چرا که با این اتفاق هم جامعه کتابخوان می‌فهمد که نویسنده با چه موانعی روبه‌رو است و هم نویسندگان می‌فهمند که دغدغه‌های جامعه هدف آن‌ها کدام است و این سرمایه‌گذاری فرهنگی به‌نظر من بسیار سرمایه‌گذاری منطقی‌تر و پایدارتری است.
۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها