محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829484814
جوان‌ترین عضو پارلمان افغانستان در گفت‌وگو با فارس: برخی نمایندگان به زور می‌خواستند صدایم را خاموش کنند/ دوباره کاندیدا می‌شوم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: جوان‌ترین عضو پارلمان افغانستان در گفت‌وگو با فارس:برخی نمایندگان به زور می‌خواستند صدایم را خاموش کنند/ دوباره کاندیدا می‌شوم
جوان‌ترین عضو پارلمان افغانستان با بیان گوشه‌ای از اقدامات پشت پرده برخی اعضای این مجلس گفت: برخی نمایندگان با توسل به زور می‌خواستند صدایم را خاموش کنند.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، نزدیک به 12 سال از آغاز مجدد کار پارلمان افغانستان گذشته و با وجود کارهای ارزنده مشکلات متعددی مشاهده می‌شود. مسائلی همچون بی‌سوادی، زورگویی، مصلحت‌گرایی، تقابل‌گرایی با دولت و ده‌ها مورد دیگر اتهام‌هایی است که مردم بارها به اکثر اعضای مجلس وارد کرده و آن را مجلس ناکارآمد و در عین حال برای استحکام پایه‌های دموکراسی ضروری دانسته‌اند. در این میان، برخی جوانان نیز در این مجلس عضویت داشته و آنها معتقدند که اجازه انجام اقدامات غیرقانونی را نداده و در تلاش تابوشکنی هستند. خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، فرصت را غنیمت شمرده و با «بکتاش سیاوش» جوان‌ترین عضو پارلمان که پیش از این، خبرنگار برنامه‌های سیاسی بوده، برای بحث و بررسی وضعیت درونی پارلمان، چرایی عضویت در پارلمان، وضعیت رسانه‌ها و جوانان به گفت‌وگو نشسته است. بکتاش سیاوش در افغانستان چشم به جهان گشوده و در ولایت‌های کابل و بلخ دوره ابتدایی را به پایان رسانیده و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته «اقتصاد و علوم سیاسی» از لندن گرفته و همزمان استاد ماهر هنر نقاشی نیز است. وی همکاری‌های خود را در 4 محور بخش خبرنگاری، روزنامه‌نگاری آنلاین، روزنامه‌نگاری چاپی، رادیو و تلویزیون آغاز کرده که آخرین مورد همکاری رسانه‌ای‌اش در «تلویزیون خصوصی طلوع» بود. سیاوش در دومین انتخابات پارلمانی نامزد شد و با آرای مردم توانست عضویت مجلس را کسب کند، اما زمانیکه عمر 5 ساله این مجلس پایان یافت، سیاوش برخلاف سایر اعضای پارلمان به کار در این مجلس پایان داد. «بکتاش سیاوش» که جوان‌ترین عضو پارلمان افغانستان است در گفت‌وگو با خبرنگار ما، آزادی بیان را مهم‌ترین دستاورد دولت 15 ساله این کشور دانسته و تأکید کرد که آزادی بیان وجود دارد، اما آزادی پس از بیان در افغانستان نیست. این جوان افغانستانی که گرداننده برنامه «گفتوگوهای داغ» بود در این مورد تصریح کرد: این برنامه چون با جدیت همراه بوده و قضایا از زوایای مختلف برای روشن شدن حقایق مورد بررسی قرار می‌گرفت، مطابق خواست مقامات ارشد نبوده و به همین دلیل از شرکت در این برنامه امتناع می‌ورزیدند. وی در مورد اینکه چرا به پارلمان رفت، گفت: پس از مدتی به این نتیجه رسیدم که اگر کسی تمایل برای گفت‌وگو با من نداشته باشد و ما نتوانیم هدف خود را که برای خدمت به مردم افغانستان تعیین کرده بودیم، بدست بیاوریم، بهتر است تا این هدف را از راه دیگری دنبال کنم که همین مورد سبب شد تا من برای شنیده شدن صدای مردم افغانستان وارد پارلمان شوم. بکتاش سیاوش ورود خود به پارلمان را شکسته شدن طلسم ساختار نظام دانست و گفت: در این نظام کسانی می‌توانند به قدرت برسند که قدرتمند و پولدار باشند، اما من خواستم تا حق مردم را مطالبه کنم، زیرا دولت انحصاری نبوده و حق مردم است. وی اعضای پارلمان را به 4 دسته تقسیم کرد و گفت: دسته اول برای حفظ جایگاه، دسته دوم برای مشروعیت‌بخشی به سرمایه‌های خود، دسته سوم برای گرفتن قراردادی‌های دولت و دسته چهارم برای خدمت‌گذاری هستند. جوان‌ترین عضو پارلمان افغانستان از کارهای انجام داده شده خود در پارلمان اظهار رضایت‌مندی کرد، اما از اینکه نتوانسته کارهای جمعی را با سایر نمایندگان به خوبی پیش ببرد، اظهار نگرانی کرد. بکتاش سیاوش با اعلام کاندیداتوری خود در دور جدید انتخابات پارلمانی، در مورد اینکه آیا دولت به وی سمتی پیشنهاد کرده یا خیر، گفت: من برای مردم افغانستان کار، وحدت، همدلی و صلح می‌خواهم، اما رهبران دولت وحدت ملی به فکر تقسیم کرسی‌های دولتی بوده و بر همین اساس فکر نمی‌کنم که دولت نسبت به من خوشبین بوده و سمتی برایم پیشنهاد کند. این عضو پارلمان افغانستان مهاجرت 250 هزار جوان آموزش‌دیده را تکان‌دهنده خواند و در مورد ایجاد پارلمان جوانان افزود: پارلمان جوانان در تضاد با وضعیت کنونی بوده و دولت باید برگزاری انتخابات پارلمانی و راهیابی جوانان به آن را بدیل این حرکت قرار دهد. ***متن کامل این گفتگو به شرح ذیل است *** فارس: در ابتدا از زندگی شخصی خود بفرمایید؟ سیاوش: در افغانستان متولد شده‌ام، تمام افغانستان را خانه خود دانسته و خود را متعلق به تمام جغرافیایی بنام افغانستان می‌دانم. دوره مدرسه را در ولایت‌های «کابل» و «بلخ» فرا گرفته‌ام، این دوره زندگی‌ام همزمان با جنگ‌های داخلی در کشور بوده و در عین حال هنر خطاطی را نیز فرا گرفتم و سپس مرکز آموزشی خطاطی را ایجاد کردم که در آن 7 خط هنر‌های اسلامی آموزش داده می‌شد. پس از روی کار آمدن دولت موقت همزمان با فراگیری آموزش، فعالیت‌های رسانه‌ای را نیز با برخی از نشریات که برای کودکان بود آغاز کردم، زیرا خانواده من یک خانواده مطبوعاتی بود. در زمان اجرای فعالیت‌های رسانه‌ای، فرصتی برایم رونما شد تا از آن طریق بتوانم به تحصیلاتم ادامه دهم که توانستم به دانشگاه «اقتصاد و علوم سیاسی لندن» راه یابم و پس از اینکه آموزش‌های «آنلاین» را آغاز کردم، بخش «گزارشگری جنگ و کشمش» را به خواست خودم انتخاب کردم و پس از مدتی دوباره به کابل بازگشتم. در ادامه فراگیری تحصیلاتم زمانیکه «ببرهای تامی» در سریلانکا مستقر بودند و دولت این کشور توانایی مهار آنها را نداشت، به این کشور سفر کردم که باید در این سفر گزارش‌های را نیز تهیه می‌کردم. پس از بازگشت به کابل، در ادامه تحصیلاتم به پاکستان فرستاده شدم و پایان‌نامه تحصیلی خود را تحت عنوان «جنگ بی‌پایان» نوشتم که در رابطه جنگ با تروریسم، ریشه‌ها و لانه‌های تروریست‌ها در افغانستان و عدم چرایی پایان جنگ در این کشور بوده است. با پایان تحصیلات، همکاری خود را در محوریت 4 بخش خبرنگاری، روزنامه‌نگاری آنلاین، روزنامه‌نگاری چاپی، رادیو و تلویزیون آغاز کردم که آخرین مورد همکاری رسانه‌ای‌ام در «تلویزیون طلوع» بود، بعدأ به عنوان نماینده مردم کابل به پارلمان کشور راه یافتم. حدود یک سال پیش که کار رسمی پارلمان پایان یافته بود، تمام امانت‌های که نزدم موجود بود را به دولت تسلیم کردم، در حالیکه کار پارلمان هم‌اکنون جریان دارد و برخی از اعضای مجلس استدلال قانونی بودن آن را داد می‌زنند، اما معتقدم که وکالت با سلطنت فرق دارد، ما وکیل مردم بودیم و قراردادی بین وکیل و موکل وجود دارد که در آن زمان مشخصی تعیین شده است. از سویی‌هم دولت افغانستان بخاطر عدم برگزاری انتخابات پارلمانی مقصر است، اما باز گذاشتن دروازه پارلمان نمی‌تواند دردی را درمان کرده و روند دموکراسی را تقویت کند، در نتیجه بهترین گزینه این بود که من به کار نمایندگی خود پایان دهم. فارس: با توجه به فعالیت‌های رسانه‌ای شما، آیا رسانه و خبرنگار در افغانستان جایگاه خود را یافته است؟ سیاوش: اگر چند دستاورد انگشت‌شمار پس از نشست «بن» را در نظر بگیرم، در نخست آن آزادی بیان قرار دارد، اما آزادی بیان چالش‌های فراوانی را پیموده و کسانیکه در حوزه خبرنگاری فعالیت دارند، بهایی را برای آن پرداخته‌اند. در افغانستان آزادی بیان وجود دارد، اما آزادی پس از بیان موجود نیست، هر کسی می‌تواند هر چیزی را بنویسد، بگوید و یا بخواند، اما آزادی پس از بیان آن دچار مشکلات است. با وجود کاستی‌ها و مشکلات موجود فرا روی رسانه‌ها، اگر دستاورد‌های رسانه‌ای را در سایر بخش‌ها نیز داشتیم، افغانستان می‌توانست از گودال مشکلات نجات یابد، اما اکنون تنها دستاورد افغانستان آزادی بیان و رسانه‌ها است دستاوردی که با دشمنانی چون فساد پیشه‌گان روبه‌رو است. فارس: چرا با پایان همکاری‌های رسانه‌ای، خواستید عضو پارلمان شوید؟ سیاوش: شیوه من در حوزه کار خبرنگاری یک شیوه جدید بود که به «گفتوگوهای داغ» معروف است، در این نوع گفت‌وگو‌ها میزبان ناگزیر بوده تا مهمان را به چالش بکشد. این فعالیت‌ها چون با جدیت همراه بوده و قضایا از زوایای مختلف برای روشن شدن حقایق مورد بررسی قرار می‌گرفت، مطابق خواست مقامات ارشد نبوده و به همین دلیل از شرکت در این برنامه امتناع می‌ورزیدند. پس از مدتی به این نتیجه رسیدم که اگر کسی تمایل برای گفت‌وگو با من نداشته باشد و ما نتوانیم هدف خود را که برای خدمت به مردم افغانستان تعیین کرده بودیم، بدست بیاوریم، بهتر است تا این هدف را از راه دیگری دنبال کنم که همین مورد سبب شد تا من برای شنیده شدن صدای مردم افغانستان وارد پارلمان شده و تا حد توان صدای مردم را به گوش همه برسانم هدف من رسیدن به عضویت پارلمان نبوده بلکه خدمت به مردم هدف اساسی زندگی من است و به این صورت تلاش خواهم کرد تا از هر راهی برای مردم خدمت کنم. فارس: با ورود به پارلمان، با چه مشکلاتی مواجه شدید؟ سیاوش: مشکلات در پارلمان خیلی زیاد بوده و تصورات این بود که در هر مسئله‌ای باید قناعت کرد، اما هدف و مرامم بلند کردن صدای مردم افغانستان بود. چندین‌بار خشونت‌های فیزیکی در پارلمان برای خاموشی صدایم صورت گرفت، اما با استقامت و توانایی نشان دادم که از نسل جدید بوده و جنگ را نمی‌پذیرم. تلاش من برای راهیابی به پارلمان شکستاندن طلسم ساختار نظام است، زیرا در این نظام کسانی می‌توانند به قدرت برسند که قدرتمند و پولدار باشند، اما من خواستم تا حق مردم را مطالبه کنم، زیرا دولت انحصاری نبوده و حق مردم است. بالاخره توانستم این طلسم را شکسته و برای راهیابی نسل جوان بجای نسل گذشته اقدام کنم که اکنون خوشبختانه دیده می‌شود، جوانان زیادی تمایل دارند عضو پارلمان شوند. فارس: برخی جوانان معتقدند که پارلمان به خانه زورمندان تبدیل شده، نگاه شما در مورد ساختار و تشکیلات پارلمان چیست؟ سیاوش: من پارلمان افغانستان را به 4 دسته تقسیم کرده‌ام، دسته اول کسانی که رهبر، رهبرزاده و یا نزدیکان آنها و همچنین کسانی که از ساختار نظام افغانستان حذف شده‌اند برای حفظ جایگاه خود به پارلمان آمده‌اند. دسته دوم، کسانی که دارایی‌ها و سرمایه‌های زیاد داشته و برای مشروعیت‌بخشی به سرمایه‌های خود به سرپوش قانونی نیاز داشتند جای بهتر از پارلمان نیافتند، زیرا در غیر این صورت، فساد گسترده در نظام، آنها را مجبور می‌کرد تا برای کارمندان زیاد دولت پول بپردازند. دسته سوم، کسانی هستند که برای گرفتن قراردادهای دولت به پارلمان آمده‌اند، اما آنها محبوبیت مردمی نداشته و با هزینه کردن میلیون‌ها دلار به خانه ملت راه یافته‌اند که پارلمان بیشتر به دلیل حضور آنها آسیب‌پذیر است. دسته چهارم؛ کسانی هستند که نه پول دارند، نه رهبر بوده‌اند و نه هم در کمپین‌های انتخاباتی خود پول زیادی هزینه کرده‌اند، اما متأسفانه شمار این افراد کم بوده و کار آنها نتیجه‌بخش نیست. مردم با گذشت زمان با بررسی نتایج کار نمایندگان، در انتخابات آینده اشخاصی را انتخاب کنند که لیاقت و قابلیت نجات افغانستان از بحران را داشته باشند. فارس: آیا از عضویت در پارلمان راضی هستید؟ سیاوش: کار نمایندگی مردم در پارلمان 2 بُعد دارد، نخست کار فردی است که در آن دست نمایندگان باز بوده و تا حد توان می‌توانند به خواست‌های مردم رسیدگی کنند. نظام آموزش و پرورش افغانستان با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده و هزاران جوان با فارغ‌التحصیل شدن از مدارس بیکار مانده و به دانشگاه‌ها راه نمی‌یابند. من که اهداف شخصی‌ام را تعیین و بر اساس آن به پیش می‌روم، شمار زیادی از این جوانان را به دانشگاه‌های خصوصی با تخفیف 100 درصدی و 50 درصدی معرفی کرده‌ام. در حوزه حمایت از نیروهای امنیتی نیز عملکرد‌های موثری را انجام داده‌ایم که از آن جمله برپایی چادر تحصن پس از خروج نظامیان خارجی و تحمیل فشار‌های زیاد به نیروهای امنیتی از سوی مخالفان دولت بود. چادر تحصن ما 18 روز برپا بود و پس از آن دولت و شمار زیادی جوانان اقدام به حمایت از نیروهای امنیتی کرده و موجی بزرگی برای حمایت از نیروهای دولتی به راه افتاد. در بخش ورزش، دولتمردان نخست تمایلی برای دیدار با ورزشکاران نداشتند، اما من صدای اعتراض خود را به گوش رئیس جمهور رساندم که به همین دلیل رئیس جمهور در یک مراسم ورزشی سخنرانی کرد. بُعد دوم، در مسایل قانون‌گذاری و سایر موارد نیاز به کار جمعی بوده که در آن صدای ما شنیده نشد، زیرا دسته چهارم پارلمان در اقلیت قرار داشته و تصمیم‌های مجلس بر اساس رأی اکثریت گرفته می‌شود که در این بُعد کاستی‌های وجود داشته است. در کل اینکه فعالیت‌هایم در پارلمان رضایت‌بخش است یا نه، این قضاوت را به مردم می‌سپارم. فارس: برنامه‌های آینده شما چیست؟ آیا می‌خواهید دوباره نامزد انتخابات پارلمانی شوید؟ سیاوش: بزرگترین داور در این بخش مردم هستند، من دوباره به مردم مراجعه کرده و خودم را برای بار دوم نامزد انتخابات پارلمانی می‌کنم، اما مردم هستند که تصمیم می‌گیرند که آیا به پارلمان راه پیدا کنم یا خیر. اگر روزی با رأی مردم کارمند شهرداری شوم یا به عنوان رئیس جمهور در کاخ راه یابم برایم افتخار است چون بر اساس تصمیم مردم به پیش رفته‌ام. برای من هدف مهم است، نه وسیله و از هر راه ممکن تلاش خواهم کرد تا مردم خود را شاد و خرم نگهداشته و در توسعه و آبادانی کشور سهیم شوم. فارس: آیا دولت وحدت ملی تاکنون سمتی را برای شما پیشنهاد کرده است؟ سیاوش: در زمان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری بیش از 99 درصد اعضای پارلمان عضو ستاد‌های انتخاباتی شدند، اما من در همان زمان گفتم که نباید عزت نمایندگی مردم را به پای ستاد‌های انتخاباتی بریزیم. بیشتر کسانیکه هم‌اکنون به سمت و مقام دست یافته‌اند، عضو ستاد‌های انتخاباتی رهبران دولت کنونی بودند، اما من در تشکیل دولت وحدت ملی هیچ نقشی نداشته و با ساختار این دولت موافق نیستم، زیرا این روند یک گام به عقب است. دولت وحدت ملی که بیشتر به یک شرکت سهامی مشابهت دارد، نمی‌تواند درد مردم افغانستان را درمان کند، زیرا این دولت فقط در نام وحدت ملی بوده و در عمل عامل بدبختی مردم است. من برای مردم افغانستان کار، وحدت، همدلی و صلح می‌خواهم، اما رهبران دولت وحدت ملی به فکر تقسیم کرسی‌های دولتی بوده و روی همین موارد فکر نمی‌کنم که دولت نسبت به من خوشبین بوده و سمتی برایم پیشنهاد کند. فارس: دیدگاه شما در مورد وضعیت جوانان در افغانستان چیست؟ سیاوش: پس از ایجاد دولت وحدت ملی که بر اساس ناگزیری شکل گرفت نه بر اساس انتخاب مردم، شرایط افغانستان و تمام اقشار افغانستان تحت تأثیر بدنامی انتخابات قرار گرفت و عقبگرد وحشتناکی رونما شد و کوله‌بار سنگین از این مشکلات را جوانان متقبل شدند. حدود 250 هزار جوان متخصص کشور را ترک کردند که این یک رقم تکان‌دهنده است، زیرا آنان از قشر کار فهم و آموزش‌دیده بوده و از سویی‌هم کسانی که در کشور باقی ماندند، با چالش بیکاری مواجه شده‌اند. با افزایش آمار بیکاری، میزان جرایم نیز افزایش یافته و فرصت خوبی را برای دشمنان افغانستان مهیا می‌کند تا آنها از جوانان این کشور بر ضد منافع ملی افغانستان استفاده کنند. فارس: نگاه شما به پارلمان جوانان چیست؟ سیاوش: دولت افغانستان باید از حرکت‌های نمایشی پرهیز کند، زیرا در یک دهه گذشته حرکت‌های نمایشی بسیاری انجام شده است. دولت وحدت ملی باید انتخابات قانونی و مشروع را برگزار کند تا درسی برای نسل‌های بعدی باشد، اما در حالیکه پایه‌های دولت لرزان است، با تمثیل یک پارلمانی بنام جوانان دردی را درمان نمی‌توانیم. ایجاد پارلمان جوانان فاقد و در تضاد با وضعیت کنونی بوده و دولت باید برگزاری انتخابات پارلمانی و راهیابی جوانان به آن را جایگزین این حرکت قرار دهد و برای برون‌رفت از بحران‌ها باید دنبال اصل واقعیت‌های جامعه را بگیرند که یکی از آن پایان بخشیدن به کار پارلمان و برگزاری انتخابات پارلمانی است. سهم جوانان در قدرت با شعار داده نمی‌شود، بلکه این موارد باید در عمل پیاده شود. فارس: پیام شما به مردم و نسل جوان افغانستان چیست؟ سیاوش: جوانان باید تلاش کنند تا روی پای خود بایستند، زیرا هیچ ملتی با تکیه به ملتی دیگر نتوانسته جایگاهی را پیدا کند. برای آزادی، عزت و استقلال کشور باید رویکرد ما به سمت تحصیل علم و موفقیت باشد و آرزو دارم تا افغانستان در آینده به قله‌های موفقیت و پیروزی دست پیدا کرده و رهبران دلسوز نصیب مردم شود. انتهای پیام/ح
1395/06/02 :: 10:58
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها