واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
پیمان بازدیدی مدیرعامل موسسه محیطزیستی سرزمین ایده آلبحرانی به نام زباله در گیلان تبدیل به فاجعه شده است در چند دهه اخیر با رشد شهرنشینی و همچنین تغییر الگوی مصرف و رواج اسراف در جامعه ایران ، بهخصوص استان سرسبزمان و همچنین هجوم گردشگری انبوه در جغرافیای گیلان، تولید زباله روزبهروز بیشتر شده است.همچنین نامتوازن بودن رشد تصاعدی زباله و عدم فرهنگسازی و عدم استفاده از تکنولوژی مناسب جهت رفع اصولی مشکلات در این حوزه، متاسفانه ما را به انفجار و بحران زباله در استان رسانده است. در همین ارتباط شاهد عدم دغدغه مندی در حفظ و حراست منابع طبیعی در بین مردم و بهخصوص مسئولین هستیم.در چند دهه اخیر اقدامات اساسی و عملگرایانهای را ندیده و لمس نکردهایم و فریاد چندساله دغدغه مندان و فعالان محیطزیست به گوش هیچکدام از مسئولان نرسیده است. این امر باعث شد که اکنون به نقطهای برسیم که شاهد انواع بیماری، آسیبهای جبرانناپذیر در زیستبوم گیلان و همچنین اعتراضات و آسیبهای اجتماعی و پیامدهای آن باشیم.در اولین گام پیش از هر اقدامی ما برای حل مشکل زباله استان نیازمند یک فرمانده جهادی هستیم که با ایجاد تعامل و همبستگی بین تمام نهادهای مرتبط دولتی و مردمی عزم جدی را حاصل کند .حل مشکل زباله استان باید دغدغه اول دولتمردان و برنامه اجرایی اول استان باشد تا زمانی که این دغدغه به وجود نیاید و این خواسته همگان نباشد آن عزم ملی و جهادی پیش نخواهد آمد.چراکه متاسفانه با تغییر دولتها و مدیران ارشد استان رویکردها تغییر میکند و اینجاست که مفهوم دغدغه مندی در این حوزه پررنگ ترخواهد شد.متاسفانه در چند سال اخیر برخی از نمایندگان مجلس شهرهای گیلان و همچنین شوراهای شهرها فقط به صحبتهای زیبایی در جلسات بسنده کردهاند و اقدام عملی و اجرایی در خروجی این جلسات دیده نشده است و به عبارتی حفظ محیطزیست یک واژه تزیینی در صحبتها بوده است.نقش نمایندگان مردمی در خانه ملت برای گرفتن به وجه ملی برای حل این بحران بسیار پررنگ است و همچنین اعضای شوراهای شهر و مطالبه گری آنها از دستگاهای مرتبط. در حل مشکل زباله نباید اقتصادی فکر کرد، زیرا هر مترمربع خاک که آلوده میشود، میلیونها تومان هزینه برای احیای آن خاک لازم است که طبق حسابداری سبز زیانی جبرانناپذیر است.در بحث احداث کارخانههای زبالهسوز و کود آلی دولت باید سوبسید اختصاص دهد، باید دیدگاه اقتصادی را کنار بگذاریم و محیطزیستی به مسئله بنگریم ، هرچند دریکی دو سال اخیر اقداماتی در بعضی از شهرهای گیلان شاهد بودیم ولی کافی نبوده است. مثلاً ساخت کارخانه کود آلی رودسر ، رشت و بندرانزلی .ولی متاسفانه به دلیل نبود دانش کافی و ارزیابی دقیق از نوع دستگاههای خریداریشده و همچنین نبود زیرساختهای مناسب ، نهتنها مشکلات کم نشد بلکه دریکی دو شهر، محیطزیست آسیب بیشتری دید . دراینبین، تنها میتوان به کارخانه کود آلی رشت اشاره کرد که وضعیت بهتری را نسبت به سایر کارخانهها دارد یا در بحث محل دفن زباله ، جز رشت آنهم با کاور کردن زبالههای سی سال گذشته و همچنین اقداماتی ازجمله حصار کشی دور منطقه جهت عدم ورود احشام و ساخت سلول جدید با روشهای روز دنیا و اقدام به ساخت تصفیهخانه شیرابه ، در دیگر مراکز اقدام جدی و تازهای دیده نشده است.در لاهیجان، لنگرود، تالش ،رشت و املش و جایجای استان شاهد دفن زباله به بدترین شکل ممکن هستیم که جدا از مرگ تدریجی طبیعت بهکل مردم ایران آسیب میرساند . امروزه شاهد این هستیم که اکثر شنا گاههای ما به دلیل آلودگی ، پرچم زرد میخورند ، اکثر رودهای استان آلودگی شدید دارند، ارتقاء و استفاده از تکنولوژی جدید در بحث کود آلی و ساخت زبالهسوز شاید بتواند کمی ازاین مشکلات را حل نماید.امروز گیلان، جدا از طرح و برنامههایی که موجود است ، نیازمند یک فرمانده جهادی برای حل این بحران است. امیدواریم بهزودی این فرمانده سکان حل مشکل زباله گیلان را به دست گیرد و صدای فریاد مظلومانه ما را به گوش دولتمردان برساند و اقدامات اصولی و اجرایی را شاهد باشیم نه شاهد غرق استان در زباله. فردا دیر است.گيل نگاه: انتشار اخبار و یادداشتهای دريافتی به معنای تائید محتوای آن نيست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر میشود.
۶ آبان ۱۳۹۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]