واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان/ رضا پارسا2 عامل درگیریهای داخلی در افغانستان
هرچند پس از پیروزی مجاهدین، طعم شیرین پیروزی به کام مردم افغانستان تلخ شد ولی بر اثر زیادهخواهیهای شماری از رهبران و دخالتهای خارجی به ویژه پاکستان، افغانستان شاهد درگیریهای داخلی شد.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «رضا پارسا» سردبیر سابق روزنامه اصلاحات و کارشناس مسائل افغانستان طی یادداشت اختصاصی به علل و عوامل کوتاهی عمر استقلال افغانستان پرداخت. استقلال افغانستان مانند حلقهای در بیابانِ حوادث مفقود است در این یادداشت آمده است: در آستانه 28 مرداد سالروز استقلال افغانستان از چنگ استعمار وقت انگلیس قرار داریم هر چند راویان مختلفی از روز استقلال روایتهای مختلفی دارند؛ اما واقعیت امر این است که با گرفتن استقلال برای مدتی مردم افغانستان صاحب سرنوشت و اراده ملی شدند. مردم افغانستان در هر 3 جنگ در برابر انگلیس جانفشانیهای فراوانی کردهاند و مردان بلند قامتی را در این نبردها تقدیم عزت و شرف این آب و خاک کردند و این استقلال با خونبهای زیاد به دست آمده است؛ اما جای تأسف و اندوه این است که معنای واقعی استقلال، مانند حلقهایی در بیابانِ حوادث مفقود است. بعد از تحولات فراوان، اتحاد جماهیر شوروی بار دیگر از تاریخ افغانستان درس نگرفت و به فکر اشغال و تجاوز بر افغانستان افتاد. این بار نیز مردم افغانستان در راستای دفاع از حاکمیت ملی، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی در برابر اشغالگران قیام کردند و بیش از یک دهه در برابر نیروهای قشون سرخ و وابستههای آنها جنگیدند تا این که در نهایت اتحاد جماهیر شوروی مجبور شد تا خاک افغانستان را ترک گوید. زیادهخواهی و دخالتهای خارجی عامل درگیریهای داخلی هرچند پس از پیروزی مجاهدین، طعم شیرین پیروزی به کام مردم افغانستان تلخ شد و بر اثر زیادهخواهیهای شماری از رهبران و دخالتهای خارجی به ویژه پاکستان، افغانستان شاهد درگیریهای داخلی شد. اینک روزهای بسیاری از این حوادث میگذرد، اما متأسفانه هنوز ارتش افغانستان با کمکهای جهانی سر پا نگه داشته میشود و بودجه ملیاش از صندوقهای بینالمللی تأمین میشود و پرسش اساسی این است که چقدر دولتمردان ما به استقلال سیاسی کشور میاندیشند؟ و افغانستان آزاد و مستقل چقدر در دکترین سیاست خارجی ما جای دارد؟ مطالعات نشان داده که پاسداری از استقلال، هزینه دارد و در نظام ناعادلانه و نابرابر بینالمللی کاریست بس دشوار و پُر هزینه و پرچالش؛ اما این را هم به یاد داشته باشیم که هیچ کشوری از طریق وابستگی به کشور و یا قدرت دیگر نتوانسته مسیر توسعه و نوسازی و ترقی را طی کند. دوری از انزوا لازمه سیاست افغانستان اما این حرف به مفهوم سیاست انزوا پیشگی نیست؛ افغانستان تحت هیچ شرایطی نباید سیاست انزوا را در دستور کار سیاست خارجی خود قرار دهد. انزوا گریزی یکی از مولفههای مهم در سیاست خارجی افغانستان باید باشد اما سیاست درهای باز نباید به از دست رفتن استقلال سیاسی افغانستان تفسیر شود. افغانستان از طریق جلب کمکهای بینالمللی و روابط حسنه و سازنده با کشورهای همسایه و منطقه باید بتواند بر بحران عقبماندگی و انحطاط تاریخی خود غلبه کند و فردای روشن را برای نسل آینده طراحی و مهندسی کند. سیاست مدبرانه عامل جذب کمکهای بینالمللی اما آن چه مهم است، این مساله است که با اتخاذ سیاست مدبرانه و هوشمندانه میتوان هم کمکهای جامعه بینالمللی را جلب کرد و هم از استقلال سیاسی کشور پاسداری و صیانت نمود. اصل توجه به «خودکفایی»، تمرکز بر ظرفیتهای بومی و راهبرد اعتماد به نفس، مهمترین مولفههای حرکت به سوی استقلال واقعی میباشد. انتهای پیام/ح
1395/05/28 :: 10:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]