محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829538621
زنی عاشق کشاورزی، محیط‌زیست و زنان توانمند
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/ مریم صابری: از اروپا تا شاندرمن راه زیادی است. از زندگی در فرانسه تا روستای چپه زاد در شاندرمن شهری کوچک در غرب گیلان. اما شیرین پارسی این فاصله را طی کرده است. به شاندرمن می‌رویم تا با او در مورد کار کشاورزی شالیزار و برنج و محیط‌زیست صحبت کنیم و صدالبته دغدغه‌هایی که در مورد زنان دارد.(گزارش تصویری را اینجا مشاهده کنید)خانه‌اش در شاندرمن همان زمین و خانه پدر همسرش است که همیشه برایش احترام زادی قائل است. گویا این تکه از زمین عادت دارد که انسان‌هایی بزرگ به خود ببیند انسان‌هایی که همیشه در دنباله کارشان صفت «اولین» همراهشان بوده تا الگویی برای دیگران باشند. از مرزبان بزرگ که اولین مهندس غرب گیلان بود تا پسر و عروسش که تحصیل‌کرده آلمان و فرانسه بودند اما نه‌تنها از کار کشاورزی دست نکشیدند بلکه سعی کردند تا در این زمینه پیشرو باشند.دیدن سرسبزی حیاط با انواع گل‌ها در کنار خانه‌ای با دکوراسیونی زیبا با جوجه‌های بوقلمون و البته نگهبانی بوقلمون نر حتی برای گروه ما که بچه‌های شمال هستند زیبا است. گل‌های شمعدانی رنگارنگ و کاکتوس‌های زیبا در کنار درخت گردوی پر میوه حیاط استخر کوچک ماهی خانه خانم پارسی و آقای مرزبان نیز ما را به تماشا می‌خواند.نام شیرین پارسی که بارها و بارها در مورد مسائل محیط‌زیستی گیلان از نگرانی‌های خودش صحبت کرده برای رسانه‌ها ناآشنا نیست. او سال هاست که به عنوان عضو جمعیت زنان و جوانان مبارز با آلودگی محیط زیست از قطع درختان کهنسال گیلان و استفاده بیش از اندازه سموم و کودهای شیمیایی هشدار می دهد و خانواده ها را به تفکیک زباله از مبدا تشویق می کند.اما این‌ها فقط یک وجه زندگی پارسی است. او یک زن کارآفرین و کشاورز نمونه استانی و کشوری نیز است که به‌تازگی فیلمی از زندگی او توسط شیرین برق‌نورد تهیه‌شده که مشاور این پروژه نیز رخشان بنی اعتماد کارگردان صاحب‌نام کشور بود. کنار هم قرار دادن این ویژگی‌ها از پارسی زنی ساخته که در عین اهمیت به خانواده زنی مستقل است چیزی که سعی می‌کند در فعالیت‌های اجتماعی برای دختران یادآور شود.خانم پارسی اهل تهران است و پیش از انقلاب در سال ۵۳ برای تحصیل به فرانسه سفرکرده است همان کشوری که برادرش پیش از او در آنجا ساکن بود. پارسی بعد از تحصیل در رشته ادبیات فرانسه چند سالی نیز در آنجا زندگی می‌کند و در همان‌جا با محمدرضا مرزبان گیلانی که در رشته معماری تحصیل می‌کرد آشنا شد که درنهایت به ازدواج انجامید.پارسی می‌گوید: سال ۵۸ به ایران برگشتم و یک سال بعدازآن به همراه همسرم در رشت ساکن شدیم. در آن سال‌ها همسرم به شاندرمن رفت‌وآمد می‌کرد. چون جاده شاندرمن مناسب نبود طبیعتاً برق و آب‌لوله‌کشی هم اصلاً وجود نداشت. ما هم به شاندرمن سر می‌زدیم اما در اینجا ساکن نبودیم .در این سال‌ها اگرچه پارسی فعالیت کمتری در بخش کشاورزی داشته اما به مدت دو سال برای یک بولتن سیاسی در تهران کار می‌کرد.می‌گوید: این بولتن گزارش‌ها و اخباری منتشرشده در مورد ایران بود. کار ترجمه این گزارش‌ها و اخبار از زبان فرانسه به فارسی را گروهی انجام می‌داد که یکی از آنها من بودم.پارسی اما در کنار این فعالیت‌ها حالا مادر نیز بود. پسر اول او سروش در سال ۶۰ به دنیا آمد و پسر دومش احمد نیز متولد ۶۴ است.دو پدر چون کوه و دریاباغ درختان دست کاشت صنوبر که به عنوان چوب صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد و بعد از ده سال به‌تازگی قطع‌شده بودند، چند گاو که ماست و شیر خانواده را تأمین می‌کند این مجموعه روستایی را تکمیل می کنند و البته نمی شود گربه این خانه را نیز فراموش کرد که مورد توجه صاحب خانه است.در پشت خانه پارسی و مرزبان در چند ردیف درختان پرتقال زیبا وجود دارند . پارسی می‌گوید: این درختان یادگار پدر همسرم هستند .پدر همسری که بی‌نهایت مورداحترام خانم پارسی است و هرگاه در مورد او حرف می‌زند منقلب می‌شود . می‌گوید من دو پدر دارم. پدر خودم مانند دریا بود که به من وسعت بخشید و پدر همسرم برایم مانند کوه بود . مرزبان بزرگ نیز همیشه برای عروسش شیرین احترام قائل بود. او در فرانسه و گیلان در کنارشان زندگی کرده بود.باوجود غمی که همیشه در پارسی به خاطر نبود پدر همسرش وجود دارد اما مطمئناً این نکته برایش آرام‌کننده است وقتی می‌گوید پدر همسرم همیشه به من احترام می‌گذاشت و به من می‌گفت تو اسم خانواده ما را بزرگ نگه داشتی.با پارسی که همچنان در باغ و زمین‌های اطراف خانه راه می‌رویم تا داستان زندگی‌اش را بشنویم می‌گوید: انتخاب‌ها در زندگی انسان بسیار مهم است. آنها مشخص می‌کنند که در چه مسیری گام می‌گذاری.آنچه در زندگی پارسی به چشم می‌خورد قدم گذاشتن در سبکی از زندگی است که به نظر نمی‌رسد چندان پرطرفدار باشد در میان نسلی که راحتی و رفاه را بیشتر می‌پسندد.درواقع کسب سود و درآمد بیشتر با هر شرایطی هیچ‌وقت موردنظر او نیست. پارسی در مورد انتخاب مسیر زندگی خود و رضایت از این انتخاب می‌گوید. کشاورزی کاری نیست که در آن خیلی این امر مطرح باشد که چقدر درآمد دارید و چند تا خانه می‌توانم داشته باشم بلکه کار کشاورزی درواقع همان جریان زندگی است با تمام سختی‌ها و مشکلاتش.پرده دیگری از بانوی خاص گیلان در پیوند با محیط‌زیستاما ازچه زمانی مسائل محیط‌زیستی نیز دغدغه پارسی شد. پارسی می‌گوید :در تمام سال‌هایی که من به رشت آمدم جز عمه همسرم فامیل دیگری در اینجا نداشتم. من مدتی به کلاس طراحی و نقاشی می‌رفتم. خانم روشن‌ضمیر که با او در این کلاس آشنا شده بودم در مورد جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط‌زیست به من گفت که به‌تازگی مجوز گرفته بودند و پیشنهاد داد با توجه به هیجانی و علاقه ای که به کار اجتماعی داشتم عضو این جمعیت شوم.اما من هم در همان سال تصمیم گرفته بودم که در شاندرمن ساکن شویم. چون تا آن سال در رفت‌وآمد بودیم.او با وجود تصمیم برای سکونت در شاندرمن در اواخر ۸۷ من عضو این جمعیت شد و با مسائل محیط‌زیستی و فعالیت در این بخش آشنا شد.شاید اکنون مسائل محیط زیست شناخته شده تر به نظر می آیند اما در آن سال ها همان طور که خود پارسی می گوید موضوع محیط‌زیستی موردتوجه نبود و اهمیت آن هم درک نشده بود.اولین تجربه کار محیط زیستی خانم پارسی در ارتباط مستقیم با کار کشاورزی بود. پارسی با یادآوری آسیب های زیاد کرم ساقه خوار برنج به شالیزارها می گوید: در آن سال ها این کرم آنقدر شالیزارهای برنج را درگیر کرده بود که وقتی برنج را درو می‌کردیم کرم‌ها از آن می‌لولیدند. تازه بحث مبارزه بیولوژیک با کرم ساقه خوار مطرح‌شده بود و جهاد کشاورزی در همان سال ۷۹ به دنبال کشاورزان داوطلب برای استفاده از زنبور « تریکو گراما» به‌عنوان یک مبارزه طبیعی بدون آسیب به طبیعت بودند.او می گوید: تفکر محیط‌زیستی بر کشاورزی من هم تأثیر گذاشت. ما یکی از داوطلبینی شدیم که از این مبارزه با زنبور تریکو گراما در مبارزه استفاده کردیم و این کار باعث شد در اوج حملات و طغیان این کرم کمترین آسیب را ببینیم.پارسی با اشاره به عضویت خود در هیات مدیره جمعیت زنان و جوانان حالا هم به عنوان عضو این جمعیت در آموزش مفاهیم محیط زیستی تلاش کرده ام.انجام تفکیک زباله از مبدا، بازیافت و انجام ورمی کمپوست در منزل چیزی است که پارسی در جلسات و دوره های آموزشی مختلف در مورد آن صحبت کرده است . بخشی از گلدان های خانه را قوری و کاسه های ترک برداشته شده هستند که نشان می دهد او مفهوم بازیافت را در زندگی به کار گرفته است و از سوی دیگر در گوشه ای از محوطه حیاط نیز بستر ورمی کمپوست برای تبدیل زباله ی تر خانه به کود ارگانیک اختصاص یافته است.ماجرای یادگیری زبان تالشی از سوی یک متولد تهرانیک ویژگی دیگر خانم پارسی درک او از شرایط و فهمیدن محیط زندگی‌اش است. بدون شک اولین راه این امر یادگیری زبان محلی محیط می‌تواند بسیار برای ایجاد ارتباط کمک‌کننده باشد. پارسی به‌خوبی به زبان تالشی زبان محلی مردم شاندرمن صحبت می‌کند. شیرین خانم همان نامی که بیشتر اهالی روستا او را صدا می‌زنند به ما می‌گوید: بعد از ازدواج در سال ۵۹ حدود یک ماه با همسرم در ییلاقات بودیم همسر پیشکار پدر همسرم اصلاً نمی‌توانست فارسی صحبت کند و من تقریباً در همان یک ماه بخش زیادی از زبان تالشی را یاد گرفتم. دلیل دیگر یادگیری هم آن بود که باید می‌توانستم با کارگران بیجار صحبت کنم.مدیریت ۱۵ هکتار شالیزار از سوی پدر،مادر و پسرانخانم پارسی با همکاری همسر و پسر بزرگش ۱۵ هکتار شالیزار را مدیریت می‌کنند. حضور ما در زمین‌ها در زمانی بود که نشا تمام‌شده بود و کارگران وجین(کندن علف‌های هرز) را هم بعدازآن انجام داده بودند. او می‌گوید: بخش بزرگی از کار انجام‌شده و در این روزها مدیریت آب در مزرعه بسیار مهم است.او توانسته در سال‌های ۷۹ و ۸۰ در استان گیلان به‌عنوان کشاورز نمونه انتخاب‌شده و در سال ۸۳ نیز در دو سطح استانی و کشوری به‌عنوان کشاورز نمونه انتخاب‌شده است. او که در ابتدا همکاری و تجربه همسرش را در کنار خود می‌دید اکنون دو فرزندش نیز سال‌هاست با او در کار مشارکت دارند. اولین کشت مکانیزه در منطقه، اولین خزانه گیری علمی توسط خودشان انجام‌شده است.پسر بزرگش سروش در تمام مراحل کار حضور دارد و همراه مادر و پدرش در این کار است. تحصیل در رشته مهندسی ماشین‌آلات نیز سبب شده کار تعمیرات نیز با او باشد. چراکه آنها در حال حاضر تمام زمین را با کشت مکانیزه انجام می‌دهند.البته نمی‌شود در سرزمین کشاورزی در گیلان حاضر شد و از نقش زنان صحبت نکرد. پارسی می‌گوید: مشارکت زنان در کشاورزی سبب موقعیت اجتماعی آنها در گیلان شده است. هرچند درآمد حاصل از کار تماماً برای خودشان نبود اما مشارکت آنها کمک کرد تا بتوانند روابط اجتماعی داشته باشند. در سال‌های اخیر هم با کشت مکانیزه حضورشان کمتر شده اما همچنان پر کردن جاهایی که توسط ماشین خالی گذاشته‌شده و همچنین وجین زمین با زنان است.
در برگشت به خانه در گوشه دیگری از حیاط با ادوات کشاورزی از تراکتور تا ماشین کشت نشا روبرو می‌شویم. خانم پارسی می‌گوید: پسر بزرگم در رشته مهندسی ماشین‌آلات تحصیل‌کرده است و همه دستگاه‌ها توسط خودش تعمیر می‌شود. برخی نیز کامل از سوی او بازشده و دوباره سرهم‌بندی شده است. او در مورد پسر دومش نیز می‌گوید: احمد نیز در درو برنج به ما کمک می‌کند. از طرف دیگر در برنج‌کوبی نیز اکنون با عموی خود شریک شده و فعالیتش در این بخش بیشتر شده است.آنها سعی کردند که حتی در مورد ادوات کشاورزی هم با دقت بیشتری عمل کنند. تراکتور مدل فرگوسن که در سال‌های قبل در اکثر زمین‌های کشاورزی به کار گرفته می‌شد برای زمین‌های برنج مناسب نبود چون بسیار تراکتور سنگین و بزرگی بود. ما خریدار اولین تراکتور سبک داروانا در گیلان بودیم.صحبت در مورد هر بخشی از کار و ادوات او را به بخشی از خاطرات نیز می‌برد. می‌گوید: کشاورزی در دوره دولت خاتمی واقعاً رونق پیدا کرد. حتی در اوایل سال ۸۴ که اواخر دولت اصلاحات بود گروهی از زنان برای بازدید از زمین و ادوات کشاورزی به اروپا فرستاده شدند و از چند کشور ازجمله فرانسه، بلژیک، آلمان و هلند بازدید کردند. در این گروه زنان با توانایی‌های مختلف حاضر بودند از کار در زمین گرفته تا شناخت کامل یک تراکتور که حتی باعث تعجب میزبانان ما هم شده بود. گزارش سفر نیز توسط خود من نوشته شد. این سفر چنان مثبت بود که باوجود مخالفت‌های اولیه در دولت بعدی آنها نتوانستند با ادامه چنین سفرهایی مخالفت کنند. سم و کود شیمیایی را از شالیزار حذف کردیم/ زنان باید بیشتر به یکدیگر اعتماد کننددر ادامه نیز مصاحبه با پارسی در مورد چند موضوع که دغدغه‌های اصلی ذهنی او هستند را شاهد هسستید.به نظر می‌آید دغدغه‌های محیط‌زیستی بر سبک کشاورزی شما هم تأثیرگذار بوده است؟بله . بعد از آشنایی بیشتر با مباحث محیط‌زیستی و اهمیت درک این موضوع ما سعی کردیم کار کشاورزی ما مشکلی در محیط ایجاد نکند. کشاورزی و محیط زیست به یکدیگر گره خورده اند و در بسیاری از جهات می توانند تکیمل کننده هم باشند. ما همیشه از روش‌های بیولوژیک استقبال کردیم. به‌عنوان‌مثال از زنبور تریکو گراما برای مبارزه با کرم ساقه خواربرنج استفاده می کینم و از نتیجه نیز راضی هستیم. سموم و کودهای شیمیایی سبب آلوده شدن خاک و منابع آبی می شود. به همین دلیل یکی دیگر از کارها ما این است که اکنون برای دوازدهمین سال است که از هیچ سمی در زمین‌های کشاورزی خودمان استفاده نمی‌کنیم و در سه سال گذشته نیز از کود شیمیایی استفاده نکرده ایم.شما یکی از مخالفان محصولات ترا ریخته و دست‌کاری ژنتیکی هستید دلیل مخالفت شما با این مسئله چیست؟در محصولات ترا ریخته ژنی را از گیاه و یا جانوری به ژن گیاه دیگر منتقل می‌کنند که هیچ تجانسی بین آنها وجود ندارد. پروانه و مگس در یک فرایند ژنتیکی بسیار طولانی به این شکلی وجود دارند که ما می‌بینیم و اگر ما به‌عنوان‌مثال در درخت بهارنارنجی که در تغذیه آنها قرار دارد تغییراتی به وجود آوریم چه تغییراتی در زنجیره رخ می‌دهد. ما نمی‌دانیم این ژن نامتعارف چه تغییرات در بلندمدت در طبیعت به‌جا می‌گذارد. عواقب آن چیست؟ من معتقدم نباید کار غیرطبیعی برای یک ساختار طبیعی انجام شود.شما عضو انجمن زنان کارآفرین که یک تشکل کشوری محسوب می‌شود نیز هستید. در مورد چگونگی شکل‌گیری و عضویت آن توضیح می‌دهید؟در زمان دولت دوم سید محمد خاتمی در دفتر امور مشارکت‌های دولت تصمیم گرفته شد که زنان فعال از استان‌ها شناسایی شود. از گیلان ۵ زن انتخاب شدند که یک نفر من بودم اما به همراه زنانی از مازندران، زنجان، قزوین در استان گلستان برای حضور در سمیناری در مورد زنان کارآفرین حضور پیدا کردیم.اما چیزی که این دوره را متمایز کرده بود صحبت در مورد کارآفرینی بود که در آن زمان این مفهوم تازه بود. در این دوره موضوعاتی مانند آشنایی با نهادهای مختلف و چگونگی استفاده از سرمایه مالی و مدیریت مالی را آموزش دیدیم.این دوره بسیار دوره اثربخشی بود که سبب شد در آنجا خودمان و زنان مثل خودمان را پیدا کردیم. این دوره سبب شد تا فکر نکنیم که تنهاییم بلکه زنان بسیاری بدون ترس از مشکلات در حال کار هستند. این جلسات به ما نشان داد زنان بسیاری توانستند هم‌زمان کار کنند و خانواده خودشان را مدیریت کنند.بعدازاین دوره تعدادی از زنان این دوره به این نتیجه رسیدند که باید انجمنی تشکیل شود. من هم به همراه فیروزه صابر و فخرالسادات محتشمی پور و چند تن دیگر جز هیات مؤسسین بودم که درنهایت در سال ۸۳ انجمن زنان مدیر کارآفرین در وزارت کار ثبت رسید. در سال ۸۴ نیز انجمن ملی زنان کارآفرین در وزارت کشور به ثبت رسید. در این مدت نیز معتقدم مسیر معقولی بر آن حاکم بوده است و من نیز عضو هیات مدیره دو انجمن هستم.خودم را یک فمینیست می‌دانممی‌توانیم بگویی موضوع زنان برای شما به‌عنوان یکی از زنان کارآفرین و فعال محیط‌زیست دغدغه اصلی محسوب می‌شود؟دغدغه زنان برای من تاریخی است. توانمندی زنان و حرمت اجتماعی آنها همیشه برای مهم است. باید دخترانی را پرورش بدهیم که همیشه دنبال تکیه‌گاه باشند . تکیه‌گاهی که می‌تواند پدر، برادر و همسر آنها باشد. آنها خودشان باید تبدیل به تکیه‌گاه شوند و خوشان باید توانمند شوند. وارد مقوله فمینیست نمی‌شوم هرچند خودم را یک فمینیست می‌دانم من طرفدار این موضوع هستم که زنان باید کار کنند و توانمند باشند.آنها باید بدانند آنقدر قدرت دارند که یک زندگی را بچرخانند و در این مورد مسئول هستند. بنابراین برای مسئولیت‌های خودشان در زندگی باید شانه‌هایشان را قوی کنند. مورد عجیب دخترانی که به دانشگاه می‌روند و فعالیت خاصی نمی‌کنند و در برابر آشپزی هم جبهه می‌گیرنداما رفتارهای برخی از دختران امروزی برای من عجیب است. دختران ما امروز به دانشگاه می‌روند اما فعالیت خاصی از آنها نمی‌بینیم و حتی در مقابل فرزند آوری و آشپزی هم جبهه می‌گیرند . این سؤال مطرح می‌شود که پس چه‌کاری می‌خواهید انجام دهید. مسئولیت اجتماعی زنان یک مسئولیت سنگین است. خیلی چیزها در طول تاریخ از ما دریغ شود اما علی‌رغم محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی هر جا منفذی بوده زنان توانایی‌هایی خودشان را نشان دادند.فکر می‌کنید زنان باید در چه مسیری گام بردارند؟زنان باید به یکدیگر بیشتر اعتماد کنند. حق ندارند همدیگر را تخریب کنند. در بین مردان دیده نمی‌شود که خود آنها همدیگر را تخریب کنند اما این رفتار در بین زنان دیده می‌شود. احتیاج داریم که بیشتر به هم اعتماد کنیم همدیگر را دوست داشته باشیم و دست همدیگر را بگیریم. وقتی این همبستگی بین ما زیاد شود می‌توانیم برای به دست آوردن امتیازی که فکر می‌کنیم از ما دریغ شده قدرت بیشتری داشته باشیم. زنان باید به دنبال اعتمادبه‌نفس و افزایش توانمندی خودشان باشند.صحبت با شیرین پارسی به معنی واقعی شیرین است. صحبت از خواستن‌ها، از نگرانی و درعین‌حال امید برای آینده. وقتی مصاحبه و کار عکاسان به اتمام می‌رسد خانم پارسی و آقای مرزبان ما را با چند شاخه گل زیبای شمعدانی و گلدان‌های کوچک کاکتوس بدرقه می‌کنند تا این خانه و خاطراتش همیشه برایمان شیرین بماند به‌مانند نام صاحب‌خانه‌اش.
۲۱ شهریور ۱۳۹۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها