تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833682287
نتیجه انتخاب شهردار برای شهر خسته‌ی رشت اتفاقات تلخ گذشته است یا ثبات و توسعه؟
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/مزدک پنجه‌ایرشت شهری است که به‌مانند برخی از تیم‌های عربی که مدام مربیان خود را تغییر می‌دهند، از بیشترین گزینه‌ی تغییر شهردار در طول این سال‌ها استفاده کرده است. اگر به تاریخچه شهرداران در رشت از نخستین شهردار آن یعنی حاج خلیل رفیع تا سرپرست کنونی (فرامرز جمشید پور) نظری داشته باشید، خواهید دید که شهر رشت ۶۷ شهردار را از سال ۱۲۸۶ هجری قمری تاکنون به خود دیده است. از این تعداد ۱۳ نفر به‌عنوان کفیل یا سرپرست انجام‌وظیفه کرده‌اند.از میان شهرداران ۴ گزینه به نام‌های محمد غفاری، محمدعلی دادور، عبدالله شیرخانی و محمدعلی ثابت‌قدم هرکدام ۲ بار در دو دوره‌ی زمانی مختلف به سمت شهردار رشت نائل‌آمده‌اند. البته محمد نعمتی که سابقه‌ی ریاست آتش‌نشانی شهر رشت را داشته در ۴ دوره به‌عنوان سرپرست شهرداری برای مدتی تقریباً سه ماه هدایت این کشتی طوفان‌زده را در اختیار داشته است.از این تعداد صادق خلیلی، هادی الماسی و رحمت حمیدی سه شهرداری بوده‌اند که هرکدام به ترتیب ۱۱، ۷ و ۷ سال بیشترین زمان تصدی‌گری شهرداری رشت را بر عهده داشته‌اند، سال‌هایی که شوراها هنوز تاسیس نشده بود. هم‌چنین بقیه شهرداران به‌استثنای سرپرست‌ها عمر مدیریتشان از ۸ ماه تا ۴ سال بوده است که از زمان تاسیس شوراها در ایران خاصه رشت به‌مراتب عمر دوره‌ی ریاست بر کرسی شهرداری کوتاه و کوتاه‌تر شده است.آنچه در این میان می‌تواند از سوی مردم شهر رشت به‌عنوان پرسشی اساسی مطرح شود، جست‌و‌جوی چرایی این وضعیت خواهد بود. چراکه تا پیش از شکل‌گیری شورای شهر در ۹ اردیبهشت ۱۳۷۸ تقریباً شاهد بیشترین ثبات در بحث مدیرت شهری بوده‌ایم. اما از زمانی که نهاد شوراهای شهر در ایران شکل گرفت به‌واسطه‌ی عدم تمرین دموکراسی و اعتدال‌گرایی و نیز عدم داشتن روحیه کار جمعی و البته مهم‌تر منفعت‌طلبی‌های گروهی و شخصی جملگی موجب شد تا شهروندان با پدیده اجتماعی جدیدی که برآمده از نه قانون شوراها بلکه فهم و فرهنگ و تفسیر ما از جایگاه شورا، مواجه شوند. مطمئناً بسیاری از شما مخاطبان می‌دانید که عدم ثبات در عرصه‌ی مدیریت منتهی به هرج‌ومرج می‌شود و این خود از دلایل عدم پیشرفت یک شهر می‌توان باشد.در حال حاضر در دنیا به دو شکل شهرداران را انتخاب می‌کنند، روش اول که مورد طبع شهرهای پیشرفته‌ی دنیا است با رای شهروندان و روش دوم که در کشورهای درحال‌توسعه اتفاق می‌افتد چون ایران، گزینش از سوی منتخبان مردم است که به نظر با توجه به نتایج قابل‌مشاهده در عملکرد شوراها می‌توان به این نتیجه رسید که وقتی قرار است شهردار در پی لابی‌گری و بعضاً منفعت‌طلبی و باج‌خواهی اعضای شورا گزینش شود، ما عملاً شاهد شکست پروژه‌ی شوراها در کشور هستیم که اتفاقاً نمونه‌ی آن در دوره‌ی سوم شورای اسلامی شهر رشت رقم خورده است. دوره‌ای که موجب سرخوردگی و بی‌اعتمادی مردم از سیستم شوراها شده بود.مردم رشت به‌رغم تجربه‌ی تلخ شورای سوم، مجدداً برای بار چهارم به‌پای صندوق‌ها رفتند تا این بار از بین کاندیداتور‌ها آن‌هایی که از تخصص و تحصیلات بیشتری برخوردار بودند، را انتخاب کنند. اما این دفعه نیز حاصل کار آن‌طور که تصور می‌شد، نتیجه نداد و در این دوره که ریاست آن را عضو تحصیل‌کرده و نخبه‌ی شهر بر عهده داشت به گزینه‌ی محمد خلیلی به‌عنوان شهرداری که از آن تحت عنوان شهردار نمونه کشوری یاد می‌کردند، رسیدند که البته عمر کاری او نیز به بیش از ۹ ماه نپایید. هرچند که مروری بر کارنامه ی ایشان در همان ۹ ماه‌نشان می‌داد که عملکرد قابل قبولی از خود به‌جای نگذاشته و نتوانسته بود خواسته‌های مردم رشت را در بخش توسعه‌ی شهری و … جامه عمل بپوشاند.با رفتن خلیلی، شورانشینان از میان داوطلبان پست شهرداری مجدداً به گزینه‌ی محمدعلی ثابت‌قدم که در دوره ی سوم شورای شهر رشت به مدت یک سال آزمون پس داده بود و توانسته بود در همان مدت اقدام به اجرای تفکرات توسعه محور خود خاصه بازآفرینی خیابان اعلم الهدی به سبزه‌میدان کند، رسیدند.در نخستین روزهای کاری او، به‌واسطه‌ی نشر اخباری مبنی بر دخالت در عزل و نصب‌ها و تصمیم‌گیری‌هایش با ایشان در نخستین شماره‌ی نشریه دوات در سال ۱۳۹۴ گفت‌و‌گوی صریحی را ترتیب دادیم و از او به‌صراحت پیرامون اعمال‌نظر و دخالت‌های اعضای شورای شهر پرسیدیم. اما به نظر او به‌واسطه‌ی آنکه هنوز شعله‌ی اختلافات و سهم خواهی‌های برخی اعضای شورا و چینش مدیران و نفرات در پازل مدیریتی او گسترده نشده بود، به بیان نظرات محافظه‌کارانه با این مضمون که با اعضای شورا تعامل داریم، اکتفا کرد.بااین‌وجود علی‌رغم عدم صراحت در بیان شهردار وقت، هر چه می‌گذشت زمزمه‌های بیشتری از دخالت‌های برخی اعضای شورا به گوش می‌رسید به‌گونه‌ای که گاهی احساس می‌شد اگر شهردار وقت به بازی آنها عده تن ندهد، از اهرم استیضاح استفاده خواهند کرد که این اتفاق بارها روی داد.چراکه به نظر می‌رسید هر‌گاه شهردار وقت به سمت اقتدار در عرصه‌ی مدیریت پیش می‌رفت و منافع عده‌ای از مدیران سفارش شده و منصوب به خطر می‌افتاد، شمشیر استیضاح بیش‌ازپیش خودنمایی می‌کرد.این رفتار‌ها به حدی گسترده شده بود که در قالب سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و بعضاً یادداشت‌های مخرب طرفین و طرفداران آنها در عرصه‌ی رسانه برای عموم قابل‌لمس شده بود. رفتاری که بیش از آرامش برای شهر و شهروندان تشنج را به همراه داشت و گاه بوی لج بازی طرفین به مشام می‌رسید.بالاخره پس از افشاگری‌های بی‌سابقه علیه یکدیگر و سرایت امواج آن در سطح مدیران شهرداری، بار دیگر مردم شهر قربانی سیستم شوراها شدند.بعد از عزل آخرین شهردار رشت، استیضاح‌کنندگان، اذهان را به این باور رساندند که تمام مشکلات شهرداری و البته سیستم موجود به‌زعم مخالفین، ناشی از عملکرد ضعیف شهردار وقت بوده است. شهرداری که البته به‌زعم طرفداران و شهروندان توسعه محورش نسبت به سایر شهرداران در حوزه‌ی عمران،گردشگری و فرهنگ، کارنامه موفقی را از خود به نمایش گذاشته بود؛ هرچند که در عرصه¬ی سیاست دچار گسست شده بود.با این حال این پایان ماجرا نبود،گویی برخی از اعضای شورای چهارم می‌خواستند، هت تریک کنند و در آخرین روزهای پایانی عمر شورا باهدف تغییر سرپرست شهرداری که اتفاقاً باعلاقه از سوی آنها برای آن کرسی انتخاب‌شده بود، بار دیگر بر اقتدارگرایی خود تاکید کنند. تمام این وقایع نشان داد آنها نه‌تنها به دنبال حل مشکلات معیشتی کارکنان و معضلات عمرانی شهر و توسعه نیستند بلکه در پی رسیدن به خواسته‌هایی هستند که قضاوت پیرامون مشروع بودن یا نامشروع بودن آن بر عهده وجدان‌های بیدار است.با نگاهی به تاریخ بلدیه شهر رشت و البته شورا، مردم خواهد پرسید حاصل این مقدار تغییر برای شهر خسته‌ی رشت چه بوده است؟ آنها قطعاً می‌پرسند آیا این بار نیز شاهد اتفاقات تلخ گذشته خواهیم بود؟ آیا اعضای دوره پنجم شورای شهر برای مجموعه‌ی شهرداری و شهر رشت ثبات را به ارمغان خواهند آورد؟ یا باز شاهد سهم خواهی‌ها و دخالت‌های فراقانونی اعضاء خواهیم بود؟آنچه مشخص است مردم از منتخبین دوره‌ی پنجم شورای اسلامی شهر رشت، شهرداری مقتدر، اجرایی، معتدل، متخصص، محبوب و فرهنگ مدار را فارغ از هرگونه خط‌مشی سیاسی می‌خواهند.پرسش بسیاری از مردم و اهالی رسانه از منتخبین شورای پنجم این است، آیا آرامش و توسعه به رشت بازخواهد گشت؟در انتظار پاسخ آن را در روز‌ها و ماه‌های پیش رو خواهیم بود.گيل نگاه: انتشار اخبار و يادداشت های دريافتی به معنای تاييد محتوای آن نيست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می‌شود.
۲۹ مرداد ۱۳۹۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]
-
گوناگون
پربازدیدترینها