تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836666369
کارت پستالی از آمریکای منحرف‌شده‌ی Wolfenstein 2: The New Colossus
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
کارت پستالی از آمریکای منحرف‌شده‌ی Wolfenstein 2: The New Colossus "به قلم Edwin Evans-Thirlwell از Rock Paper Shotgun" Wolfenstein II: The New Colossus داستانی از چهره‌های فاسد و ایده‌ها و تلاش‌های به عقب رانده شده را روایت می‌کند، در حالی که ماشین‌آلات و ابزار پروپاگانداییِ هیتلر، دندان‌هایش را بر پیکرِ فرهنگ و خاطرات دهه‌ی 60 آمریکا فرو می‌برد. در این زمینه، مثال شرورانه‌تری از "Elite Hans" وجود ندارد. قهرمانِ ساختگی و پرطرفدار Naziها که تابش‌ِ خیره‌کننده‌ای از تبلیغات او در سراسر کتاب‌فروشی‌ها و اسباب‌بازی فروشی‌های مرحلهی "Roswell" بازی (این مرحله از بازی به عنوان دمو، برای رسانه‌های مختلف در دسترس قرار داده شده است) به چشم می‌خورد. Elite Hans دقیقا نقطه‌ی مقابل پروتاگونیست بازی "BJ Blazkowicz" است که نقش قهرمان را در مقابل BJ که به عنوان دشمنِ مردم بازتاب داده شده است، بازی می‌کند. حتی طرحی هنری که بر روی یکی از کامیک بوک‌ها نقش بسته است، باکس آرت اصلی عنوان Wolfenstein 3D را تقلید می‌کند و با استفاده از آن، این رابطه‌ی را نشان می‌دهد. با توجه به بازه‌ی زمانی که استدیوی Machine Games برای این نسخه انتخاب کرده است، تعجب نخواهم کرد که به عنوان محتوای پنهان، در این نسخه نیز شاهد مراحلی کلاسیک از نسخه‌های قدیمی و ماندگارِ این سری باشیم. کمی از گرافیک ساده و بی‌آلایشِ قدیمی که تمام این زرق و برق‌هایِ باکیفیت را بشورد و ببرد! کارگردان عنوان Wolfenstein II: The New Colossus آقای "ینز ماتایس" (Jens Matthies) توضیح داده است: "ما این ایده را داشتیم که Naziها، BJ را به عنوان دشمن شماره‌ی یک ملت، بازتاب کنند. بر روی دیوارها، پر از پوسترهایی از او باشد و او یک خطر تروریستی خواهد بود که آنها برای ترساندن مردم، از آن استفاده بکنند و مردم را علیه نیروهای مقاومت بشورانند. به همین منظور آنها به BJ لقب Terror Billy را داده‌اند. زمانی که ما این را به بخش بازیابیِ استدیو توضیح دادیم، آنها این ایده را داشتند: خب، ما می‌توانیم او را به یک اکشن فیگور فیزیکی تبدیل کنیم. و ما گفتیم: این چطور با عقل جور درمیاید؟ آنها چنین چیزی را برای دشمن خود نمی‌سازند. اما آنها در جواب گفتند: خب بله، اما اگر او بخشی از یک مجموعه برای اکشن فیگورهای قهرمانانشان باشد، آنها پتانسیل انجام این کار دارند. بنابراین به عنوان مثال، جایگزینِ مجموعه‌ی اکشن فیگورهای GI Joe، برای آنها Elite Hans خواهد بود و نقش آنتاگونیست ماجرا (Skeletor در مجموعه‌ی اکشن فیگورهای GI Joe) را هم BJ Blazkowicz عهده‌دار خواهد بود. و ما گفتیم: آره، این خیلی جالبه. ما می‌توانیم این را در بازی قرار دهیم!" در ادامه از "ینز ماتایس" پرسیدم: "پس منظورت این است که تیم بازاریابی شما، برای Nazi/ها و در راستای خط فکریشان، محتوای تبلیغاتی خلق کرده است؟" او با خنده در جواب گفت: "این هم روش جالبی برای بیان کردن آن می‌باشد!" سپس او به سمت دیگر اتاق نگاهی می‌اندازد و به عضوی از تیم بازاریابی‌شان که بر این مصاحبه نظارت می‌کند و لبخندی صبورانه بر روی لبش نقش بسته است، می‌گوید: "شنیدی درباره‌ی چی داریم صحبت می‌کنیم؟...بیخیال!"
با اینکه رفتار آنها(توسعه‌دهندگان) غلط‌انداز و فریبنده به نظر می‌رسد (امروزه کدام شوتر باسابقه‌ای وجود دارد که با میراث خود شوخی نکرده باشد؟) اما اینگونه رویکردهای شجاعانه و نایاب است که حتی بسیار بیشتر از گان‌پلی و تیراندازیِ نسخه‌ی اخیر، مرا مجذوب خود می‌کند. من هنگام تجربه‌ی Wolfenstein: The New Order بیش از اینکه عاشق باشم، یک تحسین‌کننده بودم که مجذوب کارگردانی کات‌سین‌هایِ تارانتینویی و رویکردهای هوشمندانه و متفکرانه‌ی بازی به مسائلی مانند ارتباطات جنسی و اختلالات روانی و رفتار شخصیت‌ها پس از حوادث مهم(PTSD)، شده بودم. اما به تدریج بدلیل سیستم مبارزات بی‌آلایش و بی‌رحمانه‌ی بازی، به دلسردی دچار شدم. با اینکه اضافاتی مانند، ترکیبِ استفاده از 2 سلاح متفاوت و پرشی جدید که قابلیت ضربه‌ای قدرتمند به زمین را فراهم می‌کند، بر روی گیم‌پلی این نسخه سوار شده‌اند اما ساختار گان‌پلی بازی تقریبا مانند گذشته است. با این حال به لطف استفاده از آخرین نسخه‌ی موتور بازسازی id Tech، همه چیز بهتر و باکیفیت‌تر اجرا می‌شود. از نظر گیم‌پلی، بخش برجسته‌ی این دموی جدید را می‌توان در مرحلهی قطار زیرزمینیِ آن دید. تجربه‌ای که از نظر بصری، تماشایی بوده و محیطی تقریبا باز را در اختیارتان می‌گذارد که در آن به گشت‌وگذار بپردازید، در زیر ماشین‌های زرهپوش و چند طبقه‌ی آن بخزید یا بر روی سقف آنها بدوید و سروصدا کنید. مانند عنوان Wolfenstein: The New Order، اینجا نیز مخفی‌کاری نقش بزرگی را ایفا می‌کند. در بازی مامورانی مجهز به وسیله‌ی ارتباطی وجود دارند که وقتی شما را شناسایی کنند، تعداد بیشماری از نیروهای پشتیبانی را بر سرتان خراب خواهد کرد. بنابراین به نفع‌تان است که ابتدا آنها را با مخفی‌کاری از پای دربیاورید و سپس درگیر مبارزات پرسروصدای بازی شوید. اما توجه داشته باشید که این Splinter Cell نیست! برای هر ثانیه‌ای که مشغول دیده‌بانی و مخفی‌کاری هستید، حداقل 10 ثانیه، در حالی که در یک دست نارنجک‌انداز و در دیگری شات‌گان اتوماتیک دارید، مشغول رنگ‌آمیزی دیوارها با خون Naziها خواهید بود. درگیری در بازی از دشمنانی با زرهی غول‌پیکر که به آرامی شما را در گوشه‌ای گیر می‌اندازند و ربات‌های چابک که قابلیت تلپورت شدن در مسیری کوتاه را دارند تا باس‌های عظیم و مکانیکی که خوشبختانه می‌توانید از روبه‌رو شدن با آنها اجتناب کنید، گسترده شده است.
تمام اینها بشدت لذت‌بخش و خشنودکننده هستند اما هر چه که می‌گذرد، بیشتر پی می‌برم که دل استدیوی Machine Games جای دیگری است و آن پس زمینه‌ی بازی و محتوای مربوط به روایتِ داستان است. دمویی که در نمایشگاه E3 در دسترسمان قرار گرفت، ما را با یک BJ بشدت زخمی و محدود شده به صندلی چرخدار آشنا می‌کرد. تصویری تکان‌دهنده از زمین‌گیر شدن یکی از قدرتمندترین و مصمم‌ترین پروتاگونیست‌های سبک تیراندازی. البته با مشاهده و احتساب تعداد تلفاتی که او با همین وضعیتِ جسمانی به دشمن وارد می‌کند، کمی از حس دردناکِ مواجهه با این حقیقت، کاسته می‌شود! دموی دیگری که به تازگی برای رسانه‌ها در دسترس قرار گرفته است (با نام Roswell) و در ابتدای متن نیز به آن اشاره شد، ما را به BJای معرفی می‌کند که در منطقه‌ی دوست‌داشتنی و توریستیِ Galveston مستقر شده است و در نقش یک آتش‌نشان، هویت خود را مخفی کرده است. او باید از هیاهوی یک جشن بزرگ که بین Naziها برگزار شده است، عبور کرده و خود را به قرار ملاقاتِ ترتیب داده شده با یک جنگنده‌ی عضوِ نیروهای مقاوت، در یک غذاخوری برساند. این یک فرصت مناسب برای Machine Games است تا در این آشفته‌بازارِ مجللی که از ایالت متحده‌ی آمریکا ساخته است، غوطه‌ور شود و چیزی که در ذهن دارد را پیاده سازی کند. یک مامور جلوی یک پمپ بنزین، اعضای فرقه‌ی Ku Klux Klan (گروهی آمریکایی و منفور که به نژادپرستی و اقدامات خشن مشهور است) را بخاطر تلفظ نامشان در زبان آلمانی، سرزنش می‌کند. یک دختر محلی، به فکر فرو رفته است که در حال تمسخر رهبر آلمانها بدلیل اصلیت اتریشی‌اش است (هیتلر در اتریش به دنیا آمده است) و به همین دلیل توسط ماموری، مورد بازخواست قرار می‌گیرد. تیتر روزنامه‌ها، نقل‌قول‌هایی از اینکه مطبوعات به یک سرطان تبدیل شده‌اند را رواج می‌دهند و زنان خانه‌دار با شور و شوق از احیای دوباره‌ی برده‌داری سخن می‌گویند. نویسندگیِ بازی همان مسیر آشنای بین طنز و درون‌مایه‌ی شوم و غم‌انگیز را طی می‌کند و حاکی از تناقضات پوچی است که یک ایدئولوژی و طرز فکر مطلق مانند خط فکری حزب Nazi را تعریف می‌کند. در لحظه‌ای دیگر، صدای سربازی را می‌شنویم که با عزم جزم از ایده‌ی "خشونت هیچ مشکلی را حل نمی‌کند" حمایت می‌کند اما صحبت خود را با پرسیدن اینکه آیا با همکار خود در یک جوخه‌ی مرگ خدمت خواهند کرد، به پایان می‌رساند!
در عصری که هشتگ #MakeAmericaGreatAgain به وفور دیده می‌شود، اشاراتی که در بازی به سیستم دیکتاتوری و فلسفه‌ی فاشیستی می‌شود، کاملا قابل تشخیص و نمایان است. اما کارگردان بازی پافشاری می‌کند که رویکرد و داستان بازی، قبل از زمانی که Donald Trump به قدرت برسد، به مرحلهی تکمیل شده رسیده بود. از همان زمانی که مسئولیت احیای دوباره‌ی این سری به عهده Machine Games قرار گرفت، آنها می‌خواستند تا Naziها را به آمریکا بیاورند. کارگردان بازی در این زمینه گفته است: "ما در باره‌ی این موضوع از سال 2011 مشتاق بودیم. همان زمانی که با استدیوی id Software صحبت کردیم و این موقعیت را پیدا کردیم که بر روی Wolfenstein کار کنیم." او ادامه داد: "ما این ایده به ذهنمان رسید که چه می‌شود اگر Naziها پیروز جنگ شده باشند و حالا در دهه‌ی 60 باشیم و آنها به سطح بالایی از تکنولوژی رسیده باشند. همین زمان بود که این ایده ما را به سمت خود کشاند. دهه‌ی شصت؛ تقریبا همان زمانی که تمام اتفاقات مهمِ مربوط به فرهنگ غربی، به وقوع پیوسته است. از فعالیت‌های مربوط به حقوق شهروندی گرفته تا گروه موسیقی The Beatles، فستیوال موسیقی Woodstock و البته پدیده‌ا‌ی اجتماعی مانند Summer of Love." او در ادامه گفت:" بنابراین ما تمام این لحظات را داشتیم که برای دنیا از نظر فرهنگی بسیار مهم هستند و به این اندیشیدیم که چه می‌شد اگر Naziها رهبری امور را بر عهده می‌گرفتند و شروع به خرابکاری در این پدیده‌های فرهنگی و سیاسی می‌کردند؟ پس این ایده بسیار برایمان جذاب بود و ما از همان لحظات ابتدایی شروع به تفکر در مورد وقایع آمریکایی دهه‌ی 60 کردیم. اما سریعا به این نتیجه رسیدیم که نمی‌توانیم آنرا در نسخه‌ی اول و فقط در یک مرحله از بازی که BJ به آمریکا می‌رود، پیاده سازی کنیم. زیرا این حقیقت که دشمنِ خونی BJ، سرزمین مادری او را تصرف کرده است، برای او اتفاقی بیش از حد بزرگ و قابل‌توجه می‌باشد و این برای خود نیاز به یک نسخه‌ی کامل دارد. بنابراین ما همیشه اتفاقات را به این سمت سوق دادیم و می‌دانستیم که اگر فرصت ساخت نسخه‌ی دوم پیش بیاید، به کدام جهت باید برویم." بعضی مواقع، The New Colossus تقریبا این حس را منتقل می‌کند که گویی می‌خواهد یک عنوان از استدیوی Arkane (توسعه‌دهندگان Dishonored و Prey) باشد. جهان اطراف بازی به طرز خارق‌العاده‌ای، استادانه طراحی شده است که عمل ساده‌ا‌ی مانند نشانه‌گیری با یک اسلحه، بیشتر یک حواس‌پرتی و منحرف‌کننده به نظر می‌آید. حباب‌هایی از تامل و مراقب بودن که توسط تاکید بسیار بر روی مخفی‌کاری، پیرامون گیم‌پلیِ بازی خلق شده است، می‌توانند پایه‌هایی برای شکل‌گیری چیزی با حس‌وحالِ Dishonored باشد که با بهره‌گیریِ وسیع از متغیرهای محیطی، مشوقی برای پذیرا بودن و دقت کردن به جزئیات دنیایِ بازی را فراهم کرده است. مطمئنا این جنبه از نسخه‌ی جدید است مرا در حال حاضر بیشتر از بقیه‌ی موارد به خود مجذوب کرده است. شاید این همان مقصد نهایی است که سری Wolfenstein زیر نظر Machine Games به سمت آن در حرکت است. تا به آرامی تیراندازی اول شخص را به جایگاه دومِ اولویت‌ها هدایت کند و هر چه عمیق‌تر و با خودآگاهی بیشتر، به خلق منظره و چشم‌اندازی از فاشیسم بپردازد.
عنوان Wolfenstein II: The New Colossus در تاریخ 27 اکتبر (5 آبان) برای پلتفرم‌های PS4، Xbox One و PC عرضه خواهد شد.
مترجم: علیرضا رزمجویی
18 مرداد 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها