واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سرپرست هیأت باستانشناسی خبر دادکشف بزرگترین محوطه انسان «نئاندرتال» در نوشهر
سرپرست هیأت باستانشناسی از کشف نخستین و بزرگترین محوطه انسان «نئاندرتال» در نوشهر خبر داد.
به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حامد وحدتینسب گفت: محوطه تازه کشف شده بَندِپی نوشهر از منظر ابعاد و همچنین از نظر تعداد دستافزارهای سنگی از جمله بزرگترین محوطههای گزارش شده و نخستین مدرک از حضور انسان عصر پارینه سنگی میانی (نئاندرتال) در این بخش از جغرافیای ایران است. وی اظهار کرد: پیش از این تنها در بخشهای کوهستانی جنوب شرق دریای مازندران، در محوطه کیارام در استان گلستان، مواد فرهنگی منتسب به انسان نئاندرتال شناسایی شده بود که این امر مربوط به بیش از 6 دهه پیش و توسط باستانشناسان انگلیسی انجام گرفته بود. این باستانشناس افزود: در خردادماه امسال فاطمه شجاعیفر یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد باستانشناسی مؤسسه آموزشی مارلیک نوشهر به طور تصادفی به تجمعی از دستافزارهای سنگی روی سطح در کوهستان مشرف به منطقه بَندِپی در شهرستان نوشهر برخورد کرد. این مسؤول ادامه داد: در پی این مشاهده اولیه، بازدیدی کوتاه از محوطه به همراه محمد قمریفتیده یکی اساتید رشته باستانشناسی دانشگاه مازندران انجام دادیم. وحدتینسب تصریح کرد: پس از مشاهده فراوانی چشمگیر دستافزارهای روی سطح و همچنین با توجه به فعالیتهای راهسازی در کنار محوطه، مراتب به اطلاع پژوهشکده باستانشناسی رسید و پس از اخذ مجوزهای لازم عملیات بررسی و شناسایی محوطه با همراهی کوروش روستایی از پژوهشکده باستانشناسی شروع شد. وی گفت :با توجه به اینکه این نخستین گزارش از یافت شدن محوطهای پارینه سنگی از یالهای شمالی البرز مرکزی بود، گروه سعی کرد تا ظرف مدت یک هفته به شناسایی گستره پراکنش یافتههای سطحی محوطه بَندِپی بپردازد. سرپرست هیأت باستانشناسی خاطرنشان کرد: براساس مشاهدات، پراکنش دستافزارهای سنگی بسیار فراتر از ابعاد تخمینی اولیه بوده و محدودهای به وسعت چندین کیلومتر مربع در بخشهای مختلف کوهستان مشرف به شهرستان نوشهر را دربرگرفته است. این مسؤول با اشاره به اهمیت ویژه تعداد دستافزارهای سنگی یافت شده، اظهار کرد: تخمینهای کارشناسی حاکی از وجود بیش از صدها هزار قطعه دستافزار سنگی در محوطه است. وحدتینسب افزود: مطالعات ابتدایی درباره ریختشناسی و فناوری دستافزارهای سنگی نشان داده که بیشتر دستافزارها منتسب به دوره پارینه سنگی میانی(بازه زمانی بین 250 تا 40 هزار سال پیش) است، یعنی دورهای که از آن به نام عصر انسان نئاندرتال نیز یاد میشود، همچنین بخش خاص و مجزایی از محوطه دارای مواد فرهنگی منتسب به انسان هوشمند و دوره پارینه سنگی جدید (بازه زمانی 40 تا 18 هزار سال پیش) است. این باستانشناس که سالیان متمادی در محوطه عظیم پارینه سنگی دیگر ایران (میرک در جنوب سمنان) فعالیت داشته، معتقد است که دسترسی آسان به مواد خام ابزارسازی، فراوانی منابع آبی و غذایی و همچنین ثبات نسبی اقلیمی از جمله دلایلی است که منجر به شکلگیری چنین استقرار گستردهای در محوطه بَندِپی در سالیان متمادی شده است. انتهای پیام/86018/ر/
95/05/26 :: 19:35
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]