محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832179504
سرکوب مدیران ملی؛ از ظریف تا زنگنه/ آینده مدیریتی ایران چه می شود؟!
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: سرکوب مدیران ملی؛ از ظریف تا زنگنه/ آینده مدیریتی ایران چه می شود؟!
اگر این تحولات در کشوری دیگری رخ می داد و در آنجا مدیرانی بودند توانسته اند کشور را از خطر نجات دهند، درآمد ملی را افزایش دهند، سهم کشورشان را از رقبای خارجی پس بگیرند، ضریب سلامت مردم را افزایش دهند، پروژه های عقب مانده را بروز کنند، چه رفتاری با این مدیران می شد؟ جز این است که در هر کشوری از چنین افرادی، تقدیر می شد و حتی مخالفان سیاسی نیز کارهای ملی آنان را می ستودند؟
عصر ایران؛ جعفر محمدی
1) محمدجواد ظریف و همکارانش در وزارت امور خارجه و تیم مذاکرات، توانستند بعد از سال ها مذاکره بی حاصل که دولتمردان قبل با 1+5 داشتند، تحریم های کمرشکن هسته ای را حذف کنند؛ تحریم هایی که صفر شدن درآمدهای ایران را هدف قرار داده بودند و قطعنامه به قطعنامه، تندتر می شدند و راه های تنفس ایران را می بستند.
2) عباس آخوندی و همکارانش در وزارت راه و شهرسازی، سازمان هواپیمایی کشوری و ایرلاین های داخلی، موفق شدند بعد از 40 سال، هواپیمای نو بخرند و روند نوسازی ناوگان فرسوده هوایی کشور را آغاز کنند تا ضمن تأمین امنیت مسافران ایرانی، از خروج میلیاردها دلار ارز از کشور توسط ایرلاین های خارجی جلوگیری کنند.
3) حسن قاضی زاده هاشمی و همکارانش در وزارت بهداشت، توانستند طرح تحول سلامت در کشور را به گونه ای رقم بزنند که بیماران بستری شده در بیمارستان های دولتی، کمتر از 10 درصد از هزینه های بستری و جراحی را پرداخت کنند و از کارهایی طاقت فرسایی مانند خرید دارو و تجهیزات از خارج از بیمارستان معاف شوند.
4) بیژن زنگنه و همکارانش در وزارت نفت توانستند سهم ایران در اوپک را از عربستان سعودی پس بگیرند و درآمدهای نفتی ایران را که 4 سال پیش روز به روز افولی می شد را بار دیگر احیا کنند. آنها دست دلالان نفتی را نیز بریدند تا نفت ایران توسط دولت ایران فروخته شود و پولش نیز مستقیم به حساب دولت ایران برود. آنها پارس جنوبی را نیز توسعه دادند تا بعد از سال ها، ایران در برداشت گاز، به قطر برسد، همچنین با "توتال" فرانسه نیز قرارداد بستند تا پارس جنوبی توسعه بیشتری یابد،ترس شرکت های معتبر جهان از کار کردن با ایران بریزد و درآمد ملی بالا برود.
5)...
از این دست کارها و خبرهای خوب، در سال های اخیر، کم نبوده است. اگر این تحولات در کشوری دیگری رخ می داد و در آنجا مدیرانی بودند توانسته اند کشور را از خطر نجات دهند، درآمد ملی را افزایش دهند، سهم کشورشان را از رقبای خارجی پس بگیرند، ضریب سلامت مردم را افزایش دهند، پروژه های عقب مانده را بروز کنند، چه رفتاری با این مدیران می شد؟
جز این است که در هر کشوری از چنین افرادی، تقدیر می شد و حتی مخالفان سیاسی نیز کارهای ملی آنان را می ستودند؟
قطعاً همین گونه است و عقل سلیم نیز جز این را قضاوت نمی کند.
اما در ایران چه؟
در فرودگاه به خودروی ظریف حمله کردند و او را متهم به خیانت کردند. خرید هواپیما را که امری عادی در جهان است، تخطئه کردند و گفتند چرا خودمان نمی سازیم؟ طرح تحول سلامت را زیر سوال بردند و زنگنه را به امضای ترکمانچای متهم کردند. رسانه ها و تریبون ها و برخی خطبه های نماز جمعه را به سنگرهای حمله به مدیران موفق ملی تبدیل کردند و روزی نگذشت که دروغ و تهمت و افترایی را نثار اینان نکنند.
این که به چهره های ملی کشورمان از حسن روحانی گرفته تا ظریف و بیژن زنگنه ظلم می شود، واقعیتی تلخ و گزنده است اما نگران کننده تر، آن است که چنین روندی به این جمع بندی برسد که نباید برای این کشور کار کرد چرا که هر که خدمت می کند، به جای آن که قدر بیند و بر صدر نشیند، مورد انواع آزارها و اذیت ها قرار می گیرد و روزگارش را سیاه می کنند؛ این خطر بزرگی برای کشور است که آینده همه ما را تهدید می کند. با ادامه این روند، مدیران کارآمد، خانه نشین می شوند و مدیران ناکارآمدی که ضعف هایشان را با شعار و تملق جبران می کنند، عهده دار امور می شوند.
تاریخ انتشار: ۱۱:۵۰ - ۱۸ تير ۱۳۹۶ - 09 July 2017
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
سیاسی
پربازدیدترینها