ویژگی های دوقطبی بنی صدری

واضح آرشیو وب فارسی:الف: ویژگی های دوقطبی "بنی صدر"ی
محسن مهدیان 4 تیر 96

تاریخ انتشار : يکشنبه ۴ تير ۱۳۹۶ ساعت ۰۵:۲۵
عزیزی نوشته بود چرا رهبرانقلاب دوقطبی سال 59 را مثال زد؟ مگر سالهای دیگر دوقطبی نداشتیم؟ پاسخ مختصرم این بود که برای نشان دادن زشتی هرکاری باید "حد نهایی" آنرا تصویر کرد. از طرفی جنس دوقطبی سال 59 این بود که یک راسش قدرت است. لذا نام بنی صدر به میان آمد. اما به نظر میرسد این موضوع شرح بیشتری می طلبد. دوقطبی سال 59 چه سبکِ دوقطبی بود که رهبری بدان هشدار دادند؟ اولا تعریف دوقطبی؛ دوقطبی نزاع و اختلافی از جنس مرگ و زندگی است. یعنی فرد در این جبهه بندی متعصب است و ازکنارش نمی گذرد. مثلا از نان شبش می گذرد که یک وقت دیوار در پیاده روها نکشند. دوم اینکه این دوقطبی اجتماعی است و با هر نوع اختلاف دیگری در حاکمیت متفاوت است. در دوقطبی اجتماعی، دوطرف مردمند. سوم نیز ویژگی این نوع دوقطبی است که اجازه شنیدن هیچ منطق و استدلالی را نمی دهد. غالبا گوش ها کر و چشم ها نابینا است. دعواهای شب انتخابات اغلب از این دست است. مثل دوقطبی جنگ و سازش. اما چرا رهبری انقدر نگران دوقطبی اند؟ برخی خیال می کنند این حرفها را رهبری اولین بارست مطرح می کند. این گروه فراموش کردند رهبرانقلاب، احمدی‌نژاد را با چه استدلالی از ورود به انتخابات نهی کردند؛ " با ملاحظه‌ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می‌کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دو قطبی در کشور ایجاد می‌شود. دو قطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید." لذا با خطرناک خواندن تجربه دوقطبی اجتماعی به آقای روحانی هم تذکر دادند:" در سال 59، رئیس جمهور وقت جامعه را دو قطبی، و مردم را به دو دسته مخالف و موافق تقسیم کرد که نباید این تجربه تکرار شود." دوقطبی اجتماعی بسیار پرآسیب است و آثارش تا مدتها از بین نمی رود. ضمن اینکه بهترین فرصت برای نفود جریان نفاق است؛ چه نفاق تروریست و چه نفاق اعتقادی. پ.ن مقدمه؛ اگر مخاطب محترم تصور می کند در پایان این مطلب، روحانی بنی صدر می شود، باید صمیمانه عرض کنم که این متن کمکی به او نخواهد کرد. ولی حتما نسبت به سرنوشت ها نگران می شود و برای عاقبت بخیری شان دعا می کند. اما چرا سراغ دوقطبی سال 59 رفتند؛ مهمترین ویژگی دوقطبی سال 59 این بود که یک سر اختلاف بین مردم، جریان قدرت قرار داشت. بر این اساس اهم سرفصل های دوقطبی ساز دوران بنی صدر چنین بود؛ یکم. ساخت منازعات بی پایان با انقلابیون. مثل عصبی کردن آنها از طریق پرداختن به مسائلی که نسبت بدان حساسند. مثلا درگیر شدن با امام. دوم. تحریک جامعه از طریق آوردن اخبار پنهان حکومت در صحنه رسانه ها. بنی صدر در روزنامه انقلاب اسلامی به صورت روزانه مسائل سیاسی پشت پرده را در قالب گزارش به مردم منتشر می کرد. سوم. جمع کردن مخالفان نظام در دولت و رودررو قرار دادن آنها با انقلابیون و مردم؛ مثل جمع کردن برخی از درباری ها و یا وابستگان حزب رنجبران و ملی مذهبی ها در قالب دفتر هماهنگی مردمی ریاست جمهوری. چهارم. سخنرانی های عصبی کننده و اختلاف افکن. اولی 17 شهریور 59 در میدان شهدا که حزب جمهوی را به توطئه علیه دولت متهم کرد و بعدی روز عاشورا با رفتاری که اعتقادات مذهبی مردم را نشانه گرفت. در نهایت روز 14 اسفند در سالگرد دکتر مصدق، به بهانه مقابله با افراطی گری مردم را بجان هم انداخت. پنجم.سلب مسئولیت از خود و دولتش نسبت به انتقاد مردم و آدرس غلط دادن. کار بجایی رسید که رسما گفت اگر کابینه یکدست نباشد در قبال آن مسئولیتی نخواهم پذیرفت. ششم. مخالفت با حرکت های توده وار و انقلابی مردم که مهمترینش مخالفت با اشغال لانه جاسوسی بود. دانشجویان را افراطی نامید و بعد از فشار رسانه های خارجی تلاش کرد گروگان ها را آزاد کند. و قس علی هذا خیرخواه مسوولین باشیم و برای آینده کشور و ملت دعا کنیم.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: الف]

[مشاهده در: www.alef.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]