سرمقاله کیهان/ خشتِ اوّلِ انحراف - آخرین خبر

واضح آرشیو وب فارسی:آخرین خبر: کیهان/ « خشتِ اوّلِ انحراف » عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم حسین شمسیان است که می توانید آن را در ادامه بخوانید: نهادینه کردن تمایزها و تبعیض ها به هر اسم و دلیل و بهانه ای، نه مورد رضای خداست و نه مورد قبول مردمی که از هستی خود برای انقلاب مایه گذاشته و می گذارند. ماجرای مصوبه اخیر مجلس در جواز پرداخت حقوق نجومی به برخی خواص و مدیران و... نقطه تاریکی بود در کارنامه قانون نویسی که می توانست بدعتی ناروا و جفایی بزرگ به مردم را رقم بزند. آنچه مردم ایران از مجلس شورای اسلامی به عنوان «راس امور» انتظار دارند، حرکت بر مدار عقلانیت و انقلابی بودن در همه ابعاد است و این وجه ممیزه است که مجلس ما را از دیگر مجالس عالم متمایز می کند. اینکه شأن مجلس را چه کسی باید حفظ کند و چه کسی می تواند مرتبه آن را از راس امور به مراتبی پایین تر تنزل دهد، پرسش پیچیده ای نیست و سال هاست که مردم در مثلی کوتاه می گویند : «ا حترام امامزاده را متولی نگه می دارد». اما ماجرا چه بود ، چه چیزی تصویب شد ، چه اتفاقی افتاد که رئیس محترم مجلس منتقدین را به باد حمله گرفت و حرف هایشان را سخیف دانست!؟ اصل ماجرا تبعیض ناروایی بود که برای برخی تحت عنوان «مدیر» در نظر گرفته شده بود و قرار بود حقوق و مزایای ناعادلانه آنها، قانونی شود! نمایندگان مجلس، چهارشنبه گذشته، در تبصره ماده 38 قانون برنامه ششم تصویب کردند: «شورای حقوق و دستمزد می تواند با پیشنهاد روسای قوا، وزرا یا معاونان رئیس جمهور که ریاست دستگاه های اجرایی را برعهده دارند و بالاترین مقام دستگاه اجرایی، برای مشاغل تخصصی ، مدیریت، واحدهای عملیاتی و مناطق مرزی و محروم تا 60 درصد دریافت های موضوع این ماده علاوه بر سقف مقرر در این ماده منظور کند.»! این یعنی قانونی شدن تبعیض ناروا برای هرکس نامی از او در این تبصره آمده ، به ویژه برای«مدیران»! مردم از عصر تاریک کارگزاران با واژه «حساب مدیران» در دادگاه رسیدگی به اتهامات کرباسچی آشنا شدند. نطفه بدعتی که این روزها به عنوان حقوق نجومی شناخته می شود، به روزهایی بر می گردد که کارگزارانی ها به بهانه حفظ مدیران، برای آنها حساب مدیران باز می کردند و با آلوده کردن آنها به زخارف دنیا، بنای کجی را گذاشتند که هنوز هم گریبان کشور را گرفته است. پس از مصوبه روز چهارشنبه، کیهان و برخی دیگر از رسانه ها و شخصیت ها، به این تبعیض ناروا اعتراض کردند و اندک اندک ماجرا در شبکه های اجتماعی بالا گرفت و ... نتیجه آن شد که مجلس در نخستین روزکاری بعدی، مصوبه خود را پس گرفت! نمی توان انکار کرد که این مصوبه آنقدر ناروا و ناشایست هست که جای هیچ دفاعی ندارد و جز ظلم آشکار به حقوق مردم و ولی نعمتان انقلاب هیچ نام دیگری بر آن نمی توان گذاشت. کدام منطق می پذیرد و اجازه می دهد حقوق یک روز یک مدیر دولتی، معادل یک ماه یک شخص دیگر باشد!؟ چه هنری دارند که مستحق این پول می شوند!؟ با چه متر و سنجه ای به توانایی و کارآمدی برخی افراد رسیده اند و آنها را مستحق چنین حاتم بخشی ای از بیت المال می دانند!؟ برخی در توجیه این مصوبه ، آن را به جهت جلوگیری از «فرار مغزها» و نخبگان عنوان کردند! این بهانه، بی اختیار سخنان سخنگوی دولت را به یاد می آورد که غارتگران بیت المال را ذخیره نظام می نامید! بهانه برخی دیگر، عدم کوچ مدیران به بخش خصوصی بود! برخی دیگر ، ایراد شورای نگهبان را بهانه کردند ، برخی هم در کمال ناباوری تصویب این حقوق را برای آن دانستند که مدیری وسوسه نشده و به بیت المال دست درازی نکند! غافل از اینکه این حقوق ، خود نمونه ای از دست درازی به بیت المال است! خلاصه برای موجه جلوه دادن این خطای بزرگ، آسمان و ریسمان ها بافته شد و با ادبیات ناشایست با منتقدان و معترضان سخن گفته شد! اما باید قبول کرد که همه این بهانه ها ، حرف هایی از جنس توجیه است و هیچ وجدان آگاه و دل بیداری قبول نمی کند که یک مدیر 24 برابر یک کارمند و حدود 30 برابر یک کارگر حقوق بگیرد! آن هم در روزگاری که مردم در سختی معیشت زندگی می کنند و ثمره کار همین مدیران، پیش روی مردم قرار دارد. کاش نمایندگان مجلس توضیح می دادند که این دسته از مدیران عزیزکرده و نورچشمی چه هنری در اداره جامعه داشته اند!؟ آیا تعطیلی بیش از 60 درصد صنایع کشور، نتیجه هنر همین مدیران نیست!؟ آیا زیان بیش از پنج هزار میلیارد تومانی سهامداران دو بانک ملت و صادرات، نتیجه مدیریت مدیران نجومی بر این بنگاه های مالی نیست؟! آیا حدود 200 هزار میلیارد تومان زیان سهامداران نگون بخت بورس، دست پخت همین نخبگان عرصه مدیریت نیست!؟ آیا فروش پالایشگاه کرمانشاه به ارزش بیش از 1000میلیارد تومان به ثمن بخس یعنی 180 میلیارد تومان، از آثار وجودی همین مدیران نجومی نیست!؟ این فهرست بسیار طولانی می شود تا آنجا که باید همه صفحات روزنامه را به آن اختصاص داد! همه این اتفاقات در پیش چشم مردم و نمایندگان مجلس اتفاق افتاده ولی برخی از نمایندگان بجای جلوگیری از این روند خطرناک-که به بی اعتمادی عمومی و ناراحتی مردم منجر می شود- تصمیم به جایزه دادن به مسببان وضع موجود گرفته اند! اگر منطق و انصافی در کار بود، باید برای مجازات چنین افرادی قانون تصویب می شد نه برای تشویق آنها! کاری که مورد انتظار مردم و البته تکلیف قانونی نمایندگان است . البته وقتی قانون نحوه نظارت بر رفتار نمایندگان سالها در پیچ و خم باطل و خودساخته در رفت و آمد باشد، خیلی انتظارات دیگر، رنگ می بازد و نوعی آرمان گرایی تلقی می شود! اما این روند نامبارک، بیش از آنکه به برخورداری ناروای برخی بیانجامد، به تخریب باور عمومی و آسیب دیدن مهمترین پایگاه نظام مقدس اسلامی می انجامد. مردم حق دارند از کوچکترین تخلفی نگذرند چون نظام را همچون عزیز ترین امور و با خون جوانان برومندشان به وجود آورده و حفظ کرده اند . نگرانی اصلی آنجاست که با قانونی کردن اینگونه دست درازی ها، انحرافاتی که تاریخ آثار شوم آن را به خود دیده، در اینجا هم تکرار شود. بیست سال قبل، رهبر معظم انقلاب در خرداد 1375 در سخنان بسیار مهمی راز انحرافات عجیب در صدر اسلام را که به شهادت حضرت سیدالشهدا منجر شد برشمردند. در آن سخنرانی به نقش برجسته خواص و غفلت و دنیا گرایی و ترس آنها در بزنگاه ها اشاره و تاکید شده بود: «وقتی خواصِ طرفدارِ حق، یا اکثریت قاطعشان، در یک جامعه، چنان تغییر ماهیت می دهند که فقط دنیای خودشان برایشان اهمیت پیدا می کند؛ وقتی از ترس جان، از ترس تحلیل و تقلیل مال، از ترس حذف مقام و پست، از ترس منفور شدن و از ترس تنها ماندن، در مقابل باطل نمی ایستند و از حق طرفداری نمی کنند و جانشان را به خطر نمی اندازند؛ آن گاه در جهان اسلام فاجعه با شهادت حسین بن علی علیه السّلام - با آن وضع - آغاز می شود. حکومت به بنی امیّه و شاخه مروان و بعد به بنی عبّاس و آخرش هم به سلسله سلاطین در دنیای اسلام، تا امروز می رسد». اما حضرت آقا دلیل تکان دهنده ای درباره لغزش خواص مطرح می کنند که هر دلسوز و انقلابی ای را به فکر فرو می برد. ایشان راز آن انحراف را اینگونه بیان می کنند: « دورانِ لغزشِ خواصِ طرفدارِ حق، حدوداً هفت، هشت سال پس از رحلت پیغمبر (ص) شروع شد. به مسئله خلافت، اصلاً کار ندارم. مسئله خلافت، جدا از جریان بسیار خطرناکی است که می خواهم به آن بپردازم. قضایا، کمتر از یک دهه پس از رحلت پیغمبر(ص) شروع شد. ابتدا سابقه داران اسلام - اعم از صحابه و یاران و کسانی که در جنگ های زمان پیغمبر (ص) شرکت کرده بودند - از امتیازات برخوردار شدند، که بهره مندی مالی بیشتر از بیت المال، یکی از آن امتیازات بود. چنین عنوان شده بود که تساوی آنها با سایرین درست نیست و نمی توان آنها را با دیگران یکسان دانست! این، خشتِ اوّل بود. حرکت های منجر به انحراف، این گونه از نقطه کمی آغاز می شود و سپس هر قدمی، قدم بعدی را سرعت بیشتری می بخشد. انحرافات، از همین نقطه شروع شد، تا به اواسط دوران عثمان رسید. در دوران خلیفه سوم، وضعیت به گونه ای شد که برجستگان صحابه پیغمبر(ص)، جزو بزرگترین سرمایه داران زمان خود محسوب می شدند! توجّه می کنید! یعنی همین صحابه عالی مقام که اسم هایشان معروف است - طلحه، زبیر، سعدبن ابی وقّاص و غیره - این بزرگان، که هر کدام یک کتاب قطور سابقه افتخارات در بدر و حُنین و اُحد داشتند، در ردیف اول سرمایه داران اسلام قرار گرفتند. یکی از آنها، وقتی مُرد و طلاهای مانده از او را خواستند بین ورثه تقسیم کنند، ابتدا به صورت شمش درآوردند و سپس با تبر، بنای شکست و خرد کردن آنها را گذاشتند. مثل هیزم، که با تبر به قطعات کوچک تقسیم کنند!» ملاحظه می شود که تبعیض ، حتی درباره کسانی که جانشان سپر جان پیامبر عظیم الشان اسلام بوده ، چه انحراف عظیمی بوجود آورده است تا چه برسد به نورچشمی های بی هنری که هیچ منزلت و فضیلتی ندارند جز بهره مندی و تمتع از بیت المال و قابل مقایسه با صحابه و فدائیان پیامبر(ص) نیستند. فراموش نباید کرد نهیب امام راحل عظیم الشأن را که به صراحت حرف آخر را زده بود: « بودجه مملکت از جیب مردم است، شما نوکر مردم هستید، دولت ها خدمتگزار مردمند، لطفاً نگوئید من خدمتگزارم و عملاً تو سر مردم بزنید(!) و این ارباب های بیچاره تان را پایمال کنید» (صحیفه نور، ج1ص 76) طبیعتا آنچه گفته شد، طبقه مدیران و متخصصان زحمتکش را در بر نمی گیرد و مردم فهیم ایران، فرق خادم و خائن را به خوبی می دانند و همیشه قدردان کسانی هستند که کمترین خدمتی به آنها کرده باشند. با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

جمعه ، ۲تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آخرین خبر]

[مشاهده در: www.akharinkhabar.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]