نمایشگاه مهران مهاجر؛ کشف و شهود دوباره ی جهان - عکاسی

واضح آرشیو وب فارسی:عکاسی: اختصاصی «سایت عکاسی» - به تازگی « بین و لابین » تازه ترین نمایشگاه مهران مهاجر، همزمان با رونمایی کتابی از عکس های این نمایشگاه (به همین نام)، در گالری دستان+۲ واقع در خیابان فرشته تهران برگزار شد. مهران مهاجر، عکاس، نویسنده، مترجم و پژوهشگر معاصری است که در نمایشگاه های متعددی که برپا کرده، سبک و حال و هوای شخصی آثارش، همواره نمایانگر و بیانگر نگرش خاص او به جهان پیرامون است. عکس هایی که هم مستند هستند و هم مفهومی و مدرن. مجموعه عکس هایی که او در کارنامه دارد، همگی به نوعی در عین سادگی و نگاه ظاهری و ساده، تفکربرانگیز نیز هستند. همین سبک خاص و منحصر به فرد اوست که بینندگان را برای دیدن آثار جدید از او مشتاق می کند، آثاری که همیشه موافقان و مخالفان خاص خود را داشته است. در نمایشگاه «بین و لابین» مهاجر همچون گذشته به ارائه ی آثاری پرداخته که بسیار شخصی است. به گفته ی خودش آثاری با جهان بینی عرفانی ارائه داده و جهان را از میان دو انگشت خودش به تصویر کشیده است. در این عکس ها که اکثرا در قاب های قطع متوسط ارائه شده اند، حضور عکاس را در قاب ها می بینیم، البته به واسطه ی انگشتان دست! در همه این قاب ها، دستان مهاجر عناصر و المان هایی را برای ما به تصویر کشیده است. المانی که خود دیده و آن را انتخاب کرده است. در این قاب ها گاهی تنها یک پرچم می بینیم، گاهی گنبد مسجد، گاهی یک انسان و گاهی رشته کوهی زیبا و گاهی درختی خشکیده که بیشترشان عناصری تکرارشونده در مجموعه عکس های قبلی مهاجر است. با این وجود همه این ها به واسطه ی انگشتان او به ما نشان داده می شوند، او سوژه هایش را با دست های خود کراپ کرده، تا جهانی را که می خواهد بر آن تاکید کند، ما ببینیم. شاید به نحوی بتوان گفت که مهاجر قصد داشته یا توانسته رابطه ی نمایه ای که در هستی شناسی خود رسانه ی عکاسی پنهان است را در این تصاویر به اجرا بگذارد. از تشبیه نمایه ای عکاسی به انگشت و اثر انگشت یا رابطه ی دال و مدلولی انگشت اشاره و سوژه ی مورد اشاره که بگذریم، همان طور که دوربین عکاسی، ردی از جهان را در عکس ها به جا می گذارد، مهاجر نیز عامدانه ردی از خود بر روی همه ی عکس ها بر جا گذاشته است تا نه تنها رابطه ی خود و رسانه را برجسته سازد بلکه حتی با گره زدن خود به این فرایند، خود را آشکار، ثبت و جاودان کند. همچنین ردی که او از خود بر جای گذاشته، احتمالا ما را یاد بازی های کودکانه ای می اندازد که در آن چشم ها را با دستانمان می پوشاندیم و از لابه لای دست ها دزدکی بیرون را نگاه می کردیم؛ نوعی ارجاع به مفهوم دیدن و ندیدن و مرز میان این دو. دیدنی برای بازشناسی سوژه ای خاص یا حدسی در مورد چیزی پنهان، نوعی تلاش برای آشکارگی. در این بازی هایی که قاب شده است، گاهی دست آن قدر نزدیک شده که ما تنها چیزی که می بینیم اثر انگشتان دست مهران مهاجر است و گاهی نیز انبوهی از رنگ های در هم تنیده شده ای را می بینیم که به گونه ای جهانِ انتزاعی، حاصل این کشف و شهود مهاجر، منجر شده است؛ کشف و شهودی که ما نیز در آن سهیم هستیم. تصاویر «بین و لابین» قصد دارند تا هر آنچه در جهان آشنای ما هست را با دیدی متفاوت و در نهایتِ ایجاز، با ما در میان بگذارد. شاید همچون حرفی درگوشی از جهان پیرامون و یا نوعی گوشزد کردن برای تیزبینانه تر دیدنِ آن. نوعی ساده اما خلاقانه از دیدن که به نظر می رسد، مهاجر جرات بازگوییِ آن را با نوعی حس آرامش درونی و تعامل مستمر با رسانه بدست آورده است. مهاجر که در زمینه ی ترجمه و زبان شناسی نیز تحصیل کرده و کار می کند، هجاها را نیز به شکل مستقیم در قاب هایش وارد کرده است. هجاهایی چون ها و هو، نوعی ذکر در سماعی درویشانه یا شاید در پیوند با مفهوم دم و بازدم که احتمالا در تلاش برای همراهی و تعامل با مخاطب بی ارتباط نباشد. گویی ما نیز هنگام عکاسی با او همراه بوده ایم و با او نفس کشیده ایم و پا به دنیای درونی او گذاشته ایم. او ما را با دست هایش به داخل تصاویر می کشاند و ما را نگه می دارد تا در جهان او شریک شویم. نویسنده مولف: فاطمه یوسفی

یکشنبه ، ۲۸خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: عکاسی]

[مشاهده در: www.akkasee.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]