سرمقاله کیهان/ طرح طاووس و عینک ماوراء بنفش - آخرین خبر

واضح آرشیو وب فارسی:آخرین خبر: کیهان/ « طرح طاووس و عینک ماوراء بنفش » عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که می توانید آن را در ادامه بخوانید: 1- طاووس شدن، کار خُم رنگرزی نیست؛ همچنان که آثار باستانی در طول زمان ساخته می شود و نمی توان اثر باستانی را ساخت. کارنامه یک مدیریت در طول زمان ساخته می شود؛ چیزی نیست که مانند مشق شب دو هفته تعطیلی عید، درست در شب سیزدهم سرهم بندی کرد. نامزدهایی که تازه پا به عرصه انتخابات می گذارند- هر چند که آنها نیز باید عاقلانه و صادقانه حرف بزنند- می توانند وعده بدهند که چنین و چنان می کنند اما دولتی که بر سر کار است، نمی تواند به سیاق نامزدهای جدید عمل کند و درِ باغ سبز برای آینده نشان بدهد. دولتمردانی از این دست آن گونه که همین امروز یکی از نشریات شبه اصلاح طلب نوشته، باید کارنامه ارائه کنند نه اینکه تصور کنند همچنان زنگ انشاست و آنها می توانند از آرزوها و رؤیاها بگویند. 2- از اینجا کار سخت می شود. اضطراب و ترس پدیدار می گردد و سیاستمداران و نشریات حامی دولت، زبان به هتاکی به نوع نامزدها می گشایند. تصویر همه نامزدهای محتمل - با انواع سلایق- را می گذارند و کنارش با احترام و استقبال تمام تیتر می زنند «استراتژی شغال ها»! وزیر ارتباطات به جای اینکه درباره هنر دولت بگوید، به همه نامزدهای احتمالی حمله می کند و 19 آذرماه در جمع اعضای حزب اعتدال و توسعه کردستان می گوید «من فکر می کنم در 29 اردیبهشت، انتخابات سختی خواهیم داشت، چون هر کس با هر تفکری کاندیدا شود، هدفش تخریب آقای روحانی است.» دقت کنید! «هر کس با هر تفکری که کاندیدا شود»، نه این یا آن نامزد خاص. چرا این گونه مضطرب؟ پاسخ را آقای روحانی لا به لای نوعی فرافکنی و حدیث نفس می دهد: «بعضی ها چون درسشان را حاضر نکردند، می گویند رقیب ما هم نباشد». ورزشکار آماده و قدرتمند، مشتاق حریف خود است تا با او پنجه در پنجه بیاندازد و توانمندی خود را نشان دهد، نه اینکه بگوید وارد مسابقه نشوید، که هر کس وارد گود شود، برای تخریب من می آید! ساختمان اگر از بتن و تیرآهن ساخته شده باشد مقابل زلزله های شدید نیز مقاومت می کند، اما خانه شنی کنار دریا را که به بازیچه ساخته باشند، باید با فاصله از کنارش گذشت، مبادا که بریزد. 3- مدتی است برخی مدیران دولتی و مشاوران آنها سر شوخی و طعنه و تخریب را باز کرده اند. تصویری موهوم از منتقدان یا رقبا می سازند و به همان تصاویر واژگونه - به مثابه آسیاب های بادی- حمله می کنند. خود را تا عرش بالا می برند و منتقدان را کُندذهن، آلزایمر گرفته، بی سواد، بی شناسنامه، هراسان از تعامل با جهان یا کسانی که نانشان در تقابل با دنیاست جا می زنند. از خود طاووس می سازند و «دیگران» را - هر کس با هر سلیقه و تفکر باشد- دیو و شغال و جاهل و جنگ طلب می نمایانند؛ حال آن که به برخی از همین القاب و عناوین سزاوارترند. حکایت خودستایی این جماعت، حکایت طاووس علیین است که جناب مولوی روایت می کند: آن شغالی رفت اندر خُمّ رنگ اندر آن خُم کرد یک ساعت درنگ پس برآمد پوستش رنگین شده کاین منم طاووس علّیین شده پشم رنگین، رونق خوش یافته آفتاب آن رنگ ها برتافته دید خود را سبز و سرخ و فور و زرد خویشتن را بر شغالان عرضه کرد جمله گفتند ای شغالک حال چیست که تو را در سر نشاطی مُلتوی است از نشاط از ماکرانه کرده ای این تکبر از کجا آورده ای یک شغالی پیش او شد کای فلان شید کردی یا شدی از خوش دلان شید کردی تا به منبر بَرجَهی تا زلاف، این خلق را حسرت دهی پس بکوشیدی ندیدی گرمی یی پس ز شید آورده ای بی شرمی یی... 4- راه دور نرویم. همین دیروز روزنامه آفتاب یزد نوشت: «حسن روحانی اکنون در زنگ انشا نیست و زنگ حساب آغاز شده؛ ملزومات فضای جدید روشن و بیّن است. یعنی دیگر رئیس جمهور نمی تواند بگوید چه تحویل گرفته بلکه باید بگوید چه کرده و چه گلی به سر مملکت زده است.» یک روز قبل از این روزنامه زنجیره ای، روزنامه بهار از نمره 100، نمره 20 را به دولت روحانی و کارنامه سیاست خارجی و اقتصاد آن داد و نوشت: «متأسفانه همه توان دولت صرف روابط با 5+1 شد و از ظرفیت عدم تعهد با 120 عضو، سازمان همکاری های اسلامی و آفریقا بهره برداری نکردیم... در این 3 سال و نیم، وزارت خارجه واقعا تعطیل شده و یک دایره کوچکی از آن که مربوط به ستاد پیشبرد موضوع برجام است، کار می کند. در مجموع آنچه حاصل شد برخلاف توقعات و انتظارات و شعارهای داده شده بود. ما وقتی می توانستیم به این فعالیت ها افتخار کنیم که ببینیم بخشی از اهداف ما از طریق دیپلماسی تحقق پیدا کرده است؛ بخشی از اهداف ما مربوط به پیدا کردن بازارهای صادراتی است. ما محبوبیت مردمی زیادی را در جهان داریم و در حوزه هایی مانند آمریکای لاتین شرایط بسیار خوبی برای ما ایجاد شده. کارخانه های ما که در رکود به سر می برند، بازار صادراتی دارند و یکی از دلایل رکود، همین توقف صادرات است... اکثر سخنرانی ها و مصاحبه های روحانی و موضع گیری های اعضای دولت، درباره برجام بود که البته همین عرصه هم دستاورد قابل تحسینی هم نداشته است. با گذشت یک سال و خرده ای از زمان اجرای برجام، اهدافی که گفته شد همچنان سر جای خود است و تحقق پیدا نکرد... اگر توقعاتی را که سیاست خارجی برای مردم ایجاد شد 100 در نظر بگیریم، شاید برای مجموعه این سیاست باید نمره کمتر از 20 را در نظر بگیریم.» 5- می توان الی الابد به دولت قبل بد گفت اما مردم نیز میزانی از ظرفیت برای شنیدن و دیدن این فرافکنی دارند که سرانجام اشباع می شود. فقدان شجاعت پذیرفتن مسئولیت کم کاری و بدعملی و خلاف درآمدن وعده ها، موجب فرافکنی هایی از این دست می شود اما چنین رویکردی، نه برای دولتی که 100 روز کاری مفید بیشتر برایش نمانده، کارنامه دست و پا می کند و نه برای مردم، آب و نان و شغل و مسکن می شود. هنگامی درآمد کشور پس از برجام- با وجود دو برابر بیشتر فروختن نفت و دادن پز این خام فروشی- 18 درصد کاهش پیدا می کند، هزینه جاری دولت ظرف سه چهار سال 3 برابر می شود بی آنکه کمترین اثری در زندگی مردم داشته باشد، به نام رونق و رشد اقتصادی، گرد و غبار ضخیم تری از رکود بر سیمای تولید و کارخانجات ما می نشیند و رنگ زرد بازار در شب عید زار می زند، بیکاری شدت پیدا می کند و این بار صاحبان مشاغل بیکار می شوند، قیمت مسکن رو به صعود می گذارد در حالی که بازار مسکن در رکود غوطه می خورد و وزیر مربوطه مشغول گفتاردرمانی است و...، آنگاه کمی تا قسمتی استهزای مردم است که دولتمردی در خلأ حرف بزند و بگوید «چگونه است که هرچه غم و اندوه باشد، حلال است اما یک دقیقه که بخندیم، حرام است؟ بگذارید جامعه با نشاط باشد». مگر مردم آقای همساده مجموعه کلاه قرمزی هستند که بگویند «آقو! تریلی از روی پای ما رد شد، ما رو می گی؟ غش غش می خندیدیم»؟! مگر عهد سفر با اسب و الاغ است که می گفتند «تا نشان سمّ اسبت گم کنند- ترکمانا نعل را وارونه زن»؟ مدام دو قطبی انحرافی و مجعول بسازید و بعد هم به دوقطبی سازی بد بگویید و خیال هم کنید که مردم ژنتیک شان جوری ساخته شده که باید الی الابد سرکار بروند؟! 6- دولت دوازدهم باید بتواند از عوام فریبی و پوپولیسم غالب در طول این سال ها که رگه های آن کمابیش در دو دولت یازدهم و دهم- البته با شدت و ضعف متفاوت- غالب شد، عبور کند تا بتواند در مسیر پیشرفت ملی معبرگشا و خط شکن باشد. دو نحله پوپولیستی ولو ظاهرا مخالف هم در طول این سال ها، دعوت به راحت باش و تن آسانی اقتصادی کرده اند. از کروبی که وعده پرداخت 70 هزار تومان به هر نفر در صورت پیروزی می داد، تا وعده پرداخت 250 هزار تومان به هر نفر در اواخر دولت دهم و سپس، هورا کشیدن برای چند برابر کردن فروش نفت در دولت فعلی و در ازای آن تبدیل کشور به بازار واردات انواع کالاهای مصرفی (ولو به قیمت خاکسترنشین کردن تولیدکننده و کارگر ایرانی)، همه در یک مسیر انحرافی حرکت کرده اند و آن فروختن آینده و فرصت های کارسازی و اقتصاد مولد در خدمت گذران باری به هر جهت امروز است. اکنون به جایی رسیده ایم که بدهی دولت از 250 هزار به 700 هزار میلیارد تومان رسیده و 53 هزار میلیارد تومان هم کسری بودجه دارد؛ حال آن که ادعا می کند آن 100 میلیارد دلار بلوکه شده آزاد شده و روزانه هم 170 میلیون دلار در پسابرجام (قریب 60 میلیارد دلار در 13 ماه) به کشور آمده است. خب این همه هزینه یا پول ادعایی، در کدام گوشه از سفره مردم پیداست؟ اصلا آیا با اتکاء به خام فروشی هرچه بیشتر و واردات بی رویه برای تنظیم بازار(!) می توان امید شکوفایی و رونق اقتصادی و اشتغال پایدار را داشت؟! اگر با «اغراق» - تصریح مدیر مسئول روزنامه شرق - می شد برجام را به ملت و کشور قالب کرد، با همین اغراق نمی توان به مردم باوراند که رکود و بیکاری و عقبگرد اقتصادی، همان رونق و شکوفایی اقتصادی است. فقط با عینک بنفش است که می توان گفت به قول هایی که دادیم عمل کردیم و شرمنده مردم نشدیم؛ کافی است این عینک را بردارند یا عینک ماورا بنفش بزنند تا واقعیت زندگی مردم را ببینند. 7- درباره استانداردهای دولت دوازدهم و رئیس جمهور و برنامه و تیمی که در تراز آن استانداردها باشد، باید در مجال دیگری قلم زد. در این مجال تنها می توان گفت که با طعمه انگاری منصب، مدیریت اشرافی- نجومی، خوش نشینی، آسان نمایی راه حل ها و خودشگفتی نمی توان دولت تراز خدمت ساخت؛ چنان که امیر مومنان علیه السلام در نامه 53 نهج البلاغه خطاب به جناب مالک به عنوان عهدنامه تذکر داد: «واشعر قلبک الرحمهًْ للرعیهًْ... مهربانی و محبت و عطوفت به مردم را پوشش و شعار قلب خود قرار بده و با آنها درنده ای نباش که بلعیدن آنان را غنیمت شمارد؛ که مردم دو گروهند، یا برادر دینی تو هستند و یا مانند تو در آفرینش... و بپرهیز از خودپسندی و اطمینان به هر آنچه که تو را به خودشگفتی وادارد و علاقه به ستایش دیگران؛ که این از مطمئن ترین فرصت های شیطان در نظر اوست تا نیکی نیکوکاران را نابود کند... و بپرهیز از منت گذاشتن به مردم به خاطر نیکی کردن یا کرده خود را بیش از آنچه هست بزرگ شمردن، یا اینکه به مردم وعده بدهی و خلاف آن را به جای آوری؛ که همانا منت، نیکی را نابود می کند و کار را زیادتر از آنچه هست دیدن، نور حق را از بین می برد و خلف وعده موجب خشم خدا و مردم می شود... و بپرهیز از مقدم داشتن خود بر مردم در چیزی که مردم درباره آن مساوی هستند و غفلت از هرچه که برای همه روشن و توجه به آن ضروری است؛ زیرا به خاطر مقدم شمردن خود مورد مواخذه قرار خواهی گرفت و سود آن به دیگری خواهد رسید و در اندک زمانی پرده ها از روی کارهایت برداشته می شود». با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

شنبه ، ۲۷خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آخرین خبر]

[مشاهده در: www.akharinkhabar.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]