واضح آرشیو وب فارسی:تدبیر: روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:این یک اصل بدیهی است که وقتی اندیشمندان با سابقه سیاسی درخشان، و شخصیت های ریشه دار و فهیم انقلاب. به حاشیه رانده شوند، جبراً جای آنان را افرادی با قامت های فکری کوتاه و ادعاهای بزرگ خواهند گرفت. اینگونه افراد هرچقدر هم که در ادعاهای خود صداقت داشته باشند باز از نسلی نیستند که نظام ریسک تکیه زدن آنان بر کرسی مدیریت قوه اجرایی کشور را بپذیرد. یک بار این ریسک با تفکری غلط و برنامه سازی جناحی غلیظ، صورت گرفت و نظام اسلامی هنوز تاوان خطاهای سنگین عمدی و غیرعمدی آنرا می پردازد. می گویند: بس است دیگر از آن 8 سال نگوئید و ننویسید و عدم قدرت ساماندهی امور را به گذشتگان نسبت ندهید! در پاسخ باید گفت: آن 8 سال بسیاری از دستاوردهای 25 سال پیش از خود را زیر سوال برد و خدشه دار کرد و برای سال های طولانی، حرکت اصولی و سالم و سازنده نظام را به بیراهه برد که برای بازگشت به جاده اصلی، هزینه های فراوانی پرداخته شده و خواهد شد. چرا از آن 8 سال نباید گفت وقتی که همان خطاکاران باز به صحنه آمده اند و جسورانه به مسئولین نظام هشدار می دهند که اگر کاندید ما رد صلاحیت شود، اوضاع خطرناک خواهد شد! چرا مدعیان دفاع از انقلاب و رهبری، به این ساختارشکنی ها اعتراضی نمی کنند؟ اتفاقاً این سوال را باید از همان افراد و محافل پرسید که چرا شما اینقدر هراس دارید ناگفته های آن 8 سال برملا شود؟ و اگر چهره های اصلی این جریان انحرافی به آسانی شما و نظام را تهدید می کنند، از کدام پشتوانه مطمئنی برخوردار هستند؟ هر چند مردم شما و آنها و همه جریانات سیاسی را بخوبی آزموده اند. - روی دیگر این سکه، ظاهراً همان دعوت به نگفتن و ننوشتن راجع به آیت الله هاشمی رفسنجانی(ره) می نماید که در آشکار و نهان با زبان های مختلف، پیغام می دهند: دیگر کافی است. این همه، او را بزرگ نکنید، تمام شد و رفت! اتفاق جالبی است! از گذشته ای که می رفت تا نظام را برباد دهد نباید دیگر سخن گفت، چون پای حامیان آن جریان هم به میان می آید و از هاشمی هم نباید گفت چون گفتن و نوشتن از شخصیت او، مردم را در ادامه راهی مستقیم منسجم می کند و برای مخالفان او عذاب وجدان بیشتری به همراه دارد. اما نکته قابل توجه اینست که اینها هیچکدام یک فرد نبودند بلکه مصداق روشن و تام دو جریان فکری بودند، جریان امام و انقلاب در برابر جریانی انحرافی که در سال های آخر قدرت خود. ادعای رهبری جامعه را نیز داشت! جان کلام اینکه هم باید از خطاهای آن 8 سال مرتب گفت تا چهره مدعیان دروغین اصلاحات و انقلاب به قدری برای همگان روشن شود که دیگر جرات بازگشت به صحنه را نداشته باشند و از هاشمی هم باید همچنان گفت و نوشت تا ظلمی که در حق او شد و نظام و مردم در حساس ترین دوران حرکت خود از نعمت وجود او محروم شدند، فراموش نگردد و همه بدانند که هاشمی یک فرد نبود، شاخصی بود برای حرکت در مسیر امام و آرمان های انقلاب. پس این دعوت به ننوشتن ها و نگفتن ها. دلسوزی برای نظام و انقلاب نیست.
شنبه ، ۲۷خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تدبیر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]