جدی ترین رقیب روحانی به روایت کیهان - پایگاه خبری تحلیلی 598

واضح آرشیو وب فارسی:598: به گزارش پایگاه 598 ، روزنامه کیهان در یادداشت روز خود با عنوان«جدی ترین رقیب آقای روحانی در انتخابات پیش رو!»نوشت: کمتر از 3 ماه تا دوازدهمین دور از انتخابات ریاست جمهوری کشورمان باقی مانده است. یعنی نزدیک به 3 سال و 9 ماه از 4 سال ریاست جمهوری دولت یازدهم گذشته و جریان های سیاسی خود را برای رقابتی تازه مهیا می کنند. در چنین ایامی غالبا نامزدهای انتخاباتی با کمک جریان های سیاسی و رسانه ای خود تلاش می کنند، با ارائه برنامه و دادن وعده های انتخاباتی در حوزه های مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، نظر افکار عمومی را به سمت خود جلب نمایند. در این بین داشتن «کارنامه»، می تواند نقش بسزایی در جلب آرای مردمی داشته باشد. هرقدر کارنامه «درخشان تر»، وعده های جدید انتخاباتی «قابل باورتر» و در نتیجه، آرای مردمی هم « بیشتر» خواهد بود. در مقابل اما، «نداشتن کارنامه» می تواند برای جریان های سیاسی «گران» تمام شود. پیروزی در انتخابات غالبا برای جریان هایی که کارنامه قابل قبولی دارند، زیاد سخت نخواهد بود. مردم پس از شنیدن وعده ها، با نیم نگاهی به گذشته و مقایسه شعارها با عملکردها، تصمیم می گیرند به چه شخص یا جریانی رای دهند. وعده های عملی شده هر قدر که بیشتر باشد، اعتماد مردم به آن جریان نیز بیشتر خواهد شد و بالعکس، هر چه وعده های بر زمین مانده بیشتر باشد، مردم از آن جریان رویگردان تر خواهند شد. اما لزوما اینگونه نیست که اگر جریانی کارنامه قابل دفاعی نداشت و مردم هم از آنها رویگردان بودند، این جریان دست از رقابت بردارد. گاهی، کارنامه که ضعیف شد، «حاشیه سازی» رونق می گیرد. در چنین شرایطی، از آنجا که دستاورد و اقدام مثبتی برای عرضه وجود ندارد، جریان ناکام، روی نقطه ضعف های حریف متمرکز می شود و چنانچه نقطه ضعفی هم نیابد، برای رقیب نقطه ضعف می تراشد! رسیدن به «رونق اقتصادی» از طریق «لغو کامل تحریم ها» آن هم با استفاده از ابزار «مذاکره با غرب»، خلاصه تمام استراتژی دولت یازدهم بود که در سال 92 و با توجه به شرایط خاص اقتصادی وقت، اصطلاحا «گرفت» و بخشی از مردم را به سمت این جریان که نام «تدبیر و امید» را برای خود برگزیده بود، متمایل کرد. گرایش به سمت این جریان اگرچه زیاد نبود اما، به اندازه ای بود که بتواند در کنار انشقاقی که بین جریان های سیاسی رقیب وجود داشت، «تدبیر و امید» را پیروز این دور از انتخابات کند. اگرچه، وعده های عجیب و غریبی که داده شد نیز به نوبه خود در این پیروزی موثر بود. اما امروز با گذشت نزدیک به 4 سال از روی کار آمدن این جریان، به اعتراف دوست و دشمن دولت نتوانسته وعده های داده شده را عملی کند. شاید مهم ترین وعده ای که گرایش بخشی از مردم را هم در پی داشت، لغو همه تحریم های هسته ای به طور یکجا بود آن هم نه روی کاغذ! وعده هایی که بعد از روی کار آمدن دولت نیز یکی دوسالی پی درپی تکرار شد و امروز با گذشت حدود چهار سال، با هدف «توقع زدایی»، از آنها یک به یک عقب نشینی می شود. اثبات این ادعا کار زیاد سختی نیست. بخوانید: « با امضای توافق نهایی هسته ای تا اوایل تیرماه آینده، ظرف هفته های بعد اجرای آن آغاز شده و در همان روز اجرای توافق، همه تحریم های مالی، اقتصادی و بانکی علیه ایران لغو خواهد شد.»(دکتر حسن روحانی- 14 فروردین 94) - «آنها در زمینه لغو تحریم ها، ابتدا می گفتند باید ماه ها بگذرد و اعتماد پیدا کنیم، آنگاه تحریم ها را نه لغو، بلکه تعلیق می کنیم و بعد از سال ها اگر آژانس گزارش مثبت داد و اعتماد پیدا کردند قدم به قدم لغو می شود. اما امروز به ملت شریف ایران اعلام می کنم که طبق این توافق، در روز اجرای توافق، تمامی تحریم ها، حتی تحریم های تسلیحاتی، موشکی هم به صورتی که در قطعنامه بوده، لغو خواهد شد. تمام تحریم های اقتصادی شامل مالی، بانکی، بیمه، حمل و نقل، پتروشیمی و فلزات گرانبها به طور کامل لغو خواهد شد و نه تعلیق و حتی تحریم تسلیحاتی هم کنار گذاشته می شود.» (حسن روحانی- 23 تیر 94). «تقریباً هیچ چیز از این توافق که در روز 16 ژانویه اجرایی شد عاید ایران نشده است. یکی از نیازهایی که قطعاً ما داریم تبدیل کردن ارز است برای اینکه بتوانیم به تأمین کنندگان (کالا) پول پرداخت کنیم. این، نیازمند دسترسی به نظام مالی آمریکا است... انتظار ما این بود که بعد از توافق هسته ای ایران به سیستم اقتصادی بین المللی دوباره متصل شود اما تاکنون این اتفاق نیفتاده است. ایران همچنان مشکلاتی برای دسترسی به دارایی های مسدود شده خود، که یکی از نتایج حاصل از توافق هسته ای باید باشد، دارد. شرکای ما در توافق هسته ای هنوز به تعهدات خود عمل نکرده اند. ایران به طور کامل به تعهدات خود پایبند بوده است اما آمریکا به تعهداتش عمل نکرده است... اگر اقدامات اخیر آمریکا بر علیه ایران منجر به رویارویی ایران با بانک های بین المللی شود توافق هسته ای شکست خواهد خورد. (ولی الله سیف، رئیس بانک مرکزی ایران، 27 فروردین 1395) «این واضح است که مردم ایران می خواهند نتیجه توافق هسته ای را ببینند. هنوز موانعی در این راه وجود دارد و بخصوص بانک های بزرگ برای بازگشت به تجارت با ایران از ترس مجازات های بالای آمریکا تردید دارند. ما از ایالات متحده تنها یک درخواست داریم و آن اینکه خود را قاطی و در این کار دخالت نکند. آمریکایی ها باید پشت طرح جامع اقدام مشترک بایستند. باید برای آمریکا آشکار شود که انجام مبادلات تجاری با ایران بدون اما و اگر پاک و منصفانه است» ( محمدجواد ظریف، 30 فروردین 95) این تنها گوشه ای «کوچک» از وعده های «بزرگ» دولت و اعتراف های صورت گرفته مبنی بر موفق نبودن استراتژی دولت بود. اگرچه، رفتن بین مردم، بازاریان و کسبه و شنیدن حرف های آنها درباره آنچه که قرار بود بشود و آنچه که شد، بهتر از هر سندی نشان خواهد داد، بسیاری از وعده های دولت بر زمین مانده است. بازگردیم به مبحث اصلی. همانطور که اشاره شد، در چنین شرایطی برخی جریان های سیاسی، به دلیل خالی بودن دست ها و نداشتن کارنامه به حاشیه سازی رو آورده و به تخریب رقبا می پردازند چرا که برای ادامه حیات سیاسی به این حاشیه ها نیاز دارند! زنجیره ای ها در هفته های آخر منتهی به 29 اردیبهشت 96 شدیدتر از قبل پُرکار خواهند بود. تعریف و تمجید خجالت آور از اوباما در کنار حمله به شورای نگهبان و سپاه، پرداختن به مسائلی چون حادثه پلاسکو، جریان انحرافی، حقوق شهروندی، تلگرام، کنسرت و لغو سخنرانی، فساد اقتصادی و... از جمله مواردی است که می توان از هم اکنون پیش بینی کرد، پرداختن به آنها از این پس، برای زنجیره ای هایی که دستانشان خالی است، از نان شب هم واجب تر خواهد بود. در این بین اگر احیانا حادثه غم انگیز قطار سمنان، فاجعه جانسوز خوزستان، فساد رسوای کرسنت، رسوایی شرکت توتال و قطر، فیش های شرم آور نجومی و وعده های بر زمین مانده و... هم مطرح شود، با اعلام اینکه «سیاسی کاری است»، «برای دیدن دستاوردها عینک بزنید» یا « عذاب الهی بود»، برای نجات خود تلاش خواهند کرد. «نمی گذارند» یا «از دولت قبل خرابه تحویل گرفته بودیم» را نیز طبق معمول چاشنی پاسخ هایشان می کنند تا به هر شکل ممکن اعلام کنند: «ما خوب عمل کردیم اما اگر به نتیجه نرسیدیم تقصیر دیگران بود!» حاشیه سازی، جابه جا کردن اولویت ها و تهمت زدن ها هم، نه به خاطر حل شدن همان مسائل حاشیه ای بلکه، با هدف انحراف افکار و فریب مردم صورت می گیرند؛ وگرنه، نه آن فتنه گر در حصر برای این قماش اهمیت دارد نه لغو شدن یک درصدِ کنسرت ها و نه حتی، حل شدن فسادهای اقتصادی! تاریخ مصرف این چند قلم حاشیه تمام که شود، آن را بی آن که دغدغه ای داشته باشند - که از اول نیز نداشتند - ماجرا را کنار می گذارند... خانم الهه راستگو فقط یک نمونه بود! دولت یازدهم در انتخابات پیش رو قبل از آن که نگران رقیب سرسخت باشد، نگران انتخابات سختی است که پیش رو خواهد داشت. به جرات می توان گفت، جدی ترین رقیب آقای روحانی، عملکرد اوست. سخت ترین حریف ایشان، کارنامه خالی اوست. این کارنامه آنقدر خالی است که با تحویل گرفتن چند هواپیما در شب انتخابات، رفت و آمد هیئت های اقتصادی از کشورهای نامدار اروپایی آن هم در شب انتخابات، فروش اقساطی خودرو با شرایط ویژه تر! ، آزاد گذاشتن واردات بی رویه کالا برای جلوگیری از افزایش تورم به هر قیمتی(حتی به قیمت تعطیلی کارخانه های بزرگ و پرآوازه و بیکاری کارگران ایرانی) هم پُر نخواهد شد!

پنجشنبه ، ۲۵خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: 598]

[مشاهده در: www.598.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]