تصورات هالیوودی مردان جوان از زنان/ برد پیت ها دنبال آنجلیناجولی ها - باز خبر

واضح آرشیو وب فارسی:باز خبر: حداقل مبلغ مورد نیاز برای رهن یک واحد مسکونی ۵۰ متری در تهران و بعضی شهرهای بزرگ حدود ۳۰ میلیون تومان است. حالا یک پسر ۲۴ ساله که دو سال هم سربازی بوده و برای ادامه تحصیل به دانشگاه رفته چگونه می تواند هزینه رهن آن را بدهد؟!بازخبر / آمارها از موفق تر بودن ازدواج های صورت گرفته در سنین ۲۰ تا ۲۴ سالگی حکایت دارند، براساس آمارهای بدست آمده، بهترین ازدواج ها در بین سنین ۲۰ تا ۲۴ رخ می دهد و با بالا رفتن سن ازدواج، تعداد طلاق در زنان از ۶ به ۲۲٫۵ درصد و در مردان از ۵٫۶ به ۳۲ درصد افزایش می یابد. همچنین آمارها نشان می دهد در طول دهه گذشته سن ازدواج در کشور به گونه ای بی سابقه افزایش پیدا کرده است. برخی پژوهشگران دلایلی چون تغییرات اقتصادی و اجتماعی مانند سنگینی جهیزیه و مخارج جشن ازدواج، تمایل به ادامه تحصیل، تغییر شیوه انتخاب همسر از والدین به دختران، مشارکت زنان به عنوان نیروی کار، آینده شغلی مبهم و بالا بودن سطح توقع جامعه از جوانان را به عنوان عامل افزایش سن ازدواج معرفی می کنند. اکثر جوانان در سن ازدواج با سوالات متعددی روبرو می شوند که نمی توانند به آن پاسخ دهند و یا ترجیح می دهند که با پارامتر گذر زمان بحران بی پاسخی را به زمان دیگری موکول کنند. بخشی از بحران بی پاسخی ناشی از شرایط فرهنگی و بخشی دیگر ناشی از وضعیت بی ثبات اقتصادی است. از سوی دیگر این طور به نظر می رسد هرچند نهادهای مسئول در کلام از افزایش نرخ ازدواج در جامعه حمایت می کنند اما مانند نحوه برخورد با دیگر مسائل اجتماعی و فرهنگی برنامه مدون و مشخصی برای کاهش مشکلات پیش روی جوانان وجود ندارد. هزینه های کمرشکن و حمایت های قطره چکانی حداقل مبلغ مورد نیاز برای رهن یک واحد مسکونی ۵۰ متری در تهران و برخی شهرهای بزرگ کشور حدود ۳۰ میلیون تومان است. حالا فرض کنید آقا پسر ۲۴ ساله که فاصله بین ۱۸ تا ۲۰ سالگی خود را در حال خدمت نظام وظیفه سپری کرده است و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه رفته چگونه می تواند هزینه رهن واحد مسکونی را تقبل کند؟ در ضمن آمارها نشان می دهد حدود چهار پنجم ظرفیت دانشگاه های کشور پولی است یعنی فرد در طول سالیان تحصیل نیز نمی تواند چندان به پس انداز قابل توجه امیدوار باشد. پر واضح است که رهن واحد مسکونی تنها هزینه لازم برای ازدواج ساده نیست بلکه خرید طلا و جواهرات، برگزاری جشن عروسی، تهیه لوازم مورد نیاز برای منزل و بسیاری مخارج خرد و کلان دیگر ذهن جوان دانشجوی علاقه مند به ازدواج را به خود درگیر می کند. اما در بعد حمایتی جوان مستعد ازدواج یا باید روی جیب خانواده خود حساب کند و یا منتظر وام ازدواجی ۲۰ میلیونی باشد که شاید و البته شاید مدت ها پس از عقد رسمی بخشی از هزینه های وی را تامین کند. معمولاً پرداخت وام ازدواج آنقدر با تأخیر صورت می گیرد که فرد قرض گرفتن از آشنایان و نزدیکان را راهکار بهتری از وام ازدواج می داند. بخش قابل توجهی از جامعه توان حمایت لازم از فرزندان را برای تشکیل خانواده ندارند و حمایت های قطره چکانی دولت ها نیز اثری بر کاهش سن ازدواج ندارند. آینده شغلی مبهم آمارها نشان می دهد که قشر دانشجوی کشور با تأخیر چهار ساله جذب بازار کار می شود. یعنی افرادی که باید چهار سال پیش درخواست کار می کردند اما اکنون با درخواست کار آنها مواجه می شویم. شاید دلایلی از قبیل ساختار جمعیتی، افزایش ظرفیت دانشگاه ها و ناکارآمدی سیستم آموزش عالی، رکود اقتصادی و تمایل به واردات کالا، معیوب بودن چرخه تولید را بتوان از دلایل تاخیر جذب جوانان به بازار کار عنوان کرد. از طرفی آمارها نشان می دهد تعداد افراد دارای درآمد بدون کار در کشور در طول سال های ۹۴-۸۴ با رشد ۲٫۴ برابری از یک میلیون و ۹۶۸ هزار نفر در سال ۱۳۸۴ به چهار میلیون و ۷۶۹ هزار نفر در سال ۱۳۹۴ رسیده است. فرد دارای درآمد بدون کار سرمایه خود را از طریق دلالی و واسطه گری کسب می کند. شیوه ای برای تامین معاش که علاوه بر آسیب به چرخه اقتصادی کشور افق روشن و قابل اتکایی را در مقابل فرد قرار نمی دهد. زمانی که فرد آینده شغلی قابل اتکایی ندارد تبعا ریسک تشکیل زندگی پرخرج امروزی را قبول نمی کند از طرفی خانواده طرف مقابل نیز نمی پذیرند تا آینده دختر خود را با چنین زندگی پرریسکی به خطر بیندازند. تصورات هالیوودی از زندگی مشترک! بخش قابل توجهی از جوانان درک درستی از زندگی مشترک ندارند و عمده تصورات آنها از فیلم های سینمایی شکل گرفته است. چالش دوگانه وضعیت اقتصادی و فرهنگی بین داشته ها و خواسته های آنها فاصله انداخته است و لذا نمی توانند درباره ماهیت آنچه می خواهند به تصمیم برسند. سبک زندگی منطبق با هنجارها نیست. تبلیغات متعدد کالاهای لوکس امان از ذهن خلاق و کنجکاو جوانان بریده و هر روز حداقل های مورد نیاز برای زندگی مشترک بیشتر نمی شود بلکه بیشتر تصور می شود. یعنی فرد احساس می کند که نمی تواند در منزل بدون بعضی لوازم لوکس زندگی کند و یا مردی را که نتواند خواسته های متعدد ذهن تبلیغات زده را تامین کند شریک قابل اتکایی برای زندگی مشترک نمی بیند. از سوی دیگر تصورات مردان از زنان به شکلی باورنکردنی هالیوودی شده است. بردپیت نماهایی که تمام شهر را به دنبال آنجلینا جولی می گردند. آنقدر به عنصر زیبایی اهمیت می دهند که یادشان می رود پارامترهای بسیار مهمتری زندگی مشترک موفق را شکل می دهد. محمد ابراهیم طریقت سخنگوی سازمان ثبت احوال سال پیش گفته بود: در شهرهای بزرگ و مناطق پردرآمدتر، میزان طلاق افزایش یافته است. بنابراین شیوه زندگی در تصمیم برای طلاق گرفتن از اهمیت زیادی برخوردار است. شاید مهمترین عامل غیراقتصادی افزایش سن ازدواج را می توان سبک زندگی مدنظر جامعه جوان کشور دانست. در واقع خانواده و سایر نهادهای فرهنگی نتوانسته اند تفسیر درستی از زندگی مشترک به نسل های آینده ارائه دهند لذا جای خالی این انتقال فرهنگی در مدت بیش از دو دهه با کالای فرهنگی غیربومی پر شد و تبعات آن را امروز در تصورات غیرمنطقی جوانان از زندگی مشترک و بالا رفتن نرخ طلاق در پنج سال اول زندگی شاهد هستیم. ابرمانعی به نام رسم و سنت آن چیزی که شرع و قانون به عنوان ازدواج رسمی تلقی می کند همان عقد ازدواجی است که معمولا درون دفاتر رسمی ازدواج و با هزینه نه چندان بالا انجام می شود اما عرف یا همان عادت های متداول میان مردم تلقی بسیار عجیبی از ازدواج دارند مراسم متعددی چون بله برون، حنا بندان، پاگشا، عروسی، پاتختی و … فقط بخشی از پکیج تحمیلی به زوج جوان است. مراسمی که عموما با تشریفات زیاد و خرج های کلان همراه هستند و نه تنها اندک اندوخته زوجین را تهدید می کند بلکه مسبب بسیاری از شکاف ها و اختلافات میان خانواده ها در آینده است. ابرمانع سنت تنها به دامنه وسیع مراسم ها ختم نمی شود. زیاده خواهی ها، تنگ نظری ها و چشم و همچشمی ها معمولا از دریچه رسم و سنت زندگی زوج جوان را تهدید می کند و آنقدر ریسک تشکیل زندگی را برای طرفین بالا می برد که ترجیح می دهند که عطای زندگی زناشویی را به لقای آن می بخشند. علت گرایش جوانان به ازدواج مدرن ترس از خط قرمزهایی است که به اسم سنت به آنها تحمیل می شود. ازدواج مدرن بومی شده در ایران الزاماتی دارد که لاجرم به افزایش سن زوجین می انجامد. بخشی از مشکلات موجود در مسیر ازدواج جوانان از طریق برنامه ریزی نهادهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بخش دیگر از طریق فهم خانواده ها و زوجین از ازدواج ساده قابل رفع است. بنا بر تحقیقات انجام شده افزایش نرخ ازدواج، کاهش نرخ طلاق و کاهش سن ازدواج با کاهش آسیب های اجتماعی و افزایش امنیت روانی فرد و جامعه رابطه مستقیم دارد. سرمایه گذاری دولت ها برای ازدواج راحت تر جوانان می تواند میانبری برای دور زدن دامنه رو به گسترش آسیب های اجتماعی باشد. کارنامه چهار ساله دولت یازدهم نکته قابل توجهی برای تسهیل ازدواج جوانان ندارد و حتی برخورد وزارتخانه ها و نهادهای مسئول با پروژه هایی همچون مسکن مهر و وام ازدواج ۲۰ میلیونی بیشتر جنبه رفع تکلیفی دارد. ازدواج مهمترین دغدغه جوانان با میانگین سنی بالای بیست سال است و لذا زمانی که برنامه ریزی مدونی برای سامان دادن دغدغه های ضمنی ازدواج وجود ندارد باید هر چه بیشتر شاهد بالا رفتن سن ازدواج و دامنه آسیب های اجتماعی مختص این مقطع سنی باشیم.

پنجشنبه ، ۲۵خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باز خبر]

[مشاهده در: www.bazkhabar.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]