تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835119664
گفت وگو با عکاس آیت الله هاشمی - سایت خبری تحلیلی تدبیر
واضح آرشیو وب فارسی:تدبیر: محمد کاظم پور سال هاست که عکاس شخصی آیت الله هاشمی است. او که روزهای زیادی را با «آیت الله» گذرانده، خاطرات ناب و زیادی در سینه دارد. کاظم پور در گفت وگو با «انتخاب» ماجرای عکس «فیس تو فیس» آیت الله هاشمی و احمدی نژاد را روایت می کند و می گوید: یکی از دیدارکنندگان پرسید: «حاج آقا با توجه به عکس های انتشار یافته از جلسه مجمع، ما متوجه رابطه دوست و دشمنی شما با آقای احمدی نژاد نشدیم.» ایشان در پاسخ گفت: «من با هیچکس مشکلی ندارم. فقط به فکر این انقلاب و کشورم هستم و دوست دارم کشور رو به پیشرفت باشد تا پسرفت.» عکاس شخصی «آیت الله هاشمی» که در روز وداع با ایشان نیز عهده دار عکسبرداری از مراسم «آیت الله» بود، توصیف خاصی از بدرقه ایشان از سوی مردم دارد. کاظم پور می گوید: آن روز با این که جمعیت بسیار فشرده بود، به هر طریقی خودم را به بالای ماشین رساندم. وقتی مستقر شدم و از بالا این همه جمعیت را دیدم، واقعاً مانده بودم و به یاد لحظه ای افتادم که امام رحلت کرده بودند. تابوت مثل نگینی بین جمعیت بود. کاظم پور همچنین واکنش آیت الله هاشمی به ماجرای عدم موفقیت ایشان در انتخابات ۸۴ را به یاد می آورد که «آیت الله» به یکی از دیدارکنندگان که گریه کنان از نتیجه انتخابات تاسف می خورد، می گوید: زیاد خودتان را اذیت نکنید. اینها چیزی نیست که برایش تاسف بخورید. گفت وگوی «انتخاب» با محمد کاظم پور، عکاس شخصی آیت الله هاشمی را در زیر بخوانید: به عنوان کسی که سال هاست در محضر آیت الله هاشمی بوده اید، بفرمایید اولین بار ایشان را کجا دیدید؟ اولین بار ایشان را در سال ۷۴ در افتتاح سد کارون دیدم. من در یک گروه مستندساز زیر نظر وزارت نیرو فعالیت می کردم. چند سال سابقه عکاسی جلسات ایشان را دارید؟ از سال ۷۷ تا الان در محضر ایشان بودم که افتخار این را داشتم که هم تصویربردار و هم عکاس ایشان تا سال ۸۲ از سال ۸۲ به بعد با توجه به این که یکی از همکاران مسئولیت تصویربرداری را به عهده گرفت، من فقط عکاسی می کردم. چه شد که جذب دفتر آیت الله شدید؟ سال ۷۵ از طریق یکی از دوستان که در اداره سمعی و بصری نهاد ریاست جمهوری بود، به علت این که در آن دوران کارهایشان زیاد بود، من به صورت پروژه ای از بعضی برنامه های مرحوم دکتر حبیبی عکاسی یا تصویربرداری می کردم تا این که سال ۷۶ که حاج آقا به مجمع رفتند و مجمع کلا از ریاست جمهوری جدا شد، آقای سلیمانی، مشاور و مدیر کل روابط عمومی مجمع پرسید که آیا می خواهی در مجمع کار کنی؟ من هم با علاقه تمام پذیرفتم و مشغول به کار شدم. خاطره ای قابل توجه و ناگفته از ایشان را بفرمایید؟ خاطرات زیادی از ایشان دارم. آخرین خاطره من مربوط به نوروز امسال است. در نوروز امسال من می دیدم که خانم فاطمه هاشمی مدام عکس از ایشان در فضای مجازی می فرستند؛ مثلاً عکس سفره هفت سین یا عکسی که در حال مطالعه بود، قرار شد که یک روز برای بازدید به عسلویه برویم. من در هواپیما دیدم که فاطمه خانم و حاج آقا تقریباً کنار هم نشستند. همان لحظه دوربین را روی صندلی کناری حاج آقا گذاشتم و گفتم حاج آقا این دوربین تحویل شما و به دخترتان بدهید. ایشان کلی خندید و گفت: چرا؟ مگه چی شده؟ گفتم: ظاهراً فاطمه خانم می خواهند جای من را بگیرند و از شما عکس می گیرد و در فضای مجازی پخش می کند و کار را از دست من گرفته. خندید و گفت: فاطی بگذار ایشان کار خودشان را انجام بدهند. رفتار ایشان با کارمندان مجمع تشخیص من جمله جناب عالی چطور بوده است؟ رابطه ایشان با من بسیار خوب بود. طوری بود که من احساس پدر و فرزندی را با ایشان داشتم نه من بلکه اکثر کارمندان مجمع. هر کسی مشکلی داشت با ایشان مطرح می کرد. ایشان تا جایی که می توانست، حل می کرد. آقای هاشمی جاذبه داشت و دافعه نداشت. یک اخلاق خیلی خوب ایشان این بود که دوست نداشت کسی از ایشان رنجیده شود. آیا پیش آمده که ایشان از انتشار عکسی ناراحت شوند و به شما تذکر دهند؟ خیر، معمولاً من هر برنامه ای را که عکاسی می کردم، چند عکس از آن برنامه انتخاب می شد و به تأیید آقای سلیمانی، مشاور و مدیر کل روابط عمومی و تبلیغات که می رسید، به سایت ها و خبرگزاری ها ارسال می شد اما یک مرتبه من از جلسه مجمع و حاشیه های آن در زمان آقای احمدی نژاد عکس گرفتم که عکس های آن جلسه بازتاب زیادی داشت. یکی از عکس ها خندیدن فیس تو فیس آقای هاشمی و احمدی نژاد بود. بعد از این که این عکس ها منتشر شد و بازتاب زیادی هم داشت، من کمی ترسیدم و گفتم نکند حاج آقا از من ناراحت شوند. تا این که در یک دیدار یکی از آن دیدارکنندگان این موضوع را با ایشان مطرح کرد که «حاج آقا با توجه به عکس های انتشار یافته از جلسه مجمع، ما متوجه رابطه دوست و دشمنی شما با آقای احمدی نژاد نشدیم.» ایشان در پاسخ گفت: «من با هیچکس مشکلی ندارم. فقط به فکر این انقلاب و کشورم هستم و دوست دارم کشور رو به پیشرفت باشد تا پسرفت.» آنجا بود که خیالم بابت آن گزارش تصویری راحت شد. ایشان از کدام عکس بیشتر راضی بودند و آن را دوست داشتند؟ ایشان نه تنها به عکس بلکه به همه جلوه های هنری علاقه مند بود. عکس را هم می پسندید. مواقعی بود که به ایشان عکس می دادیم و انتخاب می کرد ولی بیشتر از عکس های بازدید از باغ فدک و برپایی نمایشگاه عکس این مجموعه بسیار راضی بود و مرا تشویق کردند و در دفتر یادبود این نمایشگاه اظهار رضایت کردند که متنش هست. در سفر اولی که ایشان به مکه رفتند، متأسفانه توفیق نداشتم در خدمت ایشان باشم. از آن سفر یک کلیپ درست کردم که بسیار مورد تشویق ایشان قرار گرفتم. آیا شما به عنوان عکاس ایشان توصیه هایی برای بهتر شدن عکس هایتان می کردید و آیا ایشان به آن عمل می کردند؟ بله، بارها بود که در سفرها یا در خود مجمع، من یا آقای سلیمانی به ایشان پیشنهاد عکس می کردیم و می پذیرفت و به آن عمل می کرد. مثلاً در سفری که به مکه مشرف شدیم، شب قبلش به پسر ایشان پیشنهاد عکس در زمان طواف کردم و پذیرفت و فرمود که به ایشان بگویید چه ساعتی اینجا باشند تا به اتفاق هیأت بیایند و کارشان را انجام دهند و من در آنجا بعد از زیارت و عبادت کردن پیشنهاد دادم که حاج آقا اگر می شود به طبقه دوم مسجدالحرام برویم و چند عکس از شما در آنجا بگیرم. آن عکس در رسانه ها انعکاس وسیعی داشت یا جاهایی که برای استراحت می رفتیم، به ایشان پیشنهاد می دادم که موقع قدم زدن یا هنگامی که تنها یا در حال مطالعه هستید، می خواهم از شما عکس بگیرم که استقبال می کرد. توصیه ایشان به جنابعالی در موارد وسایل تخصصی و غیر تخصصی چه بود؟ آقای هاشمی، فردی بسیار اهل مطالعه و کنجکاو و هوشیار بود. حواسشان آن قدر به مسائل بود که در سال ۸۳ که تازه دوربین دیجیتال به بازار آمده بود، اداره یک دوربین نیکون گرفته بود. یک بار که به سفر رفته بودیم، من مدام از ایشان عکس می گرفتم. پرسیدند: فیلم های شما تمام نشد؟ گفتم: خیر حاج آقا. بعد آقای افشار، مدیر کل تشریفات که در کنار ما بود، به ایشان گفت که حاج آقا این دوربین ها تازه به بازار آمده و به صورت دیجیتال است و عکسی را که می گیرند. همین لحظه می توانید ببینید و به جای فیلم از یک رم استفاده می شود. دوربین را گرفت، نگاه کرد و کلی سؤال در خصوص دوربین های دیجیتال مطرح نمود. از خاطرات خود در بزنگاه های حساس تاریخی با ایشان بگویید. مثلا از روز شکست ایشان در انتخابات ٨٤، روز اعلام کاندیداتوری در ٩٢، رد صلاحیت، پیروزی روحانی و همین طور در روز پیروزی ایشان با رای حیرت انگیز در سال ٩٤؟ ایشان روح بزرگ و قلبی مهربان داشت. یادم هست که سال ۸۴ همان روزی که نتایج آراء را اعلام کردند، به یکی از همکاران حفاظت تماس گرفتم و گفتم، حال ایشان چطور است؟ گفت: با این که اکثر بچه ها ناراحت هستند، ایشان سر حال و خوب هستند. چند روز بعد برای عکاسی از یک دیدار که در دفتر ایشان بود، رفته بودم. یک نفر از همان جمع تا حاج آقا را دید، شروع کرد به گریه کردن، حاج آقا گفت: چرا گریه می کنید؟ مگر مشکلی پیش آمده؟ گفت: برای نتیجه آراء ناراحت هستیم. حاج آقا خندید و گفت: زیاد خودتان را اذیت نکنید. اینها چیزی نیست که برایش تاسف بخورید. حتی موقعی که رد صلاحیت شد باز هم همین روحیه را داشت. در هر دیداری که به ایشان می گفتند: ای کاش شورای نگهبان این کار را نمی کردند، در جواب می گفت: بابت درخواست های مکرر مردم به وظیفه ام عمل کردم. الان که رد صلاحیت کردند، باری از روی شانه های من برداشته شد. هیچ مشکلی پیش نیامد. چون آقای روحانی هم از دوستان قدیمی ما هستند و سال هاست که با هم بودیم و هستیم و ان شاء الله آینده خوبی را با وجود ایشان در پیش خواهیم داشت. پس از انتخابات ۹۴ هم با خوشحالی تمام بر رویکرد اعتدالی تاکید می کردند. آخرین دیدارتان با ایشان کی و کجا بود؟ آخرین دیدار روز ۱۸ دی ماه بود در مجمع که جلسه کمیسیون نظارت بود. از روزهای آخر حیات ایشان بگویید. حالات روحی و جسمی ایشان چگونه بود؟ ایشان به علت این که ورزش می کردند، بسیار خوب و سر حال بودند. من تقریباً یک هفته قبل از فوت ایشان رفته بودم به ساختمان قدس و منتظر ماندم تا ایشان به اداره بیایند. معمولاً از طریق پله ها به طبقه دوم ساختمان می رفتند. با این که من جوان تر از ایشان بودم، در حین رفتن به بالا داشتم با ایشان صحبت می کردم که من به نفس نفس افتاده بودم ولی ایشان اصلاً و ابداً. متوجه نفس زدن من شد. لبخند زد و بابت مسئله ای که با ایشان مطرح کردم، جواب مثبت داد. خبر فوت ایشان را چگونه دریافت کردید؟ واکنش شما چه بود؟ من آن روز به خاطر این که فردایش امتحان داشتم، مرخصی بودم و بعدازظهر یکی از همکاران تشریفات با من تماس گرفت و گفت که خبر دارید که حال حاج آقا خراب شده و به بیمارستان بردند؟ اگر می توانید بروید. من با آقای سلیمانی، مدیرمان تماس گرفتم و گفتم: جریان را شما شنیدید؟ گفتند: بله، من رفتم اداره و با همکاران حفاظت به سمت بیمارستان شهدای تجریش رفتیم. متأسفانه در ماشین بودیم که خبر فوت ایشان را دادند و من شوکه شدم تا این که رسیدیم جماران و در حسینیه جماران جنازه ایشان را دیدم و حالم بسیار بد شد و اصلاً دستم به سمت شاتر دوربین نمی رفت. آیا شما در داخل ضریح هنگام تدفین هم بودید؟ از حال و هوای آنجا بگویید؟ خیر متاسفانه چون من در مراسم تشییع بودم نتوانستم به خاطر ازدحام جمعیت به داخل ضریح بروم. شما جزو کسانی بودید که در لحظه انتقال پیکر ایشان از دانشگاه تهران به حرم، روی ماشین بودید. لطفاً از آن شرایط و همین طور حالات مردم و واکنش هایشان بگویید؟ بله آن روز با این که جمعیت بسیار فشرده بود، به هر طریقی خودم را به بالای ماشین رساندم. وقتی مستقر شدم و از بالا این همه جمعیت را دیدم، واقعاً مانده بودم و به یاد لحظه ای افتادم که امام رحلت کرده بودند. تابوت مثل نگینی بین جمعیت بود. زمانی که هلی کوپتر را دیدم، متوجه شدم که جمعیت عظیمی آمده. تلاشم بر این بود که لحظه هایی از آن را بالا ثبت کنم که در تاریخ بماند. جناب عالی و دیگر کارمندان مجمع که کار ایشان را می دیدند، الان در چه شرایطی هستند؟ متأسفانه من که زیاد خوب نیستم و هنوز باور نمی کنم که ایشان از میان ما رفته است. برای مراسم هفتم ایشان که به مرقد امام(ره) رفته بودم، بنرها را که می دیدم، احساس نمی کردم که مجلس ختم برای ایشان است. احساسم بر این بود که این عکس ها و بنرها برای روز ۱۲ بهمن است که ایشان همیشه برای راهپیمایی می رفتند در سطح شهر که بعضی جاها یا پشت شیشه های ماشین ها عکس هایشان را می بینم. احساسم بر این است که بنرهای تبلیغاتی برای انتخابات است. قطعاً همکاران خودم هم در این شرایط هستند و حال خوشی ندارند. آیا تصاویر ویژه و منحصر به فردی از ایشان دارید که در آینده بخواهید منتشر کنید؟ بله امیدوارم عمری باشد تا بتوانم یک نمایشگاه عکس یا یک کتاب از عکس های ایشان منتشر کنم. به عنوان آخرین سؤال صحبت خاصی ندارید؟ افتخار می کنم که در حدود بیست سال در خدمت امیر کبیر زمان بودم و لحظه به لحظه ایشان را از طریق دوربینم ثبت کردم. ایشان اسوه صبر و استقامت بود و باید نام و یادش در تاریخ بماند تا جوانان و نسل های آینده بدانند که ایران همیشه مردان تاریخ ساز داشت و دارد. خداوند رحمت کند این بزرگ مرد انقلاب را.
دوشنبه ، ۱خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تدبیر]
[مشاهده در: www.tadbirkhabar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها