واضح آرشیو وب فارسی:طبس نیوز: طبس نیوز: گروه اندیشه: موسوی گرمارودی با قرائت دو شعر در مراسم ظهر دلنشین حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی مهدوی راد مقام این استاد قرآنی را گرامی داشت.به گزارش طبس نیوز به نقل از خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا)، سیدعلی موسوی گرمارودی در مراسم ظهر دلنشین استاد مهدوی راد که چهارشنبه (۲۰ بهمن) در خبرگزاری ایکنا برگزار شده بود، در پاسداشت مقام این استاد قرآنی دو شعر را تقدیم وی کرد. موسوی گرمارودی با بیان اینکه در خصوص مهربانی استاد توضیح کافی داده نشده است، گفت: من دو شعر یکی با عنوان مهربانی و یکی هم قصیده ای در رثای شیخ مفید سروده، در رثای استاد قرائت می کنم. متن شعر مهربانی ای خوش آنان کاندرین نامهربان دنیای بدعمر را در کار خوب مهربانی کرده اندخود چو خور پیوسته سرگردان عالم بوده اندپیش پای دیگران پرتوفشانی کرده اندپیش پا افتادگان دشت حسرت را چو کوهبا شکوه و استواری پشتبانی کرده اندصخره های ساحل صبر و نجابت بوده اندبا هجوم موج غم ها سرگرانی کرده اندور چو ابر از گریه بار دل گَهی بگشوده اندگریه هم چون شام بارانی نهانی کرده اندور ز دلتنگی چو غنچه دست بر سر برده اندپا به پای هر نسیمی شادمانی کرده اندچون چنار پیر کآرد در بهاران برگ نوپنجه گاهی نرم با یاد جوانی کرده اندآن کسان کاندر جهان این گونه نیکو زیستندراست چونان چون شهیدان زندگانی کرده اندچون دُر افشاندم ز گرمارود من این قطعه رابر سر آنان که عمری جانفشانی کرده اندوی در ادامه قصیده خود در رثای شیخ مفید را قرائت کرد.اول اردیبهشت ،آنک دو روزی دیگر استروی گل از جوش مـستی چـون لهیب آذر استگل تواند بـود هـر فصل اگر در بوستانلیک آن را در بهاران رنگ و بویی دیگر است نی همین روی زمین پوشیده از یاس بنفشسینۀ هر بِرکه هم پوشیده از نیلوفر استهر گـل از شـبنم به کف آیینه ای دارد پگـاهکـز پی دیدارِ رُخسارِ عروسِ خاور است پرده ای از پرنیانِ زرنگار است آبشارتارش از خورشید زرّین،پودش از سیمِ تر استگیسوان بیدافشان است روی برکه هابرکه ها آیینه آن گیسوان عنبر استدر میان شاخ و برگ سبز و انبوه تـمشکآشـیان سیره اییا مرغکی سیمین پر استسبز در سبز است کوه و دشت و هامون را قباسنگ را هم از خزه،نازک قبایی در بر است چون صدای رعد پیچد در بهارِ کوهسارسبز بیند چشم آن را گرچه دور از بـاور اسـتجویبار آیـینۀ جاری میان باغساروین شگرف آیینه را بین زیر لب خنیاگر استبازی نوباوگان شیر مستِ برّه هادشت را انـبارد از حسّی که شادی آور استتا چه دارد این نسیم نوبهاری در نفسکـاین جـهان مـرده را چون جان درون پیکر استباز گفتم خرّمی های بهاران را به دوستتا دهد پندی مرا زان لب که تَنگِ شـَکّر اسـتگفت:کاخ نوبهاران گرچه بس زیبا بودای دریغا کآخر و انجام بی بام و در استهـر گـلِ اردیـبهشتی پژمُرَد فردا به دیهر مَهِ آذار را در پی خزان آذر استاین چنار راست قامت را که بینی در بهاردی چـنان خم گردد از طوفان که گویی چنبر است آبشار از سورتِ سرما به جا مـاند خموشواژگون اِستَد کـه قـندیلِ یخ از پا تا سر استآشیان سیره برهم ریزد از طوفان و بادمرغک بی آشیان آوارۀ جوی و جَر استنی دگر روی زمین پوشیده از یاس بنفشنی ز نیلوفر اثر،نز پونه و نی گُلپر استگـر صدای رعد پیچد در میان کوهسارنعره دیو است گویی یا هَرای اژدر استخرّما آن نوبهارانی که در آن هر گلیجاودان شاداب ماند گر سمن یا عَبهَر استفرّخا آن بوستانی کاندر آن باد خزانرهـ نـبندد بر گلی،گر یاس یا سوسنبر استگفتم او را تا کدام است آن بهاران کاین چنیندر امان از سورتِ سرما و بادِ صَرصَر استگفت آن بستان جاوید و بهار بی خزانباغ علم است و بهار درس بـرگِ دفـتر استیک اشارت هم مرا اکنون به یاد آمد خطیرجایگاهِ یاد کردِ آن اشارت ایدر استآن چنان کاندر جهان ،باغی نَبِتوان یافت سبزکآن نه محصولِ تلاش و کوششِ بـرزیگر اسـتباغ و راغ علم و دانش نیز چون بینی درستسبز و آباد،از تلاش سبزِ هر دانشور استگرچه دانشمند می یابد ز دانش زیب و فرزیب دانش هم زدانشور چه زر از زرگر استتـیغ،جـوهر گـیرد از سرپنجۀ جنگ آورانورنه آهن پارهـ ای در دکـّه آهـنگر استرخش با مهمیز رستم ،رخش رستم می شودورنه اکنون هم سمنگان پُر ز اسب و استر استرخش دانش هم سواری فحل خـواهد رسـتمیایـن هَیون توسن بود هرچند نیکوگوهر استمردِ تـقوا مـی تواند شد بر این توسن سوارعلم،بی تقوا سِتَرون،علم،بی دین،ابتر استرستمِ این هر دو میدان گر همی جـویی ز مـنگـویمَت نام کسی را کو یلی گندآور است مرد مردانِ علومِ دیـنِ حق،شیخ مفیدکو به میدان فضیلت یک تن و صد لشکر است عرصه های دین و ایمان را یگانه پیشتازبـیشه های عـلم و عـرفان را همان شیر نر است عالِم کامل،امام عالمیانِ متّقیکمترین وصـفش فـقیه بیت اطهر استهمچون سیمرغ افق پرواز،در آفاق علم قاف تا قافش معانی زیر بال و شهپر اسـتفـخر او را بـس که گوید«حجّت حق»در ثناششیخ،ما را محرم راز است و ما را یاور اسـت داعـی حـق،رهنمای حق و یاور حق بُودکاین فرازین رتبه او را نزدِ پورِ حیدر استآن امام حیِ غـایب ،مـهدی آل عـلی کآفرینش را نظر ر چهرِ آن مه منظر است لختی اکنون رو بگردانم سخن را سوی اوآن که داغ هجر او ،در دل،چـو زخـم خنجر استگویمش ای آشنای آشنایانِ جهان ای علی صولت که صد شیخ مـفیدت قـنبر اسـتدانمت عشق سیه رویی چو من نبود مفیدصد هزارانت به از من خانه زاد و چاکر اسـتلیـک من هم در صَف عُشّاقِ روت ،اِستاده امسربرآور تا ببینی چشم من هم بـر دَر اسـتروح ایـن مجلس تویی و هرکه در این محفل است عاشق آن درگه است و چاکر آن محضر است مقصد و مقصود اصـلی از مـفید و مستفیدچون نکو بینی تویی،گیرم مخاطب دیگر استشاهدِ«ایاک اعـنی و اسـمعی یـا جاره» همشورِ گرمارودی و این شعرِ او در دفتر است
یکشنبه ، ۳۱اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طبس نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]