واضح آرشیو وب فارسی:نسیم نیوز: عقب ماندگی های زیاد آموزش وپرورش در سر انگشت مدیرانی است که بی ملاحظه نان ونام وماندن وپایداری پست وجایگاه به کارنامه ای درخشان می اندیشند، خلاصه می شود.به نظر می رسد؛ آموزش وپرورش برای پوست اندازی وتجربه تحول، بیش از سند تحول به مردان تحولی نیازمند است. اسناد تحولی در آموزش وپرورش نه غریب است ونه بی سابقه. شاید بهتر آن باشد که بگوئیم در آموزش وپرورش به تعداد سال ها دست کم به شمار مدیران، سند وجود دارد که غالبا جز جا خوش کردن در کمد و یا تزئیین محل کار و تقدیس آن سرنوشتی نداشته است. گویا پدیده سند نویسی در آموزش وپرورش به یک رویه تبدیل شده است! اگر حال وحوصله ای باشد وتحقیق ومطالعه صورت گیرد، آاشکار خواهد شد که در هر معاونت و حتی ادارات کل استان ها و... چه اسناد نیک اندیشانه ای نوشته و به یادگار به سینه تاریخ سپرده شده است. گرچه تولید سند فی حد ذاته اقدامی خوب وپسندیده است اما زمانی ارزش واقعی می یابد که به بوته عمل سپرده شود. حال چرا این نهاد بزرگ با این همه اسناد که آهنگ همه آن ها ایجاد تحول، حرکت وتغییر بوده است، حرکت قابل ذکر وملاحظه ای نداشته است ؟ باید محققین و پژوهشگران با انجام تحقیقات میدانی پاسخی در خور و محکمه پسند بیابند. حداقل می توان گفت: مردم ازاین دستگاه بزرگ معجزه در خورذکری مشاهده نکرده اند. به نظر می رسد این نهاد به غایت بزرگ مشکلی از جنس سند ونقشه راه که البته در جای خود لازم است، نداشته است. وصد البته باید حسن نیت مدیران را از گذشته تا امروز ستود که به گمان کاستی وکمبود نیک اندیشانه دست به کار سند نویسی ونقشه راه و... شده وبخش زیادی از انرژی خود ودیگران را به تحلیل برده وعلی القاعده با همین توجیه دست به تغییر وتخریب وبازسازی ساختار وبرنامه زده اند والبته عمر اداری آن ها کفاف به سرانجام رساندن آن را نداشته ؛ و تنها برای خلف خویش زحمت مضاعف تولید کردند. به عقیده نگارنده مشکل آموزش وپرورش سند یا اسناد تحولی نیست بلکه مدیران تحولی وخطر پذیر وبا شهامت می خواهد. مشکل اصلی در مدیران محافظه و ملاحظه کار مصلحت اندیشی است که تغییر را برای خود زحمت وپرهزینه می دانند که این نگره مدیریتی را نه یک سند که ده ها سند طلائی نیز نمی تواند علاج نماید. آموزش وپرورش باید آغوش خود را به روی مدیران تحول گرا بگشاید وتغییر را در نگاه وتدبیر ایشان جستجو کند. عقب ماندگی های زیاد آموزش وپرورش در سر انگشت مدیرانی که بی ملاحظه نان ونام وماندن وپایداری پست وجایگاه به کارنامه ای درخشان می اندیشند، خلاصه می شود. نگاهی گذرا به کارنامه چهار دهه عمر آموزش وپرورش پس از انقلاب نشان می دهد که با وجود مسائل مهمی چون جنگ وپس از جنگ وکمیت بالای دانش آموزی وکیفیت پائین منابع وامکانات چگونه دوره در خشانی داشته اند. شهامت مدیریتی وخطر پذیریهای تصمیم ساز حلقه مفقوده آموزش وپرورش است. دور از ذهن نیست اگر گفته شود بسیاری از معضلات آموز ش وپرور ش بی ارتباط با ضعف مدیریت وضعف قدرت تصمیم گیری های به هنگام مدیریت در شرائط بحرانی نیست. شما این بحران های را ناشی از چه می دانید؟ - افت جایگاه اجتماعی معلمان - آسیب پذیری معیشتی واقتصادی معلمان با وجود منابع وزمینه های سرشار مالی واقتصادی - آسیب های روانی وشغلی معلمی - ضعف حمایت های حقوق وقضائی از معلمان نُرم 40 نفره کلاس های به ویژه در ابتدائی که سرنوشت ساز ترین مقطع آموزشی وتربیتی است درحالی که براساس آمار نسبت معلم به کلاس کمتر از1 به 10 است. - مهاجرت معلمان نخبه وکارآموزش وپرورش به نهادها ومراکز دیگر - ضعف دانش عمومی ومهارتی - گسست آشکار بین آموزش و اهداف تربیتی - بیگانگی مدرسه با خانواده ومحیط های تربیتی ومهارتی - انفعال فرهنگی وبویژه تربیتی مدارس - مدرسه گریزی فیزیکی و عاطفی - کاهش اعتماد و مرجعیت معلم نزد دانش آموز - رشد نامتوازن بخش های اداری - پوپولیستس شدن حرکت های تربیتی - و... درست یا غلط. بپذیریم و یا نپذیریم همه این مشکلات بی ارتباط با مدیریت در آموز ش وپرورش نیست. باید آموزش وپرورش با مدیران جوان مهربان باشد و با حوصله مندی وتکریم میدان را به این دست مدیران بسپارد واز شهامت شجاعت وتحول خواهی ایشان استقبال کند. کم نیستند مدیران جوان وفرزانه وفهیمی که به جای کلیداری تحول وتغییر سر در جیب عزلت وانزوای تحمیلی، ناظر رخوت وسستی حاکم بر این نهاد عزیز وعظیم فرهنگی می باشند. امید آنکه وزیر حکیم این معضل را دردشناسانه چاره کند وبا جوان گرائی روحی تازه به راین پیکره دمیده و زمینه چابکی و شادابی این دستگاه بزرگ فراهم سازد. محمد ابراهیم محمدی
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نسیم نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]