محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828942808
کامنت فواد / از کندی تا ترامپ؛ شورشی های آمریکا را چگونه بفهمیم؟! - دولت بهار
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: احمدی نژاد و ترامپ با هم مشکلی نخواهند داشت اصلا به نوع سیستم ارتباطی پیدا نمی کند. قبلا فکر می کردیم این بدلیل تفاوت سیستم است. چون یکجا دموکراسی و جای دیگر نظام دیکتاتوری یا فاشیستی است این تفاوت هست. فکر می شد تفاوت وضعیت طبقه حاکم با مردم در این نوع کشورها بدلیل تفاوت در سیستم است. الان هم از استادهای لای کتابی علم سیاست بپرسید همین را می گویند. این طرز فکر یک وقتی بجای خودش خوب بود هنوز هم برای مطالعه خوبست اما برای تشریح شرایط کنونی بدرد نمیخورد. آنچه که قبلا باور داشتیم الان دیگر مطرح نیست. چیزی که الان هست اینست که فرق نمی کند نظامی سیستمی چگونه باشد دموکراتیک اتوکراتیک توتالیترین ، قدیم یا جدید ، هر نظامی که میخواهد باشد همینکه نظام شکل گرفت یک لایه ای یک قشری به اطراف آن بدور سطح آن کشیده می شود که اینها اعضای هیات حاکمه جامعه را تشکیل می دهند ، گروهی که وضعشان با بقیه مردم فرق می کند. سیستم پس از مدتی سریع تحول پیدا می کند دو بخش می شود دولت و مردم. دولت در معنای عام آن منظورم است. بعد بتدریج شرایط وامتیازات و منافع اینها از یکدیگر جدا می شود. یک عده میشوند بهره مندان از ارزشها و مرفهین ، یک عده هم مردم عادی بی بهره از ارزشها یا محرومین. ارزش ها چی هستند: پست ، مقام ، موقعیت ، شخصیت ، اشتهار ، تریبون. آن لایه و قشر تنیده در اطراف نظام تبدیل می شوند به «صاحبان پشت پرده قدرت». یک قدرتی در ظاهر داریم یک قدرت اصلی هم هست که در پشت پرده قرار دارد و مشیت امور در دست اوست. نه اینکه فکر شود اینها یکی دو تا مقام یا یک باندند. هرکی که در صحنه بازی قدرت جلو صحنه است همه اشخاص دو حزب ، موافق ها و مخالف ها ، شعبات حکومت ، نهادها و ارکان ها ، مدیریت های مهم ، تئوریسین ها و سخنگویان یا نقد کنندگان و مخالف گویان ، رسانه ها ، موافق یا مخالف از آن بالا گرفته تا آن خانم گوینده خبرـ همه و همه قشر حاکم بهره مند را تشکیل می دهند. مردم عادی از اینها جدا هستند. سیاست سیاست شواف است ، نمایش است. حرف های دل مردم خوش کن. این دولت دولت شماست. شمائید که اینکار را کردید. ما به پشتوانه شما توانسته ایم. خود شمائید که نگهداشته اید. یا در جریان اخیر انتخابات امریکا دعوا سر این بود که ترامپ هی من من میکرد و می گفت من تغییر میدهم ، خانم کلینتون ، این زن شریف و نجیب و مردمی میگفت ما. در امریکا من نداریم ما. ما از مردم جدا نیستیم ما هر کاری که بکنیم به کمک مردم می کنیم. بعد دخترش چلسا که اگه مادرش نبود نه شوهر پیدا می کرد نه کار الان جزو میلیونرهای امریکا ئیست و ثروت شخصی اش بالای 50 میلیون دلار است. هی خود را «ما» عنوان می کنند در حالیکه «اونا» با «ما» خیلی از هم فرق می کنند. چی هیات حاکمه را بهم پیوند می دهد؟ چی کمک میدهد اینها منافع انحصاریشان را برای خودشان محفوظ بدارند و از گزند عوام در امان بدارند؟ دست ماسونری در کار است. انجمن مخفی سری ای عهده دار اینکار است . نه. یک سلسله تارهای نارمرئی غیر محسوس پیچیده از امتیازات و منافع است که به قول صادق هدایت همچون اتری و اثیری از رایحه خوش و دلپذیر آنها را بخود معتاد کرده است. در ایران خودمان طرف مقامی روحانی است. روحانی عالی مقام. معروف و شناخته شده به زهد و تقوا و پرهیز از دنیا ، به پاکی و بی آلایشی . یک لا قبا و ساده. بی نیاز از همه چیز. اما دست روی هر کدام که می گذارید پسرش وزیر است ، دامادش سفیر است ، خواهر زاده اش معاون حقوقی و پارلمانی است. دائی یا دائی زاده رئیس مجمع فولاد ، مس یا پتروشیمی. نوه مادام العمر رئیس کمیسیون بودجه یا کمیسیون سیاست خارجی. شرکت ها و کارخانجات و واردات و صادرات و گذرگاه های مهم اقتصادی و مالی و پولی هم همه در دست اینهاست. بعضیهایشان محبت هم دارند و وقتی رئیس یک جائی هستند ، فرضا صدا و سیما ، از دست و دلبازی و ریخت و پاش برای کارکنان ابائی ندارند. در خارج هم چه دمکرات باشند و چه جمهوریخواه ، چه کارگر باشد چه محافظه کار ، چه چپ سوسیالیست باشد یا راست مذهبی فرق نمی کند دست همه شان توی دست هم است. با هم می جنگند اما منافع و امتیازات همیشه میان خود اینها میچرخد. قبل از انقلاب ما در ایران داشتیم که می گفتیم حکومت هزار فامیل ، یک مدتی که از انقلاب گذشت دوباره همان وضع برقرار شده است. یعنی پست و مقام و اعتماد و اطمینان ها همه متعلق به یک تعداد افراد و جماعت پاک همگی از ارزشهای انقلاب و خدمتگذاران نظام که بی تغییر همیشه سکان دار امورند. حقوق های کمی هم دریافت می کنند. اولین نهضت علیه این وضعیت سیستمی در جهان در ایران خودمان اتفاق افتاد. احمدی نژاد بدون اینکه سر وصدائی به راه اندازد بصورت low profile شروع کرد تغییری را در این زمینه صورت بدهد. آرام و یواش اما با قدرت و هوشمندی و با تاثیر گذاری زیاد موفق شد وضع نوینی را برقرار سازد. حلقه های دایره بسته مدیریتی را شکست. مدیریت را آوردبه خود مردم داد. کانالهای سوء استفاده و انتفاع های غیر مجاز و زیاده خواهی ها را بست. در نحوه تقسیم ارزشها تغییر ایجاد کرد بطوریکه بیشتر از افراد و گروه های خاص افراد عادی بتوانند از ارزشها بهره مند شوند. رفت دنبال مساوات و برابری و ایجاد عدالت . امروز که ترامپ در امریکا دارد همان کار را می کند می بینیم با چه هجمه ای و چه موج مخالفت سونامی مانندی روبروست. از آسمان و زمین دارد دشمنی و مخالفت بر سرش میریزد. اتهامی از اتهامات از هر نوع نیست که نثارش نشود. در ایران ابتدا در مورد احمدی نژاد اعتقاد و باور درستی نبود و حمایت می شد اما بلافاصله که مشخص شد چه می کند ، چه جابجائی و تغییر بزرگی در برنامه دارد ، و این به چه تحول بزرگ ماهوی در سیستم منجر می شود ، دوزاری ها جا افتاد. بلافاصله احمدی نژاد از یک خدمتگذار که انقلاب را به مسیر اصلی آن بازگردانده بود به بزرگترین خطر از صدر عالم تاکنون مبدل شد ، انحراف شد ، و آن احساسی که نباید می شد شد که باید بلند شد و جلو او ایستاد. دوره ایجاد تحول سیستمی از نوع احمدی نژادـ ترامپ در ایران پنج سال و نیم بیشتر بطول نیانجامید. اسرائیل و بواسطه اسرائیل امریکا برای کنار گذاری احمدی نژاد فشار وارد می آوردند اما دلیل اصلی روی گردانی از احمدی نژاد نه فشارهای خارجی بلکه درک همین معنا بود که احمدی نژاد دارد قدرت و امتیازات را از یک عده خاص می گیرد و میخواهد آنها را به مردم بسپارد. حالا ترامپ ادعا کرده است که میخواهد همین کار را بکند و باید ببینیم چه اندازه می تواند دوام بیاورد. کاری که در ایران شد در طول تاریخ جهان نظیر نداشت. کاری که ترامپ در امریکا می کند هم همین وضع را دارد. تا حالا در امریکا کسی علیه وضعیت مستقر establishment برنخاسته است. نامزدهای احزاب معمولا بر سر مواضع حزب خود می جنگیده اند. یکی یک وقت خواست چیز متفاوتی بگوید و تغییراتی در سیستم ایجاد کند ، کندی ، در سال 60 آمد این داستان اختلاف امریکا و روسیه را کنار بگذارد ، بر تفوق و سلطه یهودیها بر جامعه امریکا و بر فدرال رزرو و وال استریت پایان بدهد ، یک مقدار حرف های مردمی و بازگرداندن حقوق مردم به مردم زد ، زود خودشان کشتنش. بعد هم یک سری تبلیغات منفی علیه او راه انداختند ، آدمی که کاتولیک و مذهبی و خانواده دوست بود و زنش را می پرستید متهم کردند که با یک ستاره در ارتباط بوده است و خود ستاره هم همزمان بقتل رسید. حتی بعد از مرگ هم دست از خراب کردن بر نمی دارند. همسر کندی محض خاطر ایمنی خودش و فرزندانش را ورداشت رفت یونان. یک امریکائی ، زن یک رئیس جمهور بره یونان زندگی کنه. علیرغم اینها باز هر چند تائی را که توانستند از کندیها کشتند. ترامپ نوع دیگری پا در اینکار نهاده است. از ابتدا با همین پرچم و با همین عَلَم وارد کارزار شده است. چیزی را مخفی نمی کند. در نطق ریاست جمهوریش درحالیکه با مردم صحبت میکرد برگشت به واشنگتن و کاخ سفید و کپیتول هیل یک اشاره ای کرد و گفت من اینها را تعطیل می کنم ، من حکومت را از اینها می گیرم به خود مردم بر می گردانم. امتیازاتی که اینها دارند با امتیازات مردم متفاوت است. اینها از همه چیز بهره مندند فکر می کنند وضع مردم هم همانست. اینها درد مردم را درک نمی کنند. امیتازات باید از گروه و جماعات خاص گرفته شود و به مردم داده شود. یک نامزد به خلاف همه وقت امده به عوض مرام حزب خود ، دستور حزب خود ، اساس کار برنامه انتخاباتی اش را مبارزه و مقابله با اصل سیستم مستقر در نظام و کشور قرار داده است. مقابله با نظام مستقر ، با قشر شکل گرفته در سطح جامعه ، هیات حاکمه بهره مند از همه مواهب ، چه جمهوریخواه و چه دموکرات. حتی مخالفت با رسانه های دروغ ساز مفت خور صد بدتر از سیاستمداران. شعارش دفاع از مواضع جمهوریخواهان نیست. جمهوریخواهان هم مثل دموکرات ها هر دو کسانی هستند که گرفتن منافع و امتیازات ویژه آنها و پائین کشیدن آنها از موقعیت ممتاز و یژه ای که برای خود ساخته اند در راس برنامه های ترامپ است. در مورد احمدی نژاد در ایران دیر متوجه شدند اما زود جمع و جورش کردند. در مورد ترامپ با توجه به آشنائی که نسبت به احمدی نژاد بود ـ اینهم برای خودش انقلابی بود ـ از همان اول روی سابقه قضییه زود موضوع را گرفتند. چیزی که در نیمه سال 89 در ایران علیه احمدی نژاد شکل گرفت ، آن اتحاد و همبستگی سراسری و یکپارچه در ضدیت با او ، در امریکا از همان ابتدای کار از همان شروع کار مبارزه انتخاباتی آغاز شد و چپ و راست و کارگزار علیه ترامپ شدند. در امریکا حتی پای تهدید قوه قضائیه ، یا FBI یا CIA ، یا اتهام زنی مبنی بر اینکه او نفوذی پوتین هست هم بمیان کشیده شد و نبودند از این خانمهای خوشگل و خوش سیما و قنداصلی صحبت کن های شبکه های تلویزیونی که با تمام جاذبه و قدرت نفوذی خود علیه ترامپ به سم پاشی و سیاه نمائی اقدام نکنند. کاری که کماکان ادامه دارد. الان هم به پشتوانه همان صاحبان قدرت برنامه ای در کار هست که تا توان دارند جلوی راه ترامپ سنگ اندازی کنند واو را از انجام برنامه ها و مقاصدش بازدارند. از همین اول کار شده است مثل وضع احمدی نژاد پس از ماجرای یازده روز خانه نشینی که متوجه شده بود قرار است دست و پایش را ببندند و توی ویترین ریاست جمهوری پشت پرده بگذارند و اختیار انجام کارها را ازش سلب نمایند. اما ترامپ از موقعیت بهتری برای توفیق برخوردار است. اگر این توفیق به نتیجه برسد همچنانکه همیشه در مورد امریکا اینگونه بوده است و امریکا در جهان و در جامعه جهانی نقش پیش آهنگ و پیشتاز را داشته است حرکت او و برنامه او به حرکت و برنامه جهانی مبدل خواهد شد و یکی بعد از دیگری مجبور به تبعیت از راه و روش امریکا خواهند شد. نمی شود که در امریکا چنین تحولی روی دهد و بلافاصله بعد به اروپا و ژاپن و کانادا و بقیه دوستان امریکا در درجه اول و بعد به بقیه نقاط جهان سرایت نکند. این دورنمای کار آتی جهان است . الان کسی به خیال نزدیکی و تعامل با امریکا برای ترامپ ناز کند یا دستمال بگیرد ، سلام و تعظیم کند یا نه برعکس فحش بدهد و قلدر مابی بکند اینها هیچکدام مطرح نیست. نمی تواند با ترامپ رابطه برقرار کند. ترامپ را نمی فهمد و ترامپ هم متوجه نخواهد شد که او چی می گوید. ترامپ تنها کسی را میفهمد که همچون خود او برنامه ای مثل او برای کشورش داشته باشد. بخواهد چنان تغییراتی را بنفع جامعه اعمال کند. پیرو نظرات و اندیشه های او باشد. این روندی است که اوبعنوان سردمدار جهان انتظار دارد با تغییر در امریکا در دیگر کشورها آغاز شود. ترامپ بخوبی می داند که بسیاری ازاین ایده ها و اندیشه ها را از احمدی نژاد گرفته است. ترامپ و احمدی ژاد در این طرز تفکر با یکدیگر همعقیده اند. صحبت اخیر آقای ترامپ در مورد اینکه «اگر ایران همراه و همدل بود وضع فرق می کرد» را باید از همین زاویه دید و معنا کرد. . به ترامپ خیلی چیزها نسبت داده می شود. به کِنِدی هم که میخواست تغییراتی در امریکا صورت دهد خیلی نسبت ها دادند. خیلی ها فکر می کنند یا تبلیغ می کنند که ترامپ فکر ، ایده ، و استراتژی خاصی ندارد. ایدئولوژی ندارد. استراتژی و ایدئولوژی ترامپ بازگرداندن واقعی حقوق مردم به خود مردم ، دموکراسی را تبدیل به دموکراسی واقعی کردن ، شکستن حلقه های بسته مدیریت ، از بین بردن امتیازات و منافع گروه های خاص ، کوتاه کردن دست گروه های ذینفوذ و زیاده خواه و سپردن و دادن کار و ارزش و امتیازات و مدیریت به دست خود مردم است. ترامپ با کسانی که چنین مرام و ایده ای را در دیگر کشورها دنبال کنند مشکلی ندارد و در هر زمینه ای کنار می آید.
جمعه ، ۲۹اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها