محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828255376
بیست و یک روز بعد،فیلمی دلپذیر از حوزه هنری رونمایی می شود - آرتنا
واضح آرشیو وب فارسی:آرتنا: آرتنا: فیلم «بیست و یک روز بعد» خبر از بهار سبز و پر طراوت حوزه هنری می دهد. فیلمی که بر خلاف سیاست های غم زده سابق حوزه هنری ساخته شده است. بیست و یک روز فیلمی انتقادی، شایسته و دلپذیری است که در برج میلاد خیلی دیر رونمایی می شود.به گزارش سرویس سینما و تئاتر «آرتنا»،حوزه هنری با همه انتقاداتی که به مدیران پیشین اش وارد است اما گذشته نوستالوژیکی دارد. نهادی که مهمترین فیلم های دهه شصت و هفتاد را تولید کرده است و مهمترین پاتوق فرهنگی فعال و جریان ساز سینما و فرهنگ در گذشته بود. به نقل ازمشرق،اغلب رویدادهای فرهنگی سه دهه گذشته که عاملیتش را حوزه هنری عهده دار بود از دل پاتوق های فرهنگی حوزه هنری شکل گرفتند. بسیاری از هنرمندان نواندیش و استعدادهای ناب سینمایی برخواسته از دل مناسبات پاتوقی حوزه هنری هستند. همین فضای پاتوق گونه سبب شد که حوزه هنری، تحت تاثیر فضایی که خودش ساخته بود استعدادهای جوان و قلندران فراوانی را وارد عرصه های فرهنگی، خصوصا سینما کند. متاسفانه در دوره زمانی خاصی مناسبات پاتوقی حوزه ازمیان رفت و ماهیت حوزه از یک فضای کانونی بدل به یک فضای اداری شد. در آن دوران مد نظر، نمایش هر فیلم خارجی مهم، هر جلسه تحلیلی و تخصصی فرهنگی و هنری و نمایش هر اثر قابل اعتنا برای نخستین بار در حوزه اتفاق می افتاد. در سالهای پیشین نیز اتکای حوزه هنری به استعدادهایی بود که پیوستگی و وابستگی غیر نهادی باحوزه داشتند. پس از چند سال افول حوزه هنری،رخی مدیرانش برای پرکردن رزومه، با یکی دو تهیه کننده ارگانی خاص همسو شدند و با تولید فیلم های غم زده، نشاطی که در خروجی آثار حوزه هنری بود، رنگ باخت. حوزه هنری در چند وقت اخیر ، رویکردهای خود را در تولید فیلم سینمایی تغییر داده است و با تغییر هویت تهیه کنندگان، باشگاه فیلم سوره و پویش های سینمایی اش با تولید فیلم بیست و یک روز بعد شبیه همان دوران سابق شده است. فیلم «بیست و یک روز بعد» خبر از بهار سبز و پر طراوت حوزه هنری می دهد. فیلمی که بر خلاف سیاست های غم زده سابق حوزه هنری ساخته شده است. بیست و یک روز فیلمی انتقادی، شایسته و دلپذیری است که در برج میلاد خیلی دیر رونمایی می شود. با دیدن فیلم بیست و یک روز بعد درخواهیم یافت نگاه حوزه هنری به سازوکار و تهیه کنندگی تغییر کرده و دوران آزمون و خطا به پایان رسیده است و محمدرضا شفاء با همه انتقاداتی برای تخریبش در رسانه ها مطرح می کنند، حداقل کاری که می تواند انجام دهد این است که با فیلم بیست و یک روز بعد و سایر تولیداتش حوزه هنری را رستگار کند. بیست و یک روز بعد یک قهرمان نوجوان را در محورش دارد. قهرمانی که با طراحی درست نویسنده و کارگردان، مخاطب با هر مختصات سنی با این قهرمان ارتباط عمیقی پیدا می کند. بیست و یک روز بعد فیلمی است که حوزه هنری به جای سال 1395 ، در اوایل دهه هفتاد باید آنرا می ساخت. در آن دوران فیلم هایی مثل بچه های آسمان بادکنک سفید، بسیاری از فیلمهای مرحوم کیارستمی به صورت ناهنجاری در سینمای ایران سینمای کودک و نوجوان جعلی آن دوران را تحت سیطره داشت که به هیچ عنوان سینمای کودک نبود. اغلب آن آثار فیلم های روشنفکرمابانه ای بودند که به شکل بیهوده ای قهرمانش کودک یا نوجوان بود. **** بیست و یک روز بعد محمدرضا خردمندان اثر متفاوتی است با سایر آثار نوجوانانه ای که در سه دهه اخیر در سینمای ایران ساخته شده است، اثری که مخاطب نوجوانش را با ضریب هوشی متوسط پنجاه درصد فرض نکرده است. بسیاری از آثار نوجوانانه سینمای ایران همچنان ضریب هوشی مخاطب را کمتر از 50 فرض می کنند. اغلب فیلم های روشنفکرانه سینمای کودک، خردسوزی می کنند و مشخص نیست چرا ضریب هوشی قهرمانانشان از متوسط 50 کمتر است. مخاطب امروز سینما فیلم هایی با محوریت قهرمان کودک به سیاق دهه شصت و هفتاد را دوست نخواهد داشت. چرا که پرسوناژهای محوری آن فیلم ها فاقد هوش کافی هستند و تنها مزیتشان برون ریزی حسی و واکنش های احساسی است، با همان برچسب کهنه احساسات انسانی و سینمای انسانی. برای جامعه کودک و نوجوان امروز به علت هجوم داده ها از طریق فضای وب و مجازی نمی توان با همان شیوه های مرسوم منسوخ دهه هفتاد فیلم سینمایی ساخت. «مرتضی» قهرمان فیلم، قهرمانی امروزی است با رویاهایی که شبیه نوجوانان امروز است، در جایی نزدیک به حاشیه شهر زندگی می کند با کلی استعداد و توانایی . اما استعدادهای و توانایی هایش را فقر عصیانگری معدوم می کند. مرتضی اراده خواستن منحصر به فردی دارد اما شرایط اجتماعی – اقتصادی ویران کننده، اراده مرتضی را به نابودی می کشد و در یک دوئل نافرجام مرتضی به نبردی دهشتناکی با یک دیو بزرگ می رود تا بتواند، اراده اش را به چالش بکشد. فیلمی تلفیقی از واقعیت و خیال است، اما آنچنان زیبا ساخته شده که تنیدگی خیال و واقعیت قابل تمییز نیست؛ آنچنان که در سکانس پایانی که مرتضی روبروی قطار می ایستد آرزو می کنیم که کاش قطار پر شتاب در در مقابل سپر دستان ناتوان شود و قطار از حرکت بایستد. فیلم پایان باز توام با پوچی و سهل انگاری توام نیست و هیجانی قاطعانه را به مخاطب القا می کند. بیست و یک روز بعد از معدود فیلم هایی است که بیست و یک بار دیگر می توان تماشایش کرد و مثل دفعه نخست ، از فیلم لذت برد. بر خلاف تولیدات سینمای اندوهگین ایران که با توسعه نمایشی پلشتی همراه، بیست و یک روز بعد پلشتی را انتقادی واکاوی می کند اما فیلم پلشتی نیست. **** فیلم بیست و یک روز یکی از بهترین های جشنواره فجر است که در روزهای پایانی برج میلاد اکران می شود و قطعا از دید اصحاب رسانه مغفول می ماند. در واقع کاری که با محمدرضا خردمندان در نحوه نمایش فیلمش در برج میلاد می کنند، شبیه همان ناسازگاری روزگار است با اراده و عزم مرتضی، قهرمان فیلم بیست و یک روز بعد. نکته جالب در مورد فیلم بیست و یک روز بعد به عملکرد حوزه هنری باز می گردد. حوزه هنری رسالت دارد در حوزه های مغفول فیلم بسازد و مشخص است که اراده مدیریتی برای ساخت این فیلم وجود نداشته است و ساخت این فیلم به بی پروایی محمدرضا شفاء باز می گردد. شفاء گود سینما را به خوبی می شناسد، با اینکه برخی رسانه ها در طول این مدت به بهانه کلیپ ما ایستاده ایم قصد تخریب این چهره جوان حوزه تهیه کنندگی را داشتند اما مصرانه راهش را رفت و ثمره تلاش شفاء منجر به ساخت فیلمی در شان حوزه هنری شد. نکته مهم این است که ساخت فیلم درباره دغدغه های نوجوانانه بشدت لازم و واجب به نظر می رسد. قهرمان داستان فیلم بیست یک روز بعد ،دوران سنی خاصی را در حد فاصل مرزبندی مرسوم جوانانه را طی می کند و این دایره سنی در سینمای ایران، فیلم و یا سریال برایش تولید نمی شود. محدوده سنی که بشدت عطش فراوانی برای دیدن و همزات پنداری کردن دارد. خاطرمان باشد نسل سوم انقلاب با فیلمهای از کرخه تا راین و آژانس شیشه ای و فیلم های اجتماعی خاص ارزشمند سینمای انقلاب، به دلیل تلخی و عدم فهم کنش های نمی توانست همذات پنداری کند. نسل سومی ها زمانیکه دوران نوجوانی را پشت سر می گذاشتند و عطش بلعیدن قهرمان را داشتند عمدتا دلبسته شمایل آرنولد شوایتزنگر و رفتار عضلانی وار سیلوستر استالونه، چاک نوریس ، دولف لانگر، وسلی اسنایپس، ژان کلود وندام، می شدند و خلأ سینمای نوجوانانه که بشدت خالیش خالی بود زمینه اجتماعی فراوانی را به همراه داشت. سینمای نوجوانانه کنونی همچنان در سینمای ایران خایش خالییست با این حال فیلم هایی از جنس« 21 روز بعد» از حیث محتوا دارای کارکردی چند بعدی هستند . فیلم هایی از این دست با همه سادگی تخیل مخاطب نوجوانان را تحریک می کند. نکته جالب فیلم این است که این اثر منحصر به فرد خیال و واقعیت رادر هم می آمیزد و از سوی دیگر معضل اجتماعی کلانی را در حوزه بهداشت و خدمات رسانی ،در مقابل مخاطب نوجوان یا بزرگسالش قرار می دهد.
جمعه ، ۲۹اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرتنا]
[مشاهده در: www.artna.org]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]
-
گوناگون
پربازدیدترینها