محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829438701
همه‌ی آنچه باید از دل صندوق آرا بیرون بیاید
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/دکتر یوسف احمدی قاسم‌آبادیانتخابات جلوه‌هایی از دموکراسی خواهی؛ و برگزاری آن تمرین دموکراسی است. تاریخ شکل‌گیری آن‌هم قدیم است و هم جدید. خود خواهان و مستبدین از دشمنان جدی پنهان و آشکار آن هستند. بی‌تردید بعضی از کشورها بیش از چند قرن است که از آن بهره می‌جویند. تقریباهمه کشورها، در عصر حاضر با عبور از روش سلطنتی و پادشاهی و رو آوردن به انتخابات و گرفتن نظرات مردم، مشغول هدایت و اداره جامعه‌اند. بهره‌گیری از این دستاورد بشری یکسان نیست. دخل و تصرف‌های ناروا می‌تواند از درجه خلوصش بکاهد.کشور ما نیز در همین راستا در حال حرکت است. استنباط غلط ما آن است که در انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶ (دوازدهمین دوره ریاست جمهوری و پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا) فتنه‌هایی از داخل و خارج درراه است، انتقام پشت انتقام. از پس‌وپیش این فضای مه‌آلود، بوی خوشی به مشام نمی‌رسد. حلقه مفقوده این شرایط عبور و فراموشی منافع ملت، و پشت کردن به ارزش‌های دینی و فرهنگی است! اما می‌توان با هوشیاری آن‌ها خنثی و به‌سلامتی عبور کرد. همت و گام‌های بلند در سایه تدبیر چاره‌ساز است.علل عقب‌ماندگییکی از علل مهم عقب‌ماندگی جهان سوم و درحال‌توسعه، وجود اختلافات فرسایشی و انتقام‌های کور است. این نوع رفتار و موضع‌گیری‌های ناصواب، ریشه نظام را خشک و منافع ملت را از بین خواهد برد.متاسفانه کاری نمی‌توان کرد؛ الا از توان و ظرفیت دموکراسی به‌طور واقعی، جد و آگاهانه بهره‌گیری. انتخاب درست براساس مشی حزبی، که نشان و تضمین‌کننده رقابت سالم و شایسته‌سالاری را در خود داشته باشد؛ می‌تواند تا حدودی مشکلات را حل کند.اصلح کیست؟با توجه به شرایط موجود و کاندیداهای مطرح، به نظر می‌رسد؛ فردی تواناتر از آقای روحانی به انتخابات ریاست جمهوری ورود نکرده است. یا حداقل من از او بی‌خبرم. او در حال حاضر بین افراد مطرح، خیرالموجودین و بی‌بدیل است. برآیند ویژگی‌ها و شرایط حاکم این پیام را می‌دهد که؛ انتخاب مجدد ایشان برای کشور مفیدتر به نظر می‌رسد. شاید!گرچه به او انتقادات جدی، در زمینه‌های اقتصاد، بهره‌گیری از نیروهای ضعیف، ضعف جدی و چشمگیر در کابینه (غیر از موارد مورد)، مدیران ضعیف، حرکات زیگزاکی کم مفید، اسیر روزمرگی بودن، بعضاً رفتارهای پوپولیستی و …؛ همه و همه باعث شده است؛ که او نتوانست، در مدت چهار سال رضایتمندی بالایی را کسب کند. انتظار می‌رفت دولت روحانی در جهت توسعه پایدار، برقراری عدالت، مبارزه با انواع فساد، برقراری شایسته‌سالاری حرکت کند. اما این اهداف مهم در دولت او اولویت نداشت؛ و به‌درستی دنبال نشد. و بجای آن‌ها امورات کم اعتبار و فرعی جایگزین شد. دولت او، دولتی کارآمد در کلاس ایران نبود؛ گرچه بر دولت قبلی در بسیاری جهات رجحان دارد؛ و قیاس مع‌الفارق است.مگر امیرکبیر چند سال حکومت کرد؟ که این‌همه منشاء خدمات شد؟ سی‌ونه (سه سال و سه ماه) صدارت بی‌نظیرش، او را جاودانه ساخت. او در شرایط بسیار نابسامان و نامساعد، با ساختار قرون‌وسطایی سکان اداره کشور را به دست گرفت. در عصر او آموختن علم، ادب و هنر کاملاً انحصاری و در بسیاری از موارد مساوی با کفر بود. او در چنین شرایطی به اصلاحات اداری، آموزشی، سروسامان دادن ارتش، توسعه وزارت خارجه، ایجاد صنعت جدید، توسعه کشاورزی، تقویت و حمایت از اقتصاد ملی، مبارزه با رشوه و القاب پرزرق و برق، مبارزه با ویژه خواری و … کرد. بی‌تردید تعداد امیرکبیرهای امروزه بیش از گذشته؛ نیز شرایط کار و تحول به‌مراتب مساعدتر است. اما سازوکار و اراده‌ای برای یافتن و بکار گیری آن‌ها نیست.”نقصی جدی و جای تاسف”. دولت‌ها باید پاسخگو باشند. چه پاسخی دارند؟! جز توجیه و فرافکنی!گرچه بسیاری از موارد مذکور ریشه در ساختارهای ناکارآمد جامعه و نظام دارد. متاسفانه نزدیک به گذشت چهار دهه از عمر انقلاب و نظام اسلامی، مدیران ارشد نظام، خصوصاً روسای جمهور، برای ساختارهای غلط، تحقق شایسته‌سالاری، بهره‌گیری و گردش نخبگان، عبور از فرهنگ و رویه قوم‌وخویش‌بازی، و ایده “این نیز بگذرد”؛ راه مناسبی را پیدا نکرده‌اند. چرا؟“ترس، ضعف مدیریت، سیاست حذف، اسیر روزمرگی بودن، تقدیرگرایی ناصواب و…” چه فایلی از نیروی انسانی توانمند و کار بلد را در اختیارداریم؟ اصلاً به دنبال این موارد هستیم؟ و می‌توانیم از دایره بسته خودخواهی بیرون آئیم؟ حاکمان فکر نکنند؛ که کشور ملک شخصی آن‌هاست! شاهان و مستبدین این‌گونه می‌اندیشیدند! پایان‌بخش این وضعیت تحقق دموکراسی واقعی است.این روند باعث گسست و نارضایتی شدید شده است. ادامه روند؛ سرانجام نظام را با چالش‌های جدی مواجه می‌کند. برای عبور از مشکلات و معضلات دیرینه باید از تجارب تاریخ، فرهنگ غنی اسلامی، ایرانی و نیز از دموکراسی به‌طور واقعی نه سلیقه‌ای بهره‌گیری.به‌طوری‌که خودخواهی‌ها، سیاست و فرهنگ حذف نیروهای کارآمد، محکوم و حذف شود و سرآمدان وارد عرصه شوند.استفاده سلیقه‌ای و نیم‌بند از آن‌ها ما را به‌جایی نخواهد رساند. امروزه بخشی از دنیا توسعه‌یافته توانسته‌اند؛ با شیوه‌های درست، به رفاه، رضایتمندی و توسعه پایدار برسند.مطالعه جدی آن‌ها می‌تواند؛ برای جهان کم توسعه و جهان سوم الگو قرار گیرند. گذشت نزدیک به چهار دهه از عمر جمهوری اسلامی، کم نیست. اکنون در کجای جهان قرار داریم؟ رتبه ما در شاخص‌های گوناگون، بین ۱۹۶ کشور چند است؟ یقیناً ادامه این روش به اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال نمی‌رسد. و ابتر خواهد ماند. نیز از ارزش‌های توحیدی و اسلامی چیزی باقی نخواهد ماند.نامه‌نگاری‌ها کم‌فایده، سخنرانی‌های تکراری، دادوهوار کشیدن، لشکرکشی کردن به دنبال خود، پیام نوروزی دادن به آحاد ملت از طریق پیامک و… همگی انحراف از اهداف وغیر سازنده است؛ و هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. بلکه هزینه‌بر و مورد اعتراض خواهد بود. این روش‌ها فرسوده و زنگ‌زده است. در مقابل اجرای دقیق چشم‌اندازهای کاربردی نه توهمی، توسط نیروی انسانی خلاق و نخبه به همراه سایر موارد ضروری راهگشاست. مردم شعار و حرف نمی‌خواهند. اقتصاد پویا، عدالت، امنیت و…می‌خواهند. چه باید کرد؟این سوال سخت و مهم نیازمند پاسخ ویژه است. بضاعت اندکم گوید: دنیای مدرن و توسعه‌یافته، از سنت‌های ناکارآمد و رفتارهای پوپولیستی عبور کرده است؛ برای این منظور نیروی انسانی کیفی به کمک علم و فرهنگ توانسته‌اند؛ روش‌ها و ساختارهای غلط را به تاریخ بسپارند. و بنای نو دراندازند. رعایت قواعد بازی توسعه، عدالت و مبارزه با انواع فساد می‌تواند؛ منجر به کره جنوبی، ژاپن، آلمان و … شود. “نه نگاه تک‌بعدی و رشد کاریکاتوری”. برقراری قواعد درست و ضوابط عادلانه ده‌ها ارزش چون مشارکت، امنیت، اعتماد، رضایتمندی و …را در پی خواهد داشت. موارد مذکور باید باهم دیده شوند. انسان‌های عالم و دانشمند می‌توانند؛ بن‌بست‌ها را بشکنند. اما اکنون ما نیروهای توانمند و فرهیخته را بعضاً با هزاران انگ و تهمت حذف می‌کنیم. و بجایش از قوم، ایل، تبار و باند بهره می‌جوییم. یقیناً این حذف‌شدگان و مغضوبین بیکار و آرام نمی‌نشینند. و نباید آرام بنشینند! چون احساس مسئولیت می‌کنند. کشور ملک شخصی یک یا چند فرد نیست. بلکه متعلق به همه است.شعارهای فریبنده، نداشتن چشم‌انداز کاربردی و یا بی‌توجهی به آن، عدم انعطاف لازم و ده‌ها نقص دیگر باعث گسست و بی‌تفاوتی بسیاری شده است. گردش قدرت به دست یک عده و خانواده محدود پایان خوشی ندارد. این روند، نشان از منش موروثی و ضد دموکراسی است. و قرار گرفتن در سراشیبی مرگ است.این خودخواهی درشان ملت و اسلام نیست. اگر شرکت نکردن در انتخابات گناه و تابو باشد؛ که می‌پذیریم. آیا خودخواهی‌ها، بی‌توجهی به حقوق دیگران، منافع ملت و ده‌ها موارد دیگر گناه و تابو نیست؟ از منظر حضرت علی(ع): بزرگ‌ترین حق‌ها که خداوند واجب گردانید؛ حق والی بر مردم و حق مردم بر والی است. “حقوق متقابل” فراموشی آن جای اعتراض شدید است. با توجه به این سخن عالی تکلیف همه روشن است. حضور یابیم و مطالبه کنیم. بمانیم، بخواهیم و بگوییم که در عصر جهانی‌شدن و ارتباطات پنهان‌کاری، تک‌صدایی، قوم، خویش و باند سالاری، یکه سالاری، سکوت، خودخواهی و سایر صفات پلید بی‌اعتبار است. حاکمیت شایستگان، چرخش قدرت، همه سالاری از اعتبار و ارزش برخوردار و بخشی از چاره کار و باعث بیمه عمر نظام‌هاست.جان کلاممتاسفانه فعلاً برای خودخواهی‌های مذکور پایانی نیست؛ مگر اینکه بتوانیم با ابزارهای یادشده و مرسوم دنیای پیشرفته بهره‌گیری. گرچه خیلی هم دیر شده است. چشم‌انداز و دورنمایی برای عبرت و عبور از آن‌هم متصور نیست. باهم این اوصاف، سکوت و انفعال در امور جامعه جایز نیست. گر چه بعضی از دوستان بر این باورند؛ که امیدی به اصلاح، گوش شنوا و مغز پویا در کار نیست. و توصیه می‌کنند؛ که بگذارید؛ نظام مسیر غلطش را ادامه، و در سراشیبی مرگ قرار گیرد؛ تا زود به پایان عمرش برسد.اما، ما براین عقیده نیستم. و چنین نمی‌اندیشیم. و آن‌ها عقلانی نمی‌دانیم. چون تضمینی نیست؛ که پس از ضعف نظام؛ به چه سرنوشتی گرفتار خواهیم شد؟ “نگرش و داوری تاریخی چیز دیگری می‌گوید” ما به دلایل گوناگون هنوز بر این باوریم، که با انتقادهای سازنده، اصلاح گری، حضور فعال در امور گوناگون، انتخاب آگاهانه، به‌دوراز غرض‌ورزی و انتقام‌جویی‌های کور، می‌توان به آینده بهتری دست‌یافت. در این گذار نباید از اصول، اصلاح، اعتدال، علم و عقلانیت فاصله گیریم.ما چیزی کم نداریم؛ که جزء بیست کشور برتر جهان نباشیم. لذا با شرکت در انتخابات و انتخاب اصلح به وظیفه شرعی، ملی و …عمل کنیم. از دل صندوق آراء باید مقدمات اقتصاد مقاومتی، آزادی و رفاه بیشتر، اجرا و تضمین حقوق شهروندی، توسعه پایدار، فرهنگ، عدالت، صلح، رهایی، تحقق اجرای کامل قانون و دموکراسی بیرون آید. و خلاصه خروجی صندوق آراء بتواند به دردهای دیرینه مردم تسکین بخشد.
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها