تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833488622
نقد و بررسی Persona 5
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
نقد و بررسی Persona 5 "به قلم کسری کریمی اصل" "امیل دورکیم" جامعه شناس فرانسوی در کتاب"خودکشی" هنگام بررسی این پدیده در جوامع سنتی به مدلی به نام "خودکشی فاتالیستی" یا به بیان دیگر "خودکشی قضا و قدری" می‌رسد، دورکیم می‌گوید این حالت هنگامی رخ می‌دهد نظارت و کنترل شدید عملکرد تنظیم کننده‌های رفتار اجتماعی در این‌گونه جوامع و شدت و حدت قوانین هنجاري جاری در آنها از حد بگذرد و فرد گرفتار در سیستم را نه یاراي مقابله با تنظیم کننده‌ها باشد و نه توان پذیرش‌شان. در اوایل تجربه پرسونا 5، "شی‌هو"، صمیمی‌ترین دوست "آن تاکاماکی" از بالای پشت‌بام دبیرستان/دارالتادیب "شوجین" به سبب "گیرافتادن در یک سیستم عقب افتاده‌ی نادرست" خود را به پایین پرت می‌کند، همزمان یک تماس تلفنی خبر مرگ/خودکشی دوست عزیزی آن هم به سبب "گیرافتادن در یک سیستم عقب افتاده نادرست" به نگارنده می‌دهد، تجربه شوک و هولناک پرسونا 5 درست در اینجاست که آغاز می‌شود، در رویکرد به شدت "ناتورالیستی" و در عین حال کاملا انتقادی‌اش به ساختارهای خراب جامعه، این بار با یک ستینگ دبیرستانی کلاسیک، معلم، ناظم، درس، سرکوب و ما قهرمانان/آنتاگونیست‌ها هم همه در بازی یک سری مطرود طرد شده، افرادی که که شیوه نادرست این سیستم اجتماعی را نتوانستند درست بزیند و در زیست این نارسایی به جای انفعال پیشه کردن و در خود فرو روی، طریقت مبارزه را سیستم را سرلوحه خود قرار دادند، پس پرسونا 5، پیش از شروع، پیش از بازی بودن، یک بیانیه‌ی اجتماعی معاصر بدل می شود، بیانیه‌ای که امضای تک تک ما طرد شدگان و فراموش شدگان به زیرش زده شده، مایی که نمی‌خواهیم این جامعه خراب و مشکل‌دار به سمت یک کنش "فاتالیستی" دیگر همانند کاری که شی‌هو با خود کرد، همانند کاری که بسیاری از دوستان‌مان با خود کردند، سوق‌مان بدهد.
پرسونا 5 حدود 9 سال بعد از نسخه چهارم و 5 سال بعد از نسخه طلایی آن که اولین نسخه مجموعه بدون پسوند Shin Megami Tensai بود، به دست ما رسیده، این بار هم بدون پسوند و پیشوند، این رویکرد جدید "آتلوس" در استقلال و هویت‌سازی مجموعه پرسونا که خیلی سخت و با یک سابقه درخشان و جامعه هواداری بزرگ به دست آمده چند نتیجه را همان ابتدا در پی داشته، نخست این که بازی با وجود داشتن روح و بنمایه همه مگامی تنسه‌ها دارای رویکردی کاملا جدا از آنها بوده و مسیری که در پیش گرفته بی‌نهایت متفاوت با آن‌هاست، اگر خیلی خلاصه بخواهم این تفاوت را در یک عبارت بیان کنم باید تنها به لفظ "پر زرق و برق" اکتفا کنم، بله پرسونا 5 در همه چیزش از داستان گرفته تا عوامل سمعی و بصری و عناصر گیمپلی در عین کاربرپسندتر شدن به شدت پر زرق و برق‌تر از مگامی تنسه‌ها و نسخه‌های قبلی‌اش شده و مشخص است که کاملا بازار هدف بزرگتری در چشم انداز خود قرار داده. اولین نمود این رویکرد پر زرق و برق در بحث روایت و داستان‌سراییست، جایی که آتلوس مثل همیشه(حتی بیشتر از همیشه) واقعا سنگ تمام گذاشته، نخست اینکه این بار ما به عنوان یک تبعیدی پا به یک دبیرستان جدید می‌گذاریم، حس تازه‌وارد بودن، حس غربت در یک شهر و دبیرستان جدید همه و همه به بهترین حالت ممکن از طریق ستینگ و جهان‌سازی از همان ابتدا به ما منتقل می‌شوند، بازی به مانند پیشینانش خیلی آهسته و با طومانینه به پیش می‌رود، برای جا افتادن در یک محیط جدید همان‌قدر که در واقعیت باید تلاش کنید در اینجا هم به زبان بازی باید عرق بریزید، بعد که کم کم جا افتادید بازی با بی‌رحمی تمام هر لحظه یک برگ برنده جدید رو می‌کند، از بازی‌های زمانی فوق‌العاده در بحث روایت گرفته، تا اتمسفر و جو بدی پیرامون ما و گذشته‌مان وجود دارد و خودمان هم باید تغییرش بدهیم.
مکانیزم‌های بازی، اکثرا همانهایی هستند که در پیشینیان دیدیم با این تفاوت که خیلی دم دست‌تر، روان‌تر و در مجموع بینقص‌ترند، گیمپلی همانند همیشه به دو بخش جهان عادی و جهان ناخودآگاه که در این قسمت "پالس" نام دارد تقسیم‌بندی می‌شود، در جهان عادی می‌توانید درس بخوانید، کار کنید، روی روابطتان تمرکز کنید و یا خود را برای ورودهای بعدی به پالس مجهز کنید، در پالس هم باید برای یافتن قلب ستم‌پیشگان (مثل معلم ورزش خبیث دبیرستان یا هنرمندان کلاه‌بردار و متقلب) به جنگ سایه‌هایشان بروید، مثل همیشه در یک سیستم کاملا نوبتی، بدون التیماتوم زمانی، با یک عالمه آپشن درست و حسابی، از تاکتیک چیدن گرفته تا حالت راش و مذاکره با سایه‌ها! حتی در مبارزه با باس‌فایت‌ها می‌توان ریسک کرد و تاکتیک‌های عجیب و غریب برای فریب آنها چید و به نوعی گول‌شان زد. اکثر مکانیزم‌های بازی همان‌طور که در مقالاتی پیشتر توضیح دادیم تماما بر مبنای نظریات یونگ شکل گرفته‌اند، مثلا بحث سایه، نقاب و غیره، نکته اینجاست که لازم نیست حتما یونگ شناس باشید تا از بازی لذت ببرید، خود بازی با صبوری خاصی شما رو در روند 80 ساعته خود به یک متخصص یونگ بدل می‌کند. پرسونا 5 در تک تک جزئیات و ابعاد نهایت چیزی است که می‌توان متصور شد، تک تک فریم‌های بازی، پاساژها، لحظات ورود و خروج از مبارزات، دیالوگ، همه و همه در کنار هم یک واحد به عینه شاهکار را تشکیل می‌دهند، آتلوس خوشبختانه سر این نسخه خساست را به کل کنار گذاشته و یک انجین کاملا تازه را برای بازی طراحی کرده که نتیجه‌اش یکی از بهترین تجربیات بصری نسل هشتم و شاید کل تاریخ صنعت بازی‌هاست، بازی از نظر هنری و زیبایی‌شناسی یک پکیج کامل است.
%20-%20Co.jpg)
موتورگرافیکی جدید برای القای تم گرافیکی و پیاده‌سازی لحن بازی کاملا دست سازنده را گرفته و بهترین خروجی ممکن را فراهم آورده، بازی شاید از نظر فنی به پای بلاک‌باسترهای غربی یا همین فاینال‌فانتزی‌ها نرسد اما واقعا همچین چیزی به هیچ‌وجه برای پرسونا و زبانی که با آن خود را بیان می‌دارد لازم نیست، تا وقتی می‌شود با رنگ و نور چشم‌ها را شیفته کرد پولیگان و شیدر به چه کار می‌آید، و نکته‌ای که نباید از ذکرش غافل شد بهینه بودن فوق‌العاده بازی است، طوری که زمان لودینگ‌ها و جابه‌جایی میان محیط‌ها به شدت کم و تقریبا ناچیز است و این که از یاد نبرید که پرسونا تقریبا یک بازی جهان باز به حساب می‌آید. طراحی محیط‌ها، از مناطق رئالیستیکی چون مترو و دبیرستان گرفته، تا مناطق فراواقعی چون پالس‌ها و ممنتو (ممنتوها برای مبحث ناخودآگاه جمعی به وجود آمده‌اند و رسما حکم سیاه‌چاله‌های نقش‌آفرینی‌های دیگر را برای ما ایفا می‌کنند) شگفت انگیز است، به قدری که این انتقال حس و تغییرات فازی اثر را به درستی و زیبایی کامل پیاده‌سازی می‌کنند. نکته‌ای که شاید از همان اول موجب دلواپسی خیلی‌ها من جمله نگارنده بود، بحث دوبله و ترجمان بازی از ژاپنی محسوب می‌شد، اول اینکه خوشبختانه آتلوس قابلیت استفاده از زبان ژاپنی را برای تمام منطقه‌ها فراهم کرده، ولی در کل نگرانی ما کاملا بی‌جا بود اینجاست که سطح دوبله بازی واقعا خوب و بالاست و با توجه به نمونه‌های مشابه حتی می‌توان آتلوس را بابت انتخاب گوینده‌ها در اکثر موارد تحسین کرد.
.jpg)
نکات مثبت داستان، روایت، شخصیت‌ها سبک هنری خاص و منحصر به فرد موسیقی و صداگذاری بی‌نقص و به یادماندنی گیمپلی جذاب و پیچیده و در عین حال در دسترس شکستن مرزها و تعیین استانداردهای جدید برای ژانر نقش‌آفرینی بی‌نقص در ابعاد فنی نکات منفی هیچ چیز جز بالا بردن سطح توقع مخاطب از دیگر بازی‌ها پس از تجربه! سخن آخر پرسونا 5 پکیج کاملی از تمام چیزهاییست که یک شاهکار هنری کامل باید در خود داشته باشد، با این حال بزر‌گ‌ترین دست‌آورد بازی پیش از آن‌که در بی‌نقص بودن مکانیزم‌ها و پیاده‌سازی جهانش خلاصه شود، در رویکرد اثر نسبت به جهان بازتاب یافته است، و این رویکرد در قالب ساختارِ زیست فعلی بشر به ترقی و اوج تعالی دست می‌یابد. Verdict Persona 5 is a complete package of what a masterpiece has got to have. But it"s biggest achievement is not in its flawless gameply or world building but its reflection of reality and that it"s an experience within our own lives which puts it on a whole another level Score: 10 - PS4 Version
10 ارديبهشت 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها