تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835677001
حجت‌الاسلام جعفر شجونی در گفت‌وگویی مطرح کرد حسن آیت باطن ملی‌گراها را نشان داد/او مظلوم بود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: حجت‌الاسلام جعفر شجونی در گفت‌وگویی مطرح کردحسن آیت باطن ملی‌گراها را نشان داد/او مظلوم بود
حجت‌الاسلام جعفر شجونی با اشاره به ماجرای جلسه پر سر و صدای تصویب اعتبارنامه شهید آیت، که یکی از وقایع مهم سال‌های نخست انقلاب است ،گفت: موضع‌گیری نمایندگان مختلف، مقاصد حقیقی آن گروها را به‌خوبی آشکار کرد.
خبرگزاری فارس، ماجرای جلسه پر سر و صدای تصویب اعتبارنامه شهید آیت یکی از وقایع مهم سال‌های نخست انقلاب است که موضع‌گیری نمایندگان مختلف، مقاسد حقیقی آنها را به‌خوبی آشکار کرد. شنیدن جزئیات آن رویداد از زبان کسی که در جریان ریز مسائل بوده است، شنیدنی است. *جنابعالی از چه مقطعی با شهید دکتر آیت آشنا شدید و چه ویژگی‌هائی را در او بارز و برجسته دیدید؟ برای اولین بار در مجلس اول با مرحوم شهید آیت آشنا شدم، اما به‌محض اینکه چهره ایشان را دیدم، متوجه شدم که 20 سال قبل یعنی در سال‌های 38 و 39 و 40 در منزل آیت‌الله کاشانی دیده بودم. ایشان از افرادی بود که همراه دیگر جوانان در جلسات و گعده‌هائی که در منزل آیت‌الله کاشانی تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد و دیدن مظلومیت آقای کاشانی بسیار روی او تاثیر گذاشته بود. او می‌دید که در جریان نهضت ملی شدن نفت، ملیون از نردبام نفوذ و اعتبار مذهبی نهضت بالا رفتند و به جائی رسیدند، ولی به‌محض اینکه قدرت را در دست گرفتند، یکی یکی رفقای سابق خود را کنار گذاشتند، بعد هم که تنها شدند، به توده‌ای‌ها مجال دادند و حساسیت تمام مذهبیون و متدینین را برانگیختند و بعد از آن هم نهضت را عملا تحویل شاه و زاهدی دادند. تازه بعد از 28 مرداد آقایان رفتند و از مواهب سیاسی و اقتصادی دستگاه هم برخوردار شدند. مقاطعه‌های مهم و پرپول برمی‌داشتند، حقوق‌های کلان دریافت می‌کردند و در مجموع به آلاف و اولوف رسیدند. این درحالی بود که جریان مذهبی نهضت بیشترین ضربه را از عهدشکنی و نارفیقی این جریان خورد. شهید نواب صفوی و یارانش به فاصله دو سه سال تیرباران شدند و آیت‌الله کاشانی هم به جائی رسیده بود که واقعا روزگار را به عسرت می‌گذراند. یادم هست که در دوران طلبگی، حدود سال 38، 39 از قم به تهران آمدم و به محضر آیت‌الله کاشانی رفتم و دو سه ساعتی خدمتشان بودم. در همان حین فقیری آمد و از آقا پول خواست. ایشان هم بیان و تکیه کلام خاص خودش را داشت و گفت: «بی‌سواد! من که پولی ندارم. مصدق ما را خانه‌نشین کرد و دیگر کسی به ما پول نمی‌دهد.» با این همه چون آدم بسیار کریم‌النفس و بزرگواری بود، به اندرونی منزل رفت و یک دیگ مسی با در آن را آورد و به آن فقیر داد و گفت: «بی‌سواد! ببر این را بفروش، نصف پولش را برای خودت بردار، نصف باقی را برای من بیاور». بعد از یک ساعت آن فرد آمد و 7 یا 17 تومن داد به آقای کاشانی. آقای کاشانی پرسید: «بی‌سواد! چند فروختی؟» او هم گفت: «آقا! باقی‌اش را حلال کنید.» ظاهرا بیشتر از آنچه که نصفش را به آقای کاشانی داد، فروخته بود. مرحوم آیت‌الله کاشانی که روزگاری رئیس مجلس بود و برای اوج گرفتن نهضت ملی آن همه مرارت کشید، با این شرایط روزگار می‌گذراند ولی این آقایان رفته بودند و از کنار دستگاه حسابی می‌خوردند و وارد معاملات اقتصادی می‌شدند. دیدن این قضایا تاثیر شدیدی روی مرحوم آیت گذاشته بود و نگران بود که اینها با نفوذ در جریان انقلاب بخواهند مجدداً همان جریان را تکرار کنند، یعنی از اعتبار و نفوذ دینی و معنوی امام استفاده کنند و بعد که به جائی رسیدند، همان بلائی را به سر انقلاب بیاورند که به سر نهضت نفت آوردند، روی همین اصل از همان اول شروع کرد به لو دادن اینها. این قضیه خیلی هم برایش گران تمام شد، اما ایشان انصافاً محکم تا به آخر ایستاد و از چیزی هم نمی‌ترسید. *شهید آیت در هدایت جریان انقلابی مجلس در دوره اول چقدر نقش داشت و سهم او در روشن شدن رگه‌های التقاط و انحراف در سال‌های اول انقلاب چقدر بود؟ ملی‌گراها در آن ایام متوجه شده بودند که اگر آیت به مجلس بیاید، قطعا برای اینها دردسرساز خواهد شد، چون در مجلس خبرگان توانائی و قدرت مدیریت او را دیده بودند و می‌دانستند که او برایشان مشکل درست می‌کند، لذا از همان اول کاری کردند که بتوانند او را از مجلس بیرون کنند، برنامه‌ریزی هم کرده بودند که در جلسه تصویب اعتبارنامه‌اش، او را از چشم نمایندگان بیندازند. مرحوم آیت از یک طرف هوش بالائی داشت و می‌دانست اینها حرف قابل ذکری برای گفتن ندارند و ثانیاً اطلاع مردم از نحوه رفتار ملی‌گراها در مجلس می‌تواند آبرویشان را خدشه‌دار کند و در نتیجه درخواست کرد که جلسه اعتبارنامه او به صورت علنی برگزار شود. این مسئله، امر غیرمتعارفی بود، اما چون ایشان اصرار داشت، انجام شد و مخالفین و موافقین علنی حرف‌هایشان را زدند و سرانجام هم معلوم شد چه کسانی به ایشان رأی منفی دادند. همان‌طور که مرحوم آیت حدس زده بود، اینها از فرط نداشتن مدرک برای حرف‌هایشان، چنان مسائل سخیف و مبتذلی را دستاویز قرار داده بودند که واقعا شرم‌آور بود. مفاد مذاکرات آن روز مجلس را مطالعه کنید تا بهتر متوجه منظورم بشوید. به نظر من یکی از عرصه‌هائی که جریان اصیل انقلاب از ضد انقلاب تفکیک شد و می‌توان چهره‌های هر دو جریان را به‌خوبی از هم تشخیص داد، همان چهره‌هائی بودند که به آیت رأی موافق و مخالف دادند. مخالفین جز تک و توکی که تحت تاثیر تبلیغات قرار گرفته و به او رأی مخالف داده بودند، عمدتاً کسانی بودند که در آن ایام چوب لای چرخ انقلاب می‌گذاشتند و یا بعدها برای نظام مسئله‌ساز شدند و عمده کسانی که به عنوان شخصیت‌های انقلاب برای حراست از نظام تلاش کردند – اعم از کسانی که شهید شدند یا ماندند – افرادی بودند که آن روز به آیت رأی مثبت دادند. مرحوم آیت آن روز با درایت و دوراندیشی خاصی زمام جلسه را به دست گرفت و ما هم به خاطر شناخت و علاقه‌ای که به او داشتیم، آن روز به او رای اعتماد دادیم. بعد از اینکه اعتبارنامه‌اش تصویب شد، به طرق دیگری در باره‌اش کارشکنی می‌کردند، مثلا به شکل مرموز و سئوال‌برانگیزی به او وقت نطق قبل از دستور نمی‌دادند. آن طور که خاطرم هست و بعدها هم آمارش را خواندم هیئت رئیسه تا 8 ماه به او اجازه نطق پیش از دستور نداد و بعد شاهد هستیم وقتی که ایشان می‌آمد نطق کند، واقعا علائم وحشت در چهره نمایندگان ملی‌گرا یا وابستگان به آنها، کاملا مشخص بود، چون او هم مطالعات خوبی داشت و هم بسیار مستدل و مستند صحبت می‌کرد. سرسخت و آشتی‌ناپذیر هم بود و لذا این جماعت را خوب لو می‌داد. ما آن زمان به شوخی می‌گفتیم که آیت جانورشناس خوبی است! به لحاظ شخصیتی هم آدم بسیار موقر و محکمی بود. ما شوخی و بذله‌گوئی زیاد می‌کردیم، ولی یادم نیست که ایشان بیاید و بگوید و بخندد و وقتش را به این کارها بگذراند. خیلی جدی می‌نشست و مشغول مطالعه و جمع‌بندی کارها و مطالعاتش می‌شد. من خیلی به او علاقه داشتم و در مواقع تنفس می‌نشستم و با او صحبت می‌کردم و چای می‌خوردم. چون می‌دید که من هم سابقه این ملی‌گراها را از 25 سال پیش دارم، یک وقت‌ها می‌گفت: «آقای شجونی! این‌آقایان ملی‌گرا بعد از انقلاب به‌اشتباه تصور کردند بوی کباب می‌آید. خبر ندارند که دارند خر داغ می‌کنند! اینها این دفعه در محاسباتشان اشتباه کرده‌اند» و انصافاً هم به خاطر جدیتش در مبارزه با اینها خیلی سختی کشید. تبلیغات گسترده‌ای علیه ایشان و مرحوم شهید بهشتی به راه افتاده بود و گاهی از اوقات بعضی از خودی‌ها هم مردد می‌شدند و نمی‌توانستند دفاع کنند. خاطرم هست بعضی از افراد در مجلس آن قدر نسبت به آقای بهشتی حقد و کینه داشتند که حتی نمی‌خواستند اسم ایشان را به زبان بیاورند. این آقای معین‌فر یک روز؟» سر قضیه لایحه قصاص آمد و به من گفت: «این محمد حسینی چه می‌گوید. من ماندم که دارد از چه کسی حرف می‌زند؟ پرسیدم: «محمد حسینی کیست؟» گفت: «همین بهشتی را می‌گویم دیگر.» گفتم: «خب دارد حرف قرآن را می‌زند.» گفت: «ما مخالفیم.» گفتم: «خب باش! چه کارت کنم؟» گفت: «ما اصلا ولایت فقیه را هم قبول نداریم.» گفتم: «به درک که قبول نداری». نسل جدید واقعاً تصورش را هم نمی‌تواند بکند که انقلاب به چه شکل پیش رفت و این مشکلات را پشت سر گذاشت. در سال 88 فتنه‌ای که این آقایان به راه انداختند، کم مطلبی نبود. البته همین آقای میرحسین موسوی هم از مخالفین جدی مرحوم آیت بود و مرحوم آیت به‌شدت روی پست و مقام دادن به او حساسیت داشت. شیوه مدیریت او در روزنامه جمهوری اسلامی را هم قبول نداشت، به‌خصوص تعریف‌هائی که از مصدق کرده بود. مرحوم آیت در آخر عمرش می‌خواست به مجلس بیاید و علیه وزارت امور خارجه شدن میرحسین موسوی صحبت کند که آن فاجعه پیش آمد. خانمش نقل می‌کرد که پرونده‌ای را جفت و جور کرده بود که آن روز به مجلس بیاورد و صحبت کند. بعد از ترور، پرونده را از داخل ماشین او دزدیدند و معلوم نشد از کجا سر در آورد. *از جریان شهادت دکتر آیت چه خاطره‌ای دارید؟ اتفاقا همان تیمی که می‌خواست ایشان را ترور کند، من را هم در لیست ترورش گذاشته بودند. آن روزی که ایشان را ترور کردند، من در زیرزمین مجلس ساکن شده بودم. چند روز قبل از ترور، روی شمّ شخصی خودم متوجه شدم که اینها در پی ترور من هستند، لذا اوایل به صورت نامنظم به خانه می‌رفتم، یعنی رفت و آمدم به منزل روی ساعت خاصی نبود تا اینها نتوانند درست بفهمند کی می‌روم و کی می‌آیم. بعد که دیدم قضیه جدی‌تر شده، رفتم و در طبقه پائین مجلس ساکن شدم. در آنجا بود که خبر شهادت مرحوم آیت را شنیدم. واقعا ناجوانمردانه و به شدیدترین وجه ممکن، او را به رگبار بسته و 60 تا گلوله به او زده بودند، درحالی که یک آدم با دو سه تا گلوله شهید می‌شود. این تعداد گلوله، حقد و کینه اینها را نسبت به شهید آیت نشان می‌دهد، همان طور که در کربلا با نیزه و شمشیر و سنگ و آخر سر هم با اسب بر بدن حضرت اباعبدالله(ع) تاختند. اینها هدفشان فقط کشتن امام حسین(ع) نبود، بلکه می‌خواستند کینه خود را به این شکل خالی کنند. شهادت آقای آیت انصافاً خیلی مظلومانه بود. وقتی تیم پنج نفره‌ای را که ایشان را ترور کرده بودند، دستگیر کردند و به تلویزیون آوردند. یکی از آنها کسی بود به نام فیلی که قبل از انقلاب با ما در زندان بود. او در اعترافاتش گفته بود که چهار نفر را در برنامه ترورمان داشتیم: آیت، شجونی، افتخار جهرمی و معادیخواه. آیت را ترور کردیم، ولی در مورد شجونی خیلی اذیت و علاف شدیم، چون نامنظم می‌آمد و می‌رفت و زمان آمدن و رفتنش مشخص نبود، نتوانستیم این کار را بکنیم. به هرحال قسمت ما نبود که همراه با ایشان شهید شویم. منبع: شاهد یاران انتهای پیام/
95/05/16 :: 13:28
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها