محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829437229
خاطره بازی با «سرود انقلاب»
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: کوچک بود؛ دقیق یادم نیست، شاید جیبی، شاید پالتویی؛ اما دنیایی بزرگ از حماسهها را در همان قطع کوچک، فریاد میکرد. در یکی از مراسم دهه فجر، معلم پرورشیمان آن را به من هدیه کرده بود. شاید به این خاطر که بین آن همه دانشآموزِ کمرو و خجالتی، سینه را صاف کرده بودم و رفته بودم جلوی صف، صدایم را انداختم توی گلو و شروع کرده بودم: «آتشفشان قهر ملتهای در بند است/ حبلالمتین تودههای آرزومند است».
پدر، از حفظ برایم نوشته بود و روایت دیگر سرودهای انقلابی را هم به سینه داشت، اما از آن روز به بعد، من کتابی داشتم که همه سرودها را در خود داشت. برای خودم میخواندم و چون ملودیها را نمیدانستم، گاهی به تنظیم و کوک اختصاصی هم میرسیدم؛ منتظر دهه فجر میماندم تا ریتم و ملودی اصلی را بشنوم و با آنها هماهنگ شوم. هنوز هم برای من، دهه فجر، یعنی سرود... یعنی «ای ز شرار ستم، شعله به عالم زده»، یعنی «امن و امان جهان یکسره بر هم زده»، یعنی «عقرب جرارهای، روبه مکارهای»، یعنی «گوش جهان خسته از طبلِ بدآهنگ تو»، یا «رسم تو عصیانگری، کار تو ویرانگری» و... حتی اگر مثل این دو تای آخری، زیادی گلدرشت باشد. هنوز هم گوشسپردن به اینها، مهم‌ترین بزنگاههای خاطرهبازی با مدرسه برای ما 30سالههاست، حالا کمی کمتر یا بیشتر؛ سرودهایی که حالا مدتهاست جز حسی خاطرهانگیز، حیات و نمودی ندارند، اما انتشار یک خبر، معادلهها را کمی عوض میکند؛ این که میخواهند اولین جشنواره و جایزه بزرگ موسیقی انقلاب اسلامی راه بیندازند و ازقضا این جشنواره بخش سرود هم دارد. جشنوارهای که نخستین دوره برگزاریاش را سپری کرد و جمعهشب گذشته به اختتامیه رسید. محسن تهرانی دبیر اولین دوره برگزاری این جشنواره بود؛ کسی که در اختتامیه، تا توانست از گنجاندن بخش سرود و ساز و کارهای اجرای جشنواره دفاع کرد، اما به همین پرسش مهم پاسخ نگفت؛ این‌که سرود، چه حیاتی را سپر میکند که میتواند برای خودش صاحب جشنوارهای باشد؟ مگر نه این است که اختصاصدادن جشنواره به موضوعات مختلف، مستلزم موجودیتی پویاست؟ این در حالی است که مدتهاست سرود، جزو تولیدات موسیقایی و ادبی ما نیست. شاید از آغازین سالهای دهه 70 که موسیقی پاپ به شکل امروزی پا گرفت، سرودها، از هر دو ساحت، کنار کشیدند. حالا کمتر کسی هم هست که به ترانههایی که مینویسد، «سرود» اطلاق کند. تهرانی البته در شب اختتامیه گفت که از فروردین سال آینده قرار است بخش شعر و ترانه، از اردیبهشتماه بخش موسیقی و نیز از خردادماه بخش بینالمللی و موزیکویدئوی جایزه موسیقی انقلاب هم برگزار شود. هیچ شکی نیست که برگزاری جشنواره و جایزه برای همه این هنرها ارزشمند است، اما پس اصل و اساس برگزاری جشنوارهها چه میشود؟ جشنوارهای که دچار انجماد تاریخی و صرفا نوستالژیک باشد، چه حرکتی میخواهد به راه بیندازد، جز این‌که به خاطرهبازهایی مثل من یادآوری کند با سرودهای انقلابی در کودکی، چه لذتها که نبردهایم. بدیهی است اگر قرار است ماهیت سرود را یادآوری و احیا کنیم، مهم‌ترین فعل، تولید است آن هم تولید باکیفیت؛ الا برگزاری جشنواره برای سرودهای نوستالژیک، جز خاطرهبازی چه فایدهای خواهد داشت. صابر محمدی
یکشنبه 17 بهمن 1395 ساعت 11:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها