واضح آرشیو وب فارسی:مهر: امیرحسین دلبری در گفتگو با مهر:
جواهرات هنری باید قابلیت تبدیل به مجسمه های بزرگ را داشته باشند
شناسهٔ خبر: 3893720 - پنجشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۲
هنر > موسیقی و هنرهای تجسمی
.jwplayer{ display: inline-block; } امیر حسین دلبری مجسمه ساز معتقدست این روزها گالری های زیادی اقدام به برپایی نمایشگاه جواهرات هنری می کنند که اکثر آنها فاقد ارزش هنری و جای گرفتن در زیرعنوان مجسمه هستند. به گزارش خبرنگار مهر، این روزها نمایشگاه «این گونه شیوه مدارا» با نمایش آثار امیر حسین دلبری در گالری ثالث برپاست. در این نمایشگاه ۳۲ مجسمه کوچک، دو مجسمه بزرگ، ۶۰ قطعه جواهرات هنری، سه چیدمان که نقدهایی اجتماعی انسانی را بازتاب می دهند و سه کتاب شامل آثار این هنرمند جوان رونمایی شده است. دلبری درباره نمایش مجسمه های کوچکش که بزرگ شده همان جواهرات هنری هستند که در نمایشگاه ارائه داده است به خبرنگار مهر گفت: من پیش از این فقط جواهرات هنری کار می کردم. همان که مجسمه های پوشیدنی هم به آن می گویند ولی در این نمایشگاه چند نمونه از این آثار ار در سایز بزرگ هم انجام دادم و می خواستم بگویم همه کارهایی که تا پیش از این ارائه داده بودم قابلیت مجسمه شدن دارد اما برای این جواهرات هنری می ساختم که ارتباط بیشتری با مردم برقرار می کند. ضمن اینکه همه شاید در توانشان نباشد مجسمه بخرند و با این کار می خواستم یک آشتی میان مردم با هنر داده باشم. من سه سال است نمایشگاهی نگذاشتم و برای اینکه بیشتر روی هنری بودن جواهراتی که ارائه دادم تاکید کنم آنها را به شکل بزرگ هم ساختم. وی ادامه داد: این روزها نمایشگاه های زیادی به عنوان جواهرات هنری گذاشته می شود که خالی از ارزش هنری است اما چون در گالری برپا می شود اسمش می شود جواهرات هنری در حالیکه جواهرات هنری به کاری گفته می شود که قابلیت تبدیل شدن به مجسمه را داشته باشد. دلبری درباره وجوه تمایز یک جواهر هنری با دیگر جواهرات بیان کرد: انسان های نخستین که در قبایل زندگی می کردند وقتی به شکار می رفتند بعد از شکار مثلا دندان آن حیوان را به گردن می انداختند که نشانه ای از قدرت برایشان بود. در واقع جواهرات نشان دهنده طبقه اجتماعی هم هست وقتی بعد هنری یا بهتر است بگوییم بعد تجسمی پیدا می کند باید به مجسمه نزدیک باشد و این باعث می شود قشر خاصی مخاطب داشته باشد که در وهله اول به هنر علاقه داشته باشند. این هنرمند جوان درباره چیدمان ها و مجسمه نیم تنه انسان ها که در نمایشگاه ارائه شده نیز گفت: هر کس نسبت به جغرافیا و زمانه اش سهمی از درد و رنج دارد. عده ای مقابل این رنج فریاد می زنند و همه چیز را خراب می کنند و عده ای هم فرار می کنند، عده ای هم مانند من مدارا می کنند. این آثار نمونه ای از مدارای من با این رنج است که در قالب هنری بیان شده است. مثلا من پاکت های سیگاری را که در یک بازه زمانی کشیده ام جمع کردم و نمایش دادم که بخشی از روش مدارای من با رنج است اما باید در قالب هنری ارائه می دادم پس آنها را شبیه آجر کاری درآوردم. حتی آدم های بدون سر و دستی را که ارائه دادم سعی کردم در نهایت با زیبایی ارائه دهم و در نزد مخاطب زشت نباشد چون اثر هنری حداقل باید فیگور زیبایی داشته باشد. دلبری با اشاره به حضور خط در مجسمه هایش نیز گفت: در این نمایشگاه هم نمونه ای از این آثار را نمایش دادم اما اینها مربوط به قدیم ترهاست. الان تصمیم گرفته ام در مجسمه سازی بی پرده تر صحبت کنم و همان چیزی را که می بینم بدون بردن داخل یک پرده پنهان با زیبا کردن با خط و کلام نشان دهم. او درباره انتشار کتاب هایش و امکان کپی شدن از آثارش به واسطه چاپ آنها نیز بیان کرد: مجسمه های من تک نسخه هستند و وقتی به خانه ای بروند دیگر از آنها نمونه ای ندارم. برای همین خواستم با چاپ تصویر آنها ثبتشان کرده باشم و جوانی هم که می خواهد وارد عرصه جواهرسازی هنری شود الگویی داشته باشد. ضمن اینکه در شهرستان خیلی ها علاقمند هستند که نمی توانند برای دیدن نمایشگاه بیایند. خیلی هم نگران کپی شدن نیستم چون ایده و کار و طراحی مال من است و این را کسی نمی تواند از من بگیرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]